Morgunblaðið - 23.01.1963, Blaðsíða 14

14
wncviyjnAQM
Miðyikudagur 23. janúar 1963
Hjartanlegar þakkir til ykkar allra, er munduð mig
fimmtugan. — Lifið heil.
Ingólfur Helgason.
bbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbbb
Múrboltar b

3/16” — 3/4’
. .. . . Slml 35697
ggingavorur h.f. Lougaveg 178
b
b
b
b
b
b
b
b
.b
I
Litla dóttir okkar
LÁKA ÓLAFSDÓTTIR
Mosabarði 5, Hafnarfirði
lézt af slysförum 20. þ. m.
Fanney Magnúsdóttir,
Ólafur Brandsson.
Hjartkær móðir okkar og tengdamóðir
INGVELDUR BENEDIKTSDÓTTIR
frá Selárdal
andaðist að sjúkradeild Hrafnistu 21. janúar.
Börn og tengdabörn.
Móðir mín
LOVÍSA JÓNSDÓTTIR
lézt 19. janúar, að heimili sínu Háukinn 2, Hafnarfirði.
Jarðarförin ákveðin laugardaginn 26. janúar kl. 1,30 e.h.
frá Þjóðkirkjunni í Hafnarfirði.
Eyþrúður Loftsdóttir.
Þökkum auðsýnda samúð vegna fráfalls
magnCsar vers ólafssonar
Seyðisfirði.
Fyrir okkar hönd og annarra aðstandenda.
Vigdís Ólafsdóttir,
Ólafur Guðjónsson.
Kæru Isfirðingar og aðrir vinir og vandamenn, við þökk-
um ykkur af hrærðu hjarta þá innilegu samúð sem þið
hafið sýnt okkur við fráfali og jarðarför
JÓSEFS HÁLFDÁNARSONAR
Nöfn ykkar, sem hafið veitt þessu heimili rausnarlega
fjárhagsaðstoð og margvíslega hjálp, eru skráð á hærri
stað, og biðjum við því hann, sem öllu ræður að blessa
ykkur og launa. — Við endurtökum þakklæti okkar.
Guð blessi ykkur ölL
Sigriður Gísladóttir og börn
Hálfdán Bjamason,
börn og tengdabörn.
Innilegar þakkir til allra hinna fjölmörgu er vottuðu
mér vinarhug sinn og samúð við andlát og jarðarför
konu minnar
ÖNNU GUÐMUNDSDÓTTUR
frá Dröngum.
Guð blessi ykkur.
Sigurjón Sigurðsson.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð við andlát og
útför
BJARTMARS EINARSSONAR
Laufey Ásbjörnsdóttir,
Steinunn Bjartmarsdóttir,
Birgir Axelsson.
Guðmundur Juðmunds-
son frá Stykkishólmi
„Farðu vel, bróðir og vinur“.
Með þessum orðum lætur Ijúfl-
ingur íslenzkra ljóða, Jónas Hall-
grímsson, Gunnar á Hlíðarenda
kveðja Kolskegg bróður sinn á
Markarfljótseyrum. Skildi þar
með þeim bræðrum. Kolskegggur
lagði út á hafið og kom aldrei
út hingað aftur.
„Farðu vel, bróðir og vinur“.
Þessi hjartnæma og einfalda
kveðja kom mér í hug er ég
frétti andlát vinar míns Guð-
mundar heildsala Guðmundsson-
ar, og veit ég, að margir vinir
hans vestur hér, í Reykjavík og
víðar um landið, munu vilja
taka undir hana.
Guðmundur Guðmundsson er
fæddur að Kvíabryggju í Eyrar-
sveit, 8. október 1891. Ólst hann
upp hjá góðum foreldrum sínum
og systkinum í þeirri fögru sveit
og gekk, er hann komst á legg
að hverju því verki, sem fyrir
höndum var, eins og þá var títt.
En er hann þroskaðist fann hann,
að hugur hans stóð til annars
en að verða sjómaður eða bóndi.
Réðist hann því, ungur að árum,
sem verzlunarmaður til hins
merka ágætismanns Sæmundar
Halldórssonar, kaupmanns og
útgerðarmannns í Stykkishólmi.
Kom brátt í ljós, að þar var hann
á réttri hillu, enda naut hann
brátt tráusts og vináttu húsbónda
síns og fjölskyldu hans, sem og
við viðskiptavinanna. Var það
ekki að undra, því að Guðmund-
ur var einkar laginn verzlunar-
maður, enda prúður maður í hví-
vetna, trúr í stcirfi, lipurmenni
við viðskiptavinina og hollur
bæði húsbónda sínum og þeim.
Vestur hér naut hann vinsælda
bæði eldri sem yngri og minn-
ast ennþá margir starfs hans hér
með hlýihug.
Er hann hafði starfað hér nokk
ur ár, stóð hugur hans til frek-
ari frama. Réðist hann þá til
utanfarar ásamt vini sínum Sig-
urði Ágústssyni alþm. og kaup-
rnanni. Sigldu þeir til Kaup-
mannahafnar, á verzlunarskóla
þar. Dvöldu þeir árið 1916—1917
og frömuðst vel. Að námi loknu
komu þeir báðir út aftur og tóku
upp sín fyrri störf.
Árið 1919 losnaði Helgafells-
prestakall og sótti ég um það
brauð. í kosningum þeim, er þá
fóru fram, hófst vinátta okkar
Guðmundar og hefir hún aldrei
rofnað síðan.
Þetta sama ár, að mig minnir,
um haustið, fluttist Guðmundur
til Reykjavíkur og gjörðist starfs
maður hjá hinum merka kaup-
manni Gunnari Gunnarssyni í
Hafnarstræti. Vann hann þar um
skeið og naut þar sama trausts
og hjá fyrri húsbónda sínum. Er
hann fór þaðan, stofnaði hann
sjálfur verzlun í Bankastræti. Á
þeim árum voru tímar óvissir,
sem oft fyrr og síðar, hér á landi.
Er því vini mínum bauðst að
gjörast deildarstjóri hjá heild-
verzlun Garðars Gislasonar ,stór-
kaupmanns, tók hann því boði.—
Vann hann þar mörg ár við hinn
bezta orðstír. Tókst með honum
og húsbónda hans, er þeir kynnt-
ust nánar, hin traustasta vinátta,
er hélzt óslitin meðan Garðar
lifði, enda þótt hann væri lang-
dvölum erlendis og Guðmundur
hættur að starfa við fyrirtækið.
Var Guðmundur líka mikill sölu-
maður og ferðaðist, sem slíkur,
víða um landið. Aflaði hann, á
þessum ferðum, verzluninni og
sjálfum sér trausts og vináttu
margra góðra manna, enda þekkt
ur að því, að vera einkar áreið-
anlegur, orðheldinn og skrum-
laus.
Eftir að hafa verið deildar-
stjóri hjá fyrirtæki þessu um
mörg ár, hóf Guðmundur sjálfur
heildsölu með pappír og skóla-
vörur. Vann að mestu einn við
þessa verzlun sína, enda vildi
hann ekki þá orðið fara að reka
neina stórverzlun, heldur kaus
hann að hafa viðskipti við fáa
og trausta viðskiptavini, og tókst
þetta mætavel.
Árið 1920 kvæntist Guðmundur
ungfrú Magnþóru Magnúsdóttur
hárgreiðsluk-onu, hinni ástlegustu
og beztu konu. Settu þau bú
saman á Laufásvegi 3, og heimilis
þeirra munu hinir mörgu vinir
þeirra ávallt minnast með miklu
þakklæti og glöðu geði .— Voru
þau hjón framúrskarandi gest-
risin og nutu þess að hafa vini
sína umihverfis sig. Varð heimili
þeirra brátt rómað fyrir innilegt
viðmót og samstilltan hug hjón-
anna í því, að gjöra vinum sín-
um og gestum dvölina þar sem
ánægjulegasta. Ekki varð þeim
hjónum barna auðið, en son, —
Þórir Kjartansson lögfr. og full-
trúa í Landsbankanum, — hafði
Magniþóra eignast áður en hún
giftist. Og er tviburabróðir Guð-
mundar, Ólafur formaður, and-
RICHARDS Tifes
Vegg og gólfflísar
frá Richards Tiles Ltd. eru nú á frílista. —
Innflytjendur gjörið svo vel og hafið samband
við einkaumboðsmenn.
G. Þorsteinsson & Johnson hf.
Grjótagötu 7. — Reykjavík — Sími 24250.
aðist á Kvíabryggju vestur og
lét eftir sig ekkju og börn, brá
Guðmundur skjótt við og tóku
þau hjónin að sér Eddu, dóttur
Ólafs og gjörðu hana að kjör-
dóttur sinni .Var Guðmundur að
eðlisfari einkar barngóður mað-
ur, sem naut þess að hafa ung-
viði umhverfis sig og hyggla því
góðu.
Eftir farsælt hjónaband missti
vinur minn konu sína, árið 1954.
Hafði hún þá lengi þjáðst af
sykursýki. Bar hún þann kross
með þolgæði og reyndi ávallt að
vera létt og ljúf í lund. Var hún
manni sinum, börnum, systur og
öllum öðrum vinum sínrnn harm-
dauði. — ;Eftir lát hennar hélt
Guðmundur áfram að búa á Lauf
ásvegi 3 og reyndi í hvívetna að
halda heimilinu í sama horfi og
meðan kona hans lifði, enda hélt
það áfram, að vera nokkurs kon-
ar miðstöð vina þeirra beggja.
Naut Guðmundur í þessu að-
stoðar Eddu dóttur sinnar, enda
mun heimilið á Laufásvegi 3
aldrei gleymast vinum þeirra
hjóna, bæði meðan þeirra beggja
naut við og eftir að þau Guð-
mundur og dóttir hans tóku þar
við búsforráðum.
Þótt Guðmundur væri ávallf
reifur og glaður er fundum bar
saman, gekk hann þó ekki heill
til skógar í mörg ár. Jókst krank
leiki hans með árunum og aldri,
eins og við mátti búast og enda
þótt hann nyti hinnar nákvæm-
ustu læknishjálpar. — Vissi hann
og vel, hversu heilsu hans var
háttað. En með rósemi og í trausti
tók hann því, sem koma skyldi
og var því viðbúinn. Hann varð
bráðkvaddur á heimili sínu 10.
janúar s.l. — Sönnuðust hér,
sem oft endra nær orð hins hebr-
eska spekings: — Milli mín og
dauðans er aðeins eitt fótmál.
Var andlátsfregn hans öllum ást-
vinum hans og vinum harma-
fregn, enda þótt bæði hann og
þeir byggjust við, að skammt
mundi verða milli lífs og dauða í
lífi hans.
Guðmundur vinur minn var
ágætis félagi, glaður og gaman-
samur í hópi vina sinna, tröll-
tryggur og traustur. Var hann,
ásamt konu sinni, höfðinglynd-
ur og veitull og mikið snyrti-
menni.
Ég votta dóttur hans, og öðru
venzlafólki dýpstu samúð mina
og konu minnar.
Sem Kolskeggur forðum leyisti
landfestar og sigldi til framandi
landa, svo hefir og önd þessa
elskulega vinar míns gjört. Efast
ég ekki um, að hún, fyrir verð-
skuldan frelsarans, hafi nú náð
heilu heim í höfn á friðarlandi.
Læt ég svo að lokum fylgja
honum frá mér og sameiginleg-
um vinum hans og okkar, kveðj-
una einföldu og fögru.
„Farðu vel, bróðir og vinur“r
Sig. Ó. Lárusson.
Athugið!
að borið saman við útbreiðslv
er langtum ódýrara að auglýsa
í Morgunblaðinu, en öðrum
blöðum.