Morgunblaðið - 03.07.1960, Blaðsíða 20

23
MQRCVN BLAÐIB
PATRICIA WENTWORTH
omlnr syndir
unar, fannst henni koma hans
ekki snerta sig svo mjög persónu-
lega. hún hafði laert að láta það
liðna vera iiðið, og nú var hún
gift James Hardwick. Hún hafði
ekkert að óttast.
Hitt var auðséð, að Ester var
ekki sjálfri sér lik. Hún hafði
verið að gráta. Það gerði hún oft
ast ef hún komst úr jafnvægi, en
nú í kvöld var það eitthvað
meira en lítið, sem amaði að
henni. Og jafn greinilegt var, að
Alan átti sök á því. Er hún leit
um öxl til áranna þriggja, sem
liðin voru, fannst henni auðsætt
að hann hefði verið að reyna að
hafa út úr henni peninga. Hann
hafði lengi þann steininn klapp-
að, og merkilegast hvað Ester ent
ist til að láta undan honum, en
nú loks hafði hún víst stappað
niður fæti, vingjarnlega en ein-
beittlega og án þess að sýna af
sér aiít of mikia geðshræringu.
Það hlaut að liggja eitthvað enn-
þá alvarlegra að baki þessu öllu
Og svo Adela. Hvað í ósköpun
um gat gengið að Adelu? Hún var
ofuriitla stund þarna úti í garði
með Alan, en þegar hún 'kom aft
ur var hún einna líkust vél-
menni .. settist niður við borðið
þar sem hún hafði setið áður og
fór að leggja spil, eins og ósjálf-
rátt, náföl í framan og augun í
henni eins og dauð, og loks sóp-
aði hún saman spilunum og sagð-
ist vera með höfuðverk og ætla
að fara að hátta.
Við brottför hennar var eins
og spennan þarna inni minnkaði
ofurlitið. Poppo kom inn, kyssti
á fingur til allra viðstaddra, sagð
ist vera kúguppgefin og ætla að
fara í rúmið áður en hún sofnaði
þarna framan í öilum hinum. Og
svo eftir stutta stund, bað Alan
sig afsakaðan.
— f>að er alveg indælt þarna
úti á klettunum. Þú hefðir átt að
koma út iíka, Carmona. Jæja,
Darsie segir mér, að hún loki hús
inu fyrir allar aidir og ég
gleymdi að biðja hana um lykil,
svo méx er víst bezt að fara að
hypja mig. Hún gerði mér það
mikinn greiða með því að hýsa
mig, að ég get ekki staðið mig
0
við að gera henni óþægindi. Hún
virðist hafa fullt hús af gömium
keiíingum, sem fara í bólið klukk
an tíu. f>ær eru ekkert hrifnar
af að hafa karlmenn þarna, svo
að ég þykist vita, að hún hafi
tekið nærri sér að hleypa mér
þarna inn fyrir dyr. En ég ætla
að koma aftur á morgun, ef ég
má. .. Og svo hafði hann sett
upp þetta kæruleysislega bros
sitt um leið og hann leit á Car-
monu.
Hún hélt áfram að afklæða sig,
setti kjólinn á herðatré og hengdi
hann inn í geysistóran fataskáp,
sem þakti næstum allan vegginn
í herberginu. Allt í einu fór hún
að hugsa um, hvað þetta herbergi
væri nú skuggalegt, með upplit-
aðri gólfábreiðu, gulbrúnum
pappír á veggjunum og glugga-
tjöldin, sem sölt hafgolan var
búin að gera grá í staðinn fyrir
' gul. Þetta var herbergi Octavius-
ar heitins Hardwick og nú datt
henni í hug, að líklega hefði hann
dáið hérna.
Hún var að hugsa um þetta og
steypa yfir sig náttkjólnum, þeg-
ar barið var að dyrum og inn
kom Piþpa í ijósgulum náttföt-
um. Hún lét hurðina aftur á eft-
ir sér og hvíslaði með ákafa:
— Ef einhver myrðir Alan, get
ur hann sjálfum sér um kennt.
Mér þótti réttara að segja þér
það.
Síðan settist hún á stokkinn á
stóra rúminu og brast í grát.
— Hvað ertu að segja, Pippa?
— Er hægt að setja fólk í fang
elsi fyrir fjárkúgun?
— Já,vitanlega.
— Já, en hvaða gagn hefur
maður bara af því? Það veit
ósköp vel að maður mundi fyrr
deyja en standa fyrir rétti og
verja sig.
Carmona var komin að rúm-
inu og stóð við hlið hennar. —
Hvað ertu að tala um, Pippa? —
Viltu segja mér frá því?
Bláu augun voru reiðileg og
full af tárum. — Ég verð að
segja einhverjum frá því, annars
spring ég. Það er þessi sjálfs-
íkviknun, sem fólk trúði á forð-
um daga. Maður blossar bara
------------------ 9
upp í eldi og reyk! Og svo verð-
ur ekki eftir af manni annað en
viðbjóðsleg brunalykt og svo
sögurnar um, að djöfullinn hafi
komið og hirt mann. , .
— Pippa!
Aftur hnykkti Pippa höfði. —
Og þú skalt ekki halda, að ég
sé að gera að gamni mínu, því
það er ég ekki. Það er þetta svín,
hann Alan, og....
— Er hann að pína út úr þér pen
inga? tók Carmona fram í.
Hún fann, að hún varð eigin-
lega ekkert hissa, því að hún
trúði Alan til hvers, sem vera
skyldi. En hún fann til blygðun-
ar.
Pippa sagði: — Ef Bill vissi af
þessu mundi hann drepa hann!
En ef Bill vissi það, dræpist ég
líka, svo að hvaða gagn væri í
því? Hei, ég get beinlínis ekk-
ert gert og það veit Alan.
Carmona settist á rúmstokkinn
við hlið hennar. — Langar þig
til að segja mér frá öllu saman?
— Já, ég hef alltaf sagt þér
allt. Ég verð eitthvað svo miklu
öruggari við það. Hún leit á Car-
monu með vesældarsvip. — Þú
skilur, þess vegna giftist ég ein-
mitt Bill, að mér fannst það eitt-
hvað svo öruggt. Svoleiðis fólk
er sjaldan neitt spennandi og
þess vegna getur maður fundið
upp á því að gamna sér við aðra,
en innst inni veit maður, að mað
ur getur ekki án hins verið.
— Ég skil. En það versta er,
að þú gætir einhvern tíma gengið
of langt og þá ekki getað snúið
við. Er það það, sem Alan er að
ógna þér með?
Pippa kinkaði kolli. — Ég fór
einu sinni um helgi með honum
Cyril Maynard. Bill hafði sagt,
að fólk væri farið að skrafa. Ég
varð vond og hugsaði mér, að ég
skyldi þá gefa því eitthvað að
skrafa um. Mér var alveg sama,
hvað ég gerði. Maður verður svo-
leiðis þegar maður verður vond-
ur — þá vill maður gera hinum
hvaða bölvun, sem vera skal.
Bill þurfti sjálfur að fara að
heiman um þessa helgi .... ein-
hverjar vitleysislegar heræfing-
ar eða þessháttar .... svo að ég
fór með Cyril. Ég hafði aldrei
gert neitt slíkt áður .... það
sver ég .... en nú var mér sama
um allt. Við fórum til Trenton
og borðuðum á leiðjnni og döns-
uðum á eftir, svo að við komum
þangað ekki fyrr en seint um
kvöldið. Ekki veit ég hvað Alan
var að erinda þarna en hann var
þar. Við sáum hann ekki, en
hann sá okkur koma og svo að-
gætti hann í gestabókina og sá,
að við vorum skrifuð þar sem
herra og frú Cyril Smith. Og
seinna sá hann Cyril fara inn í
herbergið mitt.
— Guð minn góður, Pippa!
Pippa hristi höfuðið í ákafa.
— Nei, það var alls ekki eins og
þú heldur. Um leið og hann kom
inn féllst mér hugur. Ég hafði
verið á báðum áttum allt kvöldið,
en þegar Cyril leit á mig eins og
hann gerði, var mér allri lokið.
Mér fannst ég mundi geta drepið
hann ef hann snerti við mér, og
sagði honum að fara út. Fyrst
lézt hann halda, að ég væri að
gera að gamni mínu, en svo varð
hann vondur fyrir alvöru og
loks komst allt í hræðilegasta
háa-rifrildi! Og s vo tók ég í
bjöllustrenginn — það var einn
af þessum gamaldags, sem hanga
uppi yfir rúminu — og sagðist
hringja og öskra húsið um koll,
ef hann færi ekki út samstundis.
Svo hann fór og ég flýtti mér að
læsa dyrunum. Svo fór ég eld-
snemma á fætur um morguninn
og tók leigubíl á járnbrautar-
stöðina.
Carmonu létti stórum. —
Hversvegna segirðu ekki bara
Bill frá þessu og færð það þannig
út úr heiminum? Hann mundi
undir eins trúa þér?
— Víst mundi hann trúa mér.
Það er ekki það, heldur hitt,
Carmona min, að ég mundi
aldrei geta sagt honum frá því.
Það mundi særa hann svo óskap-
lega, svo að hann gæti aldrei lit-
ið mig sömu augum og áður.
Hann dansar ekki sjálfur en
veit, að ég hef gaman af því, og
hann vill gjarna, að ég skemmti
mér og fari út og geri yfirleitt
það, sem ég vil. Og þetta lofar
hann mér allt saman, vegna þess
að hann treystir mér. En ef hann
þættist ekki geta treyst mér,
þá....
Carmona þagði stundarkorn en
sagði síðan: — Þú ættir nú samt
að segja honum það.
— Þá vildi ég heldur deyja,
og það er enginn kjaftáttur,
heldur er það mín hjartans al-
vara. Ég er ekki góð manneskja
og hef aldrei verið og verð víst
aldrei. En veslings Bill heldur,
Skáldið og mamma litla
1) Nei, mamma og pabbi eru því 2) .... en ef það er reikingur .... 3) .... þá get ég tekið hann og lagt
miður ekki heima .... hann inn í bunkann.
a
r
í
ú
ó
HEV, VOO
OLD BUM//
JH...OH...WE'D
BETTER CLEAR
■—>. OUT/
COME ON NOW, WE
GCrTTA GET BACK
BEFORE OUR TRAIN
. PULLS OUT/ ,
AIN'T NO U5E TO BE
iAD, OLP DOG...PONT
VOU KNCW l'LL TREAT
^gS VOU RIGHT?
— Það þýðir ekkert að vera
sorgmæddur gamli hundur. Veizt
þú ekki að ég ætla að vera þér
góður? Svona nú, við verðum að ina áður en hún fer af stað. i — Ó, ó, við verðum víst að
koma ok>ur aftur iim borð í lest- —Heyrðu þarna flækingur!! I koma **kkur burt!
Sunnudagur 3. júli 1960
að ég sé það. Það er heimskulegt,
finnst þér ekki, en ég gæti bók-
staflega ekki lifað, ef hann hætti
að halda það. Þú veizt hvernig
loftblaðra verður, ef stungið er
á hana gat. Eins yrði ég. Nei, ég
verð víst að gera það, sem Alan
heimtar og vera svo frjáls mann-
eskja.
— Hvað heimtar hann mikið?
ailltvarpiö
Sunnudagur 3. júli
8.30 Fjörleg músik fyrsta hálftíma
vikunnar.
9.00 Fréttir. — 9.10 Vikan framundan.
9.25 Morgunútvarp:
a) „Slá þú hjartans hörpu-
strengi44 úr kantötu nr. 147
eftir Bach. (Kór og hljóm-
sveit flytja; dr. Keginald
Jaques stjórnar).
b) Ensk svíta nr. 4 í F-dúr eftir
Bach. (Ralph Kirkpatrick leik-
ur á sembal).
c) Stef með tilbrigðum eftir Lud-
vig Irgens Jenssen. (Fílharm-
oníusvéitin í Osló leikur; Odd
Griiner-Hegge stjórnar).
d) Konsert í e-moll nr. 1 fyrir
píanó og hljómsveit eftir Cho-
pin. (Maurizio Pollini verð-
launahafi í Chopinsamkeppn-
inni í Varsjá 1960 og Fílharm-
oníusveitin í Osló leika; Odd
Grúner-Hegge stjórnár).
11.00 Messa í hátíðasal Sjómannskólans
(Prestur: Séra Jón Þorvarðsson.
Organleikari: Gunnar Sigurgeirs-
son).
12.15 Hádegisútvarp.
14,00 Miðdegistónleikar: Islenzk tónlfst
a) Forleikur eftir Karl. O. Run-
ólfsson að leikritinu „Fjalla
Eyvindur". (Sinfóníuhljómsveit
Islands leikur, Olav Kielland
stjórnar).
b) „Orlagagátan**, óratóría eftir
Björgvin Guðmundsson. (Kant-
ötukór Akureyrar syngur und-
ir stjórn höfundar. Einsöngv-
arar: Björg Baldvinsdóttir,
Helga Jónsdóttir, Ingibjörg Ol-
afsdóttir, Ingibjörg Steingríms-
dóttir, Hreinn Pálsson, Her-
mann Stefánsson og Olafur
Magnússon frá Mosfelli).
15.30 Sunnudagslögin.
16.30 Veðurfregnir.
Færeysk guðsþjónusta (Hljóðrit-
uð í bórshöfn).
17.00 Framhald sunnudagslaganna.
18.30 Barnatími (Rannveig Löve):
a) Framhaldssaga yngri barnanna
„Sagan af Pella rófulausa44 eftir
Gösta Knutsson; VIII. lestur —
sögulok. (Einar M. Jónsson rit-
höfundur þýðir og les).
b) „Jói skipstjóri og Eskimóa-
drengurinn", saga (Hildur Þór-
isdóttir les).
c) Ferðalög dýra: frásagnir.
d) „Sveinn gerist leynilögreglu-
maður“, þættir úr dagbók eft-
ir Sigurd Togeby; I. (Pálína
Jónsdóttir þýðir jog les).
19.25 Veðurfregnir.
19.30 Tónleikar: Rudy Wiedoeft leikur
á saxafón.
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20j20 Dýraríkið: Einar Ol. Sveinsson
prófessor spjallar um köttinn.
20.45 Hljómsveit Ríkisútvarpsins leik-
ur. Stjórnandi Dr. Václav Smetá-
cek. Einleikari á óbó: Karel Lang.
a) Konsert fyrir óbó og hljóm-
sveit eftir Jirí Pauer.
b) í»rír tékkneskir dansar op.
29 eftir Slavá Vorlová.
21.15 „Heima og heiman4* (Haraldur J.
Hamar og Heimir Hannesson sjá
um þáttinn).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.05 Danslög: Heiðar Astvaldsson dans
kennari kynnir lögin fyrstu þrjá
stundarfjórðungana.
23.30 Dagskrárlok.
Mánudagur 4. júlí
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn. —
8.15 Tónleikar — 8.30 Fréttir —
8.40 Tónleikar — 10.10 Veðurfr.).
12.00 Hádegisútvarp.
12.55 Tónleikar: „Sumardans'*.
15.00 Miðdegisútvarp.
(Fréttir kl. 15.00 og 16.00).
16.30 Veðurfregnir.
19.25 Veðurfregnir.
19.30 Lög úr kvikmyndum.
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Einsöngur: Sigurður Skagfield
óperusöngvari syngur.
21.00 Um daginn og veginn (Guðmund
ur G. Hagalín rithöfundur).
21.20 Tónleikar: Ljóðræn svíta eftir
Fongaard (Höfundur leikur á
gítar).
21.35 Dagbók f Islandsferð 1810, kafli
úr bók Henrys Hollands, þýddur
af Steindóri Steindórssyni yfir-
kennara. (Oskar Halldórsson
cand. mag. les).
22.00 Fréttir, síldveiðiskýrsla og veður-
fregnir.
22.15 Búnaðarþáttur: Að vestan (Lárus
Jónsson kennari).
22.30 Kammertónleikar: Dönsk tónlist.
a) Kvintett fyrir blásturshljóð-
færi eftir Kuhlau (Gilbert
J espersen og Erji ng Ðloch
leika).
b) Notturna op. 19 eftir Vagn
Holmboe (ÐJásarakvintettinn
frá 1932 leikur).
23.10 Dagskrárlok.