Morgunblaðið - 08.02.1959, Blaðsíða 20

2 C
MORCVNBLAÐIÐ
Sunnudagur 8. febr. 19S9
Kaliforníu hélt hina frábæru
ræðu sína. Hún reyndi að hugsa
um hina íburðarmiklu íbúð á
Park Avenue, um herbergjaröð-
ina í „Santa Maria“. Hún reyndi
að hugsa um allt það sem hún
hafði öðlazt, um allt sem hún
átti. En skyndlega virtist henni
allt svo fjarlægt, eins og hún
hefði aðeins lesið um líf einhverr-
ar ókunnugrar konu og gleymt
frásögninni að mestu. Jafnvel
nafn hennar, sem nú blikaði enn
einu sinni yfir Broadway, virtist
henni framandi.
„Þá, í Berlín“, sagði hún —
„beið ég þess aðeins að þú . . . “
„Hefðirðu þá ekki gifst Morri-
son?“
„Nei“.
„Og hefirðu þá afsalað þér öll-
um þessum glæsilegu framtiðar-
möguleikum?“
„Já“
„Og samt ertu nú hamingju-
söm ..."
„Geturðu ekki haft meðaumkv-
un með mér?“
Meðaumkvun: Hversu undar-
legt orð var það ekki. Þarna stóð
hún við glugga í litlu gistihúsi,
næstum því í líkamlegri snert-
ingu við þennan mann, sem hún
þekkti raunverulega alls ekki
neitt — og hún, eiginkona Morri-
sons blaðakóngs, ein þekktasta og
vinsælasta kona í stóru, sigur-
sælu landi, þingkona sem krafð-
ist hreinleika og aftur hreinleika,
hún sárbað þennan ókunna mann
um að hafa meðaumkvun með
sér.
Hann snéri sér snögglega að
henni.
„Hvers vegna hringdirðu til
mín í dag?“
Hún svaraði:
„Vegna þess að ég varð að
heyra rödd þína“
„Þú ert sem sagt ekki ham-
ingjusöm . . . sagði hann.
„Myndi það gleðja þig, ef ég
væri það ekki?“, spurði hún.
„Já“
Hann sagði orðið svo láj*t, að
hún heyrði það með naumindum
Hún vildi fara frá glugganum,
hverfa aftur inn í hálfrökkur
herbergisins, vildi klæða sig í
kápuna og fara.
„Hann elskar mig“, endurtók
hún með sjálfri sér. — „Ég elska
hann“ Orðin áttu við Morrison.
En eftir því sem hún endurtók
þau oftar með sjálfri sér, þeim
mun breyttari varð merking
þeirra. Þau urðu ekki lengur
áminnandi, aðvarandi, áreitin:
allt í einu urðu þau sigrihrósandi,
fagnandi, frjáls. Þau áttu við
manninn, sem stóð andspænis
henni við gistihússgluggann á
Broadway.
Fætur hennar voru sem rót-
fastar á gólfinu. Hún lokaði aug-
unum. Nú sá hún ekki hið breyti-
lega, leiftrandi og dvínandi nafn
Helen Cuttler lengur. Hún fann
arma mannsins vefjast um sig.
Eins og örþyrst teygaði hún svöl-
un af vörum hans. Hún fann heit-
ar hendur sínar á svölum hnakka
hans, fann hár hans milli fingra
sinna. Aðrir menn höfðu munn,
mjúkar eða harðar hendur, arma,
axlir. Maðurinn sem nú vafði
hana örmum, hafði einungis lík-
ama.
Hún varð þess vör, eins og í
leiðslu, að hann dró tjöldin fyrir
gluggann, að hinn marglitu leift-
ur frá Broadway dönsuðu ekki
lengur á upplitaða veggfóðrinu.
Hún fann það líka á sér, að hann
slökkti ljósið í herberginu og
hún gætti þess að opna ekki aug-
un. í myrkrinu fann hún útrétta
hönd, í myrkrinu fylgdi hún hon-
um gegnum herbergið. Hún lauk
í fyrsta skipti upp augunum, þeg-
ar hún fann aftur varir hans
þrýstast að vörum sínum.
,Klukkan var þrjú um nóttina,
þegar hún læddist eins og þjófur
eða vændiskona, framhjá hinum
sofandi dyraverði og út úr gisti-
húsinu.
Jan fylgdi henni út að leigu-
bifreiðinni.
Hún rétti honum röndina og
röddin var óstyrk og skjálfandi
þegar hún sagði:
„Hringdu til mín eftir hádegið.
Við sjáumst í kvöld“.
Bifreiðin ók í gegnum hina
sofandi milljónaborg.
Einu sinni snéri ekillin sér við
í sætinu.
Hann var undrandi, þegar kon-
an, farþegi hans, byrjaði allt í
einu að syngja hástöfum.
„Við sjáumst í kvöld“, hafði
hún sagt.
Þetta voru fyrstu orðin, sem
henni komu í hug, þegar hún
opnaði augun, klukkan sjö um
morguninn, í rokoko-rúminu sínu
í „Hotel Ritz“. Hún stökk fram
úr rúminu og dró tjöldin frá
stóru gluggunum. Það var heið-
ríkur, bjartur haustdagur. Þegar
hún gekk aftur að rúminu, léku
hlýir sólargeislar á fíngerða,
fjólubláa silkiveggfóðrinu og
hinni fíngerðu, fjólubláu silki-
ábreiðu rúmsins.
Hún hringdi ekki á herbergis-
þernuna, en lá hreyfingarlaus á
bakinu og horfði upp í loftið, þar
sem sólargeislarnir dönsuðu eins
og börn í eltingaleik. Nú vissi hún
hversvegna hún hafði flýtt sér að
draga tjöldin frá glugganum. Hún
vonaði að morguninn, þessi sól-
bjarti septembermorgunn, myndi
vekja hana af vímunni.
Hún mundi næstum eftir hverju
einasta orði, sem farið hafði á
milli þeirra í fátæklega gistihúss
herberginu, þar sem aðeins log-
aði á einum. lítilmótlegum nátt-
borðslampa. Allt til þessarrar
nætur hafði hamingjan verið
henni óþekkt fyrirbrigði og ham
ingjan hafði lýst sér í orðum,
sem hún þekkti ekki sjálf. Hún
hafði talað um flótta, um flótta
með Jan yfir úthafið. Hún vildi
afsala sér öllu, sem til þessa hafði
verið henni svo mikils virði.
Eftir þessa nótt gat hún ekki
horfið aftur til eiginmanns síns.
Hún gat ekki logið. Hún varð að
segja honum sannleikann. Hún
var alls ekki metnaðargjörn.
Hún vildi ekki sjá nafnið sitt
letrað logaletri og það skipti
hana engu þótt þingforsetinn
hringdi litlu bjöllunni: „Háttvirt-
ur þingfulltrúi Kaliforníu hefur
orðið.“ Hún vildi alls ekki hafa
áhrif á stærsta blaðahring í
heimi. Og Morrison? Hann yrði
og hlyti að skilja hana. „Ég hefi
ekki logið“, myndi hún segja við
hann. — „Ég hefi haldið að ég
elskaði þig, Richard. Ég hefi
raunverulega haldið það. Aðeins
sá, sem hefur raunverulega elsk-
að áður, er sekur, ef hann dregur
á tálar. En ég? Hvernig gat ég
vitað hvað ást var, svo lengi sem
ég hafði ekki reynt hana sjálf?“
Já, fyrir nokkrum klukku-
stundum, klukkan þrjú eftir mið-
nætti á Broadway, þar sem ljósa-
auglýsingar kvikmyndahúsa og
leikhúsa voru nú slokknaðarhafði
hún leitt sér þetta allt fyrir sjón-
ir. Niður blóðsins yfirgnæfði rödd
samvizkunnar.
Og hún? Hún beið þess að sól-
in rifi hana upp frá draumum
sínum. Sólin gat ekki gert það,
sem hún gerði ekki sjálf. Eftir
nokkrar mínútur vissi hún að
draumurinn hennar var enn ekki
dreymdur til enda. Það sem hún
hafði sagt við Jan, orðin sem
hún hafði stamað á milli koss-
anna og faðmlaganna, virtust
henni nú ekki lengur fjarstæða
SHUtvarpiö
Sunnudagur 8. febrúar:
Fastir liðir eins og venjulega.
9.20 Morguntónleikar (plötur):
11.00 Messa í Hallgrímskirkju
(Prestur: sr. Jakob Jónsson. Org
anleikari: Páll Halldórsson.) 13.15
Erindaflokkur um náttúrufræði;
I: Ingólfur Davíðsson magister tal
ar um gróðurfarsbreytingar og
slæðinga. 14.00 Hljómplötuklúbb
urinn (Gunnar Guðmundsson).
15.30 Kaffitíminn. 16.30 Hljóm-
sveit Ríkisútvarpsins leikur. 17.
00 Létt lög. 17.30 Barnatími.
(Anna Snorradóttir): Þáttur af
kisunni Pálínu. — Sagan af Bú-'
kollu. —• „Dvergurinn í sykur-
húsinu" eftir Sigurbjörn Sveins-
son o.fl. 18.30 Miðaftanstónleikar
(plötur). 20.20 Erindi: Um ís-
lenzka ættfræði (Einar Bjarna-
son ríkisendurskoðandi). 20.55
Gamlir kunningjar: Þorsteinn
Hannesson óperusöngvari spjall-
ar við hlustendur og leikur hljóm
plötur. 21.30 Upplestur: „Konan
að austan", smásaga eftir Guð-
mund G. Hagalín (Höfundur les).
22.05 Danslög (plötur). 23.30 Dag
skrárlok.
Mánudagur 9. febrúar:
Fastir liðir eins og venjulega.
13.10 Búnaðarþáttur: Gísli Krist-
jánsson ritstjóri fer með hljóð-
nemann í heimsókn til Sambands
eggjaframleiðenda. 18.30 Tónlist-
artími barnanna (Jón G. Þórarins
son kennari). 18.50 Fiskimál: Um
skreiðarverkun og skreiðarsölu
(Jóhann Þ. Jósefsson alþm. og
stjórnarform. Skreiðarsamlags-
ins). 20. 30 Einsöngur Gunnar
Kristinsson syngur. 21.10 Tónleik
ar (plötur). 21.30 Útvarpssagan:
„Viktoría" eftir Knut Hamsun;
V. (Ólöf Nordal). 22.20 Úr heimi
myndlistarinnar (Björn Th.
Björnsson listfræðingur). 22.40
Kammertónleikar (plötur). 23.15
Dagskrárlok.
Þriðjudagur 10. febrúar:
Fastir liðir eins og venjulega.
18.30 Barnatími: ömmusögur.
20.20 Ávarp frá Rauða krossi ís-
lands (Gunnar Thoroddsen borg-
arstjóri). 20.30 Daglegt mál (Árni
Böðvarsson kand. mag). 20.35
Erindi: Kúba (Baldur Bjarnason
magister). 21.00 Erindi með tón-
leikum: Baldur Andrésson talar
um íslenzk tónskáld; IV. Bjarni
Þorsteinsson. 21.30 íþróttir (Sig.
Sig.) 21.45 Tónleikar. 22.20 Upp-
lestur: „Tvær eins, tveir eins“,
srfiásaga eftir Guðnýju Sigurðar-
dóttur (Erlingur Gíslason leik-
ari). 22.35 íslenzkar danshljóm-
sveitir: Neó-tríóið leikur. 23.05
Dagskrárlok.
&
Það er barnaleikur að strauja þvottinn
með „Baby“ borðstrauvélinni.
BABY er einasta borðstrauvélin,
sem stjórnað er með fæti og því
hægt að nota báðar hendur við að
hagræða þvottinum.
Nýja verðið er kr.: 3816. —
Takmarkaðar birgðir

Austurstræti 14
CfCÍ d Sími 11«87
a
r
L
ú
1) „Farðu ekki lengra niður
eftir þessum stíg, Markús, annars
neyðist ég til að hefta för þína.“