Morgunblaðið - 21.01.1964, Blaðsíða 20

20
MQRGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 21. jan. 1964.
*
GAVIN HQLT:
36
ÍZKUSÝNING
í forstofunni var dyravarðar-
borð með símaskipti, en enginn
dyravörður. Lyftan kom hvín-
andi einhversstaðar að ofan. Ég
óttaðist mest, að dyravörðurinn
kynni að vera í henni, svo að
ég gekk upp í stigann. Ég vissi
númerið á íbúðinni, en ég vildi
fyrir hvern mun forðast allt sím
tal á undan mér.
Ég var að gá að D. 11. Ég
gekk upp stigann þangað til ég
fann rétta bókstafinn og síðan
eftir gangi, tíl að finna númerið.
Þetta hús leit helzt út eins og
fangelsi af betra taginu.
Ekkert svar kom þegar ég
hringdi. Mér datt í hug, að ef
til vill væri stúlkan enn ekki
komin heim. Og kæmi kannski
alls ekki heim. Ég reyndi hurð-
arlásinn, en árangurslaust. Ég
hringdi aftur. Ég athugaði læs-
inguna, en hún var ekki ein
þessara, sem hægt er að opna
með hárnál.
Ég þrýsti á bjölluhnáppinn í
þriðja sinn og lagðist á hann. Ég
fór að geta mér til um í hvaða
átt hún hefði hlaupið, ef hún
setlaði sér að hlaupa burt, og
Höfum flutt
raftækjaverzlun
okkar að
langavegi 172
Vekla
alltaf lá ég á hnappnum. En þá
var hurðin allt í einu rifin upp
og hún stóð þarna. Hún var í
ljósrauðum innislopp, sem hefði
aldrei haldið á henni hita að
vetrarlagi. Og svo var hún bál-
vond.
— Til hvers er verið að
hringja svona hjá mér? spurði
hún.
—Afsakið, en ég hélt, að þér
væruð ef til vill sofandi, sagði
ég. — Að rninnsta kosti *voruð
þér lengi að koma til dyra.
— Ég er allan þann tíma, sem
mér sýnist, að því, þegar það er
minn eigin tími, svaraði hún. —
Og ég tala ekki við gesti, nema
koma þeirra sé tilkynnt áður.
Ég mældi ha"na ofan frá svarta
hárinu og niður í rauðu inni-
skóna og hugsaði mér að vera
nú harðneskjulegur.
— Gott og vel. Ég skal fara
niður til dyravarðarins og láta
hann tilkynna komu mína. Þér
verðið kannski ekkert hrifnar af
því, en hitt skal ég bölva mér
upp á, að þér látið mig ekki bíða
lengi.
— Hvað viljið þér? Hver eruð
þér?
— Ég er lögreglumaður. Þér
höíðuð skipun um að vera
heima, ef yðar gerðist þörf. Ég
hringdi upp hjá yður og þér
komið ekki til dyra, svo að ég
hringi dálítið meira.
Henni var órótt. — Hvernig
átti ég' að vita,' hver þetta var?
kvartaði hún, og var enn móðg-
uð. — Mér var aldrei sagt, að
ég mætti ekki fara í bað eða
laga mig til í framan. — Ég
vona, að ég megi laga á mér
andlitið?
— Auðvitað, sagði ég.— And-
litið eigið þér sjálf.
-—Það var nú það, sem ég var
að gera, þegar þér hringduð.
— Mér datt það næstum í hug,
sagði ég. — Og eins hitt, að þér
væruð að nota ofmikið af ósýni-
legu kremi, og þessvegna hélt
ég áfram að hringja.
— Hvað eigið þér við með
því? sagði hún og sendi mér
eitrað augnatillit.
— Notið yðar eigin dóm-
greind, sagði ég. — Þér vitið
mætavel, hvernig á stendur fyr-
ir yður.
— Þér eruð óþarflega ósvíf-
inn, sagði hún, — Þér ættuð
heldur að nota einhverja dóm-
greind sjálfur, eða þá ég kæri
yður fyrir ósvífni við mig. Það
er víst ætlazt til þess að rann-
sóknarlögreglumenn sýni fólki
sjálfsögðustu kurteisi
— Ég er nú ekki þannig lög-
reglumaður, sagði ég. — Ég er
einkaspæjari. Ég heiti Tyler og
ég var ráðinn af frú Thelby tii
að rannsaka trúnaðarmál.
— Þá gétið sér snautað burt.
Ég hef ekkert við yður að tala.
Hún reyndi að loka dyrunum,
en ég var með fótinn á milli.
Það jók reiði hennar uip allan
helming. Hán ýtti við mér. Hún
hótaði að kalla á lögregluna. Ég
ýtti henni inn fyrir og fór á eftir
henni. Þó ekki langt. Rétt inn
fyrir þröskuldinn.
■»— Bíðið andartak, sagði ég. —
Ég trúi ekki öðru en þér hafið
sitthvað við mig að tala, ung-
frú Schlussberg.
Höfuðið á henni hrökk til
baka, rétt eins og hún hefði feng
ið högg undir hökuna. Og hit-
inn í henni lækkaði svo mjög,
að ég var hræddur um, að hún
gæti haft verra af því.
— Ég heiti Lacoste, sagði hún
og röddin var næstum hvísl.
— Það þýðir nú ekki annað en
það, að þessi maður hefur gifzt
yður, svaraði ég. — Mér er nú
nokkurnveginn sama, hvort þér
heitið Josie Schlussberg eða Jos-
ette Lacoste. En aðalatriðið er,
að' þér eruð dóttir hans Abe
Schlussberg.
— Snáfið þér út!
— Þér voruð ekki svona staf-
fírug í París forðum. Þér lædd-
ust burt meðan tækifæri var til,
þegar þar fór að hitna. Þér vild-
uð láta yður líða vel, eða voruð
þér kannski hrædd? En í dag
sýnduð þér foreldrum yðar meiri
ræktarsemi. Þér höfðuð áhuga á
að bjarga atvinnu föður yðai
fyrir hann. Þér hlupuð til hans
Thelby til að biðja hann að sker-
ast í leikinn, þegar rifrildið hófst
niðri. Þegar lögreglan sleppti
yður eftir morðið, fóruð þér ekki
eftir skipun hennar um að vera
heima. Þér þutuð út í White-
chapel til þess að vara við alvar
legri vandræðum. Var þetta af
eintómri ræktarsemi, eða sáuð
þér yður sjálfri einhvern hag í
því? Eða urðuð þér kannski
hrædd —- ennþá hræddari en í
fyrra skiptið?
— Út héðan! æpti hún og var
nú enn grimmari en áður.
— Þa_ð skal ég gera ef þér
viljið. Ég hálfsneri mér við og
tók eitt skref áleiðis til dyr-
anna, en hafði þó aldrei augun
af henni. — Ég skal fara út úr
íbúðinni yðar, frú Lacoste. Ég
skal fara beint niður. Ef til vill
nota ég lyftuna. Svo ætla ég að
fá lánaðan síma hjá dyraverðin-
um, og hvað haldið þér, að ég
geri svo næst? Ég ætla að
hringja í Bursihenn lögreglufull-
trúa og biðja hann að skreppa
hingað, og eftir nokkrar mínút-
ur fáið þér svo ánægjuna af að
hitta hann, og segja honum,
hvaða erindi þér áttuð í skrif-
stofuna hennar frú Thelby um
miðja nótt.
Hún stirðnaði upp. Stóð þarna
með galopinn munninn, en kom
engu orði upp, langa stund. En
loks þegar það varð, talaði hún
ekki annað en vitleysu.
— Þetta er lygi! sagði hún. Ég
kom ekki nærri skrifstofunni. Ég
var í leikhúsinu.
Ég spurði ekki, hvað leikritið
hefði heitið, enda áhugalaus um
það. Ég sagði bara: — Þá slepp-
ið þér. Það eina, sem þér þurfið
að gera, er að sanna það. En svo
ætla ég að segja Burchell, að ég
hafi séð yður hjá Clibauds á
sama tíma og svo getur hann
ákveðið, hvort okkar hefur á
réttu að standa.
— Hvað á þetta að þýða?
sagði hún. — Er það ætlun yðar
að kúga af mér fé?
— Svo að þér þekkið eitthvað
til þeirra hluta? hvæsti ég á
móti.
3|tltvarpiö
JÚMBÓ og SPORI ~Teiknari: J. MORA
Þegar galdramaðurinn var farinn,
kallaði drottningin fyrir sig herfor-
ingja sinn. „Maur minn góður“, sagði
biui, „ég skipa þig hérmeð foringja
þessarar herferðar. Taktu með þér
þá hermenn sem til þarf. „Skal gert,
Yðar Náð,“ svaraði herforinginn.
2. Allt í einu var kominn allur ann-
vr svipur á rústimar. Það var eins
og jörðin yrði lifandi, fram úr öllum
krokum og kimum komu mauraher-
menn, það mátti sjá á þeim, að þeir
vi ru á leið í stríð.
3. Meðan á þessu gekk lá Spori
andvaka. Það var ekki vandi hans
aila jafna .... og hann lá þarna og
bugsaði um það hve oft hann hefði
ekki feginn viljað gefa mikið til að
geta sofið .... en ekki sofnaði hann
bí því.
KALLI KÚREKI —Teiknari; FRED HARMAN
ÞriSjudagnr 21. Janúar
7.00 Morgunútvarp (VeSuríregnir
Tónleikar — 7.30 Fréttir — Ton„
leikar — Morgunleikfimi — 8.00
Bæn — Veðurfregnir — Tón-
leikar — 8.30 Fréttir — Tónleikar
— 9.00 Úrdráttur úr forustu-
greinum dagblaðanna — 9.10
Veðurfregnir — 9.20 Tónleikar
— 10.00 Fréttir).
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar — 12.25
Fréttir og tilkynningar).
13.00 „Við vinnuna". Tónieikar.
14.40 „Við sem heíma sitjum": Margrét
Margeirsdóttir flytur erindi um
vandamál ungiinga.
15.00 Síðdegisútvarp (Fréttir og tilk.
—Tónleikar — 16.00 Vpðurfregnir
— Tónleikar — 17.00 Fréttir —
Endurtekið tóniistarefni).
18.00 Tónlistartími bamanna (Jón O.
Þórarinsson).
18.20 Veðurfregríir.
18.30 Þingfréttir. — Tónleikar
18.50 Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Einsöngur i útvarpssal: Einar
Sturluson syngur. Við hljóðfær-
ið: Dr. Hallgrimur Helgason
a) Tvö lög eftir Áskel Snorrason
„Sólkveðja" og .Kvöid'.
b) Tvö lög eftir Bjarna Þor-
steinsson: „Vor og haust" og
„Taktu sorg mína".
e) „Vor" eftir Pétur -Sigursson.
d) „Ef engill eg væri" eftir Hall«
grím Helgason.
Y0U LUCKY' S’POSá M£
NOFINDYOU ,YOU
D£A0 LAST Nlö
WILLYOU SELLME
ONEO’YOUe BURROS,
A LITTLE&I2UB, AN’A
CANTEEN O’ WATER?
WHAT YOU
OOTFOR
TEADE?
Pi
Nú varstu heppinn. Hefði ég ekki
fundið þig í gærkvöldi værirðu dauð-
vr.
Ég hef aldrei verið liættar kominn.
Hvað ætlarðu nú að gera?
Nú langar mig bara til að fara
Jieim. Ég hef fengið nóg af sand-
auðninni. Þessi ferð verður mín sein-
asta.
Yiltu selja mér annan asnann þinn,
eitthvað í svanginn og einn brúsa
af vatni.
Hvað hefurðu að bjóða í staðinn?
20.20 Erindi: Austræna kirkjan (Hend
rik Ottósson fréttamaður)
20.45 TónIeikar: Serenata í A-dúr eftjr
Stravinsky (Charles Hosen leik-
ur á píanó).
21.00 Þriðj udagsleikritið „Höll hatt-
arans", eftir A. J Cronin, i þýð„
ingu Áslaugar Árnadóttur; X.
kafli — lokaþáttur; Oft kemur
skin eftir skúi. — Leikstj órij
Jón Sigurbjörnsson.
21.40 Tónlistin rekur sögu gjna (Dr,
Hallgrímur HeJgason).
22.00 Fréttir og veðurfregnir
22.10 Kvöldsagan: „Óli frá Skuld" eft-
ir Stefán Jónsson; HI. (Höfund-
ur les).
22.30 Létt músik á siðkvöldi:
a) „Bláa griman", óperettulög
eftir Raymond (Einsöngvarar
kór og hljómsveit flytja,
Stjórnandi: Fraz Marszalek).
b) Hljómsveit Kikisóperunnar 1
Berlín ietkur forleik eftir
Nicolai, Weber og Humper-
dinck; Arthur Rother stj.
23.20 Dagskrárlok-