Morgunblaðið - 20.02.1962, Qupperneq 20

20
MORGVNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 20. febr. 1962
Barbara James. 31
Fögur
og feig
og laga til á búningsborðinu.
Bert . . . heldurðu, að Dominic
Lowe sé kominn enn? spurði ég.
Eg skal komast eftir því, sagði
hann.
Eg vildi gjarna tala fáein orð
við hann, ef þú hefur tíma til að
skreppa upp til hans.
Sjálfsagt, Það er heilt atriði
eftir enn áður en hr. Day þarf
mín með. Svo gekk hann út og
lokaði á eftir sér. Eftir tvær
mínútur var hann kominn aftur.
Hr. Lowe kom og fór aftur.
Já, vitanlega á hann ekki að
koma fram fyrr en í seinni helm-
ingnum af sýningunni, eða hvað?
Nei, en leikhússtjórinn heimt-
ar, að hann sé konainn áður en
sýningin hefst, en mér skilst að
hann fari hér um bil alltaf út
aftur.
Hrukkótta andlitið á Bert var
afskaplega hneykslað.
Kannske ég nái í hann seinna.
Hann verður sjálfsagt kominn
fyrir hléið.
Ef það er áríðandi, frú Day, þá
væri hægt að senda eftir honum.
Hr. Sheldon, sem er í herbergi
með honum, segir, að hann sé
áreiðanlega úti á Einhyrn-
ingnum.
Er það knæpan við endann á
götunni?
Já, ég get sent einhvern dreng-
inn eftir honum.
Nei, þakka þér fyrir. Það er
ekki svo áríðandi.
Eg beið þangað til Bert var
farinn út. Eg vildi miklu heldur
hitta Dominic utan leikhússins.
Það var ekki ólíklegt, að hann
væri einn síns liðs í Einhyrn-
ingnum, að minnsta kosti mundi
enginn úr leikhúsinu vera þar
með honum. Allir hinir þurftu að
fara inn á sviðið löngu á undan
honum.
Eg fór út um bakdyrnar og
síðan inn í næstu götu, þar sem
Einhyrningurinn var. Eg gekk
inn í veitingastofuna, sem var
ósköp venjuleg útlits. Þarna voru
fáeinir menn, sápuþvegnir eftir
dagsins erfiði, Og dunduðu yfir
einu glasi áður en þeir færu
heim til sín. Fyrst sá ég ekki
Dominic, en svo varð einhver
hreyfing á hópnum við borðið og
þá kom ég auga á hann lengst í
burtu. Hann hallaði sér ólund-
arlega fram á skenkibörðið, með
stórt ölglas í hendinni. Til allr-
ar heppni var hann einn síns
liðs. Eg þekkti hann ekkert veru-
lega, svo að ég varð hálffeimin,
en gefck samt til hans. Gott kvöld,
Dominic, sagði ég. Viltu fá eitt
glas með mér?
Fyrst var eins og hann ætti
bágt með að festa augu á mér.
Frú Day, já, þakka yður fyrir,
sagði hann feimnislega. Þér verð
ið að fá eitt með mér.
Eg vavð fyrri til, sagði ég
brosandi.
Nei, þér lofið mér . . . Hvað
viljið þér fá?
Ef þér viljið það endilega, þá
gin og vermút.
Eg horfði á hann meðan hann
var að kalla á þjóninn — hann
hafði mikið Og úfið hár — tært
og fölt andiit, hafði ekki rakað
sig í dag, gizkaði ég á — og
skugga, rétt eins og marbletti,
undir augunum. Það var enginn
vafi á því, að hann átti eitthvað
bágt.
Eigum við ekki að setjast við
borð? sagði ég. þegar glasið var
komið fynr framan mig. Hann
tók svo upp sitt glas og við færð-
um okkur að einu borðinu, sem
var út við. vegginn.
Frú Day . . .
Segðu Rósaleen.
Já, Rosaleen, ég veit ekki til
hvers þú ert að tala við mig.
Eg sem varð mér svo til skammar
síðast þegar við hittumst. Kom
öllu í uppnám inni hjá Röry.
Lét eins og ég sæi þig ekki. Vissi
varla af því fyrr en á eftir, að
þú hefðir verið þarna. Þér hlýt-
ur að hafa fallið þetta' mjög
þungt. Það var líka ófyrirgefan-
legt og ég bið þig fyrirgefningar.
Annað get ég ekki sagt.
Orðin komu höktandi Og hann
hafði sýnilega mikið fyrir að
koma þeim út.
Þú varst bara í æstu skapi. Þú
þarft ekki að biðja mig fyrir-
gefningar. Eg skildi hvernig í
öllu lá.
Já, en ég talaði svo illa um
hann Rory í þinni áheyrn.
Þér þótti vænt um Crystal
Hugo.
Vænt! Orðin komu í fyrirlitn-
ingartón. Vænt! Eg er ekki sá
maður.að ég láti mér þykja vænt
um neinn. Eg tilbað hana —
þégar ég hataði hana ekki.
Hafðirðu þekkt hana lengi?
Bara síðan leikurinn byrjaði.
Eg kynntist henni á æfingunum.
Eg var varamaður Rorys og varð
því að hiaupa í skarðið, þegar
hann var ekki við. Hún lófaði
mér alltaf að bjóða sér í hádeg-
isverð á eftir Já, hún níddist á
mér frá fyrstu byrjun — og ég
vissi vel að hún gerði það, en
gat ekki haldið mig frá henni.
Hann drakk bjórinn sinn með
raunasvip. Eg fór að velta því
fyrir mér, hvernig stúlka eins Og
Crystal hefði getað Orðið hrifin
af ankannalegu útliti hans og
óútreiknanlegri hegðun Og fram-
komu, stúlku, sem hefði getað
valið úr karlmönnum til félags-
skapar við sig. En næstu orð hans
svöruðu þessari ósögðu spurn-
ingu.
Hún vildi gjarna hafa mig til
að raþba við. Hún var vön að
trúa mér fyrir öllu, enda þurfti
hún ekkert að látast, þegar ég
var annarsvegar. Hún kom fram
við mig, eins og sú dækja, sem
hún var í rauninni. Vissi sem
var, að engin orð hennar eða gerð
ir gætu spillt hrifningu minni
af henni. Hún naut þess bein-
iínis að kvelja mig með því að
tala um Rory.
Þú heldur, að hún hafi verið
ástfangin af honum?
Alveg vitlaus í honum. ,,feg
skal gera hann skotinn í mér,
Dom“ sagði hún oft við mig.
„Það er skammarlegt, að svona
spennandi maður, skuli vera heið
arlegur og skikkanlegur fjöl-
skyldumaður". Vitanlega var það
talsverð fyrirhöfn fyrir hana að
gera Rory hrifinn af sér, því að
hann mátti ekki sjá nema betri
hliðarnar á henni, og þessvegna
naut hún þess einmitt svo að
sleppa sér við mig.
Hún var andstyggilegur kven-
maður, sagði ég. Hvað gerði þig
svona hrifinn af henni?
Svörtu augun litu á mig aftur.
Nei, hún var alls ekki andstyggi-
leg nema stundum. Hún gat ver-
ið elskulegasta manneskja í
heimi. Og hugrökk var hún líka.
Ég veit eitt leyndarmál hennar,
sem hún sagði ekki einu sinni
Rory — engum nema mér — það
var leyndarmálið okkar, sagði
hann hreykinn
Og hvað var það?
Að hún væri dauðvona.
Svo sagði hann mér alla sög-
una um þennan sorglega sjúkdóm
Crystals. Ég mátti taka á öllum
kröftum til að halda aftur af
óhemjulegum hlátri, sem sótti á
mig. Ég fann, að mig hitaði í and-
litið og var eins og að kafna. En
sem betur fór tók hann ekki eftir
þessu, og smátt og smátt náði ég
stjórn á mér aftur.
Sástu hana daginn sem hún dó
spurði ég.
Hversvegna dettur þér það í
hug? spurði hann og brá fyrir
tortryggni í röddinni.
Mig langaði að vita, hvort hún
hefði verið eitthvað sérstaklega
niðurdregin — kannske út af
þessum sjúkdómi.
Niðurdregin! Nei, ekki aldeilis.
Hún var alltaf kát, þegar hún
átti að hitta Rory.
Þú sást hana þá?
Rétt sem snöggvast yfir einu
glasi, fyrir hádegisverð. Hún not-
aði mig til að hafa af fyrir sér
þangað til Rory kæmi, af því að
hún vissi, að hann mundi koma
seint.
Þá hafði hann vitað, hvert hún
ætlaði.
Fáðu annað glas, sagði hann
snögglega.
Nei. þakka þér fyrir, ég þarf
að aka heim.
Hefurðu nokkuð á móti því, að
ég fái mér eitt?
Nei, auðvitað ekki. Hann gekk
að afgreiðsluborðinu og kom aft-
ur með stórt viskíglas.
Ég verð svo æstur af að tala
um Crystal.
Hversvegna reyndirðu þá ekki
að gleyma henni, sem hefur ekki
gert þér annað en skapraun.
Ég vil ekki gleyma henni. Ég
hugsa stöðugt um hana. Ég hélt
að ég mundi losna við hana, þeg-
ar hún var dáin en hún ásækir
mig sí og æ. Þú veizt ekki,
Rosaleen. hvernig hún fór með
mig.
Sorgarsvipurinn á skrítna and-
litinu á honum var enn meiri
vegna þess, að hann gat ekki
verið annað en gamanleikari, og
jafnvel sorg hans var hlægileg.
Þú ert ungur og hefur leikgáfu.
Gætirðu ekki gert hana að við-
fangsefni og áhugamáli þínu?
Hvers virði er þessi gáfa?
Hann svolgraði viskíið með
gremjusvip. Já, ég er skrítinn og
kann nokkur skrípabrögð, m þá
er líka upptalið.
í guðs bænum, reyndu að taka
þig saman. Þú nýtur þess að vera
úrvinda af sorg — það er þér
beinlínis nautn.
Hann leit á mig þokukenndum
augum.
Hvernig ættir þú að geta skilið
þetta? Þú ert rik og áhyggjulaus
og héfur allt, sem þú óskar þér.
Ef þú heldur, að allt þetta um-
tal um Rory og Crystal geri mig
sérlega áhyggjulausa, þá er það
vægast sagt misskilningur, svar-
aði ég.
Já, fyrirgefðu. Ég veit ekkert
hvað ég er að segja. Hún gerði
þér tilveruna að hreinu helviti.
Þú ættir að fá þér einn gráan
með mér, til að hressa þig.
Nei, þakka þér fyrir, Dominic.
En segðu mér: Unnuð þið Saxom
Brent ekki saman einhverntíma?
Sá bölvaður þöngulhaus.
Þekkirðu stúlku, sem hét Tina
Hall?
Hann hélt hamn væri ástar-
söngvari og gat ekki komið upp
óskökku orði.
Þekktirðu hana?
Hverja?
Tiiiu Hall.
Aldrei heyrt hana nefnda á
nafn. Ég hélt þú værir að tala
um hann Sax kallinn.
Hann kannaðist bersýnilega
ekkert við nafnið. Hann leit bara
á mig með spurnarsvip.
Mér þætti gaman að vita, hvers
vegna þú ert að tala svona við
mig. Þú hefur aldrei skipt þér
neitt af mér fyrr.
SHUtvarpiö
Þriðjudagmr. 20. febrúar
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Morgunleikfimi. — Túnleikar —
8.30 Fréttir. — 8.35 Tónleikar —
9.10 Veðurfregnir. — 9.20 Tónl.)
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12.25 Fréttir og tilkynningar).
13.00 ,,Við vinnuna": Tónleikar.
15.00 Síðdegistónleikar (Fréttir, tilik.
— Tónl. — 16.00 Veðurfr. —
Tónl. — 17.00 Fréttir — Endur-
tekið tónlistarefni).
18.00 Tónlistartími barnanna (Sigurð-
ur Markússon).
18.20 Veðurfregnir. — 18.30 !>ingfréttir
— Tónleikar.
19.00 Tilkynningar. — 19.30 Fréttir.
20.00 Einleikur á hörpu. Carlos Salz-
edo leikur frumsamin lög og
eigin útsetningar.
20.15 Framhaldsleikritið „Glæstar von-
ir“ eftir Charles Dickens og
Oldfield Box; sjötti þáttur. t>ýð
andi: Áslaug Árnadóttir. — Leik
stjóri: Ævar R. Kvaran. Leikend
ur: Gísli Alfreðsson, Gísli Hall
dórsson, Þorsteinn Ö. Stephen
sen, Baldvin Halldórsson, Júlíus
Júlíusson, Anna Guðmundsdóttiff
og Jón Aðils.
20.455 Samvinnusamtök á tímamótumí
a) Erindi (Erlendur Einarsson
forstj. Sambands ísl. samvinnu-
félaga).
b) „ísana leysir'*. leikþáttur
fyrir útvarp á 60 ára afmælt
SÍS og 80 ára afmæli Kaupfélags
I>ingeyinga eftir Pál H. Jónsson*
— Leikstjóri: Balvin Halldórs-
son. Leikendur: Þorsteinn Ö.
Stephensen, Jón Sigurbjörnsson,
Guðbjörg l>orbjarnardóttir,
Brynja Benediktsdóttir, Stefán
Thors, Harald.ir Björnsson, Xelgi
Skúlason, Helga Valtýsdóttir,
Valdimar Lárusson, Gísli Hall-
dórsson, Klemens Jónsson, Jó-
hann Pálsson og Flosi Ólafsson,
21.45 Formáli að fimmtudagstónleikum
Sinfón,íuhljómsveitar íslands (Dr
Hall ‘ íur Helgason).
22.00 Fréttir og veðurfregnir. — 22.10
Passíusálmar (2).
22.20 Lög unga fólksins (Jakob 1».
Möller). — 23.10 Dagskrárlolt
Miðvikudagur. 21. febrúar.
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.08
Morgunleikfimi. — Tónleikar —*
8.30 Fréttir. — 8.35 Tónleikar —
9.10 Veðurfregnir. —- 9.20 Tónl.)
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12.25 Fréttir og tilkynningar).
13.00 „Við vinnuna": Tónleikar.
15.00 Síðdegisútvarp (Fréttir og tilfe,
— Tónl. 16.00 Veðurfr. — Tónl,
— 17.00 Fréttir. — Tónleikar).
17.40 Framburðarkennsla í dönsku og
ensku.
18.00 Útvarpssaga bamanna: „Nýja
heimilið** eftir Petm Flagestad
Larssen; XI. (Benedikt Arnkels-
son).
18.20 Veðurfregnir. — 18.30 Þingfrétt-
ir. — Tónleikar.
19.->0 Tilkynningar. — 19.30 Fréttir.
20.00 Varnaðarorð: Pétur Sigurðsson
foratjóri landhelgisgæslunna*
talar um talstöðvar í bátum.
20.05 Tónlcikar: Dave Rose og hljóm-
sveit hans leika létt lög.
20.20 Kvöldvaka:
a) Lestur fornrita: Eyrbyggja-
saga; (Helgi Hjörvar rithöf.)*
b) Karlakórinn Vísir syngur.
c) Gunnar Benediktsson rithöf-
un' r flytur frásöguþátt: „Hing
að gekk hetjan unga“.
d) Frásöguþáttur eftir I>ormóð
Sveinsson: Út Fjörðu — inn
Látraströnd; fyrri hluti (Andréa
Björnsson flytur).
e) Stefán Jónsson ræðir uan
skáldskap við Ásgrím Kristinsson
bónia í Ásbrekku í Vatnsdal,
se síðan fer með fmmort kvæöt
stökur.
21.45 Islenzkt mál (Dr. Jakob Bene-
diktsson).
22.00 Fréttir og veðurfregnir. — 22.10
Passíusálmar (3).
22.20 Veraldarsaga Sveins fná Mæll-
fellsá; V. lesfcur (Hafliði Jónsson
garðyrkjustjóri).
22.40 Næturhljómleikar: Sinfónfu-
hljómsveit Berlínarútvarpsina
leikur. Stjómandi: George Byrd.
Einleikari á fiðlu: Leonid Kog-
an.
a) Konsert-sinfónía i Es-dúff
eftir Mozart.
b) Fiðlukonsert í a-moU op. 90
eftir Shostakovitsj.
23.50 Dagskrárlok.
ÍPÍB
COPEHHAGEN
— Ég hef reyndar meðmæli, það er að segja ilmvatnið sem
ég nota.
X-X-X- GEISLI GEIMFARI X- >f >f-
*— Hefur þú nokkra hugmynd um hann lézt doktor? mannaþingi sólkerfisins, Geisli ....
hvaða leyniverkefni Alexander — Já, hann minntist á það þegar Það var alveg ný málmblanda, sem
Preston var að vinna við áður en ég hitti hann á síðasta vísinda- Preston nefndi Durabillium!