Morgunblaðið - 12.01.1964, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 11. jan. 1964
„Hvernig ættum vér að syngja
Drottins Ijóð
i öðru landi?
Ef ég gleymi þér, Jerúsalem,
þá visni mín hægri hönd,
Tunga mín loði mér við góm
ef ég eigi man til þín
ef Jerúsalem er eigi
allra helzta yndið mitt.*
(Úr 137. sálmi Davíðs).
HIN sögulega dvöl Páls páfa
VI í hinni helgu borg, Jerú-
salem — þeirri borg, er hlaut
níu mál fegurðar af þeim tíu,
er jörðinni var úthlutað við
sköpun hennar — er ekki að-
eins talinn merkur atburður
og ef til vill þáttaskil í sögu
kristninnar. Hún er einnig
talin mikill persónulegur sig
ur fyrir Pál páfa VI. Fram-
koma hans í ferðinni allri
hefur vakið almenna virðingu
og aðdáun þess fj ölda frétta
manna — sem og annarra —
sem með ferðinni fylgdust og
er það margra skoðun, að með
henni hafi Páll páfi VI stigið
út úr skugga fyrirrennara
síns, Jóhannesar páfa XXIII.
Um Pál páfa VI hefur tíð-
um verið sagt, frá því hann
tók við embætti, að hann
skorti þann persónuleika hlýju
og manngæzku, er einkenndi
Jóhannes páfa XXIII í svo
ríkum mæli og vann honum
elsku allra. En í ferðinni til
landsins helga kom í ljós, að
hann hafði þessa eiginleika
vissulega til að bera. Og þol-
inmæði hans, látleysi og trúar-
ieg auðmýkt vakti aðdáun
þeirra er sáu.
Fréttamenn hafa haft við
orð, að ferð páfa hafi nánast
verið lífshættuleg för. Hann
stóð hvað eftir annað augliti
til auglitis við æstan múg,
þúsundir Araba, kristinna og
múhameðstrúa, er þyrptust
svo að honum, að lögreglu-
menn sem settir voru honum
til fylgdar og verndar, fengu
ekki við neitt ráðið og urðu
að grípa til þess ráðs á ein-
um stað að koma upp gadda-
vírsgirðingum, til þess að páfi
kæmist leiðar sinnar.
Ferð Páls páfa hafði verið
nákvæmlega og vandlega
skipulögð af starfsmönnum
Páfagarðs, en þegar á leið-
inni til Leonardo da
Vinci-flugvallarins brá
hann út af áætluninni með
þeim afleiðingum, að förin
hófst hálfri stundu síðar en
fyrirhugað var Þar sem hann
ók um í bifreið sinni hafði
geysilegur mannfjöldi safnazt
saman til þess að kveðja trú-
arleiðtoga sinn og stöðvaði
hann bifreiðina nokkrum sinn
um þess vegna. Á einum stað
stanzaði hann t.d. til þess að
heilsa sendinefnd fanga úr
einu fangelsi Rómarborgar og
í þorpinu Acilia gerði hann
hlé á för sinni til þess að
fara út úr bifreiðinni og
blessa mannfjöldann.
Á flugvellinum kvaddi
hann helztu ráðamenn
Ítalíu, þ.á.m. forseta landsins
og försætisráðherra, og hóf að
svo búnu ferðina, í þotu af
gerðinni DC-8 — fyrstur páfa
til að stíga upp í flugvél.
• HUSSEIN KONUNGUR
STJÓRNAÐI LENDING-
UNNI.
Himinninn var alskýjaður
og kalt í iofti, þegar þota
páfa kom tii Amman. Þoka
hafði legið yfir flugvellinum
fram eftir morgni og Huss-
ein, konungur Jórdaníu, sem
er þrautreyndur flugmaður,
stóð sjálfur í flugturninum og
hafði umsjón með lending-
unni. Skotið var 21 fallbyssu
skoti til heiðurs páfa, er hann
sté út úr vélinni, og ungar
stúlkur stráðu blómum á leið
hans, Hussein, konungur, bauð
páfa velkominn og fagnaði
honum sem boðbera friðar og
mannkærleika.
Hussein hafði ákveðið, að
heil herdeild fylgdi páfa á
leiðinni til Jerúsalem, auk
hinnar venjulegu lögreglu og
þjóðvarnarliðs. Þegar til kom
reyndist allur þessi skari eiga
fullt í fangi með að gegna
hlutverki sínu.
Leiðin frá Amman til Jerú-
salem er 86 km. löng og fór
páfi og fylgdarlið hans þang-
að í bifreið, en Hussein kon-
ungur sveimaði yfir í þyrlu,
er hann sjálíur stýrði. Á leið-
inni hafði páfi viðdvöl við
bakka árinnar Jórdan, þar
sem Jóhannes skírari er tal-
inn hafa skírt Jesús.
Páll páfi ætlaði að halda
stutta ræðu, þegar hann kæmi
inn í hina fornu heilögu borg
— Jerúsalem — en hann
fékk aldrei tækifæri til þess.
Því þegar biíreið páfa ók inn
á torgið við Damascus hliðið
kom mannhafið æðandi á
móti. Fréttamenn, prestar,
nunnur, börn og hermenn
hörfuðu fyrir bylgjunni og í
meira en hálfa klukkustund
komst bifreiðin hvorki fram
né aftur. Fagnaðarlætin voru
svo áköf, að ísraelsmenn
fengu ekki staðizt forvitni
sína og kíktu yfir borgar-
mörkin, vitandi, að þeir gætu
átt von á byssukúlu frá Ar-
öbum, — a.m.k. undir eðli-
legum kringumstæðum.
Rétt áður en páfi kom að
hliðinu smeygði hann sér út
úr bifreiðinni og stóð þá þegar
augliti til auglitis við þús-
undir manna, er hrópuðu á
mörgum tungum „Lengi lifi
páfinn“ og skvettu á hann ilm
efnablönduðu vatni úr ánni
Jórdan. Páfi tók þessu bros-
andi, en hinir arabísku her-
menn voru lítið hrifnir. Þeir
veifuðu byssum yfir höfðum
sér, rifu trjágreinar úr hönd-
um fagnandi barna og sveifl-
uðu í kringum sig, í tilraun
til að brjóta páfa leið áfram.
• LEIÐ AÐ GOLGATA.
Páfi barst með mannfjöld-
anum eftir Salomonsstræti og
sneri þaðan tii hægri inn á
Via Dolorosa, götuna, seim
Kristur gekk píslargönguna
með krossinn upp að hæð-
inni Golgata.
Á meðfylgjandi korti af
Jerúsalem eru merktir hinir
fjórtán áfangastaðir Via Dol-
orosa, en hver og einn þeirra
hefur sérstaka þýðingu. Hinn
fyrsti er Gabbata, þar sem
Kristur var framseldur og
annar, þar skammt frá, —
þar sem hann tók við kross-
inum. Páll páfi VI hóf leið-
ina eftir Via Dolorosa við
þriðja áfangastað, í lítilli kap-
ellu, sem kaþólskir Pólverj-
ar reistu fyrir nokkrum ár-
um. Þar kraup páfi frammi
fyrir myndastyttu, er sýnir
Jesús hrasa í fyrsta sinn með
krossinn.
Via Dolorosa er þröngt
stræti, með verzlunum og
veitingastofum til beggja
hliða. í giuggum getur að
líta ýmiss konar varning,
kjöt og ávexti, japanskt
krydd, niðursuðuvarning frá
Bandaríkjunum og tékknesk-
an skófatnað.
Fjórði áfangi strætisins er
þar, sem Jesús á að hafa séð
móður sína og fimmti áfangi,
þar sem Simoni frá Kyrene
var fenginn krossinn. Þaðan
fer að halla upp í móti. Á
einum stað skagar trésmíða-
verkstæði út í þrönga göt-
una og áður en komið er að
sjötta áfangastað er farið um
bogadregin undirgöng og
þangað berst ilmur frá ilm-
efnaverksmiðju í grendinni.
Aftur er farið um undirgöng
að sjöunda áfanga nú veit-
ingastofa.
Á áttunda áfangastað á
Kristur að hafa sagt við hinar
grátandi konur, er fylgdu hon
um: „Jerúsalems dætur grát-
ið ekki yfir mér, en grátið
yfir sjálfum yður og yfir
börnum yðar. Því að sjá, þeir
dagar munu koma, að menn
munu segja: Sælar eru ó-
byrjur og þau móðurlíf, er
ekki hafa barn alið, og þau
brjóst er ekki hafa gefið að
sjúga. Þá munu menn taka
að segja við fjöllin: Hrynjið
yfir oss, og við hálsana: hylj-
ið oss. Því að ef menn gjöra
þetta við hið græna tré,
hvernig mun þá fara fyrir
hinu visna.“ (Lúk. 23.
Níundi áfangi er þar, sem
talið er, að Kristur hafi hras-
að í þriðja sinni og þar sem
á kortinu er merkt 10—14 er
þar sem hann var sviptur
klæðum, negldur á krossinn,
líflátinn ásamt illvirkjunum
tveim og loks þar sem Jósef
frá Arimaþeu lagði líkama
hans í hina höggnu steingröf.
För páfa um Via Dolorosa
lauk með þvi, að hann söng
messu í Grafarkirkjunni, sem
var svo þéttskipuð, að menn
gátu sig hvergi hrært. Aldrað-
ur múnkur fékk aðsvif og var
borinn burt. Eldur kom upp
í rafmagnsleiðslum, er bætt
hafði verið við vegna sjón-
varpsstökumanna og öll raf-
ljós í kirkjunni slokknuðu,
svo að páfi varð að ljúka
messunni við kertaljós. Ró
sinni virtist hann halda ó-
skertri hvað sem á gekk. En
haft er eftir sjónarvottum, er
nærri stóðu, að tár hafi glitr-
að á vöngum hans, meðan
hann söng guði sínum lof
fyrir að hafa leitt sig til þessa
staðar. Að messu lokinni baðst
páfi fyrir í einrúmi í graf-
hvelfingunni.
• f GETHSEMANE
Um kvöldið heimsótti páfi
Gethsemane garðinn, — eftir
að honum hafði gefizt tóm til
þess að snæða kvöldverð og
ræða lítilsháttar við trúar-
leiðtoga Jórdaníu. Mannfjöld
inn var þá sízt minni en fyrr
um daginn og tóku hinir ara-
bísku hermenn nú til bragðs
að ryðja páfa brautina með
brynvarinni bifreið. Eins og
áður tvístraðist fylgdarlið
pafa, og eitt sinn, er Tisser-
ant kardináli, sem er nær átt
ræður, reyndi að komast til
herra síns, var hann sleg-
Framh. á bls 16