Morgunblaðið - 16.06.1964, Blaðsíða 3

Þriðjudagur 16. júnT 1964
MORGUNBLAÐIÐ

iniiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin
HÆSTU einkunn á stúdents-
prófi hlaut að þessu sinni Jak-
ob , Yngvason í stærðfræði-
deiíd, 9.62. Við heimsóttum
hann í gær á heimili foreldra
hans, Yngva Pálssonar, full-
trúa, og frú Katrínar Smára.
Kíkti að vonum mikil gleði í
því húsi.
„Ég tel, að hver' maður eigi
að stunda nám sitt af iðrli og
kostgæfni, þannig að hann nái
eins miklum árangri og auðið
er,“ sagði Jakob. „Ég held að
ég hafi lært það í Menntaskói-
anum.“
fe
Kristinn Ármannsson, rektor, afhendir Jakobi Yngvasyni
ein hinna 8 verðlauna, sem hann hlaut.
Arangur fjögurra ára strits

Sigurffur Pétursson ásamt foreldrum sínum.
þú að leggja
inn í Menntaskólanum sé á-
gætur og ég gæti lesið málið
án erfiðleika, þá get ég varla
stunið upp nokkru orði á
þýzku. Ég ætla sem sé að
leggja út á lífsins ólgusjó.
Skútan er lítil ennþá og seglin
smá. Bárurnar eru líka litlar
ennþá og fáir brotsjóir í sjón-
máli. Vonandi verður skipið
tekið að vaxa áður en öld-
urnar fara að rísa.“
Sigurður Pétursson varð
hæstur í máladeild með eink-
unnina 8.90. Hann er sonur
Péturs Sigurðssonar, forstjóra
• Landhelgisgæzlunnar?.
„Ég hef mestan hug á að
leggja stund á fornleifafræði,"
sagði Sigurður. „Fyrst var ég
að hugsa um sögu, en ég held
að fornleifafræðin verði
þyngri á metaskálunum.“
„Hvar ætlar þú að nema
f ornleif af ræðina ? “
„Ég er ekki farinn að sækja
um skólavist, en bezt væri fyr
ir mig að vera við Kaup-
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinn
g
mannahafnarháskóla, þar sem j§
ég á ættingja og er kunnug- s
ur.“ S
„Hvað fer þú að. starfa í j§
surnar?" =
„Ég veit það ekki gerla. j§
Undanfarin ár hef ég unnið að s
kortagerð hjá Sjómælingum. j§
Svo fer ég eitthvað til út- |j
landa.“
„Hvemig líðtrr. þér á þess- =
um merkisdegi í lífi þinu?“ j§
„Alvfeg prýðilega, ég held §
að það gildi um okkur flest. ||
Það er aðeins eitt, sem mig =
langar til að geta um. Einkunn j§
in, sem ég fékk í dag er árang §
urinn af fjögurra ára striti. §
Hún er ekki bara afrakstur =
eins upplestrarfrís."
Þá náðum við tali af Krist- |
ínu Waage, dóttur Indriða heit =
ins Waage og konu hans, frú §
Elísabetar. „Við erum öll svíf |
andi af hamingju,“ sagði |
Kristín. „Ég sit hérna með e
heilan hóp aðdáenda í kring- i
um mig og allir keppast um að |
gefa manni rósir eða kampa- §
vín. Það er talsverður munur §
eftir sjö vikna lestur. Við vor- §
um í heimsókn hjá vinkonu §
okkar áðan, sem eignaðist 1
barn tveim klukkustundum g
eftir síðasta prófið. Það var 1
latína.“
„Hvernig gekk þér að lesa í =
fríinu?“
„Ég las með vinkonu minni. =
Við reyndum að halda okkur =
við efnið með því að fara í =
gönguferð kl. 7 á morgnana \
og vakna þannig. Við klifruð- =
um meðal annars upp í reyk- |
háfinn á fiskimjölsverksmiðj- |
unni. Hann er 70 metra hár §
og við vorum lafhræddar, en |
létum okkur samt h?.fa það. =
Svo príluðum við upp á þakið \
á nýju íþróttahöllinni. Þetta |
var snemma á morgnana og =
fáir sáu til okkar. Þegar líða I
tók á daginn reyndum við að I
vera dálítið kvenlegri."
„Hvað ætlar þú að taka fyr- j
ir í haust?“ .
„Ég er ekkert farin að hugsa I
um það. Ég fer bara að vinna I
á mánudaginn. Ég verð einka |
ritari hjá Loftleiðum.“
„Hvað ætlar
fyrir þig?“
„Ég er ekki emnþá farinn
að sækja um skólavist neins
staðar, en hef mestan áhuga á
að komast til Göttingen í
Þýzkalandi og nema þar eðlis-
fræði og stærðfræði. Það er
ekki gott að sjá fyrir, hvern-
ig atvinnumöguleikar eru fyr-
ir menn með slíka menntun
á íslandi, en ég ætla að læra,
það sem ég hef mestan áhuga
á. Annars finnst mér ég alls
ekki vera fullorðinn, þótt ég
eigi að vera að leggja af stað
út í lífið. Ætli maður vakni
ekki bara einn góðan veður-
dag og átti sig á því allt í
einu.“
„Eru stærðfræði og eðlis-
fræði helztu áhugamál þín,
einnig utan skólans?“
„Já, það má segja sem svo.
Hins vegar eru þau engan veg
inn einu áhugamál mín. Jafn-
vel á þessari öld tækninnar er
rétt að gera sér grein fyrir
því að fleira er einhvers virði
en vísindaleg viðfangsefni og
afrek. Ég hef til dæmis mikið
yndi af tónlist og sit langtím-
um saman og hlusta á hana.
Fyrir nokkrum árum fékk ég
líka ferðabakteríuna. Mér er
sagt, að við hana sé erfitt að
losna og harma ég það alls
ekki. Enginn getur þekkt ís-
land nema hafa ferðazt um
þessar undursamlegu óbyggð-
ir okkar. Ég hef mjög gaman
af að ferðast erlendis líka, þótt
ég hafi minna af því gert.“
„Hvað ætlar þú að starfa í
sumar?“
„Það er nú ekki fullráðið.
Eiginlega hef ég ekki velt
því neitt fyrir mér. Síðastliðin
7 ár hef ég unnið á skrifstofu
Eimskipafélagsins. Svo fer ég
sennilega utan með haustinu
og reyni að standa á eigin fót-
um í framandi landi og hálf-
mállaus, þótt þýzkulærdómur-
STAKSTIINAR
Vinnufriður á íslandi
f forystugrein í blaffinu Suð-
landi nýlega, þar sem rætt er um
vinnufrið, er m.a. komizt að orði
á þessa leiff:
„Það sem nýstárlegast og gæfu
samlegast var við þá miklu samn
ingsgerð, sem nú hefur átt sér
staff, er sáttfýsin og þjóffhollust-
an, sem virðist hafa mótaff af-
stöðu allra samningsaðila, gagn-
stætt því sem viff eigum að venj-
ast í vinnu og kjaradeilum und-
anfarinna ára. Þetta hefur svo
leitt til þess, sem fáheyrt er i
okkar óbilgjarna sundurþykka
þjóðfélagi, að allir aðilar hafa
unnið sigur: ríkisstjórnin, verka-
lýðssamtökin og atvinnurekend-
ur. Fram til þessa hefur sá orðið
endirinn á flestöllum kjaradeil-
um að allir hafa tapað. Það hef-
ur verið samið um áframhaldandi
stríð, sjálfseyðileggingu — þang-
að til núna. Rétt fyrir tvítugsaf-
mæli lýðveldisins verffa skyndi-
lega hin mikilvægustu veðra-
brigði: ábyrgðartilfinning, rétt-
sýn þjóðhollusta er látin vísa
veginn út úr vítahringnum, sem
margir höfðu verið farnir að ótt-
ast að ekki yrði unnt að rjúfa.
Á þessum tímamótum hefur
ríkisstjórnin gegnt því höfuð-
hlutverki sínu að styra velferðar
málum þjóðairnnar inn á farsæl-
ar brautir, þegar illa horfði, svo
að nú er þess að vænta að al-
kunnur dugnaður og sóknarvilji
íslendinga leiði raunverulega til
aukinnar hagsældar allra lands-
manna og þjóðarinnar í heil«L“
Listamannalaun
Tíminn hefur undanfarið hald-
ið því fram af veikum burðum
og litlum rökum, að listamanna-
laun hafi verið mjög vel nögl
skorin hin síðari ár og kennir
Viðreisnarstjórninni um. Hér hef-
ur farið eins og fyrri daginn að
Tíminn hefur gersamlega snúið
staðreyndum við. Meðan Fram-
sóknarflokkurinn átti sæti í rík-
isstjóm stóðu fjárveitingar til
listamannalauna á fjárlögum
mjög í stað. Síðustu árin hefur
Viðreisnarstjórnin hins vegar
stórhækkað fjárveitingar í þessu
skyni. Sést það bezt af eftirfar-
andi töflu um fjárevitingar til
listamannalauna:
Kristín Waage ásamt móður sinni, Elísabeti Waage og Hákon
bróður sínum. — Ljósnx Mbl.: ÓL K.M.
5!
luiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiii
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiilr
ÓP
eran
A LISTAHÁTÍÐ þeirri, sem nú
stendur yfir, hafa ungu tónskáld
ejn látið mjög að sér kveða. Og
varla mun nokkurs verks hafa
verið beðið með jafn mikilli eft
irvæntingu og „Tónsmíð í þrem
ur atriðum", óperunnar eftir Þor
kel Sigurbjörnsson. Bæði er það,
að hér leggur hönd að verki eitt
af okkar athyglisverðustu ungu
tónskáldum, svo og hitt, að þetta
mun vera fyrsta óperan eftir inn
lendan höfund sem ílutt er opin-
berlega. Um efni hennar má
segja, að hún fjallar um hina hé
gómlegu hluti tilverunnar. Þess
ber að geta að höfundurinn
samdi textann sjálfur. Stíll óper
unnar er mjög frjálslegur,
hreinn og sveigður að listrænum
kröfum verksins. Hún er sam-
in fyrir 'fjóra einsöngvara, kór
og hljóðfæraskipan, þar sem
slagverk. mynda einskonar
kjarna. Einnig er notað segul-
bandstæki á ákveðnum stöðum.
Þótt óperan hefði óneitanlega
þurft rýmri tíma til undirbún-
ings en raun varð á, verður ekki
annað sagt en að sýningin í gær
kvöldi hafi tekizt mjög vel, svið
setning látlaus og leikstjórn
Helga Skúlasonar með ágætum.
Það er mjög athyglisvert hversu
vel einsöngvararnir, Eygló Vikt-
orsdóttir, Guðmundur Guðjóns-
son, Kristinn Hallsson og HjáJm
ar Kjartansson skiluðu hlutverk
um sínum, þegar þess er gætt,
að þau eru óvön að glíma við
hliðstæð viðfangsefni hvað stíl
snertir og eiga þau sannarlega
heiður skilið, svo og aðrir sem að
sýningunni stóðu.
Þorkell stjórnaði óperunni
sjálfur og fórst það vel úr hendi.
Þetta er mikill sigur fyrir hann
og hefur hann hér með stigið
fæti á ósnortið land í íslenzkri
tónlistarsögu.
Fjölnir Stefánsson.
Akranes
SJÁLFSTÆÐISFÉLAG Akra-
ness heldur fund mánudaginn
22. júní í Félagsheimili templ
ara, og hefst kl. 20.30.
Fundarefni: 9N’
1) Þorvaldur Garðar Krist-
jánsson, atþingismaður, flytur
ræðu um ný viðhorf í húsnæðis
málum.
2) Forseti bæjarstjórnar, Jón
Árnason, alþingismaöur, ræðir
um bæjarmáL
Árið 1950 kr. 519,000,00
— 1951 — 519,000,00
— 1952 — 630,000,00
— 1953 — 630,000,00
— 1954 — 630,000,00
— 1955 — 800,000,00
— 1956 — 992,608,00
— 1957 — 1,200,000,00
— 1958 — 1,200,000;00
‘ — 1959 — 1,260,000,00
— 1960 — 1,260,000,00
— 1961 — 1,260,000,00
— 1962 — 1,550,000,00
— 1963 — 2,134.000,00
— 1964 — 3,000,000,00
Stórfelld hækkun
Af þessari töflu sést það gretnl
lega að engin ríkisstjórn hefor
hækkaff listamannalaun eins stór
lega og Viðreisnarstjórnin. Fram
sóknarmenn höfðu hins vegar
engan áhuag á því að hækka
listamannalaun þegar þeir vorn
í ríkisstjórn.
Þetta er sannleikurinn í mál-
inu.