Morgunblaðið - 30.06.1961, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 30. júní 1961
YFIR sumarmánuðina minnir
Sigluf jörður einna helzt á gull
grafarabæ í Klettafjöllum,
likt og þeir litu út á 19. öld-
inni. Að vísu er þar ekki leit-
að gulls, heldur þess, sem títt
hefur verið kennt við annan
góðmálm, silfur hafsins, síld-
inn.i Á sumrin vinna menn við
undirstaða afkomunnar yfir
árið.
Allir græða á síldinni . ..
Það er sólskinsdagur á Siglu-
firði, er við komum niður í
bæinn. Fátt fólk er á ferli á
aðalgötunum, en við höfnina
er ys og þys. Inni í verzlun
Kristín Auðunsdóttir — Sumarfrí ið notað til að salta síld.
síld á Siglufirði, dreymir síld,
hugsa um síld, tala um síld,
borða síld og, ef heppnin er
með, græða á síld.
Og síldin kemur víðar við
en á söltunarplönum eða í
verksmiðjum. Aðkomufólk
flykkist til staðarins til vinnu,
verzlun Og viðskipti taka mik-
in fjörkipp, sem oft reynist
helzt viljum við 18% feita síld.
— Er ætlunin að bíða lengi
eftir því að hún fitni?
— Það er ekki gott að segja.
Við sjáum til hvort ekki ræt-
ist úr þessu eftir helgina.
rtw Lízt vel á sumarið
Það er líflegt á öllum sölt-
unarstöðvunum við höfnina.
Þær eru alls 21 talsins, og það
er saltað í gríð og ergi, enda
hafa mörg skip komið til hafn-
ar með síld, og von á fleirum.
Á söltunarstöð Sigfúsar Bald-
vinssonar hittum við einn eig-
enda, Snorra Sigfússon, og
spyrjum hann hvað hann álíti
um veiðihorfur í sumar.
— elsti beykirinn
Kristján Sjöby
nokkurri hittum við tvær litl-
ar telpur, 9 og 11 ára gamlar,
með fangið fullt af tómum gos
drykkjaflöskum, flestum ó-
hreinum og ötuðum salti. Að-
spurðar segjast þær hafa
„fundið“ flöskurnar á söltun-
arplönunum, þar sem stúlk-
urnar hamast við að salta. En
fyrirhyggjan er lítil, og telp-
urnar verja peningunum til
þess að kaupa ís. Já, það
græða allir á síldinni á Siglu-
- firði.
Nóg sól, en mögur síld
f grasbrekku fyrir neðan
kirkju bæjarins liggja þrír
menn og sóla sig. Einn þeirra
hefur Göteborg-Posten undir
höfðinu, enda er hér um
sænska síldarkaupmenn að
ræða. Þeir eru nýkomnir til
staðarins, og ætla að kaupa 20
þúsund tunnur af síld fyrir
sænska fyrirtækið Abba í
Stokkhólmi.
— Það er nóg sólin hér,
segja þeir, — en síldin er of
mögur ennþá, aðeins 12—14%
feit.
— Hvað viljið þið feita síld?
— Ekki minna en 16% og
— Það er ekki tímabært að
spá um útlitið, segir Snorri,
— en ég verð þó að segja að
mér lízt vel á sumarið í heild.
Ég er þó ekki hrifinn af þess-
ari síld, sem nú berzt á larid,
hún er of smá og mögur. Síld-
in við Kolbeinsey virðist hins
vegar góð, og kömi hún upp á
yfirborðið, fáum við ekta
N orðurlandssíld.
— Og þið saltið samt?
— Já, við erum að salta
sykursíld á eigin ábyrgð fyrir
innanlandsmarkað í dag.
— Hvað hefur mikið verið
saltað hér?
— Með því, sem við eigum
von á í dag, ætti það að ná
1500 tunnum, segir SnorrL
Ekkert á sama tíma í fyrra
Á næstu bryggju hittum við
fyrri Ólaf Ragnars, sem þar
hefur sína söltunarstöð. .
— Hvað hefur mikið verið
saltað hér, spyrjum við Ólaf.
— Við erum búnir að salta
um 500 tunnur. Um þetta leyti
í fyrra var söltun ekki hafin,
og heildarsöltunin hjá okkur
í fyrra var aðeins 1500 tunnur,
svo útlitið er ekki sem verst.
— Er ekla á söltunarfólki?
— Já, segir Ólafur. — Eins
Og er vantar okkur 15 sölt-
unarstúlkur, og ef síldin fer
að hrúgast upp, þá verður
vafalaust ekla á karlmönnum
líka.
Þegar við höfum heimsótt
nokkur síldarplön til viðbótar,
kemur það greinilega í ljós, að
tilfinnanlegur skortur er á
fólki til starfa, einkum vantar
söltunarstúlkur. Flestir vilja
ráða 10—15 stúlkur til við-
bótar. En þegar þetta er rit-
að, er farið að rætast úr með
fólkið, og trúlega verður næg-
ur mannafli á Siglufirði í sum
ar til að fást við síldina.
Byrjaði lánsárið mikla
Á söltunarstöðinni Dröfn
hittum við fyrir einn af eig-
endunum, Kristján Ásgríms-
son,. sem mikla reynslu hefur
að baki í síldarsöltun.
— Ég var 15 ár skipstjóri
á síld, hákarli og þorski, seg-
ir Kristján, — og síldarsölt-
un hefi ég verið við í 30 ár.
— Hvernig var síldin veidd
í gamla daga?
— Ég veiddi aldrei síld
nema í reknet, segir Kristján.
— Þá var reknetaveiðin yfir
sumarið venjulega 1100—1400
tunnur, og þótti gott.
— Hvað um kraftblökkina?
— Mér lízt geysi vel á hana,
og tel hana gjörbyltingu í síld-
veiðum. Hinsvegar hefi ég
ímugust á þessum nýju síld-
Kristján Ásgrímsson
— lánsárið mikla.
arleitartækjum. Ég held þau
styggi síldina. Það eru aðeins
fyrstu skipin á vettvang, sem
fá sild, en síðan stingur hún
sér til botns, er flotinn kem-
ur. Þetta kom ekki fyrir í
Jóhann Sigurjónsson
— 30 aurar á tunnuna
gamla daga. Svo er mér líka
næst að halda að straumarnir
frá þessum nýju tækjum drepi
átuna, og þess vegna er síld-
in svona horuð, er líða tekur
á sumarið. Það væri kannski
happadrýgst að kasta eftir
auganu eins Og gert var 1
gamla daga.
— Hvenær hófstu fyrst síld-
arsöltun?
— Það var lánsárið mikla
1930, þegar síldareinkasalan
gamla fór á hausinn. Ég byrj-
aði þá að salta á eigin reikn-
ing, og hélt því áfram allt til
1946 að söltunarstöðin Dröfn
var stofnuð, en ég er þar einn
eigenda.
Stakkst ofan í tunnuna
Á söltunarstöðinni Sunnu
hittum við Jóhann Sigurjóns-
son verkstjóra.
— Lengi unnið við síldar-
söltun?
— Frá því að ég var sjö ára
gamall, segir Jóhann. — Ég
átti hálfrar aldar síldarafmæli
í fyrra. Á sjó hefi ég þó aldrei
komið, en haldið mig eingöngu
að söltun.
— Fékkst ekki lítið fyrir
uppsaltaðar tunnur í gamia
daga?
— Víst er það, segir Jó-
Snorri Sigfússon
Líst vel á sumarið
,Af hverju notarðu ekki hærri stígvél Gudda?“