Morgunblaðið - 23.01.1963, Blaðsíða 20

20
MORGUNBLAÐ1Ð
Miðvikudagur 23. janúar 1963
PATRICIA WENTWORTH:
MAUD SILVER
KEMUR í HEIMSÓKN
Hún greip andann á lofti og
sagði með skjáifandi rödd. —
Ungfrú Rietta Gray var þar
inni.
— Hver er hún?
— Hún á heima í Hvítakofa
■— rétt skammt frá hliðinu
hérna.
— Haldið þér áfram.
— Eg ætlaði ekkert að fara
að hlera .... það dytti mér
aldrei í hug .... ég vildi bara
vita, hvort ég ætti að fara inn.
Fólki er ekkert um að vera trufl
að í einkasamtali.
— Voru þau í einkasamtali?
Frú Mayhew kinkaði kolli með
áherzlu.
— Hr. Lessiter var að segja,
að hann langaði ekkert sérstak-
lega til að láta myrða sig.
— Hvaff ! ?
Frú Mayhew kinkaði aftur
koIIí. — Það voru hans orð. Og
svo hélt hann áfram: Skrítið, að
þú skyldir einmitt koma í kvöld,
Rietta. Eg var að brenna bréf-
in þín“. Þannig vissi ég, að það
var ungfrú Rietta, sem hann var
að tala við. Og svo minntist
hann eitthvað á ástardrauma
æskunnar ........
— Voru þau trúlöfuð?
Frú Mayhew kinkaði kolli aft-
ur.
— Það var fyrir einum
tuttugu árum, eða kannski nær
tuttugu og fimm. Mér fannst
þess vegna réttara af mér að fara
ekki inn.
— Heyrðuð þér nokkuð meira?
Hún svaraði: — Eg legg það
ekki í vana minn að liggja á
hleri.
— Nei, vitanlega ekki. En þér
hefðuð nú samt getað heyrt eitt-
hvað áður en þér lokuðuð dyr-
unum. Heyrðuð þér ekki eitt-
hvað?
— Jú, ég heyrði, að þau töl-
uðu um að snúa öllu við, til að
leita að einhverju minnis ....
einhverju, sem ég skildi ekki,
sem móðir hans hafði látið eftir
sig.
— Minnisblað?
— Já, einmitt.
Hún var ekki lengur eins
hrædd og áður. Þetta var allt-
saman svo blátt áfram og ekki
nema dagsatt. Henni 'ar óhætt
meðan hún segði ekki annað en
sannleikann og minntist ekki á
Cyril. Hún sá í huga sér, hvar
Cyril var í eldhúsinu að fitla við
tappana á útvarpinu, og hún
sjálf langt í burt, .IT skrifstofu
dyrnar. Hugur hennar sagði
henni að dveljast þar sem lengst
og gera eins mikið úr því og
hægt væri .... rétt eins og þeg-
ar fugl dregur annan vænginn,
til þess að ginna köttinn burt
frá hreiðrinu. Hún tók því upp
það, sem lögreglustjórinn hafði
sagt.
— Minnisblað. Eitthvað, sem
móðir hans hafði skilið eftir
handa honum, og þegar hann
var að leita að því, fann hann
bara bréfin frá ungfrú Riettu
og dálítið meira.
— Hvað meira?
— Það gat ég ekki séð, því að
dyrnar voru ekki opnar nema
sem svarar einum þumlungi.
En eftir því sem hann sagði, var
það erfðaskrá. Mér fannst hann
vera að sýna ungfrú Riettu hana.
Og hún sagði: „En sú vitleysa",
og hr. Lessiter hló og sagði, að
það væri það líklega. Og svo
bætti hann við: „Allt gengur til
Henriettu Cray, Hvítakofa, Mell-
ing“.
— Þér heyrðuð hann áreiðan-
lega segja þetta við ungfrú
Cray?
— Já, það gerði ég. Svarið
kom hiklaust.
— Heyrðuð þcr nokkuð
meira?
— Já. Eg hefði hkki stanzað
þarna ef ég hefði ekki orðið svo
yfir mig hissa. Eg heyrði hann
segja, að hann hefði aldrei gert
neina aðra erfðaskrá, svo að ef
Carr hinn ungi myrti hann í
kvöld, þá mundi hún erfa dálag-
lega upphæð. Það var þetta, sem
hann sagði, og það fór um mig
hrollur, niður eftir öllu baki ..
.... ég get ekki lýst því, hvern-
ig mér leið. Og ég lokaði dyrv -
um og fór fram í eldihús aftur.
Lögreglustjórinn hummaði en
spurði svo, hver Carr hinn ungi
væri.
— Það er sytursonur ungfrú
Rietu — Carr Robertson.
— Qg til hvers hefði hann
átt að fara að rnyrða hr. Lessi-
ter? Vitið þér nokkra ástæðu til
þess?
— Nei, það geri ég ekki.
— Var nokkurt ósætti milli
þeirra?
— Nei ........ Hún var eitt-
hvað hikandi.
— Ja, hvað var það, frú
Mayhew?
— Frú Fallows, sem hjálpar
mér í húsinu .... hún fer til
ungfrú Cray á laugardögum ....
Hún var eitthvað að tala um það
um daginn, að það væri skrítið,
að hr. Lessiter skyldi aldrei hafa
komið heim í tuttugu ár sam-
fleytt, og þekkti svo að segja
engan í þorpinu, og vera þó hér
fæddur og uppalinn. Og ég
sagði eitthvað á þá leið, að það
væru víst fæstir, sem þekktu
hann svo mikið sem í sjón, og þá
sagði hún: „Það er satt“, og svo
nefndi hún citthvað Carr í sömu
andránni og sagði, að ekki
myndi hann þekkja hr. Lessiter,
ef hann sæi hann .... en ég
veit ekki, hvers vegna hún fór
að segja þetta.
Fulltrúinn hummaði aftur. —
Hann getur hafa haldið, að hér
væri verið að leiða hann á villu-
götur. Hann beindi því frú May-
hew aftur að atburðum kvölds-
ins.
— Þér fóruð svo fram í eld-
hús, án þess að heyra meira?
Það hlýtur að hafa verið rétt
eftir klukkan níu?
— Já, herra. Fréttirnar voru
byrjaðar.
Svitinn spatt út á gagnaugum
hennar. Þetta hefði hún ekki
átt að segja. Það var Cyril, sem
var að fitla við útvarpið.. opna
fyrir fréttirnar.
— Þér létuð svo útvarpið vera
í gangi?
Kinnar hennar voru eins og
glóð og fæturnir eins og ís. Hún
svaraði:
— Já, það hefur af fyrir
manni.
— Fóruð þér aftur inn í skrif-
stofuna seinna?
Hún kinkaði kolli. — Já, mér
fannst ég eiga að gera það.
— Og hvað ætli klukkan hafi
verið þá?
— Hana vantaði kortér í tíu.
Ég hélt, að ungfrú Rietta hlyti
að vera farin.
— Og sáuð þér hr. Lessiter
þá?
— Nei. Þetta var ekki nema
hvísl, vegna þess, að henni datt
í hug, að í þetta seinna skipti
hefði hr. Lessiter vel getað ver-
ið dauður, og ef hún hefði ýtt
hurðinni svolítið meira upp,
hefði hún ef til vill séð hann
liggjandi þarna fram á borðið
með molað höfuðið.
Það var ekki Cyril..það var
ekki..var ekki Cyril!
— Og hvað gerðuð þér þá?
— Ég opnaði aðeins dyrnar,
eins og í fyrra skiptið, hljóð-
lega. Þá var engi.m að tala.
Mér datt í hug, að ungfrú Rietta
væri farin og opnaði dyrnar dá-
lítið meira. Þá sá ég kápuna
hennar ungfrú Riettu liggjandi
á stól.
— Hvernig vissuð þér, að
hún átti hana?
— Það sneri ofurlítið upp af
fóðrinu .. með gulri rönd á. Það
er nú í rauninni hr. Carr, sem á
þessa kápu . .gömul kápa, sem er
viðloðandi þarna í kofanum. Og
ungfrú Rietta fer stundum í
hana.
—• Haldið þér áfram.
— Ég lokaði dyrunum og
: Éflfn
©PIB
COPENHAEtN
COSF-ER.
Ég gleymdi aff kveikja í gærkvöldi.
gekk burt.
— Hversvegna gerðuð þér
það?
— Ég hélt, að ungfrú Rietta
væri farin. Það var alveg þögn
þarna inni. Mér datt í hug....
— Það var greinilegt, hvað
henni datt í hug. Allir í þorp-
inu vissu, að James Lessiter og
Rietta Cray höfðu verið trúlofuð
í æsku, og allir hefðu talið það
vel viðeigandi ef þau tækju
saman aftur. Fulltrúinn komst
að þeirri niðurstöðu, að konan
væri að segja satt. En honum
var forvitni að vita, hvort hún
hefði nokkuð meira að segja.
Það var einhver efasvipur á
henni Og hendurnar gátu aldrei
verið kyrrar í kjöltu hennar.
Hann sagði:
— Jæja, hvað var það?
Frú Mayhew vætti varirnar.
— Það var regnkápan. Ég gat
ekki annað en tekið eftir því..
— Hverju tókuð þér eftir?
— Ermin hékk niður, svo að
ég komst ekki hjá því að sjá..
— Hvað sáuð þér?
Frú Mayhew skalf. — Það var
ermin. Hún var alblóðug!
xvin.
Milli ellefu og tólf lagði Drake
leið sína til Hvítakofa. Ungfrú
Cray var heima. Hún tók á móti
honum í borðstofunni, mjög föl,
en mjög stillt. Þegar harm tók
að athuga hana, undan rauðu
augnabrúnunum, komst hann að
þeirri niðurstöðu, að hún hefði
getað gert það, en hefði hún gert
það, hefði hún farið varlegar og
ekki látið regnkápuna vera til
sýnis. Ef hún þá hafði skilið
hana eftir. En kannski hafði hún
það ekki — það gat hugsazt, að
hún hefði enn verið þarna
inni, þegar ráðskonan opnaði í
seinna skiptið. — Frú Mayhew
hafði séð kápuna blóðuga klukk
an þrjú kortér í tíu, en hún var
þar ekki um morguninn, þegar
Mayhew fann líkið. Hún hefði
getað verið tekin burt á hvaða
tíma, sem vera skyldi þar í milli.
Ef ungfrú Cray var enn inni í
stofunni þrjú kortér í tíu, hefði
hún getað tekið hana með sér
þegar hún fór. Og hefði hún
þegar verið farin, hefði hún get-
að komið aftur og sótt hana —
hún eða frændi hennar.
KALLI KUREKI
* - * ~
Teiknari: Fred Harman
Um þetta var hann að hugsa,
þegar hann settist á stólinn, sem
honum var boðinn. Whitcomb.
lögregluþjónn settist líka niður,
tók vasabók og bjóst til að
skrifa.
Drake athugaði hana vand-
lega þegar hann nefnd James
Lessiter. Hún breytti ekki svip.
— Þér hafið heyrt um. dauða
hr. Lessiters?
— Já, svaraði hún, lágt og ró-
lega.
— Hvenær fréttuð þér það,
og hvernig?
SBUtvarpiö
Miðvikudagur 23. janúar
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.00 „Við vinnuna": Tónleikar.
14.40 „Við, sem heima sitjum": Jó-
hanna Norðfjörð les úr ævi-
sögu Grétu Garbo (9).
15.00 Síðdegisútvarp.
17.40 Framburðarkennsla í dönsku
og ensku.
18.00 Útvarpssaga barnanna:
„Todda frá Blágarði“ eftir
Margréti Jónsdóttur; VII. lest
ur (Höfundur les).
18.20 Veðurfregnir.
18.30 Óperulög.
19.00 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Varnaðarorð: Friðþjófur
Hraundal eftirlitsmaður tal-
ar um hættur sem geta ver-
því samfara að þýða klaka
úr vatnspípum með rafmagni
20.05 Bernard Witkowski og hljóm
sveit leika polka.
20.20 Kvöldvaka: a) Lestur forn-
rita: Ólafs saga helga; XII.
(Óskar Halldórsson cand.
mag.). b) Lög eftir Jórunni
Viðar, eða raddsett af henni.
c) Benedikt Gíslason frá Hof
teigi flytur frásögu: Úr Jök-
uldalssögu: Um Hrafnkels-
dal. d) Sigurður Jónsson frá
Haukagili fer með stökur.
21.45 íslenzkt mál (Jón Aðalsteinn
Jónsson cand. mag.).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Úr ævisögu Leo Tolstoj, rit-
aðri áf syni hans, Sergej;
VII. (Gylfi Gröndal ritstjóri)
22.30 Næturhljóleikar: Frá tónleik-
um í Austurbæjarbíói 25.
sept. sl. La Selle strengja-
kvartettinn leikur. a) Mozart
Kvartett í d-oll, K421.
b) Brahms: Kvartett í B-dúr
op. 67.
23.25 Dagskrárlok.
$ED AHD JOHAJ HAMPTOH HAVE PPOUGHT
THETWOK/PWPPEKS, ACESM/THAAJP
PETE JOHES/TO PAGOSA SPPMGS-''
.THATS OKAY, HóMPTOW.'
THEEEWOM'TBE ATGIAL
H£EE.'T£XAS WANTS
THOSETWOFOE.
MUSDER.' YOU'RE
LUCKY T’BEAUV£f
1LL STORE YOUE.
WA&OM,JOHN!
ALWTIE DUCHESS
SEMD-UMMETO
SEEIFSHERIFFNEWT
GOT-UM AWY NEWS
SORRYIHAVE
TOLEAVE FOR
NEWYORK i
ONTHENERT,
TEAIW' r->1
Kalli og Halli Hampur hafa farið
með þá ræningjana Ása og Pésa í
haldi til Pagosa.
— Mér þykir það leitt, en ég verð
að taka næstu lest til New York.
— Það er allt í lagi, Halli, réttar-
höldin munu ekki fara fram hér,
heldur í Texas, eins og íbúarnir þar
vilja. Þú mátt bara kallast heppinn
að hafa sloppið lifandi.
— Hún frænka sendi mig hingað
til þess að athuga, hvort sýslumaður-
inn hefði fengið nokkrar fregnir um
Þig-
Seinna. — Það var slæmt, að Halli
skyldi þurfa að fara. Hann er ágætis
drengur, málar eins og Russel og
sveiflar reipi eins og Pecos Bill.
— Við skulum koma inn í skrif-
stofuna, Kalli. Þar bíður okkar mað-
ur, sem ég vil gjarnan, að þú hittir.
16250 VINNINGAR!-
Fjórði hver miði vinnur að meðaltafíl
Hæstu vinningar 1/2 • milljón krónur,
Lægstu 1000 krónur.
Dregið 5. hvers mánaðar,