Morgunblaðið - 03.02.1963, Blaðsíða 12

12
MORCU1VBLAÐ1Ð
Sunnudagur 3. febrúar 1963 j
ft

Útgefandi: Hf. Arvakur, Reykjavík.
Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Valtýr Stefánsson,
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen,
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson.
Útbreiðslustjóri: Sverrir Þórðarson.
Ritstjórn: Aðalstræti 6.
Auglýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 22480.
• Askriftargjald kr. 65.00 á mánuði innanlands.
í lausasölu kr. 4.00 eintakiö.
FRAMSÓKN BÝÐUR
FRAM ÞJÓÐ VARNAR-
MENN
T gær birti Tíminn fram-
* boðslista Framsóknar-
flokksins í Norðurlandskjör-
dæmi eystra. 1 fjórða sæti
listans er ekki Framsóknar-
naaður, heldur einn af helztu
baráttumönnum Þjóðvamar-
flokksins, Hjörtur Eldjám
Þórarinsson.
* Eftir þessu að dæma hefur
tekizt einhvers konar sam-
komulag milli þess „vinstri“
arms, sem nú ræður lögum
og lofum í Framsóknarflokkn
Um og leifa „Þjóðvarnar-
flokksins“. Sjálfsagt byggist
þessi samvinna á því, að
„Þjóðvamarmönnum“ hafi
fundizt Framsóknarmenn
vinna dyggilega að stefnumið
um „Þjóðvamarmanna" að
undanförnu — og er það að
vonum.
Eins og kunnugt er hefur
„Þjóðvarnarflokkurinn“ haft
eitt meginstefnumál, að
hindra samstöðu íslendinga
með öðrum vestrænum þjóð-
um í Atlantshafsbandalaginu.
Hann hefur keppt að því, að
við segðum okkur úr vamar-
bandalagi vestrænna þjóða og
tækjum upp svonefnda hlut-
leysisstefnu.
' Þetta háttemi þeirra
„vinstri” manna, sem nú ráða
Framsóknarflokknum hefur
að undanförnu verið á þann
veg, að eðlilegt er að „Þjóð-
varnarmönnum" finnist Fram
sóknarflokkurinn líklegastur
til þess að koma fram þeim
áformum, sem „Þjóðvamar-
menn“ kepptu að með flokks-
stofnun sinni, en tókst ekki
að hrinda fram til sigurs.
Að undánfömu hefur hver
„Þjóðvamarmaðurinn“ af
öðrum verið ráðinn til starfa
fyrir Framsóknarflokkinn, og
virðast þessir menn una sér
ágætlega í návist Þórarins
Þórarinssonar. En vonandi
draga þeir Framsóknarmenn,
sem eru einlægir stuðnings-
menn vestræns lýðræðis,
rétta lærdóma af því sam-
starfi, sem hér á sér stað.
Á því leikur heldur enginn
vafi lengur, að kosningarnar
í vor skera úr um það, hvort
Framsóknarflokkurinn verð-
ur í framtíðinni heilbrigður
lýðræðisflokkur, sem tekur
ábyrga afstöðu til mála, ekki
sízt utanríkismála, eða
„vinstri“ flokkur í kapp-
hlaupi við kommúnista og
fylgifiska þeirra. Ef Fram-
sóknarflokurixm ynni sigur
xmdir forystu „vinstri“
manna, mundu þeir styrkjast
svo í flokknum, að heilbrigð
öfl fengju þar engu ráðið. En
ef flokksmennimir sýna, að
þeir ætlast ekki til að náið
samstarf sé haft við komm-
únista, er von til þess að
Framsóknarflokkurinn verði
heilbrigður lýðræiðsflokkur,
sem ýmist taki þátt í stjóm
landsins eða myndaði eðlilega
stj ómarandstöðu.
ELLEFTI
ÞINGMAÐURINN
T Alþýðublaðinu í gær stend-
ur eftirfarandi:
„Þórarinn Þórarinsson, rit-
stjóri Tímans, er almennt
kallaður ellefti þingmaður
kommúnista..1 utanríkis-
málum hefur Þórarinn stýrt
Tímanum á þann veg, að
hann hefur grafið meira und-
an íslenzkri utanríkisstefnu
en Þjóðviljinn, og í innanrík-
ismálum greiðir Þórarinn yf-
irleitt atkvæði með kommún-
istum, ef hann ekki reynir að
yfirbjóða þá.“
Það er sannarlega ekki að
ástæðulausu sem blaðið vek-
ur athygli á þessu. Tíminn
hefur nú árum saman verið
skrifaður þannig, að einung-
is gat þjónað kommúnistum
og áformum þeirra. Ábyrg
afstaða er þar yfirleitt aldrei
tekin til hinna ýmsu mála,
heldur er beitt hvers kyns
fölsunum og ósannindum til
þess að þjóna hinum sameig-
inlega málstað kommúnista
og þeirrar klíku, sem nú ræð-
ur Framsóknarflokknum. '
Tíminn segir, að það sé
Morgunblaðinu að kenna, að
kommúnistaorð er komið á
Framsóknarmenn, en sann-
leikurinn er sá, að enginn ber
á því meiri ábyrgð en einmitt
ritstjóri Tímans, sem sýknt
og heilagt tekur afstöðu með
kommúnistum.
BJARNARGREIÐI
VIÐ BÆNDA-
STÉTTINA
Sveinn Guðmundsson, bóndi
á Miðhúsum í Reykhóla-
sveit, benti nýlega á það í
fréttabréfi til Morgunblaðs-
ins, að öfgafullur áróður ým-
issa Framsóknarmanna virð-
ist helzt til þess gerður að
ýta undir fólksflutninga úr
sveitunum. Hann vekur at-
hygli á því, að Framsóknar-
Ákvörðun Merediths um að
halda áfram námi í Oxford
Meredith á leið til háskólans. Maðurinn t. v. við hann er lög-
reglustjóri í ríkislögreglunni.
JAMES Meredith, fyrsti
blökkumaðurinn, sem stundað
hefur nám við háskólann í
Oxford í Mississippi, kallaði
fréttamenn á sinn fund fyrir
skömmu og skýrði þeim frá
því, að hann hyggðist ekki
gera hlé á námi sínu við skói-
ann.
Meredith hefur stundað
nám við skólann eitt kennslu-
misseri en því lauk um jól-
in. Skömmu eftir jól skýrði
Meredith fréttamönnum frá
þvj að hann hyggðist gera
hié á námi sínu að minnsta
kosti eitt kennslumisseri, því
að hann treysti sér ekki til
þess að stunda nám við þær
aðstæður, sem honum væru
búnar í háskólanum. Nemend
urnir sýndu honum mikla
óvild og hann þyrfti að njóta
vemdar hermanna til þess að
verða ekki fyrir árásum af
þeirra hálfu.
Þegar stúdentarnir heyrðu
ummæli Merediths æsti það
þá til meiri reiði gegn hon-
um og kom til óspekta meðal
þeirra.
— Dómsmálaráðuneyti
Bandaríkjanna sendi stjórn
háskólans tilkynningu, þar
sem þess var krafizt, að tekið
yrði harðar á málum þeirra,
sem æstu til andstöðu við
Meredith. Stjórn háskólans
lét því boð út ganga og sagði,
i að þeir, sem væru með ólæti
og sýndu blökkustúdentinum
móðgun gætu átt von á refs-
ingu.
Robert Kennedy dómsmála-
ráðherra, lét ekki þar við
sitja heldur gaf út yfirlýs-
ingu og sagði, að það yrði
mikill álitshnekkir fyrir
Bandaríkin, ef Meredith
neyddist til þess að gera hlé
á námi sínu. Ráðherrann sagð
ist skilja sjónarmið Merediths
en sagðist ekki geta leynt
hryggð sinni yfir því, ai mál,
sem kostað hefði tvo menn
lífið, bandaríska skattgreið-
endur milljónir króna og
Demókrataflokkinn þúsundir
atkvæða í Suðurríkjunum,
skyldi enda á þennan veg.
Kennedy Bandaríkjaforseti
lét einnig í ljós skoðun sína
á málinu. Á fundi með frétta-
mönnum fyrir skömmu sagði
forsetinn, að það yrði mikill
skaði fyrir háskólann í Ox-
ford, ef Meredith snéri ekki
aftur þangað.
Þegar Meredith kom heim
til Jackson í Mississippi eftir
að hafa skýrt fréttamönnum
frá ákvörðuninni um að gera
hlé á námi sínu, beið hans
fjöldi bréfa frá blökkumönn-
um, sem létu óbeint í Ijós
óánægju sína með það að
hann skyldi ætla að láta und-
an. Eftir að Meredith hafði
lesið þessi bréf og rætt málið
við ýmsa vini sína Og kunn-
ingja, efndi hann til fundar
með fréttamönnum. Sagði
hann, að sér hefði orðið ljóst,
að það myndi hafa alvarleg-
ar afleiðingar fyrir þann mál-
stað, sem hann styddi, ef hann
gerði hlé á skólagöngu sinni.
Hann sagðist hafa hugsað mál
ið rækilega, vegið og metið
hina persónulegu fórn, sem
hann yrði að færa, ef hann
héldi skólagöngunni áfram
þegar í stað og afleiðingarn-
ar, fyrir blökkumenn í Banda
ríkjunum ef hann hætti. Hann
sagði, að það, sem fyrst hefði
verið píslarganga eins manns
og áhætta aðeins fyrir hann
sjálfan hefði nú þróazt þann-
ig, að þessi eini maður, þ.e.
hann sjálfur, væri aðeins
aukaatriði, málstaðurinn væri
aðalatriðið.
Meredith gekk undir próf
að loknu einu kennslumisseri
í háskólanum. Hefði hann
ekki náð tilskyldri lágmarks-
einkunn, var hægt að vísa hon
um úr skóla, en Meredith
skýrði fiéttamönnum frá því,
að honum hefðu borizt úrslit
prófsins og hann hefði stað-
izt það.
Þegar Robért Kennedy,
dómsmálaráðherra fregnaði,
að Meredith hefði tekið
ákvörðun um að halda áfram
námi strax næsta kennslu-
misseri, sagðist hann vera
ánægður með ákvörðun hans
og kvaðst vona, að hann fengi
að stunda nám sitt í friði.
Eins og kunnugt er sótti
Meredith um inngöngu í há-
skólann í Oxford í haust. —
Ríkisstjórinn í Mississippi,
Ross Barnett, neitaði að veita
Meredith inngöngu í skólann,
en samibandsdómstóll Banda-
ríkjanna hafði bent honum á
það, að lögum samkvæmt væri
Meredith heimil seta i skól-
anum. Þrátt fyrir þetta þrjósk
aðist hann við eins léngi og
hann gat, en þó kom að því,
að hann varð að hlíða úr-
skurði sambandsdómstólsins
og Meredith innritaðist í skól
ann. Mikil ólga var í Oxford
vegna þess að blökkumann-
inum var veitt innganga í
skólann og vaið sambands-
stjórn Bandaríkjanna að senda
herlið á vettvang til þess að
reyna að vernda lög og reglu
í borginni. Kom til óeirða Og
féllu tveir menn, en fjöldi
manna var handtekinn.
Meredith hóf tímasókn 1
háskólanum en hermenn urðu
að fylgja honum til og frá
skólanum og standa vörð um
hann nótt og dag til þess að
hann yrði ekki fyrir barðinu
á reiði samstúdenta sinna.
menn ráði lögum og lofum í
Stéttasambandi bænda, Bún-
aðarfélagi íslands og öðrum
búnaðarsamtökum. Engu að
síður reyni Framsóknarmenn
að kenna ríkisstjóminni allt
það sem miður fer í málefn-
um sveitanna.
Sveinn á Miðhúsum kemst
síðan að orði á þessa leið:
„Ég fullyrði, að vart er
hægt að gera bændastéttinni
nú meiri bjamargreiða en sá
áróður forkólfa Framsóknar-
manna, að hvetja bændur til
þess að hætta búskap og
flytja til Faxaflóa. Ég held að
rétta leiðin sé sú að sameina
bændur í baráttunni fyrir
betri kjömm, bæði á verald-
lega og andlega vísi.“
Það er áreiðanlega rétt,
sem þessi vestfirzki bóndi
segir, að útmálun Framsókn-
armanna á hinu dapurlega á-
standi í sveitum landsins er
sízt til þess fallin að auka trú
sveitafólksins, og þá sízt æsk-
unnar á framtíð sveitanna,
Allir öfgalausir íslendingar
vita, að í íslenzkurti sveittun
hefur orðið stórkostleg. fram-
för og uppbygging á undan-
förnum áratugum og þrátt
fyrir ýmsa erfiðleika, sem að
bændum steðja, á landbúnað-
urinn bjarta framtíð fyrir
höndum. — Staðreyndimar
sýna, að Viðreisnarstjómin
hefur lagt drjúgan skerf af
mörkum til þess að svo megi
verða.