Morgunblaðið - 26.11.1963, Side 3

r
3
Þriðjudagur 26. nóv. 1963 MORGU N BLAÐIÐ
---------------------- -----------------------------------—H-------------:---

MINNINGARATHÖFN um
John F. Kennedy, forseta
Bandaríkjanna, fór fram í
Dómkirkjunni í Reykjavík í
gær. Hófst athöfnin klukkan
5 síðdegis og stóð yfir um
klukkusftund.
Athöfnin hófst með því, að
dr. Páll ísólfsson lék orgel-
forleik, Benedictus, eftir Max
Reger, dómkirkjukórinn söng
sálminn „Vér stöndum á
bjargi, sem bifast ei má“,
biskupinn yfir Islandi, herra
Sigurbjörn Einarsson, flutti
ritningarorð, minntist hinn
látna forseta og fór því næst
með bæn.
Björn Ólafsson, lék einleik
Handhafar forsetavalds við minningarathöfnina í Dómkirkjunni, frá vinstri: Birgir Finnsson,
forseti Sameinaðs Alþingis, Bjarni Benediktsson, forsætisráðherra, Þórður Eyjélfsson. forseti
Hæstaiéttar. — Ljósm.: Ól. K.M.
„Heimurinn hefur misst einn
sinn mesta og bezta mann“
Kennedy Bandaríkjaforseta minnzt í Bamkírkjunni í gær
á fiðlu, Litanei eftir F. Schu-
bert og dómkirkjukórinn söng
sálminn „Bjargið alda, borgin
mín.“
Ambassador Bandarikjanna
á íslandi, James K. Penfield,
flutti sorgarávarp frá Dean
Rusk, utanríkisráðherra Banda
ríkjanna. Séra S. E. Almasy
flutti bæn. Dómkirkjukórinn
isöng sálminn „Faðir and-
anna“ og biskup íslands flutti
blessun.
Dómkirkjukórinn söng þjóð
söng Bandaríkjanna og loks
þjóðsöng íslands.
í lok minningarathafnarinn
ar lék dr. Páll ísólfsson sorg-
arlag eftir G.F. Handel.
Minningarræða biskups.
í minningarorðum sínum
sagði biskupinn yfir íslandi
m.a.:
„Hvað brast svo hátt? var
spurt í tvísýnni orustu forð-
um. Einn bogastrengur brast
og úrslitin ultu á því, að ein-
mitt hann héldi. Það er ólíku
saman að jafna um atvik og
örlög, en þó komu þessi
fornu orð í hug, þegar hinn
mikli vábrestur barst úr Vest
urheimi, þegar þau ótíðindi
flugu um heiminn, að hinn
ungi og reifi forseti Banda-
ríkjanna hefði fallið fyrir
launmorðingja.“
„En hitt er víst, að heim-
urinn hefur misst einn sinn
mesta og bezta mann. Og
hann missir hann með slíkum
atvikum, að það fyllir oss ógn
og hryllingi. Þar bætist enn-
þá ein svört málsgrein í ann-
ál ofstækis, blindni, haturs og
hermdarverka, sem þessi öld
vor lætur eftir sig. Sú þjóð,
sem hefur misst dáðan for-
ingja, sem sameinaði í per-
sónu sinni svo marga ágæt-
ustu kosti hennar sjálfrar, er
þannig lostin tvöföldum
harmi. Vér íslendingar, ein
hin minnsta grein á meiði
mannkyns, kennum dýpstu
samúðar. Það viljum vér láta
í ljós m.a. með þessari at-
höfn hér. Vér viljum segja
við hina stóru bróSurþjóð:
Það sem þér hafið misst er
einnig vort tjón, vor harmur.“
„Hann hafði ritað í bók um
pólitískt hugrekki, það eru
þættir úr ævisögu manna,
kunnra landa hans, sem höfðu
reynzt menn til þess að hlýða
samvizku sinni á örlagastund
um framar en kröfum svo-
nefndra pólitískra hygginda
eða flokksmanna. Bókin er
hvatning, brýning. Hvax sem
þú ert á svið settur í lífinu,
segir hann að lyktum, kemur
að því, að hugrekki þitt verð-
ur prófað, það verður spurt
hverju þú viljir fórna fyrir
það að fylgja samvizku þinni,
hvort þú þorir að missa vini
þína, eignir, þægindi, jafnvel
álit samferðamanna þinna.
Dæmi annarra geta leiðbeint,
vakið von, orðið innblástur
og örfun. En þau geta ekki
gefið kjarkinn. Hans verðu-r
hver að leita í eigin sál.
Kennedy forseti fékk ekki
lengi að sýna það í æðstu
ábyrgðarstöðu, hvaða trygg-
ing persónulegra eiginda var
á bak við þessi orð, og þó er
saga hans öruggt vitni um
hugrekki samvizkunnar. Hann
fékk ekki heldur frest til þess
að velja með ógnun dauðans
yfir höfði sér, en það mun
þjóð hans vita og það er henni
styrkur og harmabót, að hún
átti mann, forseta, sem hefði
heldur dáið, fús og hiklaus,
en að níðast á samvizku sinni
og afneita því, sem hann vissi
rétt og skylt. Slíkir menn
eru sterkir í lífi þjóðar, gildir
einu hvort ævin er löng eða
skömm. Ég lýsi friði og bless-
un Drottins yfir minningu
Kennedys forseta frá dóm-
James K. Penfield, ambassa-
dor, flytur sorgarávarp frá
Dean Rusk við minningar-
athöfnina í Dómkirkjunni.
(Ljósm. Mbl. ÓL K. M.)
kirkju íslands. Þjóð vor bið-
ur góðan guð að hugga og
styrkja konu hans og börn
og aðra ástvini, leiða og blessa
landið hans og þjóðina, líkna
þeim, sem blindir eru og vita
ekki hvað þeir gjöra, misk-
unna oss, öllum mönnum og
þjóðum og leiða oss á rétta
vegu sakir trúfestu sinnar.
Já . . . „alheimsvald, vort
eilíft líf og kraftur, sem eftir
hverja nóttu sendir dag, þín
heilög ásján lýsi aftur-aftur á
efti-r þetta blinda reiðarslag."
í Jesú nafni. Amen.“
Framhald á bls. 30.
kirkjunnL — Ljósm.: Ó1.K.M.
SIAKSTEINAR
Heimur í sorg
Tíminn minnist Kmnedy for-
seta í grein undir þessari fyrir-
sögn s.l. sunnudag. Er þar mx
komizt að orði á þessa leið:
„Það er ljóst af fréttum, sem
berast hvaðanæva úr heiminum,
að þess munu ekki dæmi, að
mannslát hafi valdið slikum
harmi og fráfall Kennedys for-
seta. Á hinum stutta valdaferli
sinum hafði hann unnið sér
slíkt álit og tiltrú að ekki voru
bundnar meiri vonir við annan
mann um farsæla leiðsögn til ör
uggari friðar og betri heims.
Hann var ekki aðeins mikill
foringi heldur réttsýnn og góð-
gjarn maður. Þeir kostir hans
munu tryggja honum sæti með-
al beztu manna sögunnar.
Um ýmsa þá menn, sem hlot-
ið hafa svipuð öriög og Kenn-
edy hefur verið sagt, að þeir
hafi oft áorkað meira með dauða
sínum en lífi, þótt þeir hafi unn-
ið hið mikilvægasta starf. Þetta
hefur ekki sízt verið sagt um
annan mikinn fyrirrennara hans,
Abraham Lincoln. Það er ekki
óliklega tilgetið, að þetta eigi
eftir að rætast um Kennedy."
Uppskera hatursins
Alþýðublaðið kemst þannig að
orði í forystugrein sinni sJ.
sunnudag:
„Fréttin um lát Kennedys
Bandaríkjaforseta vakti ekki að-
eins undrun, hún vakti einnig
skelfingu. Það sýna viðbrögð al-
mennings og stjórnmáialeiðtoga
um víða veröld. Þegar þetta
er ritað er ekki vitað með vissu,
hverjir haturs eða öfgamenn
frömdu þennan hryllilega verkn-
að. Víst má þó telja að þar hafi
öfgaöfl í einhverri mynd verið
að verki. Öfgaöfl, sem sá hatri
og uppskera dauða. Öfgaöfl, sem
svo fá ruglað dómgreind manna,
að ekki er lengur gerður grein-
armunur á réttu og röngu.
Kennedy forseti barðist gegn
þessum öflum. Sú barátta skap-
aði honum hatursmenn. Þótt
hann hefði ekki lengi setið á
stjórnarstóii hafði hann samt
unniö hug og hjörtu heillar þjóð
ar.
Barátta hans fyrir jafnrétti
allra kynstofna gerði það að
verkum, að hann var dáður og
virtur af milljónum manna nw
allan heim. Upp frá þessu munn
hann og Lincoln forseti oft
nefndir í sömu andrá. Það eitt
segir meira um hann og lífsstarf
hans en mörg orð fá lýst.“
Einhuga fordæming
„Þjóöviljinn“ kemst þannig
að orði í forystugrein sinni á
sunnudaginn:
„Ekki einungis Evrópa heldur
allar álfur lieims hrukku við á
föstudaginn, þegar skotið heyrð
ist vestan úr heimi, sem varð
John F. Kennedy Bandaríkjafor
seta að bana. Um allan heim
hafa menn fyllzt reiði og harmi
vegna þessa svívirðilega morðs
á þjóðhöfðingja og forystu-
manni hins bandaríska stórveld-
is. Án alls tillits til skoðana-
munar og þjóðernismunar hittir
fordæmingin einhuga og misk-
unnarlaus þá morðhugsun og
morðhönd, sem valdið hefur é-
dæðisverkinu.“
*
%
#