Morgunblaðið - 03.12.1964, Blaðsíða 12

Morgunblaðið - 03.12.1964, Blaðsíða 12
12 MORGUNBLAÐIÐ Firmntudagur 3. des. 1964 Þorbjörg Bernhard segir frá fegurðarsamkeppninni í Finnlandi „Hver er helzti munurinn á að taka þátt í fegurðarsam- keppnikeppni erlendis og hér heima?“ spurðum við f»or- bjöngu Bernhard, þegar leiðir okkar lágu saman um daginn. „Ja, ég hef nú ekki mikia reynslu á þessum vettvangi," sagði I>orbjörg og brosti glettn islega. „Ég- hef aðeins tekið þátt í einni samkeppni er- lendis, oig það var Norður- landakeppnin síðasta, sem haldin var í Ábo í Finnlandi í byrjun október. Aðalmun- urinn þótti mér vera sá, að keppninni þar var stillt upp þannig, að hún kæmi sem bezt fram í sjónvarpi, en hérna eru keppendur látnir ganga milli áhorfenda. Það voru ekkert afskaplega marg- ir áhorfendur á sjálfri keppn- inni í Finnlandi, en ekki þver fótað fyrir kvikmynda- og sjónvarpsvélum af öllum stærðum og gerðum og ótal sterkum ljóskösturum.“ i- „Og hvor hátturinn þótti þér betri?“ „Finnska fyrirkomulagið tvímælalaust. Ég kann því betur að ganga fram fyrir myndavélar en lifandi fólk. Ennfremur var ég á sínum tíma feimin að koma fram hér í Reykjavík, þar sem ég hef slitið barnsskónum og þekki marga og margir þekkja mig.“ „Seigðu mér eitthvað frá ferðalaginu sjálfu, vár það ekki skemmtilegt?“ „Það var einn draumur frá upphafi til enda. Ég hafði ekki komið til útlanda fyrr og allt var nýtt í mínum augum. Ferðasagan er í stuttu máli á þá leið, að við Margrét Vil- bergsdóttir flugum til Káup- mannahafnar og þaðan beint til Stokkhólms. Þar gistum við eina nótt og flugum daig- inn eftir til Helsinki, ásamt nokkrum' öðrum þátttakend- um. Við vorum tíu alls sem tókum þátt í Norðurlanda- keppninni, tvær frá hverju landi. Við komum til Finnlands nokkrum dögum áður en keppnin var haldin. Við sát- um ótal veizlur og vorum kynntar fyrir gestum, og eitt kvöldið var sjónvarpað frá einum slíkum mannfagnaði. Alls staðar þar sem við kom- um fram vorum við í falleg- um kjólum, og sýndum okkur ekki í sundbol fyrr en í aðal- keppninni. Aðalkeppnin fór fram sunnudaginn 4. október í Kon serthöllinni í Ábo, eða Turku eins og hún heitir á máli Finna. Fyrst komum við fram í þjóðbúningum, Mangrét var í upphlut og ég sömuleiðis, en auk þess bar ég möttul á herð um. Luku allir lofsorði á ís- lenzka þjóðbúninginn, og er það ekki í fyrsta sinn sem hann vekur verðskuldaða at- hygli. Síðan gengum við fram og söigðum nokkur orð við kynnirinn og töluðum móður- mál okkar. Að þessu loknu fór um við fram, meðan dóm- nefndin settist á rökstóla. Á meðan komu söngvarar frá Norðurlöndunum og sungu nokkur lög, Haukur Mortens kom frá íslandi. Síðan var sigurvegari Norðurlanda- an til að horfa á okkur. Mér fannst meira umstang við keppnina þar en við eigum að venjast um fegurðarsam- keppnir hér heima. Við fórum víða og vorum alls staðar leystar út með gjöfum. Ég á marga fallega minja- gripi úr þessari ferð.“ „Þótti þér ferðin ekkert þreytandi, margar stúlkur kvarta undan því að það sé erfitt að standa frammi fyrir áhorfendum á hverjum degi?“ „Hver mínúta var skipulögð út í yztu æsar og ég geri ráð fyrir að til lengdar sé þreyt- andi að lifa svo skipulögðu lífi. T.d. fengum við einar tíu mínútur til að verzla. Ég var svo óheppin að rífá annan sokkinn minn, þagar ég fór út úr bílnum, svo verzlunar- tíminn fór í það að skipta um sokka. En þetta var sannkall- að „lúxuslíf", við höfðum all- ar einkabílstjóra og bjuggum í glæsilegum hótelum, veizlu- krásir í hvert mál og allir kepptust um að gera okkur til hæfis. Ég kunni þessum lifn- aðarháttum vel, þó mér fynd- ist ósköp potalegt að koma heim aftur. Ég kom þó ekki rakleitt heim eftir keppnina, dvaldi nokkra daga hjá skyld- fólki mínu í Danmörku.“ • „Þú hefur oft sýnt á tízku- sýningum hér, Þorbjörg. Hef- urðu aldrei hugsað um að verða sýningarstúlka að at- vinnu?“ „Jú, ég hef hugsað um það, því ber ekki að neita, en hins- vegar ekkert gert til þess að láta drauminn rætast. Ég lærði í tízkuskóla Andreu, sem að mínum dómi er ákaf- lega góður, og hef nokkrum sinnum sýnt á hennar vegum. Það eru engir atvinnumögu- leikar á þessu sviði hér á landi, svo ég yrði að leita að atvinnu út fyrir landsstein- ana, og mér hrýs hálfpartinn hugur við það, a.m.k. meðan ég er ekki eldri.“ „Hvað ertu gömul?“ „Éig varð 18 ára 9. október og hélt upp á afmælisdaginn í Danmörku, svo segja má að ég hafi tímann fyrir mér.“ Þorbjörg Bernhard í þjóðbúningnum keppninnar kallaður fram. Það var sænska stúlkan Birg- itta Alvarljung. Númer tvö var finnska stúlkan Sirpa Suosmaa, þriðja var Agneta Malmgren frá Svíþjóð, fjórða Liv Bang frá Noregi og ég rak svo lestina í fimmta sæti. Ég hef sjaldan verið eins undr- andi og þegar nafn mitt var kallað upp.“ „Vakti keppnin mikla at- hygli í Finnlandi?“ „Já, það var mikið skrifað um hana í blöðin í Finnlandi, sömuleiðis rakst ég á stórar, myndskreyttar greinar um keppnina í hinum Norðurlanda blöðunum. Hvar sem við fór- um fylgdi okkur skari ljós- myndara og fólk hópaðist sam Saumaklúbburinn Bláþráður, talið frá vinstri: Rósa Sveinbjörnsdóttir, Aslau,g Þorfmnsdottir, Auður Matthíasdóttir, Sigurjóna Jóhannsdóttir, Jóhanna Sigurjónsdóttir, Jóhanna Petursdottir, Oddrún Pálsdóttir, Þórey Bergmann og prestsfrúin í Bústaðasókn, Ebba Sigurðardóttir, sem var gestur klúbbsins þetta kvöld. (Ljósm. Mbl. Sv. Þ.) Saumaklúbbur fœrir kirkju sinni gjöf EKKI alls fyrir lönigu birtist sú frétt í blöðunum, að sauma klúbbur í Bústaðasókn hefði gefið söfnuði sínum 100 litla silfurbikara, sem nota á við altarisgöngur. Þessi frétt vakti forvitni okkar, við vissum raunar að margir klúbbar söfnuðu smásjóðum en héld- Hattasaumur í tómstundum ÞESSl mynd er tekin úr ein- um félagsskap kvenna í Bandaríkjunum. Þær hafa það fyrir tómstundaiðju að búa til hatta handa sér eða kunn- ingjum sínum. Auðvitað hafa þær hattadömu sér til aðstoð- ar við þessa skemmtilegu iðju sina. Væri þetta ekki tilvalin tómstundaiðja fyrir einhvern félagsskap kvenna hér heima? um að það væri hefð, að klúbbrúeðlimir gerðu sér daga mun í vetrarlok fyrir söfnun- arféð. Næst þegar ofangreindur saumaklúbbur kom saman, trufluðum við konurnar smá- stund. Þær hröktu fyrrgreinda kenningu okkar, sögðust að vísu ekki vita hve margir saumaklúbbar störfuðu eftir sömu reglu og þeirra, en þær vissu a.m.k. um einn í Saga- mýrinni, sem væri að safna fyrir kirkjugrip. Þær sögðust halda saumafundi tvisvar í mánuði og borga 20 krónur í hvert skipti. Við spurðum nú, hvað klúbburinn væri gamall, hvað hann héti o.s.frv. Auður Matthíasdóttir, sem verið hef ur formaður kvenfélags Bú- staðasóknar frá upphafi þar til fyrir skömmu, varð eink- um fyrir svörum. Hún sagði, að klúbburinn hefði nú starfað í 11 ár, eða ári skemur en Bústaðasókn. Þá hefði verið rætt um að stofna smáklúbba en ekki kvenfélag innan sókn arinnar. Sæju klúbbarnir um að safna í sjóði, sem síðan yrði varið til nytsamra hluta. Nokkrar konur hefðu hóað sig saman í saumaklúbb, sem seinna fékk nafnið Bláþráður, veigna þess hve tala klúbb- meðlima var óstöðug framan af og klúbburinn alltaf í þann veginn að slitna í sundur. „Við erum aðeins tvær, sem höfum verið í klúbbnum frá upphafi," sagði Auður, „Jó- hanna Pétursdóttir og ég. En það var Oddrún Pálsdóttir, sem kom með nafngiftina og líkar okkur nafnið vel.“ „En starfar ekki kvenfélag innan Bústaðasóknar?" „Jú, niðurstaðan varð sú að stofna kvenfélaig þar eins og í öðrum sóknum. Núverandi for maður er Rósa Sveinbjarnar- dóttir, sem einnig er meðlim- ur í Bláþræði. Sem stendur eru fimm af átta klúbbkon- um í stjórn kvenfélagsins, svo segja má að samstarfið milli þessara tveggja félaga sé mjög náið.“ „Hvað kom til að þið völd- uð silfurbikara sem gjöf til kirkjunnar?" „Kikjuna vanhagaði um þessa hluti og markmið okk- ar er að kaupa einhvern kirkjugrip, sem að gagni má koma á hverjum tíma. Það má kannski segja, að það hafi verið hending ein að bikararn ir voru fyrir valinu en ekki eitthvað annað, því kirkjuna okkar vanhagar að sjálfsögðu um margt. Eins og allir vita er ekkert guðshús í sókninni og messað í Réttarholtsskóla. Nú er mikill hugur í mönnum að kirkja verði reist sem fyrst og hefur henni þegar verið val- inn staður og Helgi Hjálmars- son, arkitekt, hefur teiknað mjög fallegt guðshús." „Er kvenfélagið þá ekki með einhver áform á prjón- unum til að afla fjár til kirkju byglgingarinnar ? “ „Nú erum við að undirbúa jólabazar, þann fyrsta sem við höldum .Til þessa höfum við Framhald á bls. 17.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.