Morgunblaðið - 23.01.1962, Síða 6

6
MORCVNBLAÐ1Ð
ÞriSjudagur 23. jan. Í962

í G Æ R brá fréttamaður
blaðsins sér út á Hjálp-
ræðisher og ræddi skamma
stund við frú Láru Bjarna
dóttur, sem varð að flýja
heimili sitt með 7 börn er
kviknaði í sL laugardag í
Bústaðahverfi 2. Heimilis-
faðirinn, Snorri Agnars-
son, sjómaður, var fjarver
andi, en hann stundar sjó-
inn frá Vestmannaeyjum.
Börnin voru ókyrr og skap-
ið ekki í sem bezta lagi er
við kvöddum dyra á herbergi
312 á Hjálpræðishemum þar
sem frú Lára bjó í gær með
fjórum af börnum sínum.
— ★ —
— Þau eru ekki vön að
dúsa inni allan daginn og þess
vegna eru þau í slæmu skapi,
sagði frú Lára. En þeir hjá
bænum eru nú að reyna að
útvega okkur íbúð. Við höfð-
um von um íbúð á Berg-
staðastræti í dag, en ég veit
ekki hvernig þetta gengur.
Við vonum allt það bezta.
Við spyrjum frú Láru um
:

hvernig þetta atvikaðist.
— Á laugardagsmorguninn
fórum við fremur seint á
fætur, en ég var búin að
fara fram í eldhús fyrir kl. 10
og kveikja upp í olíukyntri
miðstöðvareldavél, sem við
höfðum. Á eftir fór ég inn í
svefnherbergi til þess að
Frú Lára Bjarnadóttir með fjögur barna sinna. Hún situr með óskírðan tveggja ára, þá
kemur Agnar Róbert. síðan Lilja Hafdís og loks Sigrún Ósk. Karl, Valgerður og óskírður
10 mánaða voru hjá vinafólki, er m.yn din var tekin. — Ljósm. Sv. Þorm.
á Hjalpræðisherinn
klæða börnin. Húsaskipun er
þannig að fyrst er komið inn
í ytri forstofu, en síðan í
innri forstofu og hurð er eng
in milli hennar og eldhúss-
ins. Þaf inn af var svefnher-
bergið. Er ég hafði verið
skamma stund inni í svefn-
herberginu, heyrði ég spreng
ingu frammi og þegar ég
gáði að var eldhúsið alelda
og eldgusurnar stóðu fram í
innri forstofuna. Útgönguleið
in var því lokuð fyrir okk-
ur. —
— ★ —
— Ofsaleg hræðsla greip
okkur öll og við hugsuðum
ekki um annað en komast
út. Yngsti drengurinn okk-
ar er 10 mánaða og ég var
ekki farin að klæða hann.
Við opnuðum gluggann, en
hann er nokkuð stór og þar
komumst við út í flýti. Ég
fór út seinust og slapp á
öðrum skónum.

— Elzti drengurinn okkar,
8 ára, var kominn út er eld-
urinn kom upp og var hann
við dyrnar eða í fremri for-
stofunni. Hann hljóp strax til
nágrannanna, sem hringdu á
slökkviliðið.
— Við tókum ekkert með
okkur út, því flýtirinn og
fumið var svo mikið.
— ★ —
— Þrjú barnanna eru nú
hjá venzlafólki og kunningj-
um, Kari 8 ára, sem gerði
vart um eldinn, Valgerður 12
ára og óskírður 10 mánaða,
sem er hjá bróður mínum og
konu hans. Hin eru hér, ó-
skírður 2ja ára, Agnar Róbert
4ra ára, Lilja Hafdís 6 ára
og Sigrún Ósk 10 ára.
— Skemmdirnar urðu mikl
ar, en þó hefir ekki enn
unnizt tími til að athuga þær
til fulls. Allt er ónýtt í eld-
húsihu og á geymslulofti, sem
þar var uppi yfir og einnig
mun mikið skemmt í innri
forstofunni. í öðrum herbergj
um er flest eða allt meira
og minna skemmt af reyk og
vatni.
Innbúið var vátryggt, en
lágt.
— ★ —
— Já, við náðum í pabba,
en ekki fyrr en á laugar-
dagskvöldið. Hingað komum
við klukkan 6 um kvöldið, en
það gekk illa að útvega okk-
ur herbergi.
Við vorum búin að búa
þarna 1 6 ár. Nágrannarnir
brugðust vel við í þessum
vanda. Við vonum að úr
þessu rætist fyrir okkur hið
fyrsta. Krakkarnir eru svo
óróleg héma. Þau þurfa að
komast út.
I
i
I
atrriYi' ‘i*~*T~i^f~i*i*rrn~
Lokaðir inni
í bæjarhúsinu
AKRANESI, 22 jan. — Almenn-
ingssalerni er enn ekki komið í
Akranesbæ, en til þess að bæta
ögn úr þessu hafa menn leyfi til
þess að skjótast inn á náðhúsið
1 bæjarhúsinu. Svo bar við s.l.
laugard., að smiðir voru að koma
einhverju í lag þarna uppi í hús
inu. Er þeir voru búnir kl. 3:30
fóru þeir sína leið og aflæstu úti
dyrunum. Víkur nú sögunni til
snyrtiherbergj anna
Þar höfðu þrír 13—14 ára
drengir leitað athvarfs. Fóru
þeir sér að engu óðslega og þeg-
ar þeir höfðu speglað sig og
greitt vel og vandlega ætluðu
þeir rakleitt út, en urðu alvar-
lega hvumsa við að koma að lok
uðum dyrunum, og ekki bætt úr
skák þegar jafnaldrar þeirra
úti á sléttunni fóru að gefa þeim
langt nef og segja. „Uss, ja svei,
teknir til fanga í sjálfu ráðhús-
inu“.
En þetta leystist allt með
prýði er Hálfdán bæjarstjóri
kom gangandi með bros á vör
Og opnaði dyrnar. — Oddur.
• Skautasvellið
ónothæft
Miðbæingur skrifar:
Aldrei fyrr hafa reykvísk
börn átt þvílíkan skautaút-
búnað sem nú, stúlkur á upp-
reimuðum hvítum skautastíg-
vélum Og strákar á ís-hockey
cða hlaupa- og listskautum
þjóta um frosna Tjörnina
hvenær sem færi gefst. Flest-
ir myndu nú ætla að það sé
ærið oft þessa dagana, sem
Tjörnin hefur verið svo til
botnfrosin, en svo er þó ekki.
Svellið er svo rykugt og
ójafnt að þar er næstum
ógerningur að iðka þessa
fögru og hollu íþrótt á því.
Unglingar á strjálingi reyna
að notfæra sér einstaka blett
á svellinu, sem þeim lízt ekki
svo bölvanlega á, en gefast
svo brátt upp við fyrirtækið,
og hverfa á sjoppurnar til að
fá sér kók og aðra hressingu.
í Reykjavík, með Tjörnina í
hjarta hennar, eru aðstæður
óvenju vel fallnar til að
iðka skautaíþrótt vetrarmán-
uðina. í öðrum borgum kosta
yfirvölin til þess stórfé að
unga kynslóðin geti iðkað svo
holla og skemmtilega íþrótt,
en hér mundi ekki þurfa
nema lítinn tilkostnað Og
æskulýður Reykjavíkur, sem
fólk er alltaf að skamma fyr-
ir sjoppuhangs og bíóferðir
myndi streyma niður á Tjörn-
ina, til að vera þar í heilsu-
samlegum leikjum.
• Þarf lagfæringar
Hér áður fyrr meðan borg-
in var aðeins smáborg hjá því
sem hún er nú, var séð til þess
að gott skautasvell væri þeg
ar Tjörnin var á annað borð
lögð traustum ísi, en það var
meira gert, æskulýður kreppu
áranna á lélegum skautum,
skrúfuðum Og skældum, fékk
lýsingu á skautasvell sitt og
glymjandi dansmúsik. Margir
eru þeir sem nú eru orðnir
fullorðnir sem minnast með
þakklæti þeirra stunda þegar
gáskinn og hlátasköllin
glumdu um skautasvellið á
Reyk j a v í kur t j örn.
Má ekki stuðla að því að
þetta fái að gerast á ný, að
við fáum að sjá hópa af reyk-
vískum æskulýð skemmta sér
á síðkvöldum á skautum í stað
þess að hanga á sjoppum,
drekkandi ropvatn þindar-
laust Og jóðlandi tyggigúmmf,
Væri til of mikils ætlast að
hafizt sé handa til úrbóta á
þessu máli, sem enginn ágrein
ingur getur orðið um, áður en
veturinn er liðinn.
• Ekið á moldarbing
SvO er hér annað aðsent
bréf, frá Hlíðarbúa:
í blaðinu sl. föstudag var
skýrt frá því að maður hefði
ékið á moldarbing á Löngu-
hlíðinni og er af því tilefni
fólk beðið um að aka varlega
mót sól, meðan hún er lágt
á lofti.
Sú aðvörun er auðvitað lofs
verð og hefði mátt koma án
áþreifanlegs tilefnis. Sólin
verður þar sem hún vill vera
og hana flytjum við ekki úr
stað, bó einhvern tíma verði
kannski hægt að fara í
kringum hana. En hvað um
moldarbinginn, sem reyndar
er nú grjótharður malarbing-
ur? Er hægt að flytja hann
úr stað eða fara í kringum
hann? Það er ekki hægt að
fara í kringum hann, því
hann nær frá göngubrún út
á miðja götu og meira að
segja á vinstri helmingi göt-
unnar, þegar ekið er suður
eftir henni. En það er þó
hægt að aka framhjá honum
með lagi, en þá þarf bara að
varast annan bing, sem er
framundan og nær þvert yfir
götuna. Mér er kunnugt um
að fleiri bílar hafa lent í þess
um torfærum, sem þarna hafa
verið síðan löngu fyrir jól.
Það er því áreiðanlega kom-
inn tími til þess að lagfæra
þessar tálmanir, áður en slys
hljótast af, eða stórskemmdir
á farartækum verða.