Morgunblaðið - 15.10.1964, Blaðsíða 24

24
MORGU NBLAÐID
Fimmtudagur 15. okt. 1964
r--------------------\
JENNIFER AMES:
Hættuleg forvitni
__________!__________/
— HvaS heitið þér, ungfrú?
— Finnst yður ekki hræðilegt
að vera svona nærri öllum þess
um dásamlegu stöðum, sem mað
ur hefur lesið svo margt um, án
þess að fá tækifæri til að sjá
þá?
— Það getur komið í sama
stað niður, sagði hann spekings-
lega. — Þessar furðumyndir,
sem maður gerir sér í huganum,
eru oftast fallegri en raunver
an. Kínverskt máltæki segir, að
það sé miklu meira gaman að
ferðast en að komast í áfanga-
staðinn. Og líka, að það sé dá-
samleg dægradvöl að bíða.
— Haldið þér að mér finnist
það, þegar ég kem til Hong
Kong? spurði hún, fremur dauf
í dálkinn. — Eg hef hlakkað
einhver ósköp til þess að komast
í áfangastaðinn.
— Hong Kong er andstæðanna
borg, sagði Brett. — Þar lifir sá
ríki í þægilegum allsnægtum,
en í nágrenni við ömurlega fá-
tækt. Hallirnar og hreysin eru
hlið við hlið. Þér fáið áreiðan-
lega nóg af sjú,klingum.
— Og þér látið þessar andstæð
ur yður í léttu rúmi liggja?
sagði Gail talsvert áköf. — Þér
ætlið að setjast að hjá iðjuleys
ingjastéttinni?
— Já, það er einmitt það sem
ég vil, svaraði hann eins og það
væri alveg sjálfsagt. — Eg geri
ráð fyrir að ég geti náð mér í
ríka konu. Það kváð vera mikið
af ríkum erfingjum þarna, er
mér sagt . . . Hann leit ertnis-
augum á Gail um leið og hann
sagði þetta.
Hann er ólæknandi og óbetr-
anlegur, hugsaði Gail með sér,
og þóttist viss um að sér þætti
þetta andstyggilegur unglingur
. . . Evo heyrðist í gjallarhorn-
inu að flugvélin væri ferðbúin.
Þau stóðu upp og gengu út að
flugvélinni. Brett rétti henni
höndina og hjálpaði henni um
borð. Hún varð hissa er hún fann
að höndin var köld og að hún
skalf. Hún leit snöggvast á hann.
Hann virtist auðsjáanlega veikl
aður, og hún spurði hvort nokk
uð væri að.
— Nei, en það leggst einhver
undarlegur grunur í mig, sagði
hann. — Mér er í raúninni alls
ekki um að fara inn í flugvélina
aftur, jafnvel þó ég eigi að sitja
við hliðina á yður, bætti hann
við og reyndi að brosa. — Það er
í rauninni skrítið að standa hér
og meðganga fyrir ungri, fallegri
stúlku að maður sé gunga — að
minnsta kosti að Því er snertir
flug. Sá sem vill vera maður
með mönnum á sjálfsagt aldrei
að meðganga að hann sé hrædd
ur, geri ég ráð fyrir. Eða hvað á
lítið þér?
— Hversvegna eruð þér hrædd
ur við að fljúga? spurði hún ber
um orðum.
— Eg veit ekki hvað þetta er,
en ég hef einskonar ofnæmi fyr-
ir flugvélum. Foreldrar minir
fórust í flugslysi, sjáið þér til.
Ég var hjá afa og ömmu þá,
annars ....
7
— Þá skil ég yður vel, sagði
Gail með ósvikinni samúð. — Ég
missti foreldra mína líka þegar
ég var lítil. Börn fá taugalost
sem þau jafna sig stundum aldrei
eftir, þegar svoleiðis kemur fyr
ir. Maður getur aldrei stillt sig
um að hugsa um, hve mikið mað
u hefur misst. Maður er að hugs
um, að pabbi og mamma hefðu
greitt úr, þegar vanda bar að
höndum. Þau fylgja manni eins
og skuggar eru eru svo lifandi
að manni finnst þau sjá og heyra
mann, þó að þau séu horfin fyrir
fullt og allt.
— Merkilegt að yður skuli
finnast alveg sama og mér, sagði
hann og þrýsti að hendinni á
henni. — Tvö foreldralaus börn
hafa hitzt hérna í flugvélinni.
Nú sjáið þér að við hljótum að
verða verulega góðir vinir.
Gail fannst erfitt að sofna um
nóttina. Hún fann til mikilla á-
fyrr. Ráðskonan í leiguhúsinu
vottar, að Oswald hafi ekki stað
ið þar við nema fáar mínútur
og farið í sama flýti og hann
kom. í lögregluyfirheyrslunum,
eftir að Oswald var handtekinn,
játaði hann, að hann hefði farið
bæði í strætisvagni og leigubíl,
til að komast heim til sín eftir
morð íorsetans. Frá North
Beckley Avenue hefði Oswald
hæglega getað gengið þessa níu
tíundu mílu til hornsins á 10.
götu og Patton Avenue þar sem
hann hitti Tippit.
T. Nákvæm og furðu greinileg
lýsing á Oswald var send út í
lögregluútvarpinu í Dallas, kl.
12:36, 22. nóvember 1963.
N. Útvhrpsdagbækur Dallas-
lögreglunnar sýna, að engri lýs-
ingu • af manni grunuðum um
morðið var ú.tvarpað fyrr en
kl. 12:45 þann dag. Engin lýsing
á Oswald með nafni var send út
í útvarpi áður en hann var hand
tekinn. Lýsingin á hinum grun
aða manni, sem út var send, átti
ekki við Oswald, en þó vantaði
í hana sérstök einkenni, eins og
hára- og augnalit. Upplýsingarn
ar sem fyrsta útsendingin byggð
hrifa af því hve Brett var nærri
henni, og gramdist það. Hann
var hár og grannur, herðabreið-
ur og mjaðmamjór, og hafði ung
æðislegan þokka. Hann hafði
hallað höfðinu aftur á hnakka-
koddann og sneri andlitinu hálf-
vegis að henni. Hann virtist sofa
vært og bros lék um munninn á
honum. Hárið hékk niður á enni
og hana sárlangaði til að strjúka
það aftur. Hún fann að hjartað
fór að herða á sér meðan hún
sat svona og horfði á hann. Þó
að mikið hefði verið dregið úr
ljósinu inn í vélinni sá hún þó
andlitið greinlega. Það var ein-
kennilegt, fannst henni, hve æska
þeirra hafði verið að mörgu leyti
svipuð, og henni fannst þetta
tengja þau saman. Og hún hafði
komizt við þegar hann var að
segja henni frá hve hræddur
hann væri við að fljúga. Hann
hafði talað svo mannlega um
þetta. Það var ekki alltaf kostur
að manneskjurnar væru full-
komnar — þesskonar manneskj
ur voru oft erfiðar í umgengni
. . . Grant var í rauninni full-
kominn, fannst henni, og hún
hafði tignað hann eins og goð
á stalli og dáðst takmarkalaust
að honum. En þessi ungi maður
við hliðina á henni var í hæsta
máta barn náttúrunnar, jafn ó-
fullkominn og hún sjálf — og
jafn hörundsár.
Gail la|ði aftur augun og
reyndi að sofna. Hún heyrði að
andardráttur Bretts Dyson var
jafn og rólegur, og allt í einu
rann höfuðið á honum af kodd
anum og niður á öxlina á henni.
Og nú. stóðst hún ekki freisting-
una, að strjúka hárið frá enninu
á honum. Hann muldraði í svefni
eitthvað sem líktist „þökk fyrir,
elskan mín“. Hún varð svo skelk
uð að hana langaði til að laum
dst burt og koma sér fyrir á ör-
uggum stað. Það var blátt áfram
ist á, hafa sennilega komið frá
Howard Brennan, sem sá Os-
wald í glugganum, þegar hann
var að hleypa af rifflinum.
T. Oswald hafði engan tíma til
allra þessara hreyfinga, sem hon
um eru eignaðar, milli þess að
hann fór út úr Bókhlöðunni og
þangað til hann hitti Tippit.
7
N. Tímaprófanir á öllum hreyf
ingum Oswalds sýna, að þær
hefðu getað orðið framdar á
þeim tíma, sem hann hafði til
umráða.
T. Oswald var stöðvaður af
lögreglunni, þegar hann fór út
úr húsinu, en honum var leyft að
halda áfram, þegar hann sagðist
vinna í húsinu.
N. Nefndin hefur ekkert vitni
fundið, sem sá Oswald fara út
úr húsinu. Þessi tilgáta stafar
sennilega af misskilningi á því,
að hann var stöðvaður í mat-
stofunni af Baker lögregluþjóni,
áður en hann fór út, en var leyft
að fara eftir að Truly, umsjón
armaður í Bókhlöðunni, hafði
vitfirring, að hana skyldi langa
til að taka hann í fangið og
vagga honum þangað • til öll
hræðsla væri úr honum. Og þessi
löngun var sterkari en hræðslan,
hún hafði aldrei kennt þessarar
tilfinningar áður. Að vísu var
þetta stór og sterkur piltur, en
þessa stundina fannst Gail hún
véra miklu sterkari en hann.
Hann vaknaði allt í einu og
glennti upp augun.
— Fyrirgefið þér! sagði hann
syfjuleg. Svaf ég með höfuðið
á öxlinni á yður?
— Það gerði ekkert til, sagði
hún. — En nú ætla ég að reyna
að sofna dálitla stund sjálf . . .
Hann lokaði augunum aftur,
en datt ekki í hug að hreyfa haus
inn. Muldraði bara eitthvað um,
að hún væri einstaklega góð.
Gail fannst hún hvorki vera
þekkt hann sem starfsmann þar.
Lögreglan innsiglaði húsið ekki
fyrr en að minnsta kosti nokkr
um mínútum eftir að Oswald
hefði getað farið.
T. Dagbók leiguekilsins, Will
iam W. Whaley, sem ók Oswald
til North Beckley Avenue, sýnir,
að Oswald steig upp í bílinn kl.
12,30. Þar eð þetta gerðist
nokkra vegalengd frá morðstaðn
um, hefði Oswald ekki getað skot
ið forsetann.
N. Dagbókin hjá Wheley sýn
ir 12,30, en hann hefur vitnað, að
tíminn þegar farþegar stíga inn
sé ekki nákvæmur hjá sér, og
venjulega færi hann þetta inn á
15 mínútna fresti, 'og að það
hafi vafalaust verið nokkru
seinna en 12,30 þegar Oswald
steig upp í bílinn hjá honum.
Stundum færði hann ekki inn
í bókina fyrr en eftir tvær eða
þrjár ferðir. Farmiðinn að stræt
isvagninum, sem Oswald hafði
á sér, var stimplaður eftir kl.
12,36. Nefnin hefur komizt að
þeirri niðurstöðu, að Oswald
hafi sennilega stigið upp í bíl-
inn hjá Whaley kl. 12,47 eða
12,48.
góð né ánægð þessa stundina.
Hún var þreytt, of þreytt til að
geta sofnað. En loks svæfði nið
urinn í hreyflunum hana svo að
hún fékk blund. Þaðvar ofsarok
svo að flugvélin fór að velta.
Allt í einu spratt hún upp — vél
in tók bræðilega dýfu. Gail
reyndi að verjast ofsahræðsl-
unni, sem hafði gripið hana. —
Henni fannst eitthvað hræðilegt
mundi geta komið fyrir áður en
varði. Flestir farþegarnir voru
vakandi. Þeir horfðu hvorir á
aðra og pískruðu. Nú snarbyltist
vélin allt í einu, og einn farþeg
inn spratt upp, svo að Brett
vaknaði og þóttist finna á sér, að
einhver voði væri yfirvofandi.
— En það verður áreiðanlega
ekkert að, sagði Gail, en röddin
var áberandi hvell og hræðslu-
blandin. — Þetta er hættulaust
T. Fjarlægðin frá Greyhound-
endastöðinni í Dallas, þar sem
Oswald steig upp í bílinn, til
North Beckley Avenue, þar sem
hann hefur sennilega stigið út
aftur, er rúmar 3 níiilur eða sem
næst 10 mínútna ferð í leigu-
vagni með venjulegum hraða. Ef
tekið er tillit til umferðartaf-
anna, sem voru á þessum tíma,
er það vafasamt, að Whaley hafi
getað ekið þessa leið á minna en
15 mínútum. Einn útreikningur
hefur talið það hafa tekið 24
mínútur að aka frá Greyhound-
endastöðinni til leiguhúss Os-
walds.
N. Fjarlægðin frá Greyhound
endastöðinni við Jackson og La-
marrstræti til húsasamstæðu 500
í North Beckley, er 2,5 mílur.
Oswald steig raunverulega út við
700-samstæðuna í North Beck-
ley. Vegalengdin var því minna
en 2,5 mílur. Whaley hefur vitn
að það fyrir nefndinni, að ferðin
hafi tekið 6 mínútur. Tilrauna-
ferðir starfsmanna nefndarinnar,
að svipaðari umferð og var 22.
nóvember, tók um það bil 5,30
mínútur. Til að ganga frá Beck-
ley og Neely, sem er 700-sam-
stæðan í Beckley, þar sem Os-
wald hefur að líkindum yfirgef
ið leiguvagininn, til 1026 North
Beckley, tók sömu starfsmenn 5
mínútur 45 sekúndur.
Nokkur atriði úr Warren-skýrslunni
íAs P.ED PLAHTS H/S FOOT
6IT SET, CECILf \
HEIZE COMES OUC
FlRSTUN5USPB:TM’
-_____ VICTin.'r—'
SQUAZEDf/H THE LOOP..
KALLI KÚREKI
KED HEADS FOZ H/S
HOZSE. PASSIHS CEC/L
AHD FZAHKíE, THE
PZACTICAL JOKEZS--'
Teiknari; J. MORA
-■K- *
Cecil
JEZKS
HARDt
WHAT
V.
TH
1. Kalli gengur í áttina að hesti Tilbúinn, Keli. Hér kemur fyrsta Láttu mig vita, þegar hann stíg-
eínum, og fer fram hjá Kela og fórnardýrið okkar. ur í lykkjuna.
Frikka. 3...rykkir Keli í spottann.
Hvert þó í....?
Kópavogur
Afgreiðsla Morgunblaðsins
Kópavogi er að Hlíðarvegi 61,
sími 40748.
Garðahreppur
Afgreiðsla Morgunblaðsins
fyrir Garðahrepp er að Hof-
túni við Vífilsstaðaveg, sími 1
51247.
Hafnarfjörður
Afgreiðsla Morgunbiaðsins
fyrir Hafnarfjarðarkaupstað
er að Arnarhrauni 14, simi
50374.
Keflavík
Af greiðsla Morgunblaðsins í
fyrir Keflavíkurbæ er að |
Hafnargötu 48.