Morgunblaðið - 12.12.1964, Blaðsíða 28

£8
MORGUNBLADIÐ
Laugardagur 12. des. 1964
SVARTAR
RAFPERLUR
EFTIR PHYLLIS A. WHITNEY
- Ég hugs-a oft um flautuleikararm, sem ég hefði getað
gii :t.
’ — Það er fallega gert af yður.
Samtalið var á enda. Úti fyrir
beið Ahmet til þess að fylgja
henni aftur í Sjávarhúsið.
Tracy var orðin ofurlítið hress
ari í huga. Það voru horfur á, að
hún fengi að vera hérna í viku,
og úr því að svo væri, var hugs-
anlegt að teygja það upp í hálf-
an mánuð.
Þegar hún kom aftur í her-
bergið sitt, opnaði hún svala-
dyrnar og gekk út. Það hafði
dregið úr rigningunni og ljósin
voru að koma upp og hækkuðu
upp eftir Evrópuströndinni,
handan Bosporus.
Þegar hún stóð þarna, greip
hana fyrirvaralaust einhver o-
notakennd — það var sársaukinn
af sári, sem var of nýlegt til að
vera gróið og endurminningin um
óróvekjandi gamlan atburð.
Fyrir neðan svalirnar teygði
sjórinn sig hægt og mjúklega,
svo hættulega djú,pur og sterk-
ur.
Hún þurfti átak til að slíta sig
frá honum og sneri augunum að
upplýstu svæði undir svölunum,
sem sköguðu fram. Það var hellu
iagt og tröppur lágu niður í sjó-
inn. Við þessar tröppur stóð
Ahmet með bátshaka í hendi.
Meðan Tracy var að horfa,
heyrði hún skellina í vélbát, sem
beygði úr aðalálnum í áttina til
hússins og kom í ljós á næsta
andartaki. Þetta var mjór bát-
ur með útskorið stefni. Maður
stóð í skutnum og stýrði honum
til lands. Undir tjaldi yfir miðj-
um bátnum sat farþegi, en ekki
sást af honum nema fæturnir.
Með fimlegri hreyfingu teygði
Ahmet bátshakann og síðan var
báturinn bundinn og farþeginn
steig léttilega á land. Um leíð og
4
hann gekk hellulagða svæðið,
leit hann upp til hússins og birt
an féll á andlitið á honum. Þetta
var skuggalegt, dálítið hrukkótt
andlit, en höfuðið dökkt og vel
lagað. Tracy hafði séð myndir af
honum oftar en einu sinni. Mað-
urinn var Miles Radburn.
Skyldi þessi óvænta heimkoma
hans þýða það, að hún ýrði að
hitta hann í kvöld? Við kvöld-
verðinn, ef til vill? Fyrr hafði
hún verið við því búin, en nú
kveið hún fyrir því, sem það
kynni að hafa í för með sér.
Þegar Radburn var horfinn inn
í húsið, sneri Tracy aftur til her
bergis síns. Hún gat ekki setið
kyrr, heldur stikaði fram og aft-
ur yfir stóra gólfið með gylltu
gólfábreiðunni, en hvíti köttur-
inn horfði sviplaus á hana. Þeg
ar barið var að dyrum, flýtti hún
sér að svara, og var spennt að
vita, hversu fljótt þessi fundur
þeirra mundi verða.
Fazilet Erim gekk inn, létt-
um skrefum. — Fyrirgefið, að
ég trufla yður, sagði hún. —
Sylvana sendir mig til að spyrja
hvort yður sé sama þó að þér
borðið kvöldverð í herberginu
yðar í kvöld. Þá þarf ekki að
segja hr. Radburn strax, að þér
séuð komin. Ef talað er rólega
við hann í kvöld, getur það búið
hann undir að hitta yður á morg
un. Er yður sama?
Tracy var alveg sama og sagði
það, og varð fegin. Tyrkneska
stúlkan dokaði við, og vildi sýni
lega ekki fara strax.
— Ég hef ekki komið hér inn
vikum saman, sagði hú.n og leit
allt í kringum sig. — Og ég verð
alltaf niðurdregin þegar ég geri
það. Það er alveg eins og eitt-
hvað af frú Radburn hafi orðið
hér eftir. Ég verð reið þegar ég
kem hingað inn. Reið af því að
einmitt þetta teppi, sem vinkona
mín valdi sjálf í Istambul skuli
hafa orðið hérna eftir, þegar hún
sjálf var farin.
Tracy hlustaði þegjandi á
hana.
— Henni þótti svo vænt um
sjóinn, hélt Fazilet áfram. —
Stundum fórum við út á báti
saman, bara til þess að geta hleg
ið og látið eins og bjánar, og án
þess að nokkur ströng augu
hvíldu á okkur til að segja okk-
ur, að við værum nú ekki krakk-
ar lengur. En nú er hér enginn
hlátur eftir í þessu herbergi. Það
er of nærri sjónum, sem hún
elskaði, en sveik hana að lokum.
— Hún drukknaði, var það
ekki? spurði Tracy og átti erfitt
með að koma upp orðunum.
— Já. Fazilet kinkaði kolli. —
Þarna úti, innan sjónmáls frá
húsinu. Hefði einhver verið við
gluggann og séð til hennar, hefði
það ef til vill aldrei skeð. Það
var eitt kvöld eins og núna er.
Kannski er það þess vegna, að
mér finnst hún alltaf vera á ferð
inni hér í stofunni, þegar rigning
er.
Fazilet reif sig upp úr draum
um sínum.
—• Afsakið þér, sagði hún. —
Þetta er allt yður óviðkomandi.
Ég ætla að fara að sjá um mat-
inn handa yður.
Þegar Fazilet var farin út, dró
Tracy þykku gluggatjöldin fyrir
Hana langaði ekki lengur að
horfa á sjóinn. Kötturinn sett-
ist upp og horfði á hana, með
einhverja várkárni í augnaráð-
inu. Hún klappaði honum mjúk-
legr.
— Fyrst af öllu verðum við að
breyta nafninu þínu, sagði hún
lágt við hann. Ég mundi líklega
fara að gráta i hvert sinn sem
ég nefndi það. Hvernig mundi
þykja að fá tyrkneskt nafn . . .
eins og Yasemin, til dæmis?
Hvíti kötturinn mjálmaði
lágt, en ekki gat Tracy vitað,
hvort það var til samþykkis eða
mótmæla.
Um nóttina sváf hún vært og
draumlaust í stóra rúminu, enda
uppgefin til líkama og sálar eftir
þennan stranga dag.
Tracy vaknaði morguninn eftir
við hávaða, eins og þúsund han
ar væru á ferli. Gegn um rifu við
svalahurðina, teygði sig ofur-
lítill, rakur ljósgeisli og gaf til
kynna að rigningunni hefði stytt
upp og sólin væri komin upp.
Hún renndi sér fram úr rúminu
og gægðist út.
Hæðirnar á ströndinni hinum
megin sundsins voru ferskgræn-
ar eftir regnið og Bosporus var
dökkblátt undir ljósari bláum
himni.
Sólskinið og hressandi morg-
unloftið styrkti viljaþrek henn-
ar og einbeitni. Brátt átti hún að
hitta Miles Radburn. Hún varð að
vera vel undir þann fund búin.
Halide kom með morgunverð á
bakka, með brauði og sýróps-
kenndu tyrkknesku kaffi. Tracy
kunni vel við að drekka við borð
úti við gluggann. Henni fannst
ekki lengur vera reimt í herberg
inu og hvíti kötturinn dapurlegi
var farinn. Þegar Fazilet leit
inn, heilsaði hún henni brosandi.
— Sylvana vill tala við yður,
sagði Fazilet. — Hún býður yð-
ur í vinnustofu hr. Radburns.
— Er . . . er hann þar líka?
Hin stúlkan hristi höfuðið. —
Hann fer alltaf í göngu eftir
morgunverð. Það er víst einhver
enskur siður. Hann kemur nú
fljótt aftur en mágkona min vill
tala við yður fyrst.
Herbergi Miles Radburns voru
líka á annarri hæð en vissu inn
til lands. f vinnustofu hans, bak
við stórt valhnotuborð, sem allt
var þakið bókum og blöðum, sat
Sylvana Erim. Hún bauð henni
góðan daginn, vingjarnlega og
benti henni á stól. Svo benti hún
fingri skipandi og Fazilet hlýddi
samstundis og fór út úr stof-
unni.
Tracy fór að hugsa um, hvort
einhverjar erðakenningar hefðu
kiennt Fazilet að beygja sig svona
skilyrðislaust undir ekkjuvald-
ið. Þegar Sylvana var hvergi
nærri, virtist stúlkan vera miklu
kátari og sjálfstæðari.
Sylvana benti allt um kring í
stofunni með fallegum, gimsteina
settum höndunum. — Þér sjáið,
góða mín: Þetta er það, sem þér
komið til að eiga við að stríða-
Tracy sá það. Hin geysistóra
stofa var í engu betri röð og
reglu en skrifborðið. Bækur lágu
út um allt. í einu horninu stóð
borð með hárri hrúgu af skjöl
um og þykkum skjalamöppum.
Eini græni bletturinn í allri
þessari hrærigrautar-eyðimörlo
var teikniborð með einhverju
hálfkláruðu verki á.
Að koma þessu öllu í lag hefði
verið þrekvirki, jafnvel undir
beztu skilyrðum; en með Rad-
burn andvígan sér, virtist það von
laust verk. Hún gekk um stofuna
og stanzaði við teikniborðið, þar
sem lá löng ræma af pappír með
einhverju tyrknesku letri á,
teiknuðu með sótbleki.
Frú Erim tók eftir áhuga henn
ar. — Þetta er gömul, tyrknesk
skrautritun. Hr. Radburn hefur
fengið mikinn áhuga á að stæla
þessa skrift, enda þótt hann geti
auðvitað ekki lesið hana. En kom
ið þér nú; hann hlýtur að fara
að koma og við verðum að tala
við hann um þetta. En ég er
hrædd um, að ég hafi ekki neiu
ar góðar fréttir að færa yður.
Tracy settist niður og horfði á
gestgjafa sinn. Frú Erim var
klædd, eins og Fazilet, á Parísar
vísu. í morgunbirtunni sýndist
yfirlitur hennar enn blómlegri
en áður. En sama róin hvíldi yf
ir allri persónu hennar. Það var
greinilegt, að hún viidi láta alla
alla viðmælendur sína vera sér
sammála, og Tracy hugsaði sér
að vera við öllu búin. Hún mátti
ekki láta þessa konu hræða sig,
né heldur fá sig ofan af fyrir-
ætluninni með hingað komu
sinni.
Reyðarfjörður
KRISTINN Magnússon,
kaupmaður á Reyðarfirði, er
umboðsmaður Morgunblaðs-
ins þar í kauptúninu. Að-
komumönnum skal á það
bent að hjá Kristni er blað-
ið einnig selt í lausasölu.
Eskifjörður
í BÓKSÖLUNNI á Eskifirði
er umboð Morgunblaðsins a
Eskifirði.
Seyðisfjörður
UMBOÐ Morgunblaðsins í
Seyðisfjarðarbæ er í Verzl.
Dvergasteinn. Blaðið er þar
einnig í lausasölu fram til
kl. 11,30 á kvöldin. „Bar-
inn“, veitingastofa, hefur
blaðið í lausasölu.
Fáskrúðsfjörður
F R Ú Þórunn Pálsdóttir er
umboðsmaður Morgunblaðs-
ins á Fáskrúðsfirði og hefur
með höndum þjónustu við
kaupendur blaðsins í bæn-
um. í söluturni hjá Marteini
Þorsteinssyni er blaðið selt
í lausasölu.
Blcaðburðafólk
óskast til blaðburðar í eftirtalin hverfi
G/ettisgata I
Hringbraut 92-121
Kjartansgata
Freyjugata
Skólavörðustígur

Sími 22-4-80
KALLI KUREKI
-*- -*-

Teiknari: J. MORA
v
1. Montan sér Kalla fara út úr
t
kaffihúsinu og fara til efnagrein-
ingarskrifstofunnar. Skýrslan ætti
eð vera tilbúin núna.
2. Jæja, eyddi ég þrem dögum til
W£LL,1’M PLAYIN’ IT CASEY' I ^
OIDM'T POST TH’CLAIM NOTICES '
TILLl OOULD FINOOUT WHATI HAP f
l'LL ElPE BACK AN’ POSJ ’EM,;
THENCOMEBACK t
AN'EE&ISTERI
að ríða hingað til einskis?
Ef þú hefur fundið æðina, sem
þessi sýnishom koma frá, Kalli, þá
getur þú bráðum ferðast í þinni
eigin járnbrautarlest. Ég hef aldrei
séð hreinna gull. Þú ættir að kaupa
landið strax.
3. Það hef ég hugsað mér að gera.
Ég setti ekki niður skilti á staðnum
en nú ætla ég að gera það og koma
svo aftur og kaupa landið.