Morgunblaðið - 12.02.1963, Blaðsíða 20

20
M OR CV V rt 1. 4 Ð 1 Ð
Triðjudagur 12. fpbröar Í963
PATRICIA WENTWORTH:
KEMUR í HEIMSÓKN
— Af því að. . . . Hún þagn-
aði og svo heyrðist eitthvað, sem
var annað hvort snökt eða hlát-
ur. Æ, vaknaðu, Carr! Þetta
hlýtur að vera vondur draumur,
ef þú getur látið þér detta í
hug, að Rietta læðist aftan að
einhverjum og lemji hann í haus
inn með skörungi! Þú mundir
ekki hafa áhyggjur af því eina
mínútu, ef þú værir ekki sof-
andi. Þessvegna skaltu vakna.
Þetta er meiri vitleysa en orð
fái lýst!
XXXII.
Ungfn'i Silver gekk niður eftir
stígnum. Þetta var ágætis veð-
ur. Kalt að vísu, en loðkraginn
hennar var svo góður og kápan
hennar úr svo góðu og þykku
efni. Hún fann til heilbrigðs
þakklætis fyrir þetta, sem og
fyrir aðrar góðar gjafir. Það
hafði verið sú tíð, að hún hafði
ekki séð fram á annað en þjón-
ustu við aðra ævilangt og svo
örbirgð í ellinni. En svo hafði
forsjónin ráðstafað því þannig,
að hún skipti um atvinnu og var
nú svo óháð, að margir hefðu
mátt öfunda hana. Hún átti
þægilega íbúð, hafði góða stúlku,
sem var henni trú og svo trygg-
ingarskírteini, sem tryggði henni
áframhaldandi not þessara þaeg-
inda.
Það var verulega dimmt und-
ir trjánum — en þó ekki nógu
dimmt til að þurfa að nota
þetta ágæta vasaljós, sem var
gjöf frá einlægum vini og að-
dáanda, Frank Abbott í Scotland
Yard, sem hafði nýlega verið
formaður í fulltrúastöðu. Þessir
runnar voru dálítið yfir sig
vaxnir. Hún hugsaði um allt
þetta hirðuleysi um garða, sem
stafaði af skorti á vinnukrafti
og hinum þungu sköttum, sem
hvíldu á öllum fasteignum í
sveitinni. Þetta hafði allt tekið
miklum breytingum á hennar
ævi. Lífsgæðunum var nú orðið
jafnar skipt, en það var nú
samt leiðinlegt að sjá svona
margt fagurt hverfa.
Rétt áður en hún konr af háu
stólpunum tveim, sem sýndu
innganginn í garðinn, sneri hún
til hægn og inn á litla stíginn,
sem lá að Hiiðhúsinu, og hringdi
þar dyrabjöllunni. Katrín Wel-
by, sem opnaði dyrnar, leyfði
sér aö setja upp meiri undrun-
arsvip, en hún hefði gert, ef
komumaður hefði verið einhver
annax en þessi kerlingarlega vin
kon« nennar frú Voycey. Hún
gat i/ieð beztu vilja ekki skilið,
hvaða erindi ungfrú Silver gæti
átt við hana — því að uppgjafa-
kennslukonur voru alls ekki að
hennar smekk. Hún bjó sig und-
ir «ð láta sér leiðast og var alls
37
ekki í sem beztu skapi í því
sambandi.
En svo fór nú samt, að sam-
talið varð fyrst og fremst ekki
leiðinlegt. “Ungfrú Silver, sem
gekk á undan henni inn í stof-
una, athugaði gaumgæfilega það,
sem fyrir augun bar. Umhverfið
getur oft gefið upplýsingar um
fólkið. sem þar á heima. Hún
tók eftir silkigluggatjöldunum,
húsgögnunum, sem öll voru góð
og sum sýnilega dýrmæt. Yfir
arinhillunni var hollenzkur speg
•ill með slípuðum köntum, og í
honum sá hún Katrínu í bláum
kjól, sem fór svo vel við augu
hennar.
Ungfrú Silver fékk sér sæti
og sagði í alvörutón:
— Yður er sjálfsagt forvitni
á að Vita erindi mitt hingað?
— Seisei nei! svaraði Katrín
í léttum tón og svo kæruleysis-
lega, að það stappaði nærri
ruddaskap.
Ungfrú Silver losaði loð-
kragann ofurlítið frá hálsinum
og sagði:
— Það held ég nú samt.
Katrín svaraði þessu engu.
Hún var líka sezt, og fallegu,
bláu augun voru spyrjandi og
augnabrúnirnar lyftust ofurlítið.
Hún hefði alveg eins getað sagt:
TVÖFALT
EINANGRUNAR
20 ára reynsla tiérlendis
SIM111400 EGGERT KRISTJANSSON &CO HF
t
„Hvern djöfulinn eruð þér að
vilja?“ og látið það nægja.
Uhgfrú Silver lét hana ekki
bíða lengi. — Ég er hingað kom-
in vegna þess, að ungfrú Rietta
Cray hefur leitað aðstoðar minn-
ar.
— Hefur hún það? Augna-
brýnnar lyftust enn.
— Já, frú Welby. Þér eruð
gömul vinkona hennar, er ekki
svo?
— Jú, víst er ég það? Katrín
hallaði sér til hliðar, tók vind-
ling úr skelplötukassa og kveikti
á eldspýtu.
Ungfrú Silver hóstaði eins og
kennari, sem er að fá þögn í
bekknum.
— Það hefur varla farið fram
hjá yður, að dauði hr. Lessiters
hefur stofnað henni í nokkra
hættu.
Það kom upp eldur í endanum
á vindlingnum og Karín blés frá
sér reykjarstrók.
— Nei, það hefur víst ekki
farið framhjá neinum.
— Þar hafið þér á réttu að
standa. Og sem gömul vinkona
hennar munuð þér gera -vað
þér getið til að hreinsa mannorð
hennar. ,
— Ég er bara hrædd um, að
ég geti lítið gert.
— Jú, það held ég, að þér
getið. Eins og þér sjálfsagt vitið,
var ungfrú Cray kölluð í símann
klukkan tuttugu mínútur yfir
átta á miðvikudagskvöldið. Hún
talaði við þann, sem hringdi, í
tíu mínútur og fór rétt strax á
eftir í Melling-húsið, þar sem
hún átti viðtal við hr. Lessiter.
Það voru þér, sem hringduð,
var ekki svo?
Katrín saug vindlinginn. Þeg-
ar hún svaraði, var hún ekki að
gera sér upp neina kurteisi
lengur.
— Hvernig dettur yður það í
hug?
— Eg held, aé' það væri ekki
ráðlegt fyrir yður að neita því.
Stúlkan á stöðinni er vís til að
muna þessa hringingu og hún
þekkir yðar málróm eins vel og
hún þekkir málróm ungfrú Cray.
Bláa þokan milli þeirra þykkn
aði, og Katrín svaraði rólega:
— Ef hún segir, að ég hafi
hringt Riettu upp, þá hef ég
gert það. Eg geri það líka oft.
það er dálítið eínmanalegt hérna
og það hefur af fyrir mér. Og
ég býst líka við, að þcr hafið
þegar spurt Riettu um þetta og
hún ætti að vita það.
Ungfrú Silver sat á legubekkn-
um. Það brann bjartur viðareld-
ur á arninum og þarna var nota-
legt inni. Hún tók af sér loð-
kragann og lagði hann við hlið-
ina á sér. Einhvernveginn gat
þessi kvenlega hreyfing hennar
æst skap Katrínar. Henni fannst
— Afse.kið! Þér gætuð víst
sokk konunnar minnar?
CASPCR,
ekki gert við lykkjufall á
eins og loðkraginn væri hungr-
aður köttur, sem hún vildi
ekki, að snerti legubekkinn henn
ar. Að kona, sem færi í svona
flík skyldi þrengja sér inn til
hennar og fara að hella yfir
hana spurningum, var fyrir utan
öll velsæmistakmörk.
Og svar ungfrú Silver gat sízt
orðið til þess að sefa reiði* henn-
ar:
— Ungfrú Cray liggur undir
grun. Því gæti verið áríðandi að
staðfesta hverja þá skýrslu, sem
hún kynni að gefa.
— Gott og veþ látið mig heyra
skýrsluna, þá skal ég staðfesta
hana.
Þetta var ekki neinn hægðar-
leikur, þar sem ungfrú Cray
hafði ekki viljað hafa eftir neitt
af samtali þeirra. Ungfrú Silver
notaði því hina eldgömlu villu-
sporstækni:
— í þeim skýrslum, sem þeg-
ar hafa verið gefnar er minnzt á
minnisblað, sem frú Lessiter
hafi látið eftir sig handa syni
sínum. Mér skilst það hafi snú-
izt um ráðstöfun einhverra
muna, sem hún átti.
— Það veit ég sannarlega
ekkert um, svaraði Katrín.
Bláa þokan hékk enn milli
þeirra, en nú hafði eitthvað
gerzt, þótt erfitt hefði verið að
segja, hvað það var —■ spenna í
einhverjum vöðva, snöggt hik á
andardrætti eða ofurlítil ósjálf-
ráð hreyfing á einum fingri.
Ungfrú Silver hafði jafnan
reynzt það vel að hafa auga
með höndum þess, sem hún tal-
aði við, og var eitthvað tregur
til svars.
Hönd Katrínar, sem hélt vind-
lingnum, var stöðug, Ef fingurn-
ir hafa gripið eitthvað fastar
um hann, var það að minnsta
kosti ekki sýnilegt. En litlifing-
urinn hafði kippzt við.
Ungfrú Silver mælti: Eg býst
nú samt við, að þetta minnis-
blað hafi verið til, og ég skyldi
verða mjög fegin, frú Welby, ef
þér vilduð vera fullkomlega
hreinskilin við mig.
— Hreinskilin? Katrín hló. —
Eg veit svei mér ekki, hvað þér
eigið við?
KALLI KUREKI
tK -
Teiknari: Fred Haiman
PEDRVDER' you HEAR-UM ME? LISTEN'
ME FIM0-UM LITTLE WATEG-HOLE/ WHEM
SUN 50 DOWIO, VOU R.IDE-UM ROWYMAVBE
FIVE MILE' g-ET-UM BI& DGIWK' jj,
f>að er komið fram undir kvöd og
Kalli er örmagna í steikjandi sólar-
hitanum. — Vatn, ég verð að fá vatn.
— Kalli, hvar ertu? Sporin hans
liggja í hringi.
— Ég held að það sé úti um mig.
Ég er farinn að ímynda mér að ég
heyri raddir.
— Kallii Heyrir þú mig, ég fann
lítið vatnsból. Þegar sólin er sezt
ferðu á litla hestinum kannski fimm
mílur. Færð stóran vatnssopa.
— Litli-Bjór! Ég held það sé að slá
út í fyrir mér.
SHUtvarpið
Þriðjudagur 12. febrúar
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.00 „Við vinnuna": Tónleikar.
14.40 „Við sem heima sitjum“ (Sig»
ríður Thorlacius).
15.00 Síðdegisútvarp.
18.00-Tónlistartími barnanna (Guð-
rún Sveinsdóttir).
18.20 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir.
20.00 Einsöngur í útvarpssal: Svala
Nielsen syngur. Við hljóð-
færið: Fritz Weisshappel.
20.20 Þriðjudagsleikritið: „Vistmað
urinn“ eftir Sir Arthur Con-
an Doyle og Michael Hard-
wick. — Leikstjóri: Flosi
Ólafsson. Aðalleikendur: Bald
vin Halldórsson í hlutverki
Sherlock Holmes og Rúrik
Haraldsson sem Watson læka
ir.
20.55 Píanómúsik: Vladimir Horo-
wits leikur mazúrka eftir
Chopin.
21.15 Erindi á vegum Kvenstúdenta
félags íslands: Er barnið þitt
erfitt? (Guðrún Theódóra Sig
urðardóttir sálfræðingur).
21.40 Tónlistin rekur sögu sínaj
VII. þáttur: Frönsk og enslc
fjölröddun (Þorkell Sigur-
björnsson).
22.00 Fréttir og veðurfregnir
22.10 Passíusálmur (2).
22.20 Lög unga fólksins (Bergur
Guðnason.
Miðvikudagur 13. febrúar.
8.00 Morgunútvarp.
12.00 Hádegisútvarp.
13.00 „Við vinnuna": Tónleikar.
14.40 „Við sem heima sitjum": Jó-
hanna Norðfjörð les úr ævi-
sögu Gretu Garbo (18).
15.00 Sxðdegisútvarp.
17.40 Framburðarkennsla í dönsku
og ensku.
18.00 Útvarpssaga barnanna; I,
(Helgi Hjörvar).
18.20 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir.
20.00 Varnaðarorð: Garðar Pálsson
skipherra talar um leit úr
lofti og af sjó og aðstoð við
björgun.
20.05 Tónleikar: Eugen Tajmer
syngur með kor og hljóm-
sveit Ole Morxensens .
20.20 Kvöldvaka:
a) Lestur fornrita: Ólafs saga
helga; XV. (Óskar Halldois-
son cand. mag.).
b) íslenzk tónlist; Lög eítir
Áskel Snori-ason.
c) Hallgrímur Jónasson kenn
ari fer með frumort kvæði
og stökur.
d) Arnór Sigurjónsson rit-
höfundur flyxur fyrri hluta
írásöguþáttar: Þorrakvöid
1912.
e) Sigríður Hjálmarsdóttir
kveður ferskeytiur eftir Step
han G. Stephansson.
21.45 íslenzkt mál (Jón Aðalsteinn
Jónsson cand. mag.).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Passíusálmar (3).
22.20 Kvöldsagan: „Sýnir Odd«
biskups" eftir Jón Trausta,
fyrri hluti (Sigurður Sigur-
mundsson bóndi i Hvítár-
holti).
22.50 Næturhljómleikar; Síðari
hluti tónleika Sinfóníuhljom-
sveitar íslands í Háskólabíói
7. þ.m. Stjórnandi Ragnar
Björnsson. Sinfónía nr. 8 1
F-dúr op. 93 eftir Beethoven.