Morgunblaðið - 05.12.1963, Blaðsíða 28

Morgunblaðið - 05.12.1963, Blaðsíða 28
28 MORGUNBLAÐID Fimmtudagur 5. des. 1963 GAVIN HQLT: 12 IZKUSYNING Þega-r ekkert frekara skeði sagði ég nafn mitt og bað um við tal, samkvaemt loforði. Nafnið nægði víst sem aðgangsorð. Hurðin gekk lengra inn og nú sá ég hitt augað og það sem eftir var af föla andlitinu. Þetta var illilegt hnefaleikamannsandlit, og fölvinn gaf ekki til kynna annað en óbeit á dagsbirtunni Maðurinn var skrokkstór og með handleggi eins og górillaapi Hann minnti mest á útkastara í einhverri ruddaknæpu. Ég hélt' fyrst, að hann ætlaði að þukla á mér, til á vita, hvort ég væri með byssu, en hann veik aðeins til baka og lét mig ganga inn. Svo gaf hann frá sér eitthvert apahljóð. — í lagi, sagði hann. í forsalnum vóru spjót og skildir úr skinni, japönsk brynja og hara-kiri-hnífur og smá- standmynd af Amor og Psyke. Útkastarinn opnaði dyr þar sem myrkur var inni fyrir, skellti á ljósi, sem hefði dugað heilli stór borg og lét mig ganga iiui í ljós- hafið. —í lagi, sagði hann og hvarf. Ljóshafið kom frá ljósakrón- um og veggjalömpum í lofthá- um sal. Ég gekk yfir þykka gólf- ábreiðu, rauðrósótta og með blá- uni fuglum á grænum grunni. Hún var öllu öðru ólík, sem ég hafði nokkurntíma séð. Veggirnir voru alsettir fárán- legustu málverkum, en húsgögn in voru nýtízkulegri. Stólairnir geypilega stórir með allskonar yfirbreiðslum og skúffum. Þessi húsgögn voru matröð líkust. f»au voru svei mér frásagnarverð. Ég lokaði augunum. Ég heyrði dyr opnast og þegar ég leit í átt- ina, stóð Selina fraimmi fyrir mér, sveipuð svörtum innislopp. Útkastarinn kom inn, án þess að ég heyrði fótatakið. Hann beið átekta. Hann var eins og lífvörð- ur þama. Hafði aðra höndina í jakkavasanum og mér fannst vasinn miða á mig. — Það er allt í lagi, Charley, sagði Selina. — f>ú þarft ekki meira að gera. Það brá fyrir vonbrigðum í svörtu augunum í Charley, sem voru eins og títuprjónshausar, en hinsvegar var engin svip- brigði að sjá á andlitinu. — í lagi, sagði hann og labbaði út: Nú var nornin ekki neitt glitr- andi. Hún var með enga de- manta á sér, og það var skaði, í allri þessari ljósadýrð. And- litið var hörkulegt. Hún var víst ekkert hrifin af mér nú orðið. — Jæja, Tyler, sagði hún. — Hvað er að? — Ekkert, sagði ég. En mig langar til að ræða við yður.dag- skrána á morgun. Hún bauð mér ekki sæti, en stóð sjálf frammi fyrir mér, í svo sem skrefs fjarlægð. — Ég hef verið að velta þessu fyrir mér, sagði hún, og brá fyrir sömu þreytunni í röddinni og ég hafði tekið eftir í símanum. — Ég veit ekki, hvort ég ætti að láta yður halda áfram með sjá um það sjálf. un. Þessvegna geta gestirnir ekki þekkt hann. Sumar frá- sagnirnar ganga ekki lengra en þetta og segja, að ekkert ósið- legt fari fram. Þetta er aðeins skemmtiatriði og ekkert þar út yfir. Vel getur verið, að þetta sé svo í sumum samkvæmum. En í öðrum er ég sannfærður um, að fram fer ýmislegt öfug- snúið kynsvall — að maðurinn með grímuna sé „þræll“, sem er laminn — að gestimir af- — Svo að þér hafið þá upp- þetta. Ég ætti líklega heldur að götvað eitthvað? spurði ég. — Ég sagði yður, að ég hefði verið að hugleiða þetta. Ef út í það er farið, er þetta bara inn- anhússmál, og ekki sérlega mikil vægt. Þessi undansláttur hennar var merki þess, að hún væri í vafa, Hún hafði vissulega komizt að einhverju, og likaði það ekki alls kostar. Ef til vill var hún hneyksluð á því, að frændi henn ar skyldi vera að brugga laun- ráð bak við hana. Ef til vill þótti henni vænt um Benny á sinn hátt. Kannski var hann uppá- halds-fanturinn hennar. Nú var hún skelfd, og vissi ekki, hvernig hún ætti að snúa sér í málinu. Ég sagði: — Þér viljið kannski, að ég hætti alveg við þetta? — Það yrði víst bezt, svaraði hún. Ég reyndi að lesa hugsanir hennar, en það tókst ekki. Ég var ekki viss um annað en óvissu hennar. — Gott og vel, sagði ég. — Ef yður svo sýnist, og þá hef ég ekkert meira að segja. Þér skul- uð fá peningana yðar aftur á morgun, en þær upplýsingar, sem ég hef, verða eign Saber & Tyler. Og þér hafið enga kröfu á okkur. — Hvað upplýsingar hafið þér? spurði hún, kvíðin. klæðist og eigi kynmök saman og eigi ýmisleg önnur mök og viðbjóðsleg. Mitt hlutverk með þessari rannsókh var aðeins það að at- huga, hvort nokkur ráðherra eða annar maður, áberandi í opinberu lífi sækti þessi sam- kvæmi, þar eð hann — ef svo væri — gæti átt á hættu að verða kúgaður um fé eða á ann- an hátt . . . Því rannsakaði ég þetta mál vandlega. Einkum og sér í lagi reyndi ég að komast að því, hverjir sæktu svona sam komur. 46 Stephen Ward var alveg vafa- laust viðstaddur nokkrar slíkar samkomur. í eitt skiptið virðast þama hafa verið fleiri karlmenn en konur, og hann hringdi til tveggja stúlkna, Christine Keel- er og Marilyn Rice-Davies og bað þær að koma. Þær komu undir lok samkvæmisins. Ward sagði þeim frá manninum með grímuna og spurði aðra þeirra: „Gettu hver hann er! Það er er. ...........“ Ward virðist hafa náð í grímuna og gefið hana annarri stúlku, sem segist eiga hana enn — svarta leðurgrímu með rifum, bundna saman að aftan — og hann sagði henni, að það væri hr............., sem var með hana. Ég spurði Ward um þetta. Hann játaði, að hann hefði verið í þessu samkvæmi, en að enginn háttsettur maður hefði verið þar. Hann neitaði að hafa sagt, að þetta væri ráðherr- ann. Hann sagðist yfirleitt aldrei hafa séð hann. En hann viður- kenndi, að hann kynni að hafa sagt í gamni: „Ég heyrði meira að segja um daginn, að það hefði verið hr............“. Og sagan hlóð bráðlega utan á sig. Ein stúlkan sagði annarri, að til væri ljósmynd af þessum ráð- herra með grímu en í engu öðru, og með ofurlítið spjald á sér, sem á stóð: „Ef ykkur líkar ekki — Afsakið, sagði ég með mikl um virðuleik. — Ég er ekki lengur að vinna fyrir yður. Þér hafið gefið mér spark. Reiðin hleypti í hana dálitlum krafti. — Þér hafið verið að vinna fyrir mig í dag, hvæisti hún. — Ef þér hafið komizt að ein- þjónustan mín. þá hýðið mig“. Brátt var líka sagt, að eitt blað- ið hefðd þessa mynd með hönd- um. Ég vil aðeins taka fram, að ég hef athugað þetta nákvæm- lega og komizt að því, að engin slík mynd er til Að minnsta kosti viðurkennir enginn að hafa séð hana. Ég hef skorað á menn að koma fram með slíka mynd eða önnur gögn, en engin hafa komið fram. Ég er viss um, að atburðir eins og ég hef hér lýst eru undir undirrót þeirra sögusagna, að þessi ráðherra hafi verið maður- inn með grímuna. Það er hrein kviksaga, komin frá Stephen Ward. Og hann er svo léleg heim ild — svo gefinn fyrir að nefna nöfn — að enginn skyldi leggja trúnað á nokkurn orðróm, sem kemur frá honum. En ég vil ekki láta mér nægja að afgreiða mál- ið með því að segja, að sögu- sagnirnar um þennan ráðherra hafi ekki verið sannaðar. Því nóg var fyrir hendi til að af- sanna þér. Ég hef talað við tals- vert marga, sem voru í þessum samkvæmum. Sumir þekra voru furðulega hreinskilnir um það, sem þar fór fram. Einn maður- inn, málfærslumaður, hreif mig með sannsögli sinni. Hann sagði mér nöfn á mörgum gestunum, og meðal þeirra voru engin nöfn ráðherra eða áberandi manna í opinberu lífi. Húsbóndinn og hús móðirin sögðu mér, hver maður- inn með grímuna hefði verið — og hann sjálfur kom raunveru- lega til mín og vitnaði. Hann skammast sín nú hræðilega fyrir athæfi sitt. Og hann líkist ekki á nokkurn hátt ráðherranum, sem varð fyrir óhróðrinum. Að frátöldum þessum sögu- sögnum bar ekki nokkur fram- burður, sem ég heyrði það með sér, að maðurinn með grímuna væri nefndur ráðherra, og sögu- sagnirnar voru afsannaðar, að svo miklu leyti sem það er hugs- anlega mögulegt, með því að ná í fólkið, sem stóð fyrir sam- kvæmunum og nokkra þeirra, sem sóttu þau. Ég mótmæli þeim því, sem algjörlega tilhæfulaus- um. Ég get þó ekki skilið við þess- hverju, vil ég fá að vita, hvað það er. Ég á rétt á einhverju fyrir mína peninga. — Ég var að segja, að þá fáið þér aftar. Alla saman. — Þér getið haft það af þeim, sem þér viljið. AUa saman. Ég leigði yður,' og vil borga fyrir vinnuna yðar. Jæja, hvað hafið þér uppgötvað? ar sögusagnir, án þess að nefna það, að sum blöðin trúðu þeim, sökum eldri sögusagnar, sera þau höfðu heyrt um ráðherrann. Sú var þannig, að árið 1957 hefði hann verið viðriðinn ósiðlegt at- vik í Shepherds Market, þar sem um var að ræða mann, sem var eltur af lögreglunni og hefði flýtt sér út úr húsi fótgangandi en skilið bílinn sinn eftir. Það var sagt, að þetta hefði verið bíll ráðherrans, og að hanm hefði haft þá fyrirhyggju að ná sam- bandi við Scotland Yard, segja til sín og tilkynna, að bílnum sínum hefði verið stolið. Ég hef látið rannsaka þetta nákvæm- lega og engin skýrsla liggur fyr- ir um neitt slíkt atvik eða neina tilkynningu til Scotland Yard yfirleitt. Ef til hefði verið til- kynning um stolinn bíl (eins og sögusögnin hljóðar), hefði verið til skýrsla um það. Hún er hvergi til. Því er ekki snefill af sönnun til að hleypa stoðum undiir þessa viðbótarsögusögn. Mér hafa verið sagðar margar sögur um nöfn áberandi manna í opinberu lífi, sem eru sagðir hafa átt skipti við Ward-stúlk- urnar, en þær sögur voru svo þokukenndar, eð erfitt var við þær að fást. Ég læt mér nægja að segja, að í hverju einu tilviki fann ég sárasaklausan fót fyrir sögunni, eins og til dæmis það, að Ward hefði teiknað mynd af háttsettum manni og síðan „látið falla“ nafn hans, eins og þetta væri vinur hans. í engu tilvikinu hefði neitt komið fram til að renna stoðum undir orðróminn svo að ég mótmæli öllum þessum sögum sem gjörsamlega tilhæfu lausum. 26. kafli. SÖGUSAGNIR STAFANDI ÓBEINT AF PROFUMOMÁLINU. í júní og júlí 1963 komu upp sögusagnir, sem stöfuðu pbeint af Profúmomálinu, þannig að skilja, að þeim var trúað, af því að þær blönduðust saman við hina miklu mergð sögu- sagna, sem þá voru í gangi — og, af ástæðum, sem ég hef þegar tekið fram, hef ég einnig rann- sakað þér. AÐINN HIÐ HEIMSKUNNA GOLD LABEL KAKO REYNIÐ ÞESSA ÞEKKTU HOLLENZKU GÆÐAVÖRU - OG KOMIZT AÐ RAUN UM AÐ BETRA KAKÓ ER EKKIFÁANLEGT! EFNAGERÐ REYKJAVIKUR H. F. Skýrsla Dennings um Profumo-málið

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.