Morgunblaðið - 13.06.1962, Blaðsíða 20

20
MORGUFBLAÐIÐ
Miðvikudagur 13. júní 1962
___ Alexander Fullerton 4
Guli Fordinn
konur og gera sitt til að lífga
upp, og þetta þykir ekki nema
sjálfsagt þarna, en skortir tilfinn
anlega annarsstaðar í Suður-Af-
ríku, þar sem konum er bannað-
ur aðgangur að svona stöðum.
Þar má kona ekki horfa á, þegar
hellt er í glasið hennar, heldur
verður hún að bíða fyrir utan
„salinn1 og láta færa sér glasið
fullt á bakka. Þetta dregur auð-
vitað úr öllum menningarbrag í
svona drykkjustofum, svo að
þær verða ekki annað en hávaða
samir staðir, með álíka menning
arsniði og opinber náðhús.
Þegar við vorum búin að koma
bílnum- fyrir og komum inn í
svæðið, sem var afmarkað fyrir
félagsmenn, var fyrsta hlaupinu
jþegar lokið og tölurnar voru að
koma upp, en mikil mannþröng
hafði safnazt saman fyrir framan
veðmálaskúrana og fyrsta drífan
af rifnum veðmiðum steyptist
yfir grasið. Harry fór með okk-
ur beint inn í beztu sætin og
við settumst niður á löngu bekk-
ina, til að athuga skrárnar okk-
ar meðan við biðum eftir öðru
hlaupinu. Hvorugur hesta Harrys
tók þátt í þessm veðreiðum, og
ég varð feginn, því að auðvitað
hefði ég orðið að veðja á þá, fyr
ir kurteisi sakir, og það spillir
alveg ánægjunni af veðreiðum að
þurfa að fara að veðja á hesta,
sem manni sjálfum finnast ólík-
legir til stórræða. Svo að Harry
sé látinn njóta sannmælis, þá
vissi hann eins vel og hver ann-
ar, hve lítilfjörlegir hestarnir
hans voru, en hins vegar þjáðist
hann af einhverri óskiljanlegri
sannfæringu um, að einhvern
góðan veðurdag mundu þeir
þjóta fram úr öllum og gera alla
borgina steinhissa. Eg var við-
staddur einn dag, þegar hann lét
þessa skoðun sína í ijós, og
knapinn hans, sem einnig var
viðstaddur flýtti sér að tæma
glasið og sagði: Já væri það ekki
viðburður, Harry! tautaði hann
í hálfum hljóðum, en þegar augu
Harrys Ijómuðu við þessar
óvæntu undirtektir, bætti knap-
inn við: Nei, það væri ekki við-
burður — heldur eitt déskotans
kraftaverk.
Hestarnir tíndust nú inn i
girðinguna, teymdir af innlend-
um hestasveinum, og gengu í
kring. Við merktum á kortin okk
ar, breyttum svo til og merkt-
um þau aftur. Þessi sýning á
hestunum, gerði ekki nokkurn
skapaðan hlut til eða frá, og
breytti engu. Ýmislegt fólk kom
til okkar og Harry og Viktoría
virtust þekkja það flest. Þau
þekktu víst fólkið miklu betur
en hestana. Allar konurnar hrós-
uðu Viktoríu fyrir hattinn, sem
hún var með, annaðhvort með
beinum orðum eða þá með þessu
laumulega augnatilliti, eins og
kettir leggja í vana sinn — eins
og konur gera, þegar þær sjá
einhverja spjör á öðrum konum,
sem taka þeir eigin spjörum
fram. Flestar þeirra litu út eins
og þær hefðu fengið lánaðan
jurtapott úr garði nágrannans,
eða þá lampaskerma úr einhverri
knæpunni, en þær virtust full-
ánægðar með höfuðbúnað sinn,
íþangað til þær höfðu komið auga
á fallega litla hattinn, sem Vik-
toría var með á höfðinu. Hún
hefur nefnilega smekk til að
klæða sig, enda þótt hún eigi
heima í landi, þar sem smekkur á
erfitt uppdráttar.
En það er meira en sagt verð-
ur um Harry. Hans hattur var
ólögulegur grár kúfur, sem ég
býst við að hann hafi haft á
höfðinu er hann horfði á krik-
etkeppni á skólaárum sínum, og
hvenær sem hann fer á veðreið-
ar, er hann með gult bindi með
hrosshausum á — af sama tagi og
veðmangarar nota stundum á
veðreiðum í Englandi. Eg efast
alls ekki um, að Viktoría hafi
einhventíma nefnt þetta við
hann, á þessum fimm-sex árum,
sem þau hafa verið gift, en það
má segja íhaldssemi Harrys til
hrósss að hann hefur verið lífs-
reglum sínum trúr og haldið á-
fram að eiga verstu hestana í
allri nýlendunni og verið verst
klæddi eigandinn. En þegar ég
leit þarna kring um mig, sann-
færðist ég um, að slíkt mátti
kallast hálfgert þrekvirki.
Þegar ég kom frá að kaupa
veðmálaseðilinn minn, hafði ég
misst af Clewes- hjónunum. Eg
klifraði upp þangað sem útsýnið
var skást í þeirri von að koma
auga á, Harry, og gat nú vel séð
yfir marglitan manngrúann. Eg
hafði horft á þetta dálitla stund,
þegar ég sá Harry koma lullandi
í hægðum sínum yfir skeiðvöll-
inn, með svo marga veðmiða í
stóru höndunum, að ég komst að
þeirri niðurstöðu, að hann hlyti
að hafa veðjað á hvern einasta
hest, sem þátt tók í hlaupunum.
Hann ruddist svo áfram eins og
skriðdeki og manngrúinn klofn-
aði fram undan honum en lokað-
ist jafnharðan að baki honum,
en rétt í þessu bili leit hann upp
— líklega til þess að aðgæta,
hvert hann væri að fara — og
vingjarnlegi svipurinn á honum
breyttist, rétt eins og honum
hefði orðið illilega hverft við
og var nú fullur skelfingar. Eg
fór að gá að því, sem hann hefði
komið auga á og þarna stóð Vik-
toría, nokkur skref í burtu, en
beint í leiðinni, sem hann
stefndi, og var enn að tala við
konurnar, sem hún hafði hitt.
Herry snarsneri sér við og sömu
leið til baka. Eg flýtti mér til
hans og náði brátt í hann. Hæ,
Harry!
Hann sneri sér við. Nú, þarna
ertu. Við skulum fá okkur eitt-
hvað að drekka. Mér datt strax
í hug ískaldur bjór, og hann var
sannarlega freistandi í þessum
steikjandi hita. Við flýttum okk-
þeim flokki og Harry varð æstur
ur inn í veitingastofuna. Á leið-
inni þangað spurði Harry mig:
Sástu þessar kvensur, sem hún
var að tala við?
Eg kvaðst hafa séð þær og svo
sagði hann ekki- neitt fyrir en
bjórinn var kominn á borðið.
Svo bætti ég við: Eg bá, að þú
tókst líka eftir þeim.
Hann brosti gremjulega. Eg
var næstum trúlofaður einni
þeirra einusinni. Eftir fáa daga
í viðbót hefði ég setið fastur í
gildrunni. Þegar ég sé hana
núna, segj ég alltaf við sjálfan
mig: Þarna væri ég lentur, ef
ekki guð hefði hjálpað mér. Að-
eins var það ekki guði neitt að
þakka, heldur hinu, að ég hitti
Viktoríu. Skál!
Bjórinn var alveg dásamlegur.
Við flýttum okkur að drekka
hann og fórum svo til að horfa
á annað hlaupið. Einn hesturinn,
sem Harry hafði veðjað á, varð
fyrstur og minn varð næstur. En
þetta var bara fyrsta hlaupið í
þeim flokki og Harry varð æstur
yfir því að þurfa að bíða eftir
öðru hlaupinu en vildi láta
fjórða hlaupið hefjast strax, en
þar voru stórir vinningar í vænd
um. Hann spurði mig, hvers
vegna ég færi ekki að sækja
vinninginn minn en ég sagði
honum, að ég veðjaði ekki nema
upp á fullan vinning, þ. e. þann
hest, sem fyrstur yrði, og þá
glápti hann orðlaus á mig. Svo
fór hann til að sækja smávinn-
ingana sína því að hann hafði
veðjað bæði á minn hest og
þann þriðja.
Eg leit nú við og sá Viktoríu
koma í áttina til mín. Hún hlaut
að hafa hrist þessar konur af sér.
Hún kvaðst vera orðin þyrst af
öllu þessu kjaftæði og að sig lang
aði í appelsínusafa, svo að ég fór
með hana þangað sem við Harry
höfðum verið áður og fékk mér
einn bjór meðan hún var að
drekka safann. Svo fórum við út
aftur og hittum Harry við grind-
urnar. Hann tjáði okkur, að
hross að nafni Curly Wee mundi
vinna næsta hlaup, og fór þar
eftir góðum heimildum, sagði
hann. Viktoría var ekki á sama
máli. Konurnar, sem hún hafði
verið að tala við, höfðu sagt
henni, að meri nokkur frá Bula-
wayo, Brigitte að nafni, væri
alveg hárviss. Þær höfðu fullyrt
við hana að enginn nema örfáar
manneskjur í Bulawayo vissu um
þetta, og þar sem þarna var til
mikils að vinna, höfðu þær tekið
af henni þagnareið. Viktoría ætl-
aði að veðja bæði með Brigitte
og móti.
Harry hló. Ted veðjar ekki
nema á fullan vinning, sagði
hann við konu sína. Eg sagði, að
af því að það væri þessi dagur,
ætlaði ég að brjóta lífsreglu
mína og veðja bæði með og móti
Brigitte. Þó ekkj væri annað, þá
þætti mér nafnið fallegt. Vik-
toría brosti til mín velþóknan-
lega, en Harry yppti öxlum, og
fullyrti, að þarna væri aðeins
eitt hross, sem kæmj til nokkurra
mála, og það væri Curly Wee,
HINIR
VINSÆLU
|R@MIKR
INNISKÓR
OG
SUMARSKÓR
NÝKOMNIR
LÁRUS G. LÚÐVÍKSSON, skóverzlun
* X- >f GEISLI GEIMFARI X- * >f-
— Eru geimskipin frá Aspen ar eru þeir að losa einn af „sýn- — Jæja, og hvað er nú eiginlega
komin? ingargripunum“ sínum núna. þetta?
.— Já, Geisli höfuðsmaður. Reynd-
númer 5, og þetta sagði hantt
með rödd eins og sá, sem vald
hefur og horfði fast á okkur. Eg
leit á hrossin, sem voru teymd I
hring fyrir innan grindurnar og
var ekki lengi að koma auga á
númer 5. Veslings skepnann leit
út eins og hún þyrfti nú fyrst
af öllu að fá einu sinni almenni-
lega að éta, góða næturhvíld og
helzt varalungu — hausinn var
eitthvað svo dapurlegur og aug-
un dauf og. einj krafturinn, sem
hún virtist ganga fyrir, var
líkamsafl drengsins, sem teymdi
hana. Brigitte var algjör and-
stæða; falleg og þéttvaxin lítil
meri, sem dansaði um svo að
drengurinn átti fullt í fangi með
að halda aftur af henni.
Eg spurði Harry: Hefurðu litið
á Curly Wee?
Hann sneri sér enn frá hross-
unum með nefið ofan í veð-
hlaupaskrána. Án þess að líta
upp úr, svaraði hann: Eg þarf
ekki að horfa neitt á hrossin ....
Ef þið tvö eruð búin að ákveða
ykkur, eigum við þá ekki að
fara?
Viktoria brosti með sjálfri sér,
þegar við gengum að veðbank-
anum. Það var greinilegt, að hún
bjóst við, að Harry hinn alvitri,
væri viss að tapa. Við fórum
hvort í sína röð — ég í fimm
(Sihillingaröðina og eyddi tíu
shillingum á Brigitte.
SBtltvarpiö
Miðvikudagur 13. júnf.
8.00 Morgunleikfimi (Bæn. Tónleik*
ar — 8.30 Fréttir — 8.35 Tón-
leikar. — 10.10 Veðurfregnir).
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar —
12.25 Fréttir og tilkynningar).
13.00 ,,Við vinnuna“: (Fréttir og tilk.
Tónleikar. — 16.30 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir.
20.00 Varnaðarorð: G-uðmundur Her-
mannsson lögregluvarðstjóri tal
ar um umferðamál.
20.05 Tónleikar: Roy Conniff, kóP
hans og hljómsveit flytja létt
lög.
20.25 Lestur fornrita: Eyrbyggja saga;
XXVI. — sögulok (Helgi Hjörv-
ar rithöfundur).
20.45 Tónleikar: Fiðlukonsert I e-moll
op. 64 eftir Mendelssohn.
(Zino Francecatti og Fílharm.
sveitin í New York leika; Dim-
itri Mitropoulos stjórnar).
21.10 „Fjölskylda Orra“, ellefta fjöl-
skyldumynd eftir Jónas Jónas-
son. — Leikendur: Ævar R.
Kvaran, Guðbjörg í»orbjarnard.,
Guðrún Ásmundsdóttir, Halldór
Karlsson, Valdimar Lárusson,
Richard Sigurbaldursson, Okta-
vía Stefánsdóttir. Höfundur stj.
flutningi.
21.40 ítalskir söngvarar, ítölsk lög:
Giuseppe Campora syngur arí-
ur eftir Puccini og Giordano og
Giulietta Simionato og Fern-
ando Corena syngja dúett eftir
Rossini.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Kvöldsagan: „Þriðja ríkið rís og
fellur“ eftir William Shirer; I.
(Hersteinn Pálsson ritstjóri
þýðir og les).
22.30 Næturhljómleikar: Tónlist eftir
Igor Stravinsky (Columbíu-
hljómsveitin leikur undir stjóm
höfundar).
a) „Vorblót“. •
b) „Petrouchka“, ballettónlist.
23.35 Dagskrárlok.
Fimmtudagur 14. júní.
8.00 Morgunleikfimi (Bæn. Tónleik-
ar — 8.30 Fréttir — 8.35 Tón-
leikar. — 10.10 Veðurfregnir).
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12.25 Fréttir og tilkynningar).
13.00 „Á frívaktinni (Sigríður Haga-
lín).
15.00 Síðdegisútvarp (Fréttir og tilik,
— Tónleikar. — 16.30 Veðurfr.
— Tónleikar. 17.00 Fréttir.
Tónleikar.
18.30 Óperulög. — 18.45 Tilkynningar
19.20 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir.
20:00 Af vettvangi dómsstólanna (Há-
kon Guðmundsson hæstaréttar-
ritari).
20.20 Tónleikar: Píanókonsert nr. 1
í Es-dúr eftir Liszt (Samson
Francois og hljómsveitin Phil-
harmonia leika; Costantin Sil-
vestri stjórnar).
20.40 Ný ríki í Suðurálfu; VIII: Kongó
og Gabún (Eiríkur Sigurbergs-
son viðskiptafræðingur).
21.10 Einsöngur: Niels Holm synguir
lög eftir Heise.
21.20 Úr ýmsum áttum (Ævar R,
Kvaran leikari).
21.40 Organtónleikar: Martin Gtinther
Förstemann leikur á orgel
Hafnarfjarðarkirkju.
Fantasía og fúga op. 46 eftir
Max Reger.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Kvöldsagan: „Þriðja rikið rís og
fellur'* eftir William Shirer; II,
(Hersteinn Pálsson ritstjóri).
22.30 Djassþáttur (Jón Múli Árna-
son).
23:00 Dagskrárlok.