Morgunblaðið - 12.05.1959, Page 20

20
MonnrrxnT aðil
Þriðjudagur 12. maí 1959
TÆWm

50 NN NJ05NAR. SA GA UR
HEIMSSTYRJÖLDJNNt SÍÐAR/
ar. En frú Blavetti álítur, að það
séu aðeins einkamál, og eigi alls
ekkei't skylt við njósnir, eins ig
herrann álítur.
Renée var áður ástmey
Czerniwskis
En Bleicher sér, að hér er komið
á slóð, sem getur leitt beinlínis tií
þessarar undarlegu „Læðu“.
„Uppi á lofti, í herbergi Pólverj-
ans hefur hann hvað eftir annað
fundið miða á meðal frumtiikynn
inganna, sem ekki voxu undirritað-
ir með nafni, heldur með teikn-
ingu. Það var mynd af ketti, séð
afta fi"á, og teygði»hann rófuna
beint upp í loftið og var bað eins
og upphrópunarmerki með punkti
fyrir neðan. En þessi köttur sneri
hausnum til hliðar ig leit beint
framan í áhorfandan, slóttugur,
undirförull og meira að segja
mannlegur á svipinn. Bleioher
fann ennþá fleira í skriflborði
Czerniawski. Hann sá þar ritregl
ur og afrit skeyta, sem höfðu far-
ið til Lundúna, og allar þessar
tilkynningar höfðu byrjað eins, á
þessum orðum: „Læðan tilkynnir“.
Þama var hún komin — þessi
dularfulla „Læða“. Var þetta nú
aðeins glens hjá Pólverjanum, eða
skyldi ekki öllu fremur vera sam-
band á milli þessara litlu teikni-
mynda, milli skeytanna — og þess
arar konu, sem Czerniawski kall-
aði með gælunafni „Læðuna“
sína?
Bleitíher kallaði Renée fyrir sig,
hina ljóshærðu, ungu Renée, sem
skömmu áður var tekin upp úr
rúminu hjá pólska herforingjaráðs
manninum og foringja „Interal-
lée“. Bleicher gengur beint og
umsvifalaust að verki og beitir
ótrúlega snjallri og áhrifamikilli
blekkingu.
,„Vitið þér um það?“ spyr hann
hina ungu ekkju, ,vhver muni
hafa ljóstrað upp um yður og
þennan Armand?“
„Hef enga hugmynd um það“.
„Jseja .... ég veit það satt að
VöruflutningabBlstjórar atbugið
Getum bætt við bílum á afgreiðslu vorri nú þegar.
Sendibílastöðin ÞRÖSTUR Borgartúni 11. Sími
2-21-75 og eftir kl. 8 e.h. Sími 2-30-55.
Laghentur maður
óskast til starfa nú þegar.
H.f. Ölgerbin Egill Skallagrimsson
segja ekki heldur. En þér getið ef
til vill hjálpað mér. Við höfum
fengið nafnlaust bréf, mjög merki
legt bréf“. Bleieher athugar nú
Renée með áhuga, en hún hlust-
ar með ákefð á hvert orð hans.
„í þessu bréfi var okkur skýrt
frá því, að við gætum komið for-
ingja „Interallée", sem er njósna-
,„Læðan —!“ Renée rauk upp og
stundi í magnlausri heift. Hið lag
lega andlit hennar afmyndaðist af
ofsareiði. „Þetta kvikindi, þetta
svívirðilega, viðbjóðslega kvikindi"
æpti hún.
„Hvað er þetta — þekkið þér
þennan kött? Hver er þaö í raun
og veru“. Bleicher læzt verða
undrandi.
„Og hvort ég þekki hana,
þessa undirföi lu nöðru“, segir
Renée fnæsandi. Það er eins og
blæju sé lyft frá augum hennar,
og henni er skyndilega allt Ijóst.
Já, enginn annar en „Læðan“
i afði svikið Armand og liana í
hendur Þjóðverjanna. Og auðvit-
að var það vegna afbrýðisemi,
þegar henni varð ljóst, að Ar
mand tók hana, Rénée, fram yf-
ir hana. Nú situr ,Læðan‘ líkl. í
einhverju skúmaskotinu og
Suzanna Laurent og Hugo Bleizher.
samtöksamtök, og ástmey hans, að
óvörum í rúminu hér í Rue Villa
Léandre nr. 8, — pólska höfuðs-
manninum Czerniawski og frú
nokkurri Renée Borni“.
„Hver hefur skrifað þetta
bréf?“ spyr Renée. Hún er rjóð
af reiði vegna þessarar ímynduðu
uppljóstrunar. ,
Bleicher ypptir öxlum. „Ef við
vissum það, þá færi betur. Bréf-
ið var auðvitað ekki undirritað.
En eitt var kynlegt. 1 stað undir-
skriftarinn-ar var lítil teiknimynd
— skopmynd af ketti með mjög
lymskulegt andlit. í
hlakkar yfir því, að svik hennar
heppnuðust. Renée hefur ekka.
En þá nær hún sér aftur og fer
a ðhugsa um, hvernig hún geti
hefnt sín. „Læðan“ skal ekki
sleppa svona vel í þetta skipti.
Nei, — ef nú er um líf hennar
sjálfrar að tefla, þá skal „Læð-
an“ líka ganga til glötunar.
Og Renée Borni leysir frá
skjóðunni. Hún skýrir frá öllu,
sem hún veit um „Læðuna“, um
þennan hataða keppinaut sinn
og svikara. Bleicher þarf varla
að spyrja. Orðin streyma fram
úr hinni ungu konu eins og læk
BÓKAMENN! Látið mig vita í dag
ef þið viljið selja bækur á síðasta bókauppboði vorsins.
Sigurður Benediktsson. Sími 13715.
1) Stína, ég keypti hérna dá-1 mannaballið. Svona, opnaðu , 2) Jæja, hvernig lízt þér á? I getur eiginlega gengið að henni,
MtiO handa þér íyrir íþrótta-' pakkann. | 3) Stína — bíddu! .... hvað I Markús?
ur. Það er ekki lengra síðan en
í gærkveldi að hún var hérna í
húsinu. Hún hafði tekið þátt í
hinum mikla afmælisfagnaði í
minningu þess, að þá var „Inter
alliée“ eins árs, þessi samtök,
sem voru í rauninni hennar verk
— stofnuð og stjórnað af henni.
Renée leggur áherzlu á, að „Læð
an“ hafi verið aðalsökudólgur-
inn, andlega forustan í njósna-
, miðstöðinni — hún ein en ekki
vesalings Armand, sem aðeins
hafi stungið fánunum á uppdrátt
inn, haldið skrá og fært inn til-
kynningar, verið í rauninni nokk
urs konar bókari, en alls ekki
reglulegur njósnari.
Já, það var ekki lengra síð-
an en í gærkveldi, að „Læðan“,
þessi hræsnisfulla, óhreinlynda
skepna hafði klingt glösum með
þeim til heilla Interalliée“ og
fyrir framhaldandi, árangurs-
ríkri samvinnu. Og það hafði ver
ið henni líkt, að hún fór ekki úr
húsinu fyrr en með morgninum,
rétt eftir lokunartíma, þótt hún
hefði mátt búast við því, að hún
með því félli í hendur Þjóð-
verja. Það var henni líkt þetta,
að hætta öllu til, þessi öfug-
snúna gleði yfir þeim æsing, sem
hættan hefur í för með sér. En
sérhver heiðvirð kona er þó vön
að hliðra sér hjá slíkri hættu. En
hún hafði verið með í veizlunni.
ef til vill til þess að leiða af sér
gruninn um svikin.
„Hvar á „Læðan“ heima. —
Hvað heitir hún réttu nafni?“
spyr Bleicher, sem fylgist af at-
hygli með orðaflaum hinnar geð
ríku, ungu konu.
„Hvar á „Læðan“ heima? —
ur átti hún heima hjá Armand.
— það var í Rue du Colonel
Moll. En því næst gat hún,
Renée, sannfært veslings Ar-
mand um það, að Læðan væri
falskur, lyginn kvenmaður,
,.læðuleg“, ef svo má segja. Hvar
hún á nú heima. Nú sem stendur
sefur hún líklega hjá vini sínum,
Belgíumanni nokkrum, en um
ellefu leytið fyrir hádegi er hún
oftast vön að snúa aftur til íbúð
ar sinnar í Rue Antoinette nr. 9.
Hvað sé hennar rétta nafn? Það
er skrítið, en enginn veit nafn
þessarar konu. Armand hefir
aldrei nefnt hið rétta nafn henn-
ar heldur. Nú tekur hún, Renée,
fyrst eftir því. En leynibrall á
auðvitað 'við þessa ófyrirleitnu
persónu. Hvernig „Læðan lítur
út? Það er alls ekki hægt að vill-
ast á þessum ósvífna kvenmanni.
Hún er með blóðrauðan hattkoll,
sem er auðvitað hræðilega áber-
andi o galgjörlega „smekklaus" í
augum Renée. Já, og hún er mjög
litil og grönn, hefir beinlínis ögr-
andi göngulag og er oftast í loð-
kápu, — skrítinni loðkápu úr
kattarskinnum.
Nú var komið í betra færi en
nokkru sinni áður við „Læðuna“,
sem með dæmalausri ófyrirleitni
hafði símað trúnaðartilkynningar
sínar til Lundúna kvöld eftir
kvöld, vitneskjan, sem auðsjáan-
lega var fengin frá æðstu þýzkum
heimildum.
Það var „Læðan“, sem hafði
haft hinn digra Prange af sér á
Métro-stöðinni með snarræði sínu
og kvenlegum látalátum og gert
Armand fært að flýja frá hinum
ailltvarpiö
Þriðjudag'ur 12. maí.
Fastir liðir eins og venjulega.
19,00 Þingfréttir. — Tóneikar. —
20,10 Útvarp frá Alþingi: Al-
mennar stjórnmálaumræður í sam
einuðu þingi (eldhúsdagsumræð-
ur); — síðara kvöld: 55. mín. til
handa hverjum þingflokiki, og
skiptast þær í þrjár umferðir, 20,
.20 og 15 mín. Röð flokkanna:
Framsóknarflokkur, Sjálfstæðis-
flokkur, Alþýðuflokkur, Alþýðu-
bandalag. Dagskrárlok nálægt
miðnætti.
MiðvikJudagur 13. maí.
Fastir liðir eins og venjulega.
12.50—14.00 „Við vinnuna“: Tón-
leikar af plötum. 20.00 Fréttir og
útvarp frá Alþingi. 23.00 Dag-
skrárlok.