Morgunblaðið - 10.09.1964, Síða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ
' Fimmtudagur 10. sept. 1964
.\ ÍHUGIÐ
.3 borið saman við útbreiðslu
er langtum ódýrara að auglýsa
Vlorgunblaðinu en öðrum
CLAFUR STEPHENSEN
LuGGILTUR SKJALAÞÝÐANDI
ENSK BRÉFAVIÐSKIFTI
HAFNARSTRÆTI 22 SÍMI 21285
.FLehi menn
ganga í ARROW-skyrtum en í nokkurri
annarri skyrtu tegund í heiminum.
m*ABROW* SKYRTUR
eru heimsfrægar fyrir úrvalsefni,
gott stiið og vandaðan frágang.
ARROW-verksmiðjurnar voru fyrstar til
að búa til skyrtur með föstum
flibba.
ARROW-verksmiðj urnar voru fyrstar til
að búa til skyrtur með mismun-
andi ermalengdum við hverja
flibba-stærð.
ARROW skyrtur endast árum saman.
HEKRA3ÚBIN
— Austurstræti 22.
— Aðalstræti. 6.
— Minning
Framhald af 21
En aldrei sá neinn þann, sem
augað gaf,
og uppsprettui ljóssins ei
fundnar né skýrðar.
Með beygðum hnjám og með
bænastaf,
menn bíða við musteri allrar
dýrðar.
En autt er allt sviðið og
og harðlæst hvert hlið,
og hljóður sá andi sem býr
par.
Og þá er hann ekki hljóður,
bví hann talar til vor í sínum
dýrlegu verkum og í mörgu get-
um við séð hans vizku og dá-
samlega niðurröðun og stjórn.
En það er rétt sem skáldið seg-
ir, að við fáum ekki svar við
ólium spurningum, þó við knýj-
um á. Ég held að dauðinn sé
eilíf endurnýjun og að við höf-
um alltaf verið til og lifum eilíf
lega, en förum út yfir gröf og
dauða með þær kenndir sem við
höfum þróað með okkur á
hverju tilverustigi, og sú leið sé
óralöng sem liggi til æðstu full-
komnunar, og skaparinn sé allt-
af að magna og endurnýja okkur
i sína eigin mynd. Otg lofaður
sértu eilífi og alvísi skapari, sem
.eysir okkur úr hinum jarðnesku
viðjum og lætur okkur ganga
á grænum grundum hinnar kom-
andi járðar.
Guðbjörg sáluiga fór alltaf út
á hverjum morgni og signdi sig
móti sólu. Húti hélt þeim góða
vana alveg fram á síðasta mánuð.
Hún stefndi alltaf í sólarátt. Og
með öruggri vissu og fullu trún-
aðartrausti á skapara sinn og
herra lagði hún út á hið mikla
haf framhaldslífsins. Farðu svo
sæl gamla góða vinkona á guðs
píns fund.
Sigldu fleyi í sólarátt,
svo þótt komi dauðans nátt
sá guð er ræður himni hátt
hugsai sér að vakna brátt.
Jakob Bjarnason.
aði Páll, að þeir væru ekki leið-
inlegir hins vegar þyrfti oft að
,,registrera“ menn til að fá það
bezta fram hjá þeim.
Allt var viðtal þetta fróðlegt
og skemmtilegt. í Jónasar spor-
um hefði ég þó notað tækifærið
með fremsta tónlistarmann þjóð-
arinnar á hendi og spurt dr. Pál
um álit hans á íslenzkri tónlist
almennt. Ég held að almenning-
ur sé næsta ófróður um þróun,
sögu, og helztu einkenni íslenzkr
ar tónlistar, að svo miklu leyti
sem slíkum séreinkennum er til
að dreifa. Hefur hafgnýrinn,
stormurinn, fossaniðurinn eða hin
hljómdjúpa þögn öræfanna ork-
að eitthvað á hana? Góð tónlist
í útvarpinu er alls hins bezta
makleg, en fræðsla og leiðbein-
ingarerindi um tónlist almennt
mættu garnan vera fleiri.
En hvað er annars orðið af
félögum mínum úr Þjóðkórnum
fræga? Það var fjölmennur og
vinsæll kór í gamla daga, enda
voru þar raddmenn ágætir. Nú
fær maður engan til að taka imd
ir með sér lengur. Hverniig væri
að afskrifa nokkrar útjaskaðar
hljómplötur og leyfa Páli ísólfs
syni að samstilla hugi lands-
manna á nýjan leik með hljóm-
prúðum ættjarðarsöngvum?
Sveinn Kristinsson.
- Útvarpið
Grikkimir um borð í Bjamariddara. Dökkklæddu mennimir fremst 1 miðju eru Manuel G.
Marmarinos, skipstjóri, (til vinstri) og Gerasmus Befanis, 1. vélstjóri.
Dr. Páll
• ísólfsson,
hafa numið
sk :um, en
le.jir.
Framhald af bls 6.
skilgreina það í
máli. Þó
mætti ef til vill
segja, að þýzka
tónlistin væri
rómantízkari,
.mystiskari og
\ risti dýpra, en
‘.Frakkar væru
kannske öllu
formfastari og
tekniskt ná-
kvæmari. Sjálf-
ur sagðist hann
af báðum þessum
farið annars eigin
Aðspurður, hvort fslendingar
vuuu skemmtilegir menn, svar-
þurfa að þola öll veður á
úthafinu. Mjög er mikilsvert
að plöturnar í skrokknum
séu þykkar, vegna þess að
lestarnar verða klæddar 25
sentimetra þykkum korkein-
angrunarplötum, og komi gat
á skrokkinn, þá kemst sjór á
milli þilja og getur valdið
geysilegu tjóni. 20 stiga frost
verður í lestunum. Ég reikna
með að eyða 1,8 til 2,4 millj-
ónum ísl. króna í breyting-
arnar á Bjarna riddara.“
„Milli hvaða staða mun
skipið flytja fisk?“
„Það mun taka fisk af tog-
urum, sem veiða við strendur
Yestur-Afríku, og flytja hann
til hafna í Grikklandi. Svo er
ekkert því til fyrirstöðu, að
togarinn fari á veiðar, ef lík-
legt er að meira sé upp úr
því að hafa. Við getum vel
notazt við togara af þessri
gerð, þótt hún sé orðin full-
úrelt fyrir ísilendinga. Þið
hafið að keppinautum háþró-
uðustu iðnaðar- og fiskveiði-
þjóðir heims' hér á Norður-
Atlantshafi, svo að þið verðið
að nota fullkomnustu tæki.
Öðru máli gegnir um Miðj-
ar ðarhafslöndin. ‘ ‘
„Hafið þér átt slíkt skip
áður?“
„Já, ég átti hluta af tog-
ara, sem breytt hafði verið
á þennan hátt. Hann reyndist
vel og ég hef nú ákveðið að
leggja fyrir mig slíka útgerð.
Til að byrja með veit ég
ekki, hvort ég kaupi fleiri
skip, en það kemur þó vel
til greina og hef ég verið að
skoða fleiri íslenzka togara
í þessu augnamiði.“
„Þið Grikkir þykið harð-
skeyttir í viðskiptum.“
„Já, við höfum fengið orð
fyrir það. Ég hef þó trú á
þeirri stefnu að hafa ætíð
í huga áframhaldandi við-
skipti. Ég er mjög ánægður.
með þann anda, sem ég hef
kynnzt í viðskiptum mínum
við íslendinga. Ég treysti
þeim fullkomlega og hef allt-
af rekið mig á það að þeir
eru jafn alúðlegir og hjálp-
samir, hvort sem úr viðskipt-
unum verður eða ekki.“
<SÁRROW^>
Grikkir búa Bjarna
riddara til siglingar
Um borð í togaranum
Bjama riddara, sem liggur
við Ægisgarð, er ekki setið
auðum höndum. Þrettán
Grikkir vinna baki brotnu
að því að gera skipið haf-
fært, svo að hægt sé að sigla
m til Pirens, hafnarborgar
Aþenu, þar sem eigandi þess
Wrashimis Dimitri, hyggst
breyta )Jví í flutningaskip
fyrir hraðfrystan fisk.
í fyrstu héldum við að
Grikkirnir væru ailir að ríf-
ast, en komumst fljótlega að
því, að samræður þeirra
hljóma bara þannig í eyrum
ókunnugra. Flestir skips-
manna eru ungir og allir eru
þeir mjö* suðrænir í útiiti.
„Mér lízt nú ekkert á að
þið farið að taka myndir af
skipinu,“ sagði Dimitri, sem
var staddur um borð til að
hafa yfirumsjón með verk-
inu. Á þilfari .Bjarna ridd-
ara voru ruslahaugar og allt
í hinni mestu óreiðu eins og
von er, þar sem verkið er
nýlega hafið.
„Þér hljótið að verða að
eyða stórfé í að fegra skip-
ið.“
„Já, talsvert meiru en það
kostaði mig hér. Ég verð að
fá ýmislegt nýtt í vélina líka
áður en það lætur úr höfn
til Grikklands.“
„Hvenær verður það?“
„Eftir 10 daga,“ svarar Dim
itri og brosir breitt. „Reyndar
er nú ekki víst að það stand-
ist enda reikna ég í rauninni
með 15 dögum, en það er bezt
áð segja ekki mannskapnum
frá því.“
„Hver siglir skipinu til Pir-
eus?“
„Manuel G. Marmarinos,
skipstjóri, sem hér er kom-
YVrashimiis Dimitri, eigandi
Bjarna riddara
inn og allir þeir, sem nú eru
um borð, að mér undan-
skyldum. Ég hefði þurft að
vera í Hamborg í dag og er
orðinn talsvert óþreyjufuliur
að komast af stað.“
„Hvernig stóð á því að þér
völduð togara til að breyta í
f rystiflutningaskip? “
„Astæðan er sú, að skips-
skrokkurinn er miklu þykk-
ari en annars gerist um
smærri skip, þar sem togarar