Morgunblaðið - 08.02.1959, Blaðsíða 15

Sunnudagur 8. febr. 195S
MORCVMtLAfílÐ
15
Gyða Óskarsdóttir
Minning
Fædd 27./3. 1926. Dáin 26./1. 1959
Kom, huggari, mig hugga þú,
kom, hönd, og bind um sárin,
kom, dögg, og svala sálu nú,
kom, sól, og þerra tárin,
kom, hjartans heilsulind,
kom, heilög fyrirmynd,
kom, ljós, og lýstu mér,
kom, líf, er æfin þver,
kom, eilífð, bak við árin.
(Þýð. V. Briem)
Mig langar til að flytja nokkur
kveðju- og þakkeurorð í minningu
góðrar og hugljúfrar konu. Þó að
æfiárin hér yrðu ekki mörg á
okkar mælikvarða, þá urðu þau
nógu mörg til þess að reyna á
sálargöfgi og hugprýði svo mikla
að unun var að. Ég átti ekki því
láni að fagna að kynnast Gyðu
heitinnj fyrr en um tvítugsaldur
hennar, og er mér hún minnis-
stæð frá okkar fyrstu kynnum
fyrir sína hlýju og prúðu fram-
komu. Gyða Óskarsdóttir var
fædd hér í Reykjavík 27. marz
1926, dóttir hjónanna Ingigerðar
Loftsdóttur og Óskars Jónssonar
prentara, sem látinn er fyrir all-
mörgum árum, en með móður
sinni var hún, þar til hún tvítug
að aldrí giftist fyrri manni sín-
um, Aðalsteini Gíslasýni. En það
hjónaband varð skammvinnt, því
að eftir 1 árs sambúð veiktist
maður hennar alvarlega, og fékk
aldrei heilsu aftur, og lézt eftir
tæplega 4 ára hjónaband, þau
eignuðust 1 dóttur, sem nú er 11
ára gömul, og syrgir hún nú ást-
ríka móður sína.
Þremur árum síðan giftist
Gyða eftirlifandi manni sínum,
Jóni Lárussyni, járnsmið. Og á
hann nú um sárt að binda að sjá
á eftir sinni hugljúfu og elsku-
legu konu frá 2 ungum dætrum
þeirra. En það mun verða honum
huggun í hans miklu sorg, að vita
að hún er nú laus frá þeim þján-
ingum, sem þetta líf lagði henni
á herðar.
Og nú þegar við kveðjum Gyðu
hinzta sinni, þá finnst manni að
slíkri ævi sem hennar, þó stutt
væri, hafi ekki verið lifað til
einskis. Því að hvernig hún æf-
inlega tók þeirri miklu reynzlu
langvarandi sjúkdóms og ástvina
missis með rósemi, og þolgæði,
og vildi helzt aldrei að minnzt
væri á hve sárþjóð hún oft og
einatt var, en reyndi eftir mætti
að hlúa að manni sínum og börn-
um til hinztu stundar, það er
lærdómsríkt, hverri manneskju,
því svo mikil óeigingirni er ekki
öllum gefin.
Kæra vina, hafðu þökk fyrir
líf þitt og starf. Hvíl þú í friði,
friður guðs þig blessi. A. V.
Sími 11530 - 11531
Rúsínu-
Krem-
Berlínar-
Rjóma-
Súkkulaði'
Punch-
B
O
L
L
II
R
Se nd u m hei m, mi n n st 2 5 b o 11 u r

%
LESBÖK BARNANNA
Njálsbrenna og hefnd Kára
--—— ---———— — ----

1. — Kerling var sú að Berg-
þórshvoli, er Sæunn hét. Hún
var fróð að mörgu og fram-
sýn, en þó var hún gömul
mjög, og kölluSu Njálssynir
hana gamalæra.
Það var einn dag, að hún
þreif lurk í hönd scr og gekk
upp um hús að arfasátu einni.
Hún laust arfasátuna og bað
hana aldrei þrífast, svo vesöl
sem hún var. Skarphéðinn hló
að og spurði, hví hún abbað-
ist upp á arfasátuna.
Kerlingin mælti: „Þessi arfa-
sáta mun tekin og kveiktur
við eldur, þá er Njáll er inni
brenndur og Bergþóra, fóstra
mín, og berið á hana vatn“,
segir hún, „eða brennið hana
sem skjótast“.
,,Eigi munum vér það gera“,
segir Skarphéðinn, „því að
fást mun annað til eldkveikna,
ef þess verður auðið, þótt að
hún sé eigi“.
Kerling klifaði allt sumarið
um arfasátuna, að inn skyldi
bera, og fórst það fyrir.
★
2. — Flosi bjó sig austan og
gtefndi tii sín öllum sínum
mönnum, þeim er honum
höfðu ferð heitið. Hver þeirra
hafði tvo hesta og góð vopn.
Nú talar Flosi viö sína menn:
„Nú munum vér ríða til Berg-
þórshvols og koma þar fyrir
náttmál“.
Þeir gera nú sv*. Dalur var
í hvolnum og riðu þeir þang-
að og bundu þar hesta sína og
dvöldust þar, til þess er mjög
leið á kveldið.
3. — Flosi mælti: „Nú skulum
vér ganga heim að bænum og
ganga þröngt og fara seint og
sjá, hvað þeir taka til ráðs“.
Njáll stóð úti og synir hans
og Kári og allir heimamenn og
skipuðust fyrir á hlaðinu, og
var það nær þrír tugir manna.
Flosi mælti: „Svo lízt mér,
ef þeir standa úti fyrir, sem
vér munum þá aldrei sótta
geta. Það afhroð munum vér
gjalda, að margir munu eigl
kunna frá að segja, hvorir
sigra“.
★
Frá yngstu höfundunum:
— Ritfferðasamkeppni —
10. Ferðin til tunglsins
ÉG VAR að hugsa um,
hvernig ég ætti að kom-
ast til tunglsins, þegar ég
kom auga á auglýsingu,
sem var fest á girðingar-
staur þarna skammt frá
mér. Á henni stóð að sam
keppni ætti að vera um,
fcver gæti smíðað beztu
flugvélina. Ég ákvað
strax að taka þátt í
keppninni, og ef ég ynni,
ætlaði ég að fara í flug-
vélinni til tunglsins og
rota verðlaunin til frek-
rri undirbúnings. Ég
skráði mig þess vegna í
keppnina og hóf flugvéla-
smíðarnar.
Loks var ég tilbúinn
og lagði af stað. Ég flaug
og flaug og komst brátt
upp fyrir öll ský. Þá sá
þunga sinn og svifu í
lausu lofti. Sem betur
fór, hafði ég spennt á mig
öiyggisbeltið og sat því
kyrr.
Þegar ég gætti betur
að, sá ég að vélin var
íarin að hringsnúast með
ofsahraða í kring um
jórðina og réði ég ekkert
Þegar vélin var full-
gerð, fór ég með hana
þangað, sem keppnin átti
að fara fram. Svo kom
dómnefndin og úrskurð-
aði hún mína flugvél
bezta. Eg fékk 10.000.00
kr. verðlaun fyrir hana.
Nú fór eg strax að und-
iibúa mig undir ferðina
til tunglsins.
Eldflaug kom með ofsahraða og stefndi á mig.
ég til tunglsins og stefndi
bangað.
En er ég hafði flogið
í langan tíma, fór flugvél-
in að mestu leyti að
hætta að láta að stjórn.
Og það sem meira vaij,
allir lauslegir hlutir
misstu gjörsamlega allan
við hana. Mér til skelf-
ingar, sá ég nú, að „Sput-
nik 11“ kom með gífur-
legum hraða á móti mér
cg ....
Þegar ég kom til sjálfs
mín aftur, lá ég í sand-
hrúgu á einhverjum fram
pndi hnetti. Flugvélar-