Morgunblaðið - 05.01.1963, Blaðsíða 12

12
MORGVWBLAÐIB
Laugardagur 5. janúar 1963
Guðmundur Jónsson,
/Egissíðu -
GUÐMUNDUR Jónsson, bóndi á
Ægissíðu, andaðist á heimili sínu
28. desember sl. Hann var fædd-
ur á Ægissíðu 1. júní 1888 og því
á 76. aldursári þegar hann lézt.
Guðmundur ólst upp hjá for-
eldrum sínum sæmdarhjónunum
Guðrúnu Pálsdóttur og Jóni Guð
mundssyni frá Keldum í stórum
systkinahópi, en þau bjuggu
á Ægissíðu allan sinn bú-
skap, eða nærfellt 40 ár. Á þeim
tíma var Ægissíða miðstöð sveit-
arinnar, lengi eina símstöðin- og
endastöð fyrir bifreiðar á tíma-
bili. I>að var því Oft fjölmenni á
Ægissíðu og mikið annríki, sem
hjónin og börn þeirra tóku þátt
í að leysa. Var Ægissíðu-heimilið
viðurkennt fyrir gestrisni og
- Minning
hjálpsemi. Eftir að Jón hætti bú-
skap tóku synir hans við og hafa
búið þar síðan. Guðmundur tók
part af jörðinni og varð ágætur
bóndi og hélt uppi gestrisni og
myndarskap, eins og ávallt tíð-
kaðist á Ægissíðu. Guðmundur
giftist 1927 ágætri konu, Sigur-
línu Stefánsdóttur frá Bjólu.
Eignuðust þau eina mannvæn-
lega dóttur, Guðrúnu, sem er
gift Einari Ólafssyni frá f»jót-
anda. Hún hefir oftast verið
heima, foreldrum sinum til
stuðnings og hjálpar.
Guðmundur átti alla tíð heima
á Ægissíðu og hefði tæplega get-
að hugsað sér að dvelja til lengd-
ar á öðrum stað. Hann var mjög
tryggur og vinfastur. Hann var
Okkar hjartkæra móðir
SESSELJA MAGNÚSDÓTTIR
frá Þingeyri,
lézt að Hrafnistu 4. þ. m.
Fyrir hönd aðstandenda.
Kristín Ingibjartar, Magnús Amlín.
Útför mannsins míns
SKÚLA THORARENSEN
útgerðarmanns,
sem andaðist á nýársdag, fer fram í Fossvogskirkju mánu
daginn 7. jan. kl. 10,30 fyrir hádegi.
Athöfninni verður útvaTpað.
Vigdís Thorarensen.

Innilegasta þakklæti fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
við andlát og jarðarför
KRISTINS ÞORBERGSSONAR
bif reiðarstj óra.
Einnig þökkum við stjóm og samstarfsfólki hans við
Bæjarútgerð Reykjavíkur.
Fálína Gunnarsdóttir,
Þorbergur Jónsson og b ömin.
Þökkum þeim er sýndu vináttu í veikindum, og við
jarðarför frænku okkar
ÞORGERÐAR EGGERTSDÓTTUR
frá Vesturkoti, Leiru.
Fyrir hönd frændfólks.
Einar Jónsson, Sveinn Jónsson.
Hjartkær konan mín og móðir okkar
VILHELMÍNA LAUFEY GUNNARSDÓTTIR
andaðist á heimili sínu, Sóleyjargötu 12 Akranesi 2. þ.m.
Ingmiundur Leifsson, Laufey Ingimundardóttir,
Ingimundur Ingimundarson.
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, sem veittu
hjálpsemi og hluttekningu í veikindum, við andlát og
jarðarför systur okkar
INGIBJARGAR GUÐJÓNSDÓTTUR
Sérstakar þakkir færum við læknum og hjúkrunar-
liði á Vífilsstaðahæli, fyrir frábæra hjúkrun í veikind-
um hennar.
Oktavía Guðjónsdóttir,
Guðbjörg Guðjónsdóttir,
Kristjana Guðjónsdóttir.
Þökkum hjartanlega öllum þeim er sýndu okkur
samúð og hluttekningu við andlát og jarðarför
GÍSLA GUNNARSSONAR
kaupmanns, Hafnarfirði.
Guðlaug Eiríksdóttir,
Sigurður Gíslason, Jóhanna Hinriksdóttir,
Málfríður Gísladóttir, Benedikt Guðmundsson,
Valgeir Óli Gíslason, Gísli Magnússon,
Eiríkur Gíslason, Eirikka Markúsdóttir,
Gunnar Gíslason, Else M. Gíslason,
Konráð Gíslason, Guðrún S. Guðmundsd.
og barnabörn.
Guðrún Egilson
alltaf friðsamur og átti aldrei
óvildarmenn. Athugull var hann,
greindur vel og hygginn. Guð-
mundur hafði áhuga fyrir sögu
og fróðleik, eins og margir
frændur hans eru kunnir fyrir.
Hann kunni vel að meta náttúru-
fegurð, faillegt landslag, víða oig
tilkomumikla fjallasýn, sem ó-
víða mun vera meiri en frá Ægis-
síðu. Guðmundur naut trausts
samferðamanna sinna. Allir sem
þekktu hann voru öruggir um að
hann myndi ekki bregðast því
trausti, sem honum var sýnt,
heldur leysa hvert verk sem hann
tók að sér með ágætum. Hann
var sérstaklega mikilvirkur og
góður verkmaður og fór orð af
því hversu öll verk fóru honum
vel úr hendi.
Lengi var Guðmundur fjadl-
kóngur á Holtamannaafrétti. —
Mun hann hafa farið til fjárleita
á afréttinn 40 haust og oft tvær
ferðir á hausti og auk þess vör-
ferðir, eins og títt var í fyrri
daga. Þegar Guðmundur fór í
seinni leitir þótti öruggt að full-
leitað væri og fé væri ekki eftir
á afréttinum. Hann var að sjálf-
sögðu mjög vel kunnugur á hin-
um víðáttumikla afrétti, og
þekkti hvert gil, hverja öldu og
öll kennileiti líkt og í heima-
högum. Það var skemmtiferð að
fara um Holtamannaafrétt, þegar
veður 'var gott og menn fengu
notið fegurðar og þeirra töfra,
sem öræfin og fjöllin bjóða þeg-
ar skyggni er gott. Guðmúndur
var óþreytandi að fræða þá sem
voru með honum ókunnugir í
þessum ferðum um ömefni og
kennileiti, þannig að auðvelt var
að fylgjast með og muna síðar
hina ýmsu staði sem komið var á
og til sást. Ég sem þessar línur
rita fór tvær ferðir á unglings-
árum mínum um Holtamanna-
afrétt með Guðmundi á Ægis-
síðu. Hvor ferð tók tíu daga og
verða ógleymanlegar.
Guðmundur hafði sérstakt yndi
af fjallaferðum og fór norður
yfir Sprengisand sem fylgdar-
maður ferðalanga að ég ætla oft-
ar en einu sinni. Guðmundur var
hlédrægur maður en voru eigi
að síður falin ýms trúnaðarstörf
sem ekki skulu talin hér, en þess
má geta að hann var um árabil
í hreppsnefnd, en sagði af sér því
starfi og neitaði endurkjöri.
Deildarstjóri var hann í kaup-
félaginu Þór frá stofnun þess
1936. Var hann ætíð traustur og
áhugasamur félagsmaður. Hann
var einnig lengi deildarstjóri í
Sláturfélagi Suðurlands og nú
fyrir jólin, þegóir reikningar og
uppgjör kom til hans frá Slátur-
félaginu, var heilsa hans það
þrotin að hann gat ekki gengið
frá uppgjöri við félagsmenn Slát-
urfélagsins í Djúpárhreppi, eins
og hann hafði ætlað. Þannig
gengur lífsins saga, menn koma,
starfa og fara. Hraustir menn og
vinnusamir missa á löngum
starfsferli starfsþrekið og heils-
una.
Guðmundur á Ægissíðu verður
jarðsettur í dag að Odda. Það
munu margir fylgja honum til
grafar, og minnast góðs sam-
ferðamanns og félaga, sem var
samtíðinni til sæmdar og stuðn-
ings. Minningin um góðan dreng
mun lifa. Aðstandendum öllum
vil ég votta fyllstu samúð mina.
L J.
Kveðja
ÞANN 22. des. s.l. andaðist hér
í bænum frú Guðrún Egilson
tæpra 73 ára að aldri. Hún var
fædd á Bildudal þ. 5. jan. 1890
dóttir þeirra merkishjónanna
Ásthildar Guðmundsdóttur og
Péturs Thorsteinsson.
Með Guðrúnu er gengin, svo
óvenjuleg kona að ekki er hægt
annað en að staldra við, og laða.
fram í hugann eitthvað af þeim
möngu endUrminningum, sem við
hana eru tengdar. Ef litið er
yfir æfi Guðrúnar, má eiginlega
skifta henni í tvo hluta, allt frá
fæðingu hennar virðast örlaga-
diísirnar hafa verið hinni umgu
konu mjög örlátar, látið henni í
té alla þá eigimleika, sem eftir-
sðknarverðasta má telja 1 lífinu.
Góðar gáfur ágætt uppeldi í stór
um og glöðum systkinahóp, feg-
lurð glæsileiik og andlegt at-
gjörfi. Gleði og hamingja virð-
ast vera sterkustu þættirnir í lifi
Guðrúnar á þessum árum, og uim
það leyti, kynnist hún Gunnari
Egilson manni sínum, og það
hafa tjáð undirritaðri, þeir eldri
Reykvíkingar sem þeim voru
samtíða, að glæsilegra og ham-
imgjusamara par hafi vart sést,
lífsgleðinni og ástinni voru engin
takmörk sett. Þessi ungu hjón
hafa áreiðanlega, sett sinn svip
á bæinn í þá daga, kring um
þau ríkti sú gleði, sem ekki verð
ur búin til heldur kemur innan
frá.
Hjónaband þeirra Guðrúnar Oig
Gunnars var svo gott, að ætla
mætti að örlagadísirnar hafi séð
ofsjómum yfir allri þeirri ham-
ingju, og ekki staðizt það að
taka í taumana, enda lét mað-
urinn með ljáinn sig ekki vanta,
og var Gunnar þá hrifinn á
brottu, eftir 17 ára hjónaband
og höfðu þau þá eignast 8 börn.
Þarna verða þau stærstu þátta
skil í lífi Guðrúnar og hefir þá
áreiðanlegia bnostið eitthvað
innra með henni, sem ekki vakn
aði til lífsins aftur því þótt hún
ætti eftir að vera ekkja nærri 35
ár tregaði hún Gunnar alla tíð.
Sú er þetta ritar kyntist Guð-
rúnu og hennar heimili, fyrir
nær þrem áratugum, og var hún
þá mjög glæsileg, og á bezta
aldri.
Aldrei voru auðæfi hennar
mikil á veraldarvísu, eri innra
með sér átti hún svo mikla auð-
legð að miðla öðrum af, hlýja
hennar og nærgætni í garð alls
þess unga fólks, sem voru tíðir
gestir, á hennar heimili var ó-
venjuleg.
Hæfileikar hennar til að laða
menn að sér, voru henni með-
fæddir og nauðsynlegir. Og það
eitt að vera gestur á hennar
heimili, og vera tekinn alvar-
lega, og þar að auki meðhöndl-
aður, sem fullorðin manneskja
og jafningi, var ekki svo lítiil
styrkur, fyrir þá vanmáttarkend,
sem oft leynist með ungu fólki
á vissu aldursskeiði.
Eins og mörgum vinum Guð-
rúnar er kunnugt dvöldu þau
hjónin meðan Gunnars naut við,
erlendis árum saman, og þar
fæddust fjögur yngstu börnin
þeirra. Margar ánægjulegustu
stundir er undirrituð minnist,
eru þær þegar Guðrún leiddi
okkur þakkláta áheyrendur með
sér í ferðalög suður um lönd, þá
voru utanferðir stærri og meiri
viðburðir en nú er. Minnisstætt
er þegar hún leiddi okkur með
sér í eitt af stærstu óperuhús-
um Ítalíu, og á sinn sérstæða og
hægláta hátt, gat hún greint svo
skemmtilega frá því þegar jafn-
vel hún og Gunnar maðurinn
hennar gengu út af sínu heimili
á leið til óperunnar, svo og efni
hennar, umhverfi, og síðast á leið
inni heim var ekki stemningin
þrotin, ónei í strætisvaigninum
kunnu, og þekktu menn efnið og
sungu á víxi, og Gunnar tók und
ir, því hann var söngmaður góð-
ur og bráðmúsikalskur, þannig
var lífið þá hjá þeim söngur
músik og gleði.
Eða þegar mannskapurinn fór
fór á nautaatið með Guðrúnu,
ekki fylltumst við skelfingu yfir
því, þvert á móti gat hún greint
svo öfgalaust frá því, að öllum
fannst þetta sjálfsögð og eðlileg
íþrótt. Á þessum árum áttu þau
hjónin þess kost að hlýða á
marga beztu listamenn heims,
sem þá voru efst á baugi.
Af öllu þessu miðlaði Guðrún
og alveg voru menn óseðjandi í
að hlýða á frásögn hennar af
fjarlægum hlutum. Lífið getur
stundum verið ótrúlega harð-
hent, og beygt menn misskunar-
laust, en engin forskrift finnst
upp á, það hversu menn skuli
bregðast við þegar sorgir og
andstreymi steðja að.
Þótt Guðrún ætti eftir að lifa
mörg og löng ár eftir lát Gunn-
ars, var eitthvað farið fyrir fullt
og allt af henni sjálfri, en lifinu
varð að lifa áfram.
Seinni árin hrakaði heilsu
hennar all mjög, og upp á síð-
kastið var lítið orðið eftir af
hennar fyrra þrótti, og segja má
að héðan hafi hún farið, í sátt við
allt og alla, jafn þakklát og hún
var í lífinu, því ekki var óánægj-
an, með tilveruna þótt oft blési
á móti.
Af átta börnum Guðrúnar
komust sjö til fuilorðins ára, oig
eru þau öll vel kynntir borgarar
hér í bæ. Öil hafa þau tekið í
arf lífsgleði og bjartsýni for-
eidra sinna í ríkum mæli, og
gott er að eiga slíkt fódk að
vinum.
Öll eigum við það sameigin-
legt að vilja ná háum aildri og
lifa lengi, en enginn vill þó eld-
ast, en um það er ekki spurt
þegar þar að kemur, og er þá
hollt að minnast sinna góðu
vina eins og þeir voru manni
hugstæðastir.
I Unnur Arnórsdóttir.
GESTUR GUÐMUNDSSON
tenór
SÖNGSKEM MTUN
í Gamla Bíó sunnudaginn 6. janúar klukkan 3.
Við hljóðfærið: Guðrún Kristinsdóttir.
Aðgöngumiðar seldir í Gamla bíó í dag (laugardag).