Morgunblaðið - 12.01.1964, Blaðsíða 2

Morgunblaðið - 12.01.1964, Blaðsíða 2
2 MORCUNBl AÐIÐ Sunnúdagur 11. jan. 1964 á C GLOBO ■A' 2-12-63 ☆ PógFng 3 Rio d* J*nalj?o E)i^sS®5'Jssafea S©VB©fB€® Qm© Caafesa © SJmrasa lB5ti®i d3e SD©i^snfjeBis » OSSOS 4» "O J«rn»r* »vbll((r*m, ,,wr»*. «h»lr* JTjJ vm d*cvm*nt» cuja (•nh*cím*nt* 1» _m»»m* mutte< L * inUrtnt t tedoi •• b-..il.ir»«. ftr !■•• n•',• • di* "‘«m* O GLOBO • ítpreduf, h«j«, n« inttgrt. Trtlt-tt d« m**' • **•**• m vm« ttrlt da diplcm.t. Al««.nd«r DimMtcti Me- ••»»rn«nt«"; "»« rttor, da Embalxad* d« UHSS »m Cub«, • ««v •***m» *•»• * 1« «•!••• V. Khab.tihin, qu« ••rvi« na Imbtliadi nt m*m-' • • maier ■ratil. 0 Sr. More.oy dif qv« Cvb« 4 um« Mt.«! J»*,,**«i». ***»«*»! h.bitad* p«r »*lvtg«n« • lai •vlr«« r«t«r»nci<i; d*MÍre«*t •• povo (ub.no, «om* •• ~d« quo •• S«nfadot Num Barril de Pólvora l, qu« Ct.tro n*« •ö.«« « • jud« ••viética, A Clatto Nogra 4 o Pior popul.cio d* cir brancot) 4 •vp*r»tí idiattt", « (!•••« n«gr• 4 ( pior.l d«, náo diltrt muito ' " ' • « ilMvt" • l»u« Itdtr.i tttf* tn.í«.« •nfro • m*<*«« • • Kpv I do n.grot • b-.nco. n«• l«m'. pr»guic»«. # primitiva. Dlf, 1*mb *- -ib« «m qu* dlr*«4« c.ndug* m*», com i*ui amigoa, n*«C ■ r»<-rito K4 1 . •b.olut.mrn , I “A rla.< ; mode. - ná« I 1 lr". A m..o lh*«. r«i« nrcra t, n»ltur.lmrnt», ■ pl*r. m»«, • fre»>« muit* dirrrmc. «ntr« *lr« • • 'rl.»« «nvr > doi brancn. parrr* nrirot. « • mamri* d->» nio t.m in.Irucio. »•-> muite prrfulcoMM « ’ Hn Mnn H..r. m.- . -____ dr falla Hr o iC«( Itio »abri ______________ >. • mcnor ><1rl« >óbrt ö marTlanto-lrninii_________ •Ji.d.nd., • »ru podrr • *nv4mo rairtám ,;Sr nie r.nivá .........................._ | rsp»co dr um mét. E olh« ti quanlo juniucio • prnpoiilo. O pr.pfío . • acntid*,d« romuntomo « ni« qualqu'r t«repo livr« par« dr- ___________ ________ . Krcrbl • aua r»rU • arradrco. ihr, do /umlo do roracio, ptl« mtjnta. Foi-m« Mprctalmrnl • Cradévrl -abrr qut aua Júlla «•<•-«• rr.tabrltctn •- tindo mrlhnr. Con.r«ul obtrr mrdtr.mrntot am< (|Ut proctir»r*l mand»r par« V.. • l««o lalvti a »)udr. r«lr< aqul rnm • mi'dico lbcal, r éle o« rrcomtndotj, Uiirndo qu« »t trata d« uma drO|!« nov* aitu'.o u»»da no» K.tadnt Lnidoi. > Acnta. dirrl alcuma. palavraa >obr« a minha vida. Eatou; , . , ft/trinho, toitto •rmprr. A minha mulhtr • ftlhot ».nd« r.tao em; ttlOO fcOffB O IV\Ocae" • O Homem Mmcnu r n.tast Qttr nin hi r«prranca. dr quc élt« vrnhamj ' ■ 1 — - ■ para ri. T»lvt« «r)« mrlhor »**im. Pe um l»d«, tu trnho »«u-| "Dinhrlre, romlda, arma* rtc. nao po»io deiair 0t prnaar dadct délr«. m»«. dt oulro. tem« prla »r«ur»nc« drlr. tt/K-'Drmoi • Cub. • apcltdn dr!«-u nobtníon r qu« élta tode* qu. toda ajao "rr1d.>-. Nio ari brm c«m< acontrrru. nrm m» irmbro »c«- I. maa iofo no mru prtmelro a aqul lrmbr«l-ia« Imrdíat*. , ,, , , , «Hr. dr )Mbin»«H • do- »«|. Kla arrrdita, »pen»» no Qot lé no» )orn»l«. • Ptnaa Qut caldot da Lu« • nA.* •• eonaidr- va«rn». Quer V. mt ____ r_._ «4. F.*tamo» aqul como , rl« polvora. rtpr.iandn qor 'lrrcho' umncadot. élo l V. *ahr rnmo é difícil ronvenrrr ■ mlnha mulhtr. Ai Mulheros Cheiram Como Cóe*. • »Qui é illtv t. provivrlmrntr.. a« » um barril 'Kuby.h lP**c*a» ■*•’, no'»» ajuda parrct _____ /*»«• arm fundo. Slm. quan._ |é»l« damoa, man éln prdcm. i • j Ht«. noi Coniidrram animait1 penaa qur caldot di Lu« • nii •• con»í4e-jv i pr4»» Nio. aou'nao, rita 'grnte •« apronmi ri- |,,m »ntrop4lofo. maa m«mo ru pidamrnr do 'pro«rr»*o- — c< bcWadrt- rubanaa. Jt verdade qur ela. tém aangu* qurnt*. chrfuei i concltui* dr que éa- dicio qu» rm no»*« pth ni M»• nunc» tomam Wnho, chetram «omo cir». • pa.-« »t dlver- »r« llhéus.-com •• »«u» lldrrrt !n*» piorra • m«l« rrcéndi prrctao qut • «rntr ralrja eomplrUmrntr j-m- rstio prrirntemrnl* numa /•»« -koUthAtqi*.’ Flc* dlrrm q ri« rntrt • m.c»co e »’»n!r» da revq|u«*«. Ut* »qu) , _ O* "••*•* ■“Klr»fhU” c jm parii*o • ,ra lufar d« • frntr c*t«^» compleUmrntr^ r«l»c6rt Mctate conoteo* Hha Je Selvogem “Aléni do m»t», fol-n»« prol-'íenlemrnld,-lodoe « * |á£lc«.Qti« h« alfufnai «»'4’»» • mt.lhtrM bonl- prftcnccntrf • hoa«_ famtliai, ■•» ai»« oio qurrem m«ot«! fj»ntec htimenn* do que tata trr^,**"**'■ *** * ,u* T*H »C<*r« 4 jl'o. Qu»ndo »nd* na* ma« 'nol»-. I»>be«»«, iu)«ir« « m U*t«ma i:d»mc>n» numa prquena cidadcjJpHmtllv* paltce »ul-}: ter rcl»<*c« aorlail tom »»j»mrricanoft •« atarmrlham m»» I “<i, Pahit«»te« da IHt*. *»(•!• p»r» »QuJ dttr »»r • plor lu«»r de«- j l»»t»r d« »«*unlo« »ftrt»l» • •*• *»dot. j n'ttnt lecnnlofla ,qut d«,do »qu| >ab» qu» ArtHyh cmn ptrmi.H. e«prc,.l_ DoU| l>»» aqul tlt 4 »■ #.l. n.m n.da »dl»nU.». A> v4rr»_ ech»!.contíélmcnt. d. CubtTcMtV* dn» mcit» éomp»nhciro» dc 1ra- um fosfrno. ronfurm* • «••*» irnamentr "110« é mrlher •u-lpoooalmcnlr qurrU romner battw foram mandado. dr volU mantirt d« rntrndrr n>a» cot- f.uue .. --------- I'“!r“ ím".p*r por TioUrrm é**t» rrfulamen-jlaa. Trau-ar. pur» • aimp'w ‘‘Sinlg-se Felix de Eslor no Brotii'* •dlantaia. A» tentr Ifur é mr1..«, , yr.suajmcme. querta romper re- o» oouoi ‘»mj«M- Chinr- jlacár, conox*. M» fni Impedl- " **’ “* »'*r»x 4'nhriro.do d« lom.r •»« atltud. p$r — Villimenn Framh. af bls. 1 hversu erfitt er að sannifæra kon una mína‘‘. Það er hundaþefur af kvenfólkinu. „Hún trúir því se>m hún les í dagblöðunum og heldur að allt sé hér svo dásamlegt og sér mig sennilega fyrir sér umikringdan fögrum kúbönskuim konuon. Hún ætti bara að sjá þessar kúbönsiku „fegurðardisir“! Það er satt, að blóðheitar eru þær. En þær fara aldrei í bað og það er af þeim hundaþefur og til þess að geta skemmt sér með þeim verður maður að vera útúrdrukkinn. Auðvitað eru hér líka ásjálegar stúlkur og vel ættaðar en þær forðast allt samneyti við okkur“. Villimannaeyjan. „Okkur er líka meinað að hafa nokkuð saman við fólkið að sælda nema í opinberum erinda- gerðum og með sérstöku leyfi. Tveim félaga minna var vísað úr landi fyrir brot á þessum reglum. Það virðist ef til vill ótrúlegt, en Kúbanar bera hvorki til okkar traust né hlýhug. Ég held þetta svari mörgu því sem þú spurðir um í síðasta bréfinu þínu. Lýsing þín á Brasilíu keori- ur mér engan veginn á óvart. Þessi Suður-Ameríkuríki eru ber sýnilega hvert öðru lík, en hérna held ég þó sé langverst að vera. Hér er hvorki land né lands- stjóm í þeim skilningi er við leggjum í þessi hugtök. Þetta er etkki annað en eyja byggð villi- mönnum, hvítum, svörtum og blönduðum, sem vita ekki hvað þeir eru að gera. Jafnvel leið- togi þeirra (en skeggið hans held ég sé það eina sem ég dáist að hérna) veit ekki hvert hann er að fara með þá“. Þeir liggja á bæn dag og nótt „eins og asnar“. „Sá hluti þjóðarinnar sem blakkur er eða blandaður (og jafnvel margir hvítir menn líka) trúa enn á svartagaldur og liggja á bæn nætur og daga eins og asnar. Þeir eru mestu leti'blóð og láta hverjum deginum nægja sína þjáningu. Þeiim þykir mest í það varið, að flatmaga á strönd inni og drekka daunillt comanið sitt með alra handa útáláti, sem ég fæ bara kveisu af“. og skortir skipulagningu og stefnufestu. Castro sjálfur og vin ir hans skilja ekki kommúnism- ann og hafa ekki hugmynd um hvað Marxism-Leninismi er. Ef við ekki aðstoðuðum hann myndi stjórn hans kollvarpað innan eins mánaðar. Og hamingjan má vita hve mikið vio höfum látið þeim í té“. Þeir eru mitt á milli apa og manna. „Peningar, matvæli, vopn, o.s. frv. Við köllum Kúbu stundum að gamni „Kubyshaka“, því öll okkar aðstoð virðist fara beint í botnlausa hít. Því meira sem þeir fá, því heimtufrekari verða þeir. Þeir líta á okkur eins og ein- hverjar furðuskepnur utan úr geimnum og okkur finnst þeir vera fangar okkar. Ég er ekki mannfræðingur, en ég hef nú komizt að þeirri niðurstöðu, að kúbanska þjóðin og leiðtogar hennar séu á einhverju millistigi milli manna og apa. Kirgisar okk ar og Yakutar eru líkari mennsk um mönnum en þetta fólk. Þegar ég geng hér um götur (einkum í smáborgum) get ég ekki að mér gert, að finnast ég eins og Róbinson Krtisó og allt hitt fólk ið eins og Frjádagur. Ég get ekiki útskýrt það sem skyldi, en strax fyrsta daginn héma datt mér Róbinson Krúsó og villimennirn ir í hug. Hvort sem þú trúir því eða ekki, er þetta fólk óðum að nálgast „framþróun“ — ástand það sem fyrirfinnst í landi okk- ar jafnvel í lítilsigldustu og af- skekktustu samyrkjubúunum. Þeir segja, að Kúba hafi verið hreinasta paradís og hvíldarstað ur fyrir byltinguna. En allt sem ég kem auga á hér núna er sult- ur og seyra og frumstætt þjóð- félagsskipulag“. Vertu feginn að þú skulir vera í Brasilíu. „Taekni okkar mun engu fá áorkað hérna. Stundum finnst mér meira að segja, að það myndi vera betra að hjálpa hin- um kínversku „vinum“ okkar en ka-sta peningunum á glæ hér. Ég held þú skiljir hvað ég á við. Júní er nýbyrjaður og hitinn etr Negramir eru verstir. „Negramir eru að sjálfsöigðu verstir, en annars er yfirleitt ekki mikill munur á þeim og hinni „ráðandi stétt“. Flestir hvítu mennirnir gætu allt eins verið negrar og meiriihluti bæði hvítra manna og negra er ó- menntaðuir og mjög latur og frum stæður. íbúar eyjarinnar eru aug ljóst dæmi um fólk sem dregizt hefur aftur úr siðmenmngunni að verða óþolandi. Talaðu máli mínu í Moskvu, svo ég geti gert mór von um að komast héðan iifandi. Við reynum að forðast misskilning og samneyti við ibú- ana enda þótt við kæimum hingað sem yfirboðarar þeirra og læri- feður. Og þeir líta okikur líka grunseimdaraugum. - Kúbönsku starfsimennirnir sem ég hitti öðru hvoru auðsýna okkur ekkert þakklæti fyrir það sem við erum að gera hérna. Allir vita, að eftir átökin um Kúbu nýverið vildi Castro persónulega slíta sam- bandi við okkur. Aðstoðarmenn hans fengu hann samt ofan af því með því að sannfæra hann um að án aðstoðar okkar myndi allt fara í kaldakol á Kúbu. Meðal embættismanna hérna ganga nú kviksögur um að gert hafi verið samsæri gegn Castro og honum muni verða steypt af stóli innan skamms. Jæja, ég held það sé ekki meira frá mér að frétta í dag. Vertu því feginn, að þú skulir vera í Brasilíu en ekki hérna, enda þótt lýsingin í bréfi þínu gefi i skyn, að á- standið þar sé ekki ósvipað því sem það er hérna. Ég sendi Júlíu og írenu litlu kveðjúr og óskir um állt gott. Gerðu það fyrir mig, að láta konuna þína ekki komast í þetta bréf. Beztu kveðj ur til vína okkar. Alexander“. James K. Penfield, sendiherra B andankjanna, afhendir forseia íslands, herra Ásgeiri Ásgeirssyni, bókagjöf bandaríska bóksala- félagsins. Hjá þeim stendur Rey mond Stover, forstjóri banda- rísku upplýsingaþjónustunnar. i Bandarísk bókagjöf í bókhlööuna á Bessa- stöðum SENDIHERRA Bandaríkjanna James K. Penfield heimsótti forseta íslands í gær og afhenti honum að gjöf yfir hundrað amerískar bækur, er bandaríska bóksalafélagið hefir gefið hingað. Skýrði sendiherrann frá, að samskonar bókagjafir væru af- ihentar þjóðihöfðingjum ýmissa landa, sem sýnishorn banda- rískra bókmennta og menningar. Hefir bandariska bóksalafé- lagið á fjögurra ára fresti, síðan 1929, gefið bæku-r til Hvita húss- ins í Washington, en ákveðið árið 1962, með vitund þáverandi forseta Bandaríkjanna, John F. Kennedy, að þjóðhöfðingjum ýmissa ríkja skyldu einnig send- ar bókagjafir á svipaðan hátt og gert hefir verið til Hvíta húss- ins. Forsetinn þakkaði þessa veg- legu gjöf og skýrði sendiherran- um frá, að bækurnar myndu varðveittar í bókhlöðu þeirri DR. Róbert Abraham Ottósson stjórnaði Sinfóníuhljómsveit ís- lands á tónleikum hennar í sam- komuhúsi Háskólans sl. fimmtu- dagskvöld. Það leynir sér aldrei, þar sem hann á í hlut, að þar fer alvarlegur og einlægur listamað- ur, algerlega trúr þeim viðfangs- efnum, sem hann tekst á hendur og vandur að vali þeirra, laus við alla sýndarmennsku og oflátungs hátt. Það kann að vera, að afrek sumra þeirra aðkomumanna, sem stýrt hafa tónleikum Sinfóníu- hljómsveitarinnar að undanförnu sýnist æsilegri og meira „spenn- andi“, en það má fullyrða, að um þessa mikilvægu kosti stendur enginn þeirra honum framar. Allt þetta kom skýrt fram á þessum tónleikum. Flutt voru þrjú öndvegisverk, sem falla á- gætlega saman á efnisskrá, þótt vera megi að sumum áheyrend- um hafi þótt heildarsvipur tón- leikanna helzt til þungbúinn. Fyrsta verkið, Tragische Over- tiire (Sorgarforleikur) eftir Brahms, átti mestan þátt í að skapa þennan hugblæ, enda er þar sannarlega um tragískt verk að ræða, — kannske helzt til ein- hliða tragískt. — Það má telja sennilegt, að það orkaði sterkar á áheyrandann, ef þar væru meiri skipti skugga og birtu. Lieder eines fahrenden Gesell- en (Söngvar förusveins) eftir Gustav Mahler heyrðust nú hér í fyrsta skipti, hugljúft verk og heillandi, og stórum betur fallið sem nú er verið að reisa á forsetasetrinu að Bessastöðum. Bækurnar eru til sýnis á bóka- sýningu þeirri, sem Upplýsinga- þjónusta Bandaríkjanna hefir í Þjóðminjasafninu og verður opnuð í dag. (Frétt frá forseta íslands) — Panama Framh. af bls. 1 og að skurðurinn yrði annað hvort þjóðnýttur eða fenginn al- þjóða eftirlitsnefnd til umráða. Kvartaði Boyd yfir því hve lítl- ar tekjur Panama hefði af skurð inum. FÁNAMÁLIÐ Bandaríkjamenn ráða yfir 16 kílómetra breiðu svæði meðfram skurðinum, samikvætmt samining- unum,sem gerðir voru 1903 þeg- ar Bandaríkjamenn gróíu skurð inn. Samningurinn er enn í gildi, til flutnings á sinfóníutónleikum en velflestar þær óperuaríur og margt af þeim sönglögum, sem tóku svo mikið rúm á efnisskrám Sinfóníuhljómsveitarinnar í fyrra. Ameríska söngkonan Betty Allen fór með einsöngshlutverk- ið í þessu verki og skilaði því glæsilega. Um söng hennar hefur nýlega verið skrifað hér í blaðið, og er litlu við það að bæta. En undur má það kalla, að þessi stór brotna dramatíska söngkona skuli „ganga laus“. ef svo má segja, í stað þess að vera fastráð- in við eitthvert af óperuhúsum stórþjóðanna. Síðasta og mesta viðfangsefni •þessara tónleika var sinfónía Schuberts i C-dúr, nr. 7 (eða 9). Þetta undurfagra og stórfenglega en þó fíngerða verk naut sín hér að flestu leyti vel, og margir staðir í því voru áberandi fallega leiknir. Um hraðaval í tónlistar- flutningi má jafnan deila, og vafa laust má segja, að þessi flutning- ur, t.d. í öðrum þættinum, hafi verið í hægasta lagi. En þannig kemur ýmislegt til skila, sem ann ars kynni að fara forgörðum, og heildarsvipur verksins spillist ekki við það. Robert Schumann talaði um „himneska lengd“ í sambandi við tónlist Schuberts. Hér á það sannarlega við. En það verður að gefa sér tima til að njóta hennar, og til þess þarf vissa andlega ró og jafnvægi, sem víst getur ekki talizt meðal höft'^-'nkenna þessara tíma. Jón Þórarinsson. og öll mannvirki eign Bandaríkj I anna. í fyrstu vai það svo, að litið var á þetta 16 kim. belti sem handarískt landsvæði, og þar blakti bandaríski fáninn einn. En 1959 urðu uppþot og áreikstrar í Panama út af „fánamálinu" og lcröfðust Panamabúar þess að fáni Panama yrði einnig notaður á bandaríska svæðinu. Eisen- hower, þóverandi forseti, viður- kenndi að landsvæðið væri eign Panama og að þess vegna væri rétt að flagga með Panaim.a-fán- anum við hlið hins bandarisika við opinberar byggingar. Síðan hefur notkun Panama-fánans stöðugt farið vaxandi, og er nú svo komið að hvergi má flagga með bandaríska fánanum nema Panama-fáninn blakti við hlið hans. Hefur þetta vakið mikla reiði bandarískra manna i Pan- ama. YFIRVÖLDIN í Panama hafa nýlega ítrekað kröfur sínar um hætokaða leigu af leigunni af land svæðinu við skurðinn, en leigan er nú 1,93 milljónir dollara á ári. Einnig vill Panamastjórn fá þessari svipar nokkuð til deil- aðild að stjórn skurðarins. Deilu unnar um Suez-skurðinn sem Egyptar þjóðnýbtu 1956. En Suez skurðurinn var eign einkafyrir- tækis. Það er Bandaríkjastjórn, sem á Panamaskurðinn. Á landsvæðinu við Panama- skurðinn hafa Bandaríkjamenn um 10 þúsund manna herlið, en auik þess búa þar um 36 þúsund Bandarikjamenn, starfsmenn, skurðarins og fjölskyldur þeirra. Ýms blöð í Bandarikjunum taka að nokikru leyti upp mál- stað Panama í ritstjórargreinum í dag. Þannig segir til dæmis The New York Times að land- svaeðið við skurðinn sé einasti staðurinn á jörðinni þar sem finna megi bandariska borgara með nýlenduhugarfari. Segir blaðið að segja megi að Panama- búar séu óréttlátir í kröfum sínum og vanþakildátir, og að kröfur þeirra vaxi jafnt og þétt ef eitthvað er látið eftir þeim. Hinsvegar verði einnig að benda á að stjórn Bandaríkjanna vilji ekki viðurkenna að öll vanda- mál, er varða fullveldi og sjálf- stæði, séu nú hættuleg og erfið úrlausnar. Þau mál er ekiki unnt að þagga niður með valdi, segir blaðið, né heldur með þvi að vitna í gamla samninga. New York Herald Tribune segir að Bandaríkin verði að koma rausn- arlega fram við Panama i þessu máli, ekki aðeins að því er varð- ar yfirborðsmerki yfirráðadeil- unnar, eins og „fánamálið“, heldur einnig fjárhagslega og að því er varðar sambúð Pana«na- búa og bandarískra borgara á landsvæðinu við skurðinn. Sínfoníutónleikar

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.