Morgunblaðið - 13.06.1962, Blaðsíða 8

8
MORGVTSBLÁÐlb
Miðvikudagur 13. júní 1962
2 stúlkur 'óskast
Skrifstofustúlka og afgreiðslustúlka óskast
sem fyrst
Happdrætti DAS
Hreppsnefnd Patrekshrepps
hefir ákveðið að ráða sveitarstjóra fyrir Patreks-
hrepps. Umsóknir um starfið sendist oddvita Patreks-
fjarðarhrepps fyrir 1. júlí n.k.
Patreksfirði. 4. júní 1962.
Ásm. B. Olsen,
Oddviti Patrekshrepps.
Verkst jóri — T résmiður
Duglegur og reglusamur verkstjóri eða trésmiður sem
gæti tekið að sér verkstjórn, óskast. — Upplýsingar
í síma 14780.
IMauðungaruppboð
Nauðungaruppboð það sem auglýst var í 36., 37. og 46.
tbl. Lögbirtirigablaðsins þ.á. á Vs. Vonin II. KE II. að
kröfu Stofnlánadeildar sjávarútvegsins, fer fram
fimmtudaginn 14. þ.m. og hefst á skrifstofu embætt-
isins, Mánagötu 5, kl. 2,30 e.h.
Bæjarfógetinn í Keflavík, 9. júní 1962
Eggert Jónsson
Auglýsing
Maður vanur að vinna við plastvélar óskast í vakta-
vinnu. — Nafn og símanúmer eða heimilisfang leggist
inn á afgr. Mbl. merkt: „7189“.
Ráðskona
Einhleypur miðaldramaður í góðri stöðu úti á landi,
óskar eftir að ráða til sín ráðskonu nú þegar á
aldrinum 40—50 ára. — Góð íbúð. — Einn maður í
heimili. — Upplýsingar í síma 10827.
MIN
HÚSGAGNA-
ÁBUBÐURINN
í næstu búð.
Heildv.
E. Ó. Skagfjörð h.f.
2 41 20.
Ingibjörg Úlafsson
f. 7. sept. 1886
d. 5. júní 1962
NÚ hefir verið haldin heilög
hvítasunnuihátíð. Var þá hugs-
að til þeirra, sem heyrðu á hin-
um ýmsu tungum talað um stór-
merki Guðs.
Þannig hefir um aldaraðir
verið talað í kristinni kirkju,
og svo er enn. Menn heyra hinn
fagnaðarríka boðskap. Orðinu er
veitt viðtaka. Með hjartanu er
trúað, en með munninum játað.
Hve fagurt, er trúin og játning-
in fylgjast að.
í hjarta Ingibjargar Ólafsson
átti trúin heima, og játningin
var skýr: „Ég fyrirverð mig
ekki fyrir fagnaðarerindið, því
að það er kraftur Guðs til hjálp
ræðis hverjum þeim, er trúir.“
Þessi var játning Ingibjargar
á íslenzku og mörgum öðrum
tungumálum. Með trú sinni eign
aðist hún kraft til hins blssun-
arríka ævistarfs.
Farsælu lífsstarfi er nú lokið
og borft er yfir heillaríkan dag.
Fátæk unglingsstúlfca hélt að
heiman og tók stefnu að settu
marki.
Fyrir rúmum 75 árum fædd-
ist Ingibjörg að Másstöðum í
Vatnsdal, og ólst upp í Galtar-
nesi í Víðidal. Voru foreldrar
hennar Jón bóndi Ólafsson og
Guðrún Ólafsdóttir. Aflaði Inigi-
fojörg sér þegar í bernsku
góðrar þekkingar. Stundaði hún
nám foér í Kvennaskólanum, og
eignaðist vináttu frú Thoru
Melsted, sem vel sá, hvað í
(hinni ungu stúJku fojó. Námi
var haldið áfram á Abureyri og
á næstu árum í lýðháskólum í
Danmörku, bæði í Askov og í
Vallekilde, og enn var fram-
foaldsnám stundað í Kaupmanna
foöfn og í Englandi.
Var hún kona námfús og vel
menntuð, rífc af fróðleik og vel
til þess hæf að leiðbeina öðrum,
enda var það hlutskifti hennar
um fjöldamörg ár. Það var óhætt
að fela henni hlutverkin, því
að foún var vandanum vaxin.
Liðin eru 50 ár frá því hún
starfaði í K.F.U.K. í Reykjavífc.
En þá tók við starf hennar í
Danmörku. Var hún aðalfram-
kvæmdarstjóri K.F.U.K. í Kaup
mannahöfn, og um 8 ára skeið
ha'fði hún með höndum fram-
kvæmdastjórastarf í K.F.U.K. á
öllum Norðurlöndum.
Hið fyllsta traust var borið
til hinnar dugmiklu konu, og
því voru henni falin hin vanda-
sömustu trúnaðarstörf, og víða
átti hún sæti í stjórn hinna ýmsu
félaga, þar sem farið var eftir
viturlegum tillögum hennar.
Vegna starfs síns var hún víð-
förul, ferðaðist hún bæði um
lönd Evrópu og í Amerífcu.
Flutti foún erindi um kristin-
dómsmál, og með brennandi á-
'hU'ga beindi hún fovatningar-
orðum til æskulýðsins. Flutti
foún orð sín með skörungssfcap,
og það veit ég, að góður rómur
var gerður að ræðum og fyrir-
lestrum hinnar íslenzku konu.
Ég hefi hlustað á hana erlendis
á fjölmennu móti, og var vott-
ur að aðdáun þeirra, sem á hana
hlýddu:
Hlustað var með athygli, er
foún talaði um áhugamál sín,
og menn lásu það, sem hún rit-
aði í erlend blöð. Eru margar
ritgerðir hennar í ýmsum tíma-
ritum, og ágætar bækur bárust
frá foennar hendi.
Hvað talaði hún, um fovað rit-
aði hún? Hún fíutti mönnunum
orð trúarinnar, og benti æsk-
unni á leiðina að heilbrigðu
lífi. En jafnframt talaði hún
um sitt eigið land, og gleymdi
aldrei þjóð sinni. Með sannri
alúið foefir hún um mörg ár
gegnt fögru landfcynningarstarfi
Marga fyrirlestra hefir hún
haldið um fsland. Það má með
sanni segja, að Ingibjörg talaði
og breytti þannig, að orð henn-
ar voru meðmæli með Islandi.
Þannig voru orð hennar, þann-
ig var dagfar hennar. Þess-
vegna segir saga hinnar ís-
lenzfcu konu frá þvi, að foún
varð mörgum til hjálpar. Hve
margar eru þær stúlfcur, sem
notið hafa hjálpar og leiðbein-
inga Ingifojargar? Ég hugsa
um þær báðar í senn, Ingifojörgu
Og Ólafíu Jóhannsdóttur. Þær
voru báðar í björgunarliðinu.
Ingifojörg hefir verið ættjörð
sinni til mifcils sóma, og því hef-
ir henni verið heiður sýndur,
veitt heiðursmerki Fálkaorðunn
ar, og kjörin var hún heiðurs-
félagi hins íslenzka Biblíufélags
og það að verðleikum, bví að
hún var fulltrúi íslenzku kirkj-
unnar, er brezka Bifolíufélagið
átti 150 ára afmæli, og kom
foún þar fram með mikilli prýði.
Urn mörg ár hefir Ingibjörg
dvalið r Englandi. Hafa þær átt
þar sameiginlegt heimili, Ingi-
björg og Despina Karadja prin-
sessa. Voru þær um nokkurt
skeið í London, en nú hin síð-
ari ár í Rottingdean í Sussex.
Hefir prinsessan starfað að
andlegum velferðarmálum óg
víða farið í þeim erindum. Má
segja, að þær báðar hafi með
einni sál haft bað eitt í huga, að
víðfrægja dáðir Drottins.
Þær hafa fylgst að í 39 ár.
Hin trausta vinátta hefir verið
byggð á bjargfastri trú. Ég
hugsa um ógleymanlegar stundir
NY SENDING
svissneskar blússur
Glugglnn
Laugavegi 30
Forstöðukonustaða
Staða forstöðukonu í Vífilsstaðahæli er laus til um-
sóknar. Laun samkvæmt VIII. flokki launalaga. —
Umsóknir með upplýsingum um aldur, nám og fyrri
störf sendist Skrifstofu ríkisspítalanna fyrir 15. júlí
n.k.
Skrifstofa rikisspitalanna
er ég og kona mín höfum verið
með þeim í Englandi. Ég geymi
þær minningar sem dýran fjár-
sjóð.
Prinsessan hefir nú sýnt það
í verki, hve vinátta Ingibjargar
hefir verið henni mikils virði,
og um leið geta menn séð, fovern
hug prinsessan ber til íslands.
Gjöf prinsessunar, fimmtíu
'þúsund krónur, er Minningar-
sjóður Ingi'bjargar Ólafsson, og
skal fé sjóðsins varið „til styrfct-
ar ungum konum, sem búa sig
undir æskulýðsleiðtogastarf á
evangelisk-lútherskum grund-
velli á íslandi."
Slík var sú gleði, er hlotnað-
ist Ingibjörgu við ævilofcin.
Ingibjörg andaðist að kvöldi
5. júní, og segir svo í skeyti frá
prinsessunni: „Ofckar elskaða
Ingibjörg hefir í sælum friði
verið kölluð heim til Guðs.“
Prinsessan hafði látið dagsetn-
inguna 6. júní fylgja skipulacrs-
skrá sjóðsins. En 6. júní er ein-
mitt fermingardagur hennar.
Mér barst skeytið 6. júní, og á
næstu mínútum hlustaði ég á til-
kynningu biskupsins um stofn-
un sjóðsins, og voru þá í Útvarp-
inu nefnd nöfn þeirra beggja,
Ingibjargar og prinsessunnar, er
getið var um hina höfðinglegu
gjöf.
í bréfi, sem prinsessan ritar
daginn eftir andlát Ingifojargar
ar segir svo: „Ég hélt í hönd
Ingibjargar, er hún dró síðasta
andvarpið. Líf hennar í samfé-
lagi við Guð, innilegur kærleik-
ur hennar til frelsarans, öll veg-
ferð hennar frammi fyrir augliti
Guðs, hugarfar þjónustunnar og
vermandi mannkærleikur, hin
djúpa, heita trú, allt hefir þetta
verið öðrum til fyrirmyndar og
vekjandi hvatningar. Ég fæ ekfci
fullþakkað Guði fyrir bá bless-
un, sem mér hefir hlotnast í sana
félagi við Ingibjörgu."
Vinir þeirra beggja hugsa nú
til vinkonu Ingibjargar með
þafcklæti og samúð. Góðar kveðj
ur ná yfir hafið. Prinsessunni
hafa verið sendar blómakveð ur
frá Rí'kisstjórninni, kirkju ís-
lands, íslenzka Biblíufélaginu og
nokkrum vinum.
Fögru dagsverki er loikið og
góðri heimkomu fagnað. Er ég
nú hugsa um líí og starf vin-
konu minnar, eru í huga mínum
þessi heilögu orð: „Dýr er !
augum Drottins dauði dýrk-
enda hans.
Blessuð er minningin um þá
konu, sem mikinn hluta ævinn-
ar dvaldi og starfaði erlendis,
en ávallt var hugur hennar ná-
tengdur íslandi. Þangað náði
ætíð kærleikur hennar.
Á heimili og í hjarta skal
mynd hennar vera umvafin
foirtu þafcklætis.
Trú sinni lýsti Ingibjörg með
játningunni: „Lífið er mér Krist
ur“, þessvegna veit ég, að dauð-
inn er henni ávinningur.
Saga Ingibjargar segir frá
því, að Drottinn hefir leitt göf-
uga konu samkvæmt ráðsálykt-
un sinni og látið hana ná sæmd.
Bj. J.