Morgunblaðið - 31.08.1961, Blaðsíða 3

Fimmtudagur 31. águst 1961
MORGUiyBL AÐIÐ
3

NÝLEGA voru fréttamenn |
blaðsins á gangi vestur á.
Melum og brugðu sér þál
upp í Bændahöllina til þess \
að sjá hvernig þeiirri miklu I
byggingu miðaði áfram. —I
Auðvitað hafði hún tafist á
mikið vegna verkfallanna *
eins og allar framkvæmdiri
hér í höfuðstaðnum. Þar er |
allt á eftir áætlun.
Verið er nú að leggja alls
konar leiðslur en lítið unnið
að tréverki. Við komumst alla
leið upp á efstu hæð hússins.
Nýlega var lyfta sett í húsið
og létti það okkur mikið. Karl
arnir höfðu líka orð á því að
þetta væri mikill munur frá $
því að þurfa að plampa upp og
Ég var lausamaður ,sem kallað er.
Mæðiveikivðrður
handlangar í
niður stiga margar ferðir á
dag.
Á efstu hæð hússins verður
mikill glersalur í stálumgerð
og var einmitt verið að leggja
í loftið á þessurn glæsilega sal
er við komum þar upp.
Við gefum okk-ur á tal við
eldri mann, sem þar er að
handlanga og halar upp hverja
fötuna af annarri af mi-klum
móði. Hann gefur sér þó tíma
annað slagið til þess að tala
við okkur.
Það er hið sérkennilega
skegg og hviku hreyfingar, er
beina athygli okkar að honum.
Við komumst að því að hann
heitir Húnbogi Hafliðason og
ættaður úr Laugardalnum.
Hann hefir unnið við bygging
una hér frá því að byrjað var
á henni.
Ljósmyndarinn spyr Hún-
boga hvort hann hafi ekki ver
ið við sauðfjárveikivarnir.
— Jú, ég var norður á Kili
í tvö ár við vörzlu. Þá kynntist
ég Sæmundi Friðrikssyni, sem
er forstjóri þessarar bygging
ar.
— Og það er kannske í gegn
um þann kunningsskap, sem
þú vinnur hér?
— Nei, ekki er það nú.
— Stundaðirðu búskap í
Laugardalnum?
— Ekki getur það kallast.
Eg var lausamaður, sem kall-
að er, átti kindur og hesta og
heyjaði fyrir þeim en vann
svo hjá hinum og þessum.
ið stundum, en hún er stöðug
og ekki þessi þeytingur úr
einum stað í annan. Ragnar
Finnsson húsbóndi minn hér
er ágætismaður og það er gott
að vinna hér. Já, já, menn
una sér við þetta.
— Það eru mörg handtök
þar til þessari byggingu er
lokið.
— Já, það má nú segja, þau
eru mörg. Það þarf að gera
allskonar teikningar og hér
vinna verkfræðingar og hvers
konar sérfræðingar, segir Hún
bogi.
— Hvernig líkar þér svo að
vinna sem handlangari?
.— Það er skemmtileg vinna.
Að vísu nokkuð sóðaleg og erf

— Við höfum orð á þvi að
við séum lofthræddir og spyrj
um hvort menn séu það ekki
hér.
— Kannske sumir, en þetta
kemst upp í vana.
Ljósmyndarinn arkar út á
brún og sýnir engin hræðslu
merki. Eg voga mér ekki á
eftir honum.
— Þér er óhætt að senda
strákinn hvert sem er, hann
er sýnilega ekkert hræddur,
— Já, vatn í fötu, en hvar er fatan?
segir Húnbogi við mig.
Nokkrir strákar eru að
vinna við handlöiigun úti á
húsbrúninni. Þeir láta sér
hvergi bregða.
— Þið hafið nokkra stráka í
vinnu, segjum við.
— Já, það er talsvert af
þeim. Þeir koma á sumrin, en
svo fara þeir aftur í skólana
sína með haustinu. Þei-m er
snúið eins og snældum. Strák
arnir geta verið glettilega dug
legir, já ég er nú hræddur um
það, segir Húnbogi. — Það er
alltaf líf í krinum þá. Þeir eru
svolitlir prakkarar en það fylg
ir þeim líf og fjör. Við höfum
oft gaman af þeim.
Nú er kallað ofan af þakinu:
— Er ekki blaðamannafund
urinn að verða búinn?
Við svörum um hæl að það
geti verið eins og verkast vill.
— Kannske við getum þá
fengið vatn í fötu, Húnbogi,
segir röddin að ofan.
— Já, vatn í fötu, en hvar er
fatan?
— Þessa þarna, segir röddin
og bendir.
Húnbogi fer að sækja vatn
í fötuna en við kveðjum og
höldum af stað.
Við heyrum að strákarnir
kalla til Húnboga hver í kapp
við annan. — Það verður gef
ið út au-kablað á morgun, Bogi.
— Getum við ekki fengið við
tal við þig líka, Bogi? — Nú
kemurðu í blöðunum, Bogi.
Ha! —vig.
að fella
Vorið 1958

Fiskimálaráðherra Noregs segir:
Afdrifaríkt fyrir
norskan fiskidnað
— ef við ákveðum að standa ufan
Efnahagsbandalag Evrópu
Húnbogi í sæluvímu neftóbaksmannsins. (Ljósm. Mbl. KM)
ÞRÁNDHEIMI, 24. ágúst (NTB)
— Meðal þeirra mála, sem rædd
hafa verið á landsfundi „Norges
Fiskarlag“ er hugsanleg aðild
Noregs að Efnahagsbandalagi
Evrópu og þau áhrif, sem það
mundi hafa fyrir fiskiðnaðinn,
ef Norðmenn gengju í banda-
lagið — og ennfremur, ef þeir
gerðu það ekki. Fiskimálaráð-
herrann, Nils Lysö, lýsti því
m. a. yfir á fundinum, að það
gæti orðið afdrifaríkt fyrir norsk
an fiskútflutning, ef ákveðið
yrði að standa utan bandalags-
ins.
Aðeins efnahagssjónarmið
Fiskimálaráðherrann skýrði
frá því til svars við fyrirspurn-
um, eftir að hann hafði flutt er-
indi sitt á fundinum, að það
væri ekki aðild Noregs að At-
lantshafsbandalaginu — heldur
einungis efnahagssjónarmið,
sem mundu ráða því, hvort
landið gerðist aðili að Efna-
hagsbandalaginu eða ekki. Róm-
arsamninginn bæri að túlka
þannig, að fiskveiðilöggjöfin
gæti áfram haldið gildi sínu,
aðeins með einstaka breytingum
til samræmis við hin nýju við-
horf. Fiskveiðitakmörkin sagði
hann að væru ákveðin af þjóð-
inni sjálfri og mundu þau halda
sér áfram. Uppbótagreiðslum
Frarah. a bls. 8
STAKSTEIMAR
Framsókn og
gengislækkanir
Málgögn Framsóknarflokksíns
láta nú eins og flokkur þeirra
hafi alltaf haft megna viður-
styggð á gengislækkunum. Af
því tilefni er ómaksins vert að
athuga lauslega staðreyndirnar i
þessu efni.
Það er þá fyrst, að árið 1939
beitti Framsóknarflokkurinn sér
fyrir gengislækkun íslenzkrar
krónu. Hin fyrsta vinstri stjórn
Hermanns Jónas F'
sonar hafði þá •
leitt atvinnuleysi
og fjármálaöng-1
iveiti yfir þjóS-1 «
ina.
Árið 1950 áttil
Framsókn-*
arflokkur-
i n n einnig sæti I
stjórn og tók
þá þátt í því
g e n g i krónunnar.
höfðu Framsóknarmenn forystu
í liirmi síðari vinstri stjórn. Þá
var framkvæmd stórfelld geng-
islr kkun íslenzkrar krónu, að
vísu dulbúin í formi stórfelldra
nýrra skatta og útflutningsupp-
bóta til stuðnings framleiðslunni.
Síðar á árinu 1958 lögðu leiðtog-
ar Framsóknarflokksins fram
tillögur um það innan vinstri
stjórnarinnar að gengið yrði
hreint til verks og gengi krón-
unnar opinberlega lækkað. En
vinstri stjórnin var þá komin
að fótum fram og átti fáa daga
eftir ólifað.
Þessi stutta saga sanirar og
sýnir, að Framsóknarmenn hafa
síður en svo verið mótfallnir
gengislækkunum. Síðast á þessu
sumri tóku þeir þátt í því með
kommúnistum að fella gengi ís-
lenzkrar krónu með því að leggja
þær byrðar á útflutningsfram-
leiðsluna, sem óhugsandi var að
hún gæti risið undir.
Sleggjuhaus
á axarskafti!!
Fyrir nrokkrum árum orti eiMI
af þáverandi ieiðtogum Fram-
sóknarflokksins eftirfarandi vísu
um mann, sem þá var í Alþýðu-
flokknum en nú er einn af
framámönnum kommúnista:
Angurgapi að illu kunnur,
ætti að vera í tjóðri og hafti.
Danasleikja. slúðurmunrrur,
sleggjuhaus á axarskafti.
Hver er maðurinn ?
Þeir eru ekki
trausts verðir
f ræðu, sem Bjarni Benedikts-
son, dómsmálaráðherra, hélt s.I.
Iaugardagskvöld, á héraðsmóti
Sjálfstæðismanna á Dalvík,
komst hann m.a, að orði á þessa
leið:
„— Lítum á, hvernig flokkun-
um hefur tekizt að ráða við að-
steðjandi vanda. Á mesta aflaári,
sem hér hefur orðið, 1958, gafst
V-stjórnin upp, hljóp frá vand-
anum, af því að húnr kom sér
ekki saman og réði ekki við neitt.
Nú eru sömu menn bálreiðir yf.
ir því, að núverandi stjórn skuli
ekki fara eins að og flýja frá
vandanum. Hún mun ekki gera
það. Þvert á móti mun hún gera
allt, sem í hennar valdi stendur
til að leysa þannr vanda, sem
hún tók við sem arfi frá
V-stjórninni og stjórnarandstæð-
ingar reyna nú að magna. Þeir,
sem taka á sig ábyrgð en hlaup-
ast frá henni í miðjum klíðum,
eru ekki trausts verðir.“
Þessi umraæli dómsmálaráð-
herra hafa vissulega við fyllstu
rök að styðjast. Það væri frá-
leitt, ef núverandi rikisstjórn
fylgdi hinu vesalmamrlega for-
dæmi vinstri stjórnarinnar.