Morgunblaðið - 20.09.1962, Blaðsíða 3

Fimmtu'dagur 20. sept. 1962
morgunmaðið
STAKSTEIIVAR
Mm
HEILL vegigur kemur sígandi
ofan úr loftinu og hefur hér-
umbil lent á kollinum á frétta
manni Mbl., sem hörfar og
rekst á skáeygan Kínverja,
rétt í því að kona kemur á
fullri ferð framhjá í einhvers
konar náttfötum með flaks-
andi silkislopp á herðum oig
veifandi meterslöngu síga-
rettumunnstykfki í munni oig
á eftir henni önnur sem er
þegar byrjuð að færa hana úr
flíkunum. I>ær hverfa baik við
horn og þaðan heyrist skruðn-
ingur og hróp: •— Ljós! Ég
verð að fá ljós! Ég verð að fá
ljós! Ég get ekki skipt nema
sjá til.
Það væri líka dálaglegt. ef
hún Guðbjöng Þorbjarnar-
dóttir kærná fram á sviðið með
ljósa lobka niður á herðar,
þegar hún á að vera heims-
dama með svart uppsett hár,
f stofunni hjá Mame frænku. Talið frá vinstri: Arndis Bjornsaottir,
Guðbjörg Þorbjarnardóttir, Ævar Kvaran og Árni Tryggvason.
ðtciðn xiiorSj
Svið og leiEtarar
skipta um ham
Sigurrós hjálpar Guðbjörgu að skipta bak við sviðið
reiðfötum yfir i Tyrolabúning á 2 mínútum.
atriðaskipti verða í 1—2 mín-
útur.
Til að auðvelda þetta, hef-
ur verið komið fyrir aukabún-
ingsskotum báðum megin við
sviðið, þar eð sekúndur eru
dýrmætar. Og þangað er hlaup •
ið og skipt á mettíma, að því
er blaðamanninum finnst. En
Gunnar Eyjólfsson er misk-
unnarlaus: — Þið fáið helm-
ingi minni tíma á morgun,
segir hann. Hvað er þetta? í
hraðri skiptingu má efcki vera
smella eða fcrókur á nokkurri
fllk, bara einn rennilás. Og
það verður að vera maður
með vasaljós tilbúinn til að
tafca á móti leikkonunum,
þegar þær koma hálfblindað-
ar út úr björtu sviðsljósinu
og hlaupa með þeirn í bún-
ingsskotin. Og það verða allt-
af að vera ijós þar, svo vel
byrgð að þau gefi ekki skímu.
Sýningin skal efcki taka nema
3 klufckutíma.
Fólk kemur sér saiman um
að þetta gangi vafalaust, þegar
hver manneskja sé búin að
læra hvert handtak við skipt
inguna, svo ekki sekunda fari
til spillis. Ákveðin er auka-
æfing í þessu með Sigurrósu,
sem aðstoðar Guðbjörgu. Og
það verður umræðuatriði hve
oft verði hægt að láta skipta
(Ljósm. Markús)
um sofcka með búningunum
Það þurfti þó alltaf nokkur
handtak til þess.
Á frumsýningu verða allir
leikararnir 25 búnir að læra
hvar þeir eiga nákvæmlega að
vera á sviði og bakvið og eins
gott að blaðamenn séu efcki
að flækjast fyrir að tjalda-
baki.
Sá sem leikur annað steersta
hlutverkið í leiknum, á móti
Guðbjörgu, virðist ekfci láta
allan þennan gauragang hafa
áhrif á sig þó hann standi nú
í fyrsta sinn á leiksviði. Það
er Stefán Thors, sem leikur
litla frænda hennar. Stefán
þekkja útvarpshlustendur vel
síðan hann lék í framihalds-
leikritinu „Glæstar vonir“ 1
fyrra, og eins og þá leikur
Gísli Alfreðsson söguhetjuna
fullorðna.
Þessi íburðarmikli gaman-
leikur hét á frummálinu
„Auntie Mame“ og er talið að
hann hafi verið skrifaður upp
úr metsölubók Patrioks Denn
is fyrir bandarísku leifckon-
una Rosalind Russel, sem lék
aðalhlutv. í leiknum í New
York og einnig í kvikmynd-
inni, sem hér var sýnd nýlega.
Þetta er ósvikinn grínleikur,
þar sem ýkjurnar í skapgerð
frænkunnar setja svip sinn á
allt — og það gerir hann
svona erfiðan í uppsetningu.
eða með grænan týrólahatt
með svarta sorgarbúningnum.
Þetta er fyrsta búningaæf-
ing á leikritinu. „Hún frænka
mín“ í Þjóðleikhúsinu, og það
sem gerist bak við sviðið er
í kvöld stundum ennþá bros-
legra en það sem sést frá saln
um, þar sem leifcstjórinn,
Gunnar Eyjólfsson, situr
ásamt þýðandanum, Bjarna
Guðmundssyni, blaðafulltrúa,
og lætur aðstoðarstúlku skrifa
aðfinnslur og athugasemdir á
heilan bunika af minnisblöð-
um. Þaðan sýnist ókunnugum
allt ganga eins og vera ber,
enda leikritið að verða full-
æft, frumsýning á föstudag.
Þetta kvöld eru aðstoðar-
menn og leikarar sem sagt í
fyrsta sinn að æfa sig á hröð-
um skiptingum á sviði og
klæðnaði. Og það er vissu-
lega nóg af slíku í þessu leik-
riti.
Atriðin eru 26 talsins, en
aðeins einu sinni þáttaskil. Að
vísu er stofan hjá frænkunni
oft hin sama, þó að á milli sé
skroppið til Suðurríkjanna.
Egyptalandis og Týrólalpa, en
hún skiptir um ham eins og
kamelljón, húsgögnin breyt-
ast úr gömlum kínverskum
yfir í nýtíakulegustu Norður-
landahúsgöng og allt þar á
milli, og jafnört sikipta veggir
um mynstur og lit. Ýmsir leik
arar þurfa líka að skipta um
ham á skömmum tirna, og
mest mæðir það á Guðbjörgu
Þorbjarnardóttur sem leikur
þessa skrýtnu frænku, sem
alltaf er á sviðinu og kemur
inn í ólíkustu gerfum, þegar
Hvar ír
„samdrátturinn" ?
Enn munu þeir menn ttl, þótt
þeim fari fækkandi, sem einung
is lesa fréttafölsunarblaðið Tím-
ann. Þessir menn munu sjá.lfsagt
trúa því að víðast um land sé
mikill samdráttur og kreppa. Þar
séu mer n illa haldnir af völdum
atvinnuleysisins. Þeir vita að
vísu, að þannig er þvi ekki hátt
að í . æsta nágrenni við þá sjálfa
en það hljóti að vera undantekn
ingin, sem sanni regluna. Sem
betur fer er samdráttaráróður
Tímans í samræmi við annan
„fréttaflutning“ blaðsins, þ.e.a.s.
staðreyndunum er blákalt snúið
við, þegar það er talið henta
flokkspólitík blaðsins. Nær alls
staðar er nú full atvinna og lang
víð-st er mikill skortur á vinnu
afli. Á þetta jafnt við um sveitir
og sjávarþorp, kaupstaði og höfuð
borgina.
Hvernig á að gera meira?
En Timinn Ieggur líka út af
hinni samræmdu fréttafölsun.
Hann segir samdráttinn, krepp-
una og atvinnuleysið staðreynd
og bætir því við, að þessi óáran
sé viðreisnarstjórninni að kenna
Fyrst o»- fremst byggist þetta á>
„frystingu" sparifjárins, sem
leiði til þess að sáralitlar fram
kvæmdir séu í landinu. Rétt er
það, að kenningin um „frysting-
una“ gæti staðizt, ef forsendur
hennar væru réttar, b.e.a.s. að
hér væri kreppa og atvinnu-
Ahorfendur að fyrstu reiðferð frænkunnar í söðli á óðum
hesti. Fremst sjást bræðurnir Björn og Stefán Thors. —
L bak við Emilía Jónasdóttir og fleiri leikarar.
leysi. En nú vita allir þeir, sem
vilja vita, að aldrei hefur meiri
atvinna verið hér á landi en ein
mitt í dag. Þess vegna er spurning
in: Hvernig á að framleiða nvúra
en allar vinnandi hendur fá á-
orkað,
Aukin útlán
þýddu verðbólgu
f framhaldi af þessum huglefB
ingum hljóta menn að velta þvi
fyrir sér, hvort aukin útlán bank
anna mundu áorka því að menn
ykju vinnuafköst sín, þannig að
raunverulegur hagur þeirra batn
aði. Eða hvort afleiðingin mundi
aðeins verða sú, að fleiri krónur
yrðu í umferð, en þeim væri
ávísað á sömu verðm.æti og áður,
þannig að hver króna minnkaði
sem næmi aukningu peninga-
magnsins í umferð. Þessari spum
ingu svarar hver fyrir sig, og
Frarr.sóknarmenn vita svarið full
vel. Þeim er nú lofcdns orðið það
Ijóst að Viðreisnarstjómin er
traust í sessi og fólkið vill áfram
hald viðreisnarstefnunnar, sem
leiðir til batnandi lífskjara. Síð
asta hálmstrá. þeirra er það rð
reyna að koma af stað nýrri verð
bólguþróun. Á þeirri óskhyggju
byggist krafan um ,iað að sleppa
peningamagninu lausu. En Morg
unblaðið getur fullvissað Fram-
sóknarmenn um að bægsíagangur
þeirra er tilgangslaus. Stjórnar
flokkarnir eru staðráðnir í að
tryggji- áframhald viðreisnarinn
ar svo að landsmenn fái að búa
við batnandi hag ár frá ári og
hér verði unnt að ráðast í bær
stórframkvæmdir, . ýmist eru
i undirbúnimgi eða á næsta leiti.