Morgunblaðið - 08.04.1960, Síða 20

20
WORCVNBLAÐtÐ
Fðstudagur 8. apríl 1960
ferði Juliens á þennan hátt, þeg-
ar hann var ekki syndlaus sjálf-
ur?
Barónsfrúin, sem var enn að
berjast við ekkann, brosti dauf-
lega,. er henni varð hugsað til
ástarævintýra manns síns. — í
þeirri stétt kvenna, sem hún
heyrði til var litið á ástarævin-
týri sem sjálfsagðan og óaðskilj-
anlegan hluta tilveru manna.
Jeanne lá grafkyrr í rúminu,
með galopin augu, og þungar
hugsanir ásóttu hana. Eitt af
því, sem Rosalie hafði hagt, hafði
sært hana framar öðru: „Ég þagði
af því að ég var hrifin af hon-
um“.
Hún hafði einnig hrifizt af hon-
um, og það var eina ástæðan til
þess, að hún gaf sig honum á
vaid og afsalaði sér öllu öðru,
framtíðaráætlunum og draumum.
Hún hafði hafnað í þessu hjóna-
bandi, sokkið í þetta hyldýpi ör-
væntingar og eymdar, af þeirri
einni ástæðu, að henni hafði,
eins og Rosalie, litizt vel á hann.
Dyrunum var hrundið upp, og
Julien birtist í gættinni, reiður
á svip. Hann hafði séð Rosalie
standa skælandi í stiganum, og
hann grunaði því, að hún hefði
sagt frá öllu. Hann nam snöggt
staðar, þegar hann kom auga á
prestinn.
„Hvað er hér á seyði?“ sagði
hann, óstyrkri en þó rólegri
röddu.
Baróninum var runnin mesta
reiðin, og hann þorði ekki að
segja neitt af ótta við athuga-
semdir prestsins, og jafnframt
óttaðist hann, að tengdasonur
hans kynni að taka undir í sama
streng. Móðirin grét ofsalegar en
nokkru sinni fyrr, en Jeanne
reis upp til hálfs í rúminu, dró
þungt andann og starði hvasst á
xnanninn, sem hafði bakað henni
slíkar sálarkvalir.
„Við vitum allt — allt um
óþokkaskap þinn, frá því að þú
komst fyrst í þetta hús“, sagði
hún slitrótt. „Við vitum, að barn
— barn stúlkunnar er bam þitt,
alveg eins og — eins og mitt —
þau verða systkini". Sorgin bug-
aði hana aigerlega við þessa til-
hugsun. Hún grúfði sig niður í
rúmfötin og grét beizklega.
Julien stóð ráðþrota og vissi
hvorki, hvað hann átti að gera
né segja. Presturinn kom honum
til hjálpar.
„Svona, svona, þér megið ekki
láta bugast á þennan hátt, unga
kona. Verið skynsamar". Hann
stóð upp, gekk að rúminu og
lagði hlýjan lófann hughreyst-
andi á enni ungu konunnar. —
„Þér hafið orðið fyrir mik-
illi sorg, en guð hefur af misk-
unnsemi sinni veitt yður bless-
un, sem vegur upp á móti, þar
sem þér eigið í vændum að verða
móðir. Þetta barn mun verða
yður huggun. í nafni hans sár-
bæni ég yður að fyrirgefa hr.
Julien yfirsjón sína. Fyrirgefn-
ingin tengir ykkur enn sterkari
böndum, gefur fyrirheit um ævar
andi trúmennsku héðan í frá. —
Getið þér í hjarta yðar sagt skil
ið við þann mann, sem er faðir
barnsins, er þér berið undir
belti?“
Hún svaraði ekki, lömuð af
þreytu og niðurlægingu. Hana
skorti þrek til þess að geta verið
reið lengur. Henni stóð á sama
um allt.
Barónsfrúin, sem virtist aldrei
geta erft neitt við neinn, þar sem
sljóan hug hennar skorti einbeit-
ingarhæfni til þess, tautaði fyr-
ir munni sér. „Já, gerðu það,
Jeanne". .
Presturinn tók um hendi unga
mannsins, leiddi hann að rúminu
og lagði hönd hans í lófa eigin-
konunnar. Hann klappaði síðan
laust á hendur þeirra beggja, og
sagði, ánægður á svip: „Jæja, þá
er því lokið. Þið megið trúa því,
að það er eina rétta lausnin".
Hendurnar, sem höfðu sameinast
í svip, skildust samstundis að aft
ur. Julien, sem þorði ekki að
skipta sér neitt af Jeanne, kyssti
tengdamóður sína á ennið, sner-
ist síðan á hæli og tók undir
handlegg tengdaföður síns, sem
undi því vel, ánægður yfir að
málið skyldi vera farsællega til
lykta leitt. Þeir leiddust síðan
út, til þess að reykja saman vind-
il í ró og næði.
Sjúklingurinn féll í svefnmók,
úrvinda af þreytu, en þau prest-
urinn og móðir hennar töluðust
við um hríð, lágum rómi.
Presturinn skýrði henni í fám
orðum frá hugmynd sinni, og
barónsfrúin kinkaði kolli til sam
þykkis. Hann lauk máli sínu
með þessum orðum:
„Jæja, við höfum það þá þann
ig: Þér gefið stúlkunni Barville
bændabýlið, og ég tek að mér að
finna handa henni eiginmann,
einhvern góðan, trúverðugan
mann. Já, þegar í boði eru eign-
ir, sem eru tuttugu þúsund
franka virði, verður áreiðanlega
enginn skortur á biðlum. — Við
munum eflaust geta valið úr
þeim“.
Barónsfrúin var farin að brosa,
þótt síðustu tárin væru vart þorn
uð á vöngum hennar.
„Það er þá ákveðið", endurtók
hún. „Barville er að minnsta
kosti tuttugu þúsund franka
virði. Við munum setja eignina
á nafn barnsins, þótt foreldrarn-
ir hafi að sjálfsögðu afnot 'f
henni, meðan þau þurfa á að
halda“.
Presturinn stóð upp og kvaddi
móðurina með handabandi. „Ger
ið yður ekki það ómak að standa
upp og fylgja mér til dyra, kæra
barónsfrú, ég veit, hvað það er
erfitt fyrir yður“.
.Um leið og hann fór út, mætti
hann Lison frænku, sem var að
vitja um sjúklinginn. Hún tók
ekki eftir neinu, þau sögðu henni
ekkert; eins og venjulega, vissi
hún ekkert.
7. kafli.
Móðir.
Rosalie var farin úr húsinu.
Jeanne fann ekki til neinnar
gleði við tilhugsunina um að
verða móðir, þar sem sorgin
hafði lamað tilfinningalíf henn-
a_. Hún beið komu barnsins án
eftirvæntingar, haldin óljósum
kvíða um yfirvofandi ógæfu.
Stórvaxin kona hafði komið í
stað Rosalie, til þess að leiða
barónsfrúna á hinum tilbreyting
arlausu gönguferðum eftir trjá-
stígnum. Baróninn leiddi Je-
anne, sem nú var oft lasin, og
Lison frænka gekk við hina hlið
hennar.
Þannig gengu þau öll tímun-
um saman, þögul að mestu, með-
an Julien þeysti um landareign-
ina á hestbaki. Hann hafði fyr-
ir skemmstu tekið upp þann sið.
Ekkert rauf tiibreytingarleysi
langra daganna. Baróninn, kona
1+1 =2
2 + 2 = 4
— Það er kannski ekki pabbi, sem skrifaði undir
einkunnabókina mína. En það er samt penninn hans, sem
var notaður!
hans og greifinn fóru í eina
heimsókn til Fourville-hjónanna,
sem Julien virtist talsvert kunn-
ugur, þótt enginn vissi síðan hve
nær. öðru sinni heimsóttu þau
Briseville-hjónin, sem hreyfðu
sig aldrei út af óðalssetri sínu.
Um fjögur leytið dag einn
komu tvær manneskjur, karl og
kona, riðandi inn í garðinn.
Julien kom þjótandi til herberg-
is Jeanne í mesta uppnámi. —
„Flýttu þér, komdu niður, Four-
villes-hjónin eru komin. Þau
vita hvernig ástatt er fyrir þér
og vilja gjarnan heilsa upp á þig
sem nágrannar. Segðu þeim, að
ég hafi farið út en muni bráðum
koma aftur. Ég ætla að hafa fata
skipti".
Jeanne varð mjög undrandi,
en fór samstundis niður. Fölleit
en snotur ung kona með dapran
svip, dreymandi augu og Ijóst
hár, kynnti eiginmann sinn, stór
an klunnalegan mann með rautt
yfirvaraskegg.
„Við höfum þegar haft þá
ánægju að hitta monsieur de
Lamare nokkrum sinnum", sagði
hún. „Hann sagði okkur frá las-
leika yðar, og okkur langaði til
að heimsækja yður sem nágrann
ar, án þess að gera boð á und-
an okkur. Eins og þér sjáið kom-
um við ríðandi. Okkur hlotnað-
ist einnig sú ánægja um daginn
að fá heimsókn foreldra yðar“.
Framkoma hennar var frjáls-
mannleg og eðlileg og bar með
sér gott uppeldi. Jeanne gazt
samstundis mjög vel að henni.
„Þarna gæti ég eignast vinkonu",
hugsaði hún.
De Fourville greifi minnti á
hinn bóginn mest á stóran björn,
sem hefði villzt inn í setustofu.
Um leið og hann var seztur,
lagði hann hattinn á stól við hlið
sér, en virtist síðan í vandræð-
um með, hvað hann ætti að gera
við hendurnar á sér.
Allt í einu var Julien kominn
inn í stofuna. Jeanne var furðu
lostin og ætlaði varla að þekkja
hann. Hann var nýrakaður, glæsi
legur og vel búinn, eins og hann
hafði verið á dögum fyrstu
kynna þeirra. Hann heilsaði
greifanum með handabandi og
bar hönd greifafrúarinnar að
vörum sér. Léttum roða brá
fyrir á fölum vöngum hennar,
og augnalokin titruðu lítið eitt.
Hann yrti á þau, og framkoma
hans var aðlaðandi sem fyrrum.
Augnatillit hans var blíðlegt og
hárið, sem undanfarið hafði ver-
ið strítt og úfið, hafði endurheimt
sinn fyrri gljáa, fyrir tilstilli hár-
bursta og ilmvökva.
Rétt um leið og Fourville-hjón
in kvöddu, sneri greifynjan sér
að Julien: „Mynduð þér vilja
slást í för með mér á fimmtudag-
inn, kæri greifi?" sagði hún.
Um leið og hann hneigði sig
og svaraði: „Já, vissulega, ma-
dame“, tók hún um hendi Je-
anne, brosti og sagði einlægnis-
lega, með samúð í röddinni: „Já,
þegar yður er batnað, getum við
þeyst öll þrjú saman um sveit-
ina. Það yerður dásamlegt. Hvað
segið þér um það?
Hún lyfti upp reiðpilsinu og
stökk léttilega upp í söðulinn.
Eiginmaður hennar hneigði sig
klaufalega og steig síðan þung-
lamalega á bak stórum hesti sín-
um. Þegar þau voru komin út um
hliðið, hrópaði Julien hrifinn:
„Þetta eru yndislegar manneskj-
ur! Við gætum eflaust haft gagn
af vináttu þeirra“.
Jeanne var einnig mjög ánægð,
þótt hún vissi ekki hvers vegna:
„Greifynjan er mjög aðlaðandi",
a
l
ú
á
AND WE HAVEN'T
AAUCH TIME
LEFT TO CHANGE
PAP'S MINP/
THAT'S TALU TIMBER
RESERVATION, JAN...IF VOUR
PAP sets his bill
PASSEP all THOSE BIS
TREES WILL SOON BE
^ - WIPEP OUT / Jgag
INVITEP ON AN ELK HUNT,
SENATOR WATSON, HIS DAUSTER
JAN, ANP MARK ARE FLVINS
TO MEET MRS. BLITZ
I HOPE MRS. BLITZ
HAS AN ACE UP HER
SLEEVE...OTHERWISE THIS
WILPERNESS IS SONE/
Þetta eru Háu Skógar Jóna.
Kí írumvarpið hana föður þíns
verður samþykkt, verða öll þessi
tré fljótlega hoggin.
Og við höfum takmarkaðan
tíma til að fá pabba til að skipta
um skoðun.
Ég vona að Anna Blitz hafi
einhver ráð, annars eru dagar
þessa friðlands taldir.
svaraði hún. „Ég er viss um, að
mér mun falla mjög vel við hana,
en eiginmaður hennar sýnist hálf
gerður hrotti. Hvar kynntistu
þeim?“
Hann neri saman lófunum.
„Ég hitti þau af tilviljun hjá
Brisville-fólkinu. Greifinn virðist
talsvert grófgerður. Hann kærir
sig kollóttan um allt nema dýra-
veiðar, en engu að síður er hann
hreinræktaður aðalsmaður“.
Það ríkti óvenjuleg ánægja við
miðdegisverðarborðið þennan
dag, eins og óvænt hamingja
hefði haldið innreið sína í húsið.
Ekkert bar til tíðinda þar til
síðustu daga júlímánaðar, þegar
Jeanne veiktist. Þar sem henni
versnaði óðum, var sent eftir
lækni, og hann kvað upp þann
úrskurð, að fæðinguna væri að
bera að fyrir tímann.
Um stund dró nokkuð úr þján-
ingum hennar, en hún leið hræði-
legar sálarkvalir, hugur hennar
var þrunginn kvíða, og henni
fannst hún skynja dauðann á
næstu grösum.
Herbergið var fullt af fólkL
Móðirin sat hnípin í hæginda-
stól og náði vart andanum fyrir
ekka. Baróninn æddi um skjálf-
hentur og taugaóstyrkur og
spurði lækninn spjörunum úr.
Julien gekk um gólf, áhyggju-
fullur á svip, en þó rólegur.
Er leið að dögun, versnaði Je-
anne aftur, og meðan ópin brut-
ust fram af vörum hennar hugs
aði hún án afláts um Rosalie,
sem hefði ekkert þjáðzt og varla
svo mikið sem stunið. Hún hafði
fætt barn sitt án þjáninga og
erfiðleika, og í rugluðum heila
Jeanne komst ekkert að nema
samanburður á ástandi þeirra.
Hún bölvaði með sjálfri sér
þeim guði, sem hún nafði álitið
SHÍItvarpiö
Föstudagur 8. apríl
8.00—10.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Morgunleikfiml. — 8.15 Tónleik-
ar. — 8.30 Fréttir. — 8.40 Tónleik
ar. — 9.10 Veðurfregnir. — 9.20
Tónleikar).
12.00 Hádegisútvarp.
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
15.00—16.30 Miðdegisútvarp.
18.30 Utvarpssaga barnanna: „Bræð-
urnir“ eftir Karen Plovgárd VIII*
(Sigurður Þorsteinsson banka-
maður).
18.50 Framburðarkennsla í spænsku.
19.00 Þingfréttir. — Tónleikar.
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Kvöldvaka:
a) Lestur fornrita: Auðunar þátt
ur vestfirzka (Oskar Hall-
dórsson cand. mag.).
b) Minnzt aldarafmælis kímnis-
skáldsins K. N., Kristjáns Ní-
elsar Jónssonar. — Séra Benja
mín Kristjánsson flytur erindi
og lesið verður úr ljóðmælum
skáldsins.
c) Islenzk tónlist: Lög eftir Frið
rik Bjarnason.
d) Kynlegur kvistur á meiði 19.
aldar, — frásöguþáttur (Jó-
hann Hjaltason kennari.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Passíusálmur (45).
22.20 Hugleiðingar um vandamál flótta
manna (Guðmundur Thoroddsen
prófessor).
22.40 I léttum tón: Söngkonan Virgin-
ia Lee syngur lög frá ýmsum
löndum við undirleik hljómsveitar
Arna Elfars.
23.10 Dagskrárlok.
Laugardagur 9 .apríl.
8.00—10.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Morgunleikfimi. — 8.15 Tónleik-
ar. — 8.30 Fréttir. — 8.40 Tón-
leikar. — 9.10 Veðurfregnir. —
9.20 Tónleikar).
12.00 Hádegisútvarp. — (12.25
Fréttir og tilkynningar).
12.50 Oskalög sjúklinga (Bryndís Sig-
urjónsdóttir) .
14.00 Laugardagslögin. — (16.00 Fréttir
16.30 Veðurfregnir. — Harmoniku-
þáttur (Högni Jónsson).
17.00 Bridgeþáttur (Eiríkur Baldvins-
son).
17.20 Skákþáttur (Guðmundur Arn-
laugsson).
18.00 Tómstundaþáttur barna og ung-
lir.ga (Jón Pálsson).
18.30 Utvarpssaga barnanna: „Olokna
bréfið“ eftir Valerí Osipovi; I.
(Pétur Sumarliðason, kennari
þýðir og les).
Í8.55 Frægir söngvarar: Lauritz Melch
ior syngur lög eftir Wenner-
berg, Verdi og Wagner. —
19.25 Veðurfregnir.
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Leikrit: ,,Hinn ómótstæðilegi
Leopold'* eftir Jean Sarment í
þýðingu Helga J. Halldórssonar
cand. mag. — Leikstjóri: Ðaldvin
Halldórsson.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.20 Danslög. — 24.00 Dagskrárlok.