Morgunblaðið - 09.02.1964, Síða 3

r Sunnudagur 9. febr. 1964
MORCUNBLAÐItí
3
%
Sr. Eiríkur J. Eiríksson:
Son guðs ertu
með sanni
Hérna eru nokkrir íslpnzku krakkanna, sem fóru til arsdvalar i Kandarikjunum a vegum
International Christian Youth Exchange og íslenzku þjóðkirkjunnar. — A mýndinni eru, frá
vinstri' Geir Gunnarsson, Itögnvaldur Árelíusson, ETinar Sigurbjörnsson, Guðrún Haraldsdott-
ir, Auður Pétursdóttir, séra William A. Perkins, Stefanía Guðmundsdóttir, Agústa Haralds-
dóttir, Sigrún Aaðalsteinsdóttir, Sveinbjöm Jónsson og Baldur Valgeirsson.
KAUSAR
Á VEGUM Internatinal Chris
tian Youth Exchange og ís-
lenzku Þjóðkirkjunnar hafa
nokkrir tugir íslenzkra ung-
það báru mig allir á höndum
sér. Það var mikið pg fjörugt
félagslíf í skólanum, nei„ ég
fór eiginlega ekkert út með
ið í húsinu þar. sem ég var.
Bæði börn hjónanna voru gift
og farin að heiman og hund
urinn dauður . . . Þetta var
indælisfólk og afskaplega gott
við mig. Oakdale er alveg und
ir Klettafjöllunum og þau
héldu að mér hlyti að þykja
það mikill munur að hafa
fjöllin. En maður sér ekki
fjöllin vestra fyrir trjánum.
Mér fannst þetta mjög
skemmtilegt fyrst með allan
þennan gróður og þessa fal-
legu liti, en svo fékk ég leið
á þessu . . . það voru alltaf
tré, tré og aftur tré, hvert
sem litið var. En það var
dásamlegt í Yosemite Park,
bróðir minn var í Tulsa og
við fengum það í jólagjöf að
hittast þarna og fara í þjóð-
garðinn. Við fórum eins hátt
og við gátum — þau voru
handviss um að ég hlyti að
sakna þess óskaplega að hafa
ekki snjó á jólunum og leit-
uðu dauðaleit að einhverjum
hvítum díl. — Loksins fund
um við einn lítinn skafl og
tókum mynd af mér' og hon-
um . . . Dunda hlær.
„Fyrsta skiptið sem ég átti
að halda fyrirlestur var ég
alveg dauðhrædd og titrandi
á beinunum“, sagði Día, „en
það fór fljótt af . . . ég hef
haldið meira en fimmtíu
Son guðs ertu með sanni.
Sunnudagur í föstuinngang.
Guðspjallið. Matt. 3, 13—17.
Samband Jóbannestr skirara.
og Jesú er nokkurt vandamál
ýmsum fræðimö.nnum. Þeim þyk-
ir ólíklegt, að Jesús hafi látið
skirast af Jóhannesi án þess að
gerast lærisveinn hans, og telja
þeir ýmislegt í guðspjöllunum
benda til þess, að svo hafi verið
um hríð, en síðar orðið skiinaður
þeirra.
Fjarri fer því, að um slíkt
verði dæmt hér, enda táknar
skírn Jóhannesar aðeins aðdrag-
anda aðalatriðis guðspjallsins.
En það felst í þessum orðum:
„Þessi er minn elskaði sonur,
sem ég hef velþóknun á“.
Er hér um að ræða tvö megin-
hugtök guðspjallanna og krist-
innar trúar: Guðssoninn og
Messías.
Margir telja,- að við skírnina
vakni Jesús til fullrar vitundar
um hlutverk sitt og eðli.
Gyðingar hafa alltaf verið mik
ii söguþjóð. Sagnrit eru einn
höfuðþáttur Gamla Testamentis-
ins.
í allri sögu Gyðinga er sterk-
ur þáttur: Guð er að verki í rás
viðburðanna og að baki henni.
Guð segir við Abraham: „Og
niðjar þínir skulu eignast borgar
hlið óvina sinna- Og af þínu af-
kvœmi skulu allar þjóðir á jörð-
inni blessun hljóta".
Er Jósúa, arftaki Móse, lítur
yfir farinn veg og er að kveðja
þjóð sina, finnst honum, að fyrir-
heitin hafi verið uppfyllt í þakk-
arverðum mæli.
En fyrirheitið, sem Abraham
hlaut, er tvíþætt, og aðeins ann-
ar liður þess hefur komið fram.
Fannst mörgum, að seinni liður-
inn rættist um daga Davíðs
Séra William A. Perkins, formaður samtakanna International
Christian Youth Exchange og séra Ólafur Skúlason, sem haft
hefur mestan veg og vanda af vali skiptinemenda hér á ís-
Iandi, líta ánægðir yfir farinn veg.
menna farið til ársdvalar vest
ur til Bandaríkjanna. Síðan
hafa þau komið saman öðru
hvoru, flest þeirra og nú á
föstudaginn hittust þau í kjall
ara Laugarneskirkju í tilefni
heimsóknar séra Williams A.
Perkins, formanns Internat-
ional Christian Youth Ex-
change, sem er hér á eins-
konar „yfirreið“.
Séra William A. Perkins
kvað samtökin International
Christian Youth Exchange
hafa verið stofnuð 1949 og
þá skipzt á nemendum milli
Bandaríkjanna og Þýzkalands.
En árið 1957 hefðu samtökin
aukið mjög starfsemi sína og
væri nú svo komið, að 83
bandarískir nemendur væru
í vetur erlendis á vegum :am
takanna, flestir í Evrópu. í
Bandaríkjunum væru í vet-
ur krakkar frá 15 löndum. Úr
íslenzkri þýðingu á nafni sam
takanna fæst hin kynduga
skammstöfun K. A. U. S. A.
og Kausa kalla krakkarnir
sig svona sín í milli. Þrjú
Kausanna sögðu okkur svo
undan og ofan af dvöl sinni
vestra.
Sigrún Aðalsteinsdóttir,
kölluð Día, fór til Wichita,
Kansas og átti þar heima hjá
„ágætis fólki“, sem taldi sig
afkomendur Nelsons sjóliðs-
foringja og Indíána í hina ætt
ina.
„Eg var þarna í High School
með um 3 þúsund nemendum
(það eru 270 þúsund íbúar í
Wichita). — Jú, það var ægi
lega gaman, ég var eini skipti
nemandinn í skólanum svo
bandarískum strákum", ISig-
rún hlær — „bara útlending-
um. Það var mikið af Norður
landabúum þarna og svo
Persum, Indverjum og Grikkj
um. Grikkirnir voru skemmti
legastir, þeir voru alltaf pott
urinn og pannan í öllu fjör-
inu . . . Við vorum þarna frá
25 löndum . . . nú og svo
héldum við mót og smíðuðum
húskofa fyrir hvert land, strá
kofa, snjóhús og allt þar á
milli, þetta var í leikfimis-
sal skólans, og svo vorum við
þarna hvert í sínum kofadyr-
um og veittum upplýsingar
um lönd okkar og auðvitað
höfðum við tínt til allt sem í
varð háð tu skreytingar og
landkyn við kofana
okkar . . var stórkost
legt og aiv ægilega gam-
an . . .
Baldur Valgeirsson var í
Wakeman, Ohio, og lét mjög
vel af dvöl sinni vestra. —
„Eg var hjá ágætis fjölskyldu
þarna í Wakeman", sagði
Baldur. „Þar voru 3 krakkar,
14, 16 og 18 ára, elzta stelpan,
Helen, sem var með mér i
skóla er nú komin hingað og
er í Gagnfræðaskóla Austur-
bæjar, 4. bekk.
Guðrún Haraldsdóttir, köll
úð Dunda, bjó í paradís ís-
lendinga vestanhafs, Kaliforn
íu, 100 mílur austan San
Francisco, í smáborg sem heit
ir Oakdale. „í Oakdale voru
svona 5 þúsund íbúar en skól
ann sóttu krakkar úr sveit-
inni í kring svó þar voru um
1400 nemendur", sagði Guð-
rún-Dunda. „Eg var eina barn
í Laugarneskirkju
þennan tíma sem ég var
vestra“. — „Og ég hélt að
jafnaði tvo á viku frá áramót-
um og fram í maí“, segir
Dunda . . .
„Þegar unglingar eru valdir
til svona utanferða“, sagði Ó1
afur Skúlason, „förum við að
allega eftir einkunnum þeirra
í skóla og meðmælum þeirra
sem þau þekkja vel. Eins tök
um við tillit til félagsþroska
þeirra og þess hvort þau
geti talizt góðir fulltrúar lands
síns og kirkjudeildar og loks
kemur líka til álita hyort lík
legt sé að þau haldi áfram að
starfa að þessum málum eftir
heimkomuna.
Þetta er þriðja árið, sem
við sendum unglinga utan,
þau 20 talsins sem úti eru á
vegum Þjóðkirkjunnar og
International Christian Youth
Exchange", sagði Ólafur, „og
4 bandarískir unglingar eru
hér ú íslandi í vetur.
Reynsla okkar af þessum
nemendaskiptum hefur venð
mjög góð það sem af er og við
vonum að svo megi verða
framvegis", sagði séra Ólafur
Skúlason að lokum.
Hérna er fótboltahetjan frá Ohio, Baldur Valgeirsson, kallaður
„Bandit“ og honum til hægri handar Guðrún Haraidsdóttir,
sem fór til Hollywood í páskafriinu og finnst San Francisco
„alveg dýrleg“. Vinstra megin við Baldur stendur Sigrún Að-
alsteinsdóttir, sem var í Wichita, Kansas og lærði þar
spænsku „af þvi framburð urinn er svo auðlærður fyrir ís-
lending“.
konungs og, er ætt hans var við
völd öldum saman.
Jerúsalem virtist vera hið
örugga Guðs vígi. En er blómi
hennar er mikill, kemur spá-
maður fram með heitið Betle-
hem, og annar spámaður sér
ættarmeið konungdóms þjóðar-
innar orðinn að stúf, sem stofn-
inn er að mestu höggvinn af-
Ógæfa dynur yfir. En spá-
mennirnir boða bjartan dag
eftir óveðursnótt. Réttast sé að
horfa fram á veginn, á samtiðina
beri að líta I ljósi fyrirheitanna.
Vonir um framtíðarblessun gagn
taka þjóðina.
Raunar hefur enn ekki rætzt
seinni hluti fyrirheits Abrahams,
að dómi Gyðinga. Kemur hér til
grundvallarágreinings með
kristnum mönnum og Gyðingum.
Við teljum, að i guðspjalli dags-
ins sé með yfirlýsingu Guðs ríkið
langþráða, hins mikla fyrirheits,
sett á stofn: „ Þessi er minn
elskaði sonur ..............“.
Og Jesús gefur einnig yfir-
lýsingu, játningu á ntáli trúar-
innar, undir lok ævinnar frammi
fyrir ákærendum sínum og með
öllu lífi sínu, kenningu sinni og
starfi, dauða sinum, upprisu og
blessunaráhrifum kynslóðunum
til handa.
Það er einnig mitt mál og
þitt, að fyrirheitin rætist. Yfir-
lýsingar Guðs og sonar haixs
nægja ekki til þess.
„Þá muntu, sál mín, svara,
«4
Fyrirheitin rætast fyrst til
fullnustu við þitt svar og mitt,
í hjörtum okkar, í við'leitni okk-
ar til játningar, í orði og verki,
í anda og sannleika.
Frásaga er um afturhvarf rit-
höfundarins Ronalds Fangens.
Hann hlustaði og horfði á það,
sem fram fór á samkomu einni.
Ekki lagði hann mikið upp úr
samkomu þessari, reykti í sí-
fellu og var vel birgur af vín-
föngum- En þaðan fór hann
breyttur maður.
Síðar sagði hann: „Þegar ég
var barn, trúði ég á Jesúm Krist.
Þeirri trú glataði ég aldrei al-
gjörlega, en hún var án öryggis
og ákveðni. Ekki get ég sagt,
hvernig ég öðlaðist hana. Ýms-
ar leiðir koma til greina. Um
fram allt: Biðjið um aukna trú-
Bænheyrsla er örugg. Trúin er
Guðs gjöf.“
Menn segjast virða Krist, en
kenning hans um alsælu guðs-
ríkisins sé þeim ógeðfelld. Þar
gæta menn Þess ekki, að sæll er
sá í kenningu Jesú, sem virkur
er, á einmitt í vök að verjast.
Arne Garborg bendir á, að
Alexander Kielland sé frekar
vinsamlegur í garð Haugesinna
í „Worse skipstjóra“. Kielland
telji það bezta fólk þegar síld
veiðist og það hafi nóg að gera,
en hins vegar sé verri sagan,
þegar ekki gefi á sjó og Hauge-
menn sitji aðgerðalausir og gráti
syndir sínar, óvirkir. Þannig sé
Kielland þrátt fyrir allt sann-
gjarn stundum gagnvart fólki,
sem ástundar að iðja og biðja-
Haugesinni gekk eitt sinn
fram hjá dómkirkju borgar.
Hann. var málfræðiprófessor:
„Hér kenni ég nokkrum börn-
um hvern sunnudagsmorgun.“
Sú var hans játning og yfir-
lýsing, að guðsríkið væxi komið
og fyrirheitin hefðu rætzt-
Jóhannes skírir Jesúm. Verður
líf hans og dauði ekki eins kon-
ar skírn Jesú Krists, eldskírn?
Skírnin er nefnd bæn um góða
samvizku. Guðsríki er vald hins
hreina vilja og góða. Velþóknun
Guðs er í því fólgin, að við
sækjum fram tii náðarinnar, er
Guðs sonur greiddi okkur hraut
til með lífi og dauða, að einnig
við mættum verða Guðs börn-
Arnen.