Morgunblaðið - 16.07.1964, Blaðsíða 12

12
MOftCU N BLAÐIÐ
Fimmtudagur 16. júlí 1964
Jtttfgmtfrlafrifr
Útgefandi: Hf. Árvakur, Reykjavík.
Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Auglýsingar: Árni Garðar Kristinsson.
Útbreiðslustjóri: Sverrir Þórðarson.
Ritstjórn: Aðalstræti 6.
Auglýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 22480.
Askriftargjald kr. 90.00 á mánuði innanlands.
1 lausasölu kr. 5.00 eintakið.
GLÍMA FRAMSOKN-
AR VIÐ EIGIN TIL-
GANG OG TAKMARK
T eiðtogar Framsóknarflokks
ins og dagblað flokksins
hafa undanfarið leitazt við að
skilgreina stjórnmálasamtök
sín, stefnu, tilgang og áhrif.
Þessi atriði hafa löngum þótt
mjög óljós og ber því að fagna
þessari tilraun Framsóknar-
leiðtoganna til sjálfsskoðunar.
Þær niðurstöður sem þegar
liggja fyrir í Tímanum, gefa
þó því miður ekki góðar von-
ir um, að af þessari sjálfsskoð
un geti leitt skynsamlegar og
sennilegar skýringar á til-
gangi og hlutverki Framsókn-
arflokksins.
Undanfarin ár hafa leiðtog-
ar og rithöfundar Framsókn-
arflokksins gefið ýmsar skýr-
ingar á flokki sínum og stefnu
málum. Þessi atbeini þeirra
sjálfra til þess að segja á sér
deili hefur þó ekki leitt til
þess að skýra málið, oft þvert
á móti.
Á skömmum tíma hefur
Framsóknarflokkurinn lýst
sig vera „miðflokk", „vinstri“
flokk og jafnvel „meginflokk“
vinstri manna. Af og til telur
flokkurinn sig Síðan vera
„frjálslyndan“. Á sama tíma
og flokkurinn kveðst vera boð
beri erlendra „félagsmála-
strauma“ segist hann vera „ís-
lenzkastur“ stjórnmálaflokka.
Stundum er Framsóknarflokk
urinn talinn fylgja þeirri ut-
anríkisstefnu, sem ísland hef-
ur fylgt frá stofnun lýðveldis-
ins, en oftar er því þó haldið
fram af talsmönnum flokks-
ins í seinni tíð, að þeirri"
stefnu beri að breyta. Greið
svör um það, hverju beri að
breyta og þá hvernig og
hversvegna, liggja ekki fyrir.
Það hefur oft verið nefnt,
að Framsóknarflokkurinn sé
stefnulaus flokkur. Sú lýsing
á jafnt við, hvort flokkurinn
hefur enga fastmótaða skoð-
un á helztu vandamáluni
þjóðfélagsins eða heldur
fram í senn mismunandi skoð-
unum, án þess að taka af skar-'
ið og velja. Mbl. er ljóst, að á
þessu sviði bíður leiðtoga
Framsóknarflokksins erfitt
verkefni. Á meðan það er ó-
leyst getur Framsóknarflokk-
urinn trauðla haldið fast við
ítrekaðar kröfur um að vera
talinn ábyrgur stjórnmála-
flokkur.
Þessa dagana hefur Tíminn
fjallað um hlutverk Fram-
sóknarflokksins í þjóðmála-
baráttunni. Blaðið leggur
áherzluna á það, að flokkur-
iim reki jákvæða stjórnarand-
stöðu. Er helzt á blaðinu að
skilja, að flest það, sem ríkis-
stjórnin hefur komið áleiðis,
sé fyrir þrýsting af hálfu
Framsóknarflokksins og hug-
myndaauðgi leiðtoga hans. Ef
leiðtogar flokksins trúa þessu
sjálfir, þá ættu þeir að vera
harla ánægðir með verk ríkis-
stjórnarinnar. Ef svo er, sem
Tíminn vill vera láta, að
Framsóknarmenn þurfi ekki
annað en koma hugmyndum
sínum á framfæri við stjórn-
arflokkana og viðhafa nokk-
urn þrýsting, þá geta þeir með
öllu látið af andstöðu sinni við
ríkisstjórnina. Hver mundi
annars vera tilgangur barátt-
unnar?
Hitt er þó sennilegra og í
meira samræmi við baráttu-
aðferðir Framsóknarflokksins,
að sjálfsánægja Tímans í
stjórnarandstöðunni þessa
dagana, sé aðeins til þess að
skjóta sér undan málefnaleg-
um umræðum um stjórnar-
stefnuna og árangur hennar.
Verðbólga og fjárfestingar-
sjónarmið Framsóknarflokks-
ins hafa ekki fengið hlj'óm-
grunn, en vinsældir ríkis-
stjórnarinnar vaxa ritstjórum
Tímans svo í augum, að þeir
leggja höfuðáherzluna á að-
tengja flokk sinn við ríkis-
stjórnina, nú sem helztu ráð-
gjafa hennar!
Framsóknarflokkurinn virð-
ist kunna vel við sig í stjórn-
arandstöðunni og það ber að
fagna því, ef þeir hafa nú um
síðir haslað sér völl í íslenzk-
um stjórnmálum.
ÞINGMANNA-
FUNDUR NATO
¥Tm þessar mundir fer fram
^ í Reykjavík fundur fasta-
nefndar þingmannasambands
Atlantshafsbandalagsins. For-
seti sambandsins, dr. Klies-
ing, sagði á fundi með blaða-
mönnum, að örar framfarir í
vopnasmíði undanfarin ár
breyttu ekki hernaðarlegu
mikilvægi íslands.
Dr. Kliesing var spurður á
blaðamannafundinum, hvort
Atlantshafsbandalagið ætti
að beita sér meira á sviði af-
vopnunar. Hann svaraði því
til, að vopnin væru afleiðing
en ekki orsök hinnar pólitísku
spennu í heiminum. Margir
álitu Atlantshafsbandalagið
fyrst og fremst varnar- og
hernaðarbandalag, en því
mætti ekki gleyma, að mjög
Morðingi handtekinn
HINN 5. júlí sl. tilkynnti lög-
reglan í Pai-ís að hún hefði
fundið morðingja nokkurn,
sem leikið hafði lausum hala
um nokkurn tíma þar í borg.
Morðinginn, Lucien Léger
viðurkenndi sekt sína eftir að
hafa 'verið yfirheyrður í 34
tíma samfleytt.
Hinn 26. maí sl. hitti hann
hinn 11 ára gamla Jean-Luc
Taron við Sigurbogann í Par-
ís. Drengurinn var þá mjög
hryggur yegna þess að hann
hafði verið skamniaður á
heimili sínu. Léger fór í öku-
ferð með drenginn út í skóg
í nágrenni Parísar. Þegar
Jean-Luc fór út úr bílnum
til að kasta af sér vatni segist
Léger hafa verið gripinn löng
Jean-Luc Taron
un til þess að drepa hann.
Hann • segist ekki hafa haft
neina aðra ástæðu fyrir morð
inu, Eftir að hafa myrt dreng-
inn, sendi Lucien Léger lög-
reglunni meira en 50 bréf þar
sem hann gerði gys að henni,
og sagði henni meðal annars
frá því, að hann hefði myrt
flæking, lögregluþjón, banka-
starfsmann og betlara. Síðar
sagði hann lögreglunni, að
hann hefði logið því öllu upp.
Féll á sínu eigin bragði
Lucien Léger féll þó að lok-
um á sínu eigin bragði, eða
eins og lögreglan komst að
orði, flaug of nærri eldinum.
Hann kom til lögreglunnar og
kvartaði yfir því að bíl sínum
hefði verið stolið og að morð-
inginn hefi hringt til sín og
sagt honum hvar bílinn væri
að finna. Á meðan sendi hann
lögreglunni bréf og sagði að
blóðblettir, sem væru aftur í
bílnum væru úr síðasta fórn-
arlambi sínu. Leynilögreglu-
mönnunum þótti grunsamlegt
að morðinginn skyldi hafa
upp á heimilisfangi Légers og
eins að það voru blóðblettir á
skóm hans. Þeir fóru með hon
um heim til hans og fundu
þar blaðaúrklippur um morð-
málið og lista yfir blaðamenn
þá, er fylgdust með því. Hann
var þá handtekinn og fluttur
á lögreglustöðina og yfir-
heyrður, eins og fyrr greinir
i 24 klukkustundir samfleytt
þar til hann játaði á sig morð-
ið á Jean-Luc Taron.
Listunnandi
Lucien Léger hefur unnið
Lucien Leger
undanfarið sem hjúkrunar
maður á geðveikrahæli. Hann
er kvæntur, en kona hans- er
sjúklingur á geðveikrahælinu,
sem hann vinnur á. Foreldrar
hans, sem búa í Norður-
Frakkland, kenna konu hans
um hvernig komið sé fyrir
honum og minnast þess, að
hann hafi veikzt alvarilega af
sólsting, þegar 'hann var í
franskri herþjónustu í Sahara
eyðimörkinni árið 1957 og
hafði orðið að liggja á sjúkra-
húsi í sex mánuði.
Rannsókn sem framkvæmd
var í íbúð Légers leiddi í ljós
að hann hafði áhuga á tón-
iist, myndlist og ljóðlist.
Hann átti einnig margar bæk-
ur um geðveiklun. Nágrann-
ar hans segja, að hann hafi oft
sungið og það vel. Hann mun
einnig hafa málað sér til
dægrastyttingar.
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiuiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiitiiiiiiiitiiiiiiiúk
Slysafrásagnir
Sænska vátryggingafélagið
„Framtiden11 gefur út blað,
sem heitir „Liv“. Þar birtust
nýlega glefsur úr bréfum frá
ýmsum bílaeigendum, sem
hafa orðið fyrir óhöppum og
vilja sýna, að það hafi ekki
verið þeim að kenna. Hér eru
nokkur sýnishorn:
— Þegar ég ók heim lenti ég
óvart við skakkt hús og rakst
á tré, sem ekki er í mínu porti.
— annag framhjólið rann
ofaní skurðinn, fóturinn á mér
hoppaði af bremsunni á bensín
gjöfina, og bíllinn þeyttist yfir
veginn og lenti á tré.
— Ég hélt að rúðan væri
niðri, en þegar ég stakk hausn-
um gegnum hana fann ég að
hún var það ekki.
— Gangandi maður rakst á
áríðandi væri að auka og efla
hin pólitísku tengsl ríkja
Atlantshafsbandalagsins.
í ræðu, sem Jóhann Haf-
stein, dómsmálaráðherra,
flutti í gær í hádegisverðar-
boði með fulltrúum þing-
mannafundarins, komst hann
m.a. svo að orði:
„Þjóðir Atlantshafsbanda-
lagsins binda þær sömu hug-
sjónir, sem ég gat um í upp-
hafi, að varðveita persónulegt
frelsi, frelsi þjóða og friðsam-
leg samskipti þeirra. Við höf-
um átt og eigum vora erfið-
leika í sambúðinni. Samt sem
áður styrkjast stöðugt tengsl-
in milli vor, á milli þjóða
mig og þaut undir bílinn minn.
— Bíllinn skemmdist ekki,
og getur stólpinn við hliðið
vottað það.
— Ég pípti, en ekkert hljóð
heyrðist, því horninu hafði
verið stolið án þess að ég vissi
það.
— Óhappið varð vegna þess
að vegurinn bognaði.
— Til þess að forðast árekst-
ur ók ég á hinn bílinn.
— Ég ók yfir mann, en hann
játaði að þetta væri sér að
kenna, því að einhver hafði
ekið yfir hann áður.
— Ég ók á luktarstaur, sem
ég’hafði ekki tekið eftir/vegna
þess að einhverjir karlmenn
skyggðu á hann.
— Beljan kom vaðandi móti
bílnum. Eftirá frétti ég að hún
hefði ekki verið með öllum
mjallla.
— Luktarstaur kom brun-
andi móti bílnum mínum og
skemmdi hann á tveimur stöð-
Um.
— Konan mín þvær venju-
lega stórþvott á fimmtudögum
og þegar ég kom heim um
kvöldið braut ég framrúðuna
og tvær framtennur.
— Hinn bíllinn ók á mig án
þess að tilkynna mér hvað
hann hefði í hyggju.
— Ég heyrði pipt bak við
mig og fékk högg í bakið —
kvenmaður var auðsjáanlega
að reyna að aka framúr imér.
Fá vátryggingafélögin i
Rvík nokkurntíma svona fróð-
leg bréf.
Þotur yfir
Atlantshaf
vorra, og það er trú mín og
von, að þau haldi áfram að
eflast í framtíðinni“.
í lok ræðu sinnar sagði
dómsmálaráðherra:
„Ég vildi mega vona, að
nánari kynni yðar af landi og
þjóð verði til þess, að þér skilj
ið enn betur en áður lífsbar-
áttu þessarar örsmáu þjóðar
við nyrztu höf. Að þér farið
aftur heim fullvissir þess, að
þessi litla þjóð óskar þess eins
að fá að lifa frjáls og sjálf-
stæð í friði, í skjóli laga og
réttar, og að hún vill eiga yð-
ur, þjóðir yðar og annarra
frelsisunnandi manna að vin-
um“.
BANDARÍSKA þjóðvarnarliðið
býst við að senda um 30 þotur
yfir Atlantshafið í næsta mán-
uði til þess að sýna hve fljótt
þeir geti brugðizt við og liðsinnt
fiugherjum Evrópu.
Að fengnu leyfi bandaríska
flughersins til þess, munu þoturn
ar fljúga viðkomulaust yfir hafið
og taka eldsneyti frá birgðavél-
um á fluginu.
Þagar horfurnar voru hvað
verstar í Berlín árið 1961 flugu
meira en 200 þotur þjóðvarnar-
liðsins yfir hafið til Frakklands
og Þýzkalands, en urðu þá að
þræða eyjar því ekki var þá
hægt að koma við eldsneytistöku
á flugi.
Þotur þessar munu fljúga um
fjögurra daga skeið á vegum 7.
hers Bandaríkjanna í Evrópu áð-
ur en þær halda heim aftur.