Morgunblaðið - 23.01.1963, Blaðsíða 12

12
MORGUIVBLAÐIÐ
Miðvikudagur 23. Janúar 1963
Útgefandi: Hf. Arvakur, Reykjavík.
Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Valtýr Stefánsson,
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen,
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson.
Útbreiðslustjóri: Sverrir Þórðarson.
Ritstjórn: Aðalstræti 6.
Auglýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 22480.
Áskriftargjald kr. 65.00 á mánuði innanlands.
í lausasölu kr. 4.00 eintakici.
VINSTRI STJÓRNIN
SAMÞYKKTI FRÍ-
VERZLUN
rins og greint hefur verið
frá hér í blaðinu voru
allan þann tíma, sem vinstri
stjómin sat að völdum, gerð-
ar tilraunir til þess að ná
samningi um fríverzlunar-
svæði, sem tengdi ísland
Efnahagsbandalagi Evrópu.
Lét vinstri stjómin fulltrúa
sína greiða atkvæði með
þremur ályktxmum, sem
hnigu í þessa átt, og hljóðaði
hin síðasta þannig:
„Ráðið....
lýsir því yfir, að það sé stað-
ráðið í að tryggja stofnun
evrópsks Fríverzlunarsvæðis,
sem nái til allra aðildarríkja
stofnimarinnar (Efnahags-
samvinnustofnunarinnar) og
tengi (associate) á marghliða
grundvelli Efnahagsbanda-
lag Evrópu og hin aðildar-
ríkin og í framkvæmd taki
algjörlega tillit til markmiða
Efnahagsbandalags Evrópu
og öðlist gildi samhliða Róm-
arsamningnum“.
Eins og ályktun þessi ber
með sér var gert ráð fyrir
algjörri fríverzlun við Efna-
hagsbandalag Evrópu, enda
átti að taka fullt tillit til
„markmiða Efnahagsbanda-
lags Evrópu“ og samningur-
inn átti að öðlast „gildi sam-
hliða Rómarsamningnum“.
Ef þessar samkomulagsum-
leitanir hefðu tekizt, eins og
útlit var fyrir á tímabili,
væru íslendingar nú þegar í
fríverzlun við Efnahags-
bandalag Evrópu.
Þegar hliðsjón er höfð af
þessum tilraunum vinstri
stjómarinnar til að tengja ís-
land Efnahagsbandalagi Ev-
rópu, eru sannarlega furðu-
legar árásir þeirra manna
í Framsóknarflokknum og
kommúnistaflokknum, sem
stóðu að vinstri stjórninni, á
aðgerðir núverandi stjórnar.
— Viðreisnarstjómin hefur
ekki gengið nándar nærri
jafn langt og vinstri stjómin
í þessu efni. Hún hefur tekið
þá ákvörðun að bíða átekta
og halda opinni bæði þeirri
leið, sem vinstri stjómin sam-
þykkti að fara, og einnig
þeim möguleika að gera ein-
rmgis viðskipta- og tolla-
samning.
Efnahagsbandalagið er nú
í mótun og vel getur svo far-
ið að það breytist verulega.
Ef þau ríki, sem nú hafa sótt
um fulla aðild gerast með-
limir bandalagsins, er alveg
ljóst, að þar verður um
gnmdvallarbreytingu að
ræða. Þess vegna er heppi-
legt fyrir okkur íslendinga
að bíða átekta og ganga ekki
frá neinu endanlegu sam-
komulagi fyrr en séð er,
hvernig bandalagið verður að
lokum. Við eigum ekki að
taka endanlega ákvörðun,
eins og vinstri stjórnin gerði
á sínum tíma.
AUKAAÐILD
Tl/fikið hefur verið rætt um
” hina svonefndu aukaað-
ildarleið og er það ekki ó-
eðlilegt, þar sem 238. grein
Rómarsáttmálans, sem um
þetta fjallar, segir ekkert um
það hvers eðlis slíkir samn-
ingar gætu verið. Þórarinn
Þórarinsson, ritstjóri Tímans,
ræðir þetta mál í grein, sem
hann ritar í blað sitt í gær.
Hann segir meðal annars:
„Allt tal um lausa aukaað-
ild, sem ekki sé meira en
venjulegur viðskiptasamning
ur, er því óraunhæft á þessu
stigi, og er furðulegt að
Bjarni Benediktsson skuli
vera að hampa slíku, þvert
ofan í skýrslu þá, sem Gylfi
hefur gefið í nafni ríkis-
stjómarinnar.
Úr þeirri nánu aukaaðild,
sem Gylfi Þ. Gíslason telur ís
lendinga geta valið á milli
og tolla- og viðskiptasamn-
ings er vissulega ekki langt
skref yfir í fulla aðild síðar“.
Þessi orð eru ekki til þess
fallin fremur en annað í
Tímanum að upplýsa málið.
í fyrsta lagi er því haldið
fram, að Gylfi Þ. Gíslason
hafi í nafni ríkisstjórnarinn-
ar gefið yfirlýsingu um það,
að hugsanleg aukaaðild ætti
að vera svó „náin“, að ekki
væri „langt skref yfir í fulla
aðild síðar“. Þarna er að
sjálfsögðu farið með vísvit-
andi ósannindi.
Þá er sagt, að það sé „6-
raunhæft á þessu stigi“ að
tala um „lausa“ aukaaðild,
þ.e.a.s. að því er virðist samn-
ing, sem tryggði þau réttindi,
sem við íslendingar ekki
viljum afsala okkur. Sann-
leikurinn er sá, að „á þessu
stigi“ er einmitt rétt að gera
ráð fyrir því, að unnt kunni
að vera að ná slíkum samn-
ingi og a.m.k. alveg fráleitt
að lýsa því yfir „á þessu
stigi“, að svonefndur við-
skipta- og tollasamningur
hljóti að vera heppilegastur.
Við íslendingar bíðum með
GRÓÐRI, sem nægja mundi til
eldis áttunda hluta allra jarðar-
búa, er nú ógnað með eyðilegg-
ingu af eyðimerkur-engisprett-
unni — skaðvaldi sem kemur í
stórum skörum, allt upp í einn
milljarð skordýra, og getur á
einni nótt eytt öllum gróðri og
valdið margra milljarða króna
tjóni. Baráttan við þessa plágu
er nú að fá nýja mynd. í lönd-
unum við austanvert Miðjarðar-
haf er nú verið að gera tilraunir
í mjög stórum stíl með flugvélum
og nýjum útbúnaði, sem reynzt
hefur fullkomlega virkur í 39 af
hverjum 100 tilfellum.
Engisprettuskararnir geta borið
niður hvar sem er á svæði, sem
nær frá Indlandi í austri til Sene
gals í vestri, frá Túrkestan í
norðri til Tanganyika í suðri —
svæði sem er alls 23 milljónir
ferkílómetra eða fjórum sinnum
stærra en Evrópa. Mörg af þró-
unarlöndunum liggja á þessu
svæði, og er því skaðinn af völd-
aðgerðir af þeirri ástæðu, að
enn er ekki ljóst, hvaða leið-
ir heppilegast er að fara. —
Vegna reglna Alþjóðatolla-
málastofnunarinnar um það,
að tollasamning sé ekki hægt
að gera við eitt ríki, án þess
að öll aðildarríki njóti
þeirra hluninda, sem í
slíkum samningi mundu fel-
ast, er ástæða til að
vera við því búinn, að við
getum náð hagkvæmari samn
ingum með því að byggja
þá ekki á þessum grunni.
Þess vegna getur það ekki
þjónað hagsmunum okkar að
loka hinni svonefndu „auka-
aðildarleið“. Það vita leið-
um engisprettuplágunnar miklu
meiri og víðtækari en sem nemi
eyðileggingu einnar uppskeru.
Hinar gömlu baráttuaðferðir
með eldi, skurðgrefti og hávaða
af völdum skaftpotta eða bumbu-
sláttar voru algerlega ófullnægj-
andi gagnvart slíkum vágesti. En
nútímavísindi hafa komið til
hjálpar. Nú vita menn, að á
skeiðinu frá lirfu til púpu halda
engispretturnar sig við jörðina og
éta allan gróður sem þær finna.
Bezta árásaraðferðin er því að
úða allan gróður, þar sem skor-
kvikindin hafast við, með dieldr-
in, eiturefni, sem verkar í þrjár
vikur eða lengur og drepur að
öllum líkindum engispretturnar
áður en þær verða fleygar. Full-
vaxnar engisprettur, sem fara um
í svo þéttum skörum, að sólin
myrkvast, verður hins vegar að
ráðast á úr lofti.
Matvæla- og landbúnaðarstofn-
un Sameinuðu þjóðanna (FAO)
stendur að tilraunum, sem nú er
togar Framsóknarflokksins
raunar, en þeir hafa fallið í
þá freistni að gera þetta þýð-
ingarmikla mál að pólitísku
bitbeini, í von um að geta
aukið fylgi flokksins.
RAUNHÆFAR
KJARABÆTUR
17'erkamönnum bjóðast nú
verulegar raunhæfar
kjarabætur, án verkfalla. Er
hugmyndin sú, að einungis
þær stéttir, sem lægst hafa
laun, fái nú kjarabætur, en
staðið verði gegn því, að aðr-
ir fylgi í kjölfarið og éti
verið að gera. Spænskt fyrirtæki
lætur sérfræðingum FAO í té
fjögurra-hreyfla flugvél og
áhöfn, sem verður til taks í.eitt
ár. Flugvélin verður staðsett í
Beirut í Líbanon, og þaðan mun
hún fara til skyndiárása á engi-
sprettuskarana, hvar sem þeir
gera vart við sig.
Flugvélin verður búin svo-
nefndum „micronair“-tækjum,
sem dreifa dieldrin-upplausninni
í svo litla dropa — 70—100 míkr-
ónur — að hinar hausmiklu engi
sprettur geta ekki ýtt þeim frá
sér eða komizt undan þeim.
Eitrið er hvorki skaðlegt fyrir
jurtir eða menn. Matvæla- og
landbúnaðarstofnunin hefur
reynt þetta nýja vopn á 30 fer-
kílómetra stóru svæði við landa-
mæri Indlands og Pakistans, og
varð niðurstaðan jákvæð í 99 af
100 tilfellum.
Baráttan gegn engisprettuplág-
unni krefst alþjóðlegs samstarfs.
Framih. á bls. 23
þannig upp þær launahækk-
anir, sem verkamönnum eru
boðnar.
Auðvitað er frumskilyrðið
fyrir launamenn, að þær
launahækkanir, sem þeir fá,
komi fram sem raunveruleg-
ar kjarabætur, en leiði ekki
til þess að allir aðrir fái
sömu eða meiri hækkanir og
þannig verði almennar verð-
hækkanir í þjóðfélaginu.
Hinir lægst launuðu hafa
þannig einstakt tækifæri tii
þess að bæta kjör sín og að
óreyndu verður því ekki trú-
að að pólitískt ofstæki leiði
til þess að þessum kjarabót-
um verði hafnað.