Morgunblaðið - 05.02.1965, Blaðsíða 6

Morgunblaðið - 05.02.1965, Blaðsíða 6
6 MORGUNBLADID Föstudagur 5. febrúar 1965 A sambýllsmaður konu rétl á ráðsmannslaunum Pökkunarsalurinn iðar af sex, og það er enginn fiskur svo steindauður, að hann snarlifni ekkl við í höndunum á stúlku frá Honu-lulu eða grænlenzkri læraskellu. Frönsk frá Dior stillir sér upp með þann gula í fanginu í leit að nýrri tízkulínu. f HÆSTARÉTTI var nýlega kveðinn upp dómur í máli, sem reis út af því, að sambýlismaður konu gerði kröfur um nokkurs konar ráðsmannslaun úr dánar- búi hennar, en þau höfðu búið saman um margra ára skeið, þeg- ar konan lézt. Málavextir eru sem hér grein- ir: Konan U hafði flutzt til Vest- mannaeyja árið 1912. Hún kom sér upp eiigin húsnæði þar. Var húsið byggt árið 1920, en það var ein lítil íbúð, eitt herbergi og eldhús. Árið 1924 flutti sóknar- aðili í máli þessu, inn á heimili hennar og bjuggu þau saman upp frá því, en giftu sig ekki. Eftir að sambúð þeirra hófst, var brátt hafizt handa um að stækka húsið, sem fyrir var. U hafði þátt þrjár dætur. missti hún þær á árunum 1928- 1930. Tveir þeirra höfðu verið giftar og áttu börn, sem á lífi eru. Árið 1935 gerðu U og G, sambýlismaður hennar, gagn- kvæma arfleiðsluskrá. Aðalefni hennar var, að þau lýstu því yfir, að þau gerðu þær ráðstafanir með eigur hvors um sig, eftir þeirra dag, að það, sem lengur lifði skyldi eitt eiga þær allar. U andaðist árið 1960. Eftir það bjó G einn í húsinu, en árið 1963 fór G á sjúkrahús og hefur verið þar síðan. Við uppskrift á dánarbúinu komu ekki aðrar eignir fram en ofangreind húseign. Var hún seld af skiptaráðanda á kr. 80.000.00. Dætrabörn hinnar látnu vildu að búinu yrði skipt þannig, að í þeirra hlut félli sem skylduarfur % hlutar eignarinnar, en V\ rynni til sóknaraðila sem erfa- Bkrárerfingja. Sóknaraðili, G, vildi ekki hlýta skiptinigu búsins á þann veg og taldi sig eiga rétt til allrar eignarinnar. Lét hann reikna út fyrir sig hæfilegt ráðs- mannskaup á tímabilinu 1942- WiLson frestar vesturför f London, Washington 3. febr. HAROLD WXLSON, forsætisráð- herra Bretlands, hefur frestað för ginni til Bandaríkjanna og Kanada, sem átti að fara i næstu viku. Hyggst Wilson fara með vorinu í staðinn. Aðalerindi hans að þessu sinni var að flytja ræðu á Allsherjarþingi S.þ. í New York, en nú er talið vafa- «amt að fundir verði í Allsherjarþinginu á þessum tíma. 1961 og varð niðurstaðan sú, að hæfilegt kaup honum til handa næmi kr. 288.000.00. Ágreiningur þessi fór undir úr- skurð skiptaráðandans. Þar gerði G þær kröfur, aðallega, að hon- um yrði úrskurðaðar nettó eign- ir búsins sem greiðsla upp í skuld búsins við hann. Til vara, að ráðstöfun arfleiðsluskrárinnar frá 1935 verði í einu og öllu tekin gild. Til þrautavara, að hann verði viðurkenndur sameigandi að eignum dánarbúsins og félli þá aðeins helmingur eigna til skipta. Auk þess krafðist hann málskostnaðar. Af hálfu barnabarna hinnar látnu var þess krafizt, að við- urkenndur yrði réttur þeirra sem skylduerfingja hinnar látnu til að taka arf eftir hana lögum samkvæmt. Auk þess kröfðust þeir málskostnaðar. Niðurstaðan í skiptarétti Vestmannaeyja varð sú, að hafn- að var öllum kröfum G, en kröfur barnabama hinnar látnu voru teknar til greina. Hæsti- réttur komst að annarri niður- stöðu og segir svo í dómi Hæsta- réttar: G fluttist árið 1924 eða 1925 til U ag hóf sambúð með henni í húsi hennar .... Á fyrstu árum samvista sinna reistu þau við- byggingu við nefnt hús, sem var fyrir eitt herbergi og eldhús, þannig að húsrýmið er talið hafa stækkað um helming. í einu og öllu unnu þau bæði að uppihaldi Dauðaslys Enn er rætt um það, hvort birta eigi nöfn manna, sem valdir eru að slysum. Þetta er vegna dauðaslyssins í Keflavík, er ölvaður og réttindalaus pilt- ur ók á annan með fyrrgreind- um afleiðingum. Vegna fæðar okkar og smæðar eru slík mál það viðkvæm, að blaðamenn veigra sér jafnvel við að færa þetta í tal meðan atburðurinn er í fersku minni, en síðan er þetta atriði rætt fram og aftur — endalaust. Ég held, að við ættum ekki að veigra okkur við að taka þetta til umræðu núna, einkum vegna þess að pilturinn, sem hér um ræðir, var ölvaður og málið því annars eðlis en önnur hliðstæð slys — þar sem alls gáður ökumaður hefur átt hlut að máli. ýkr Birting nafns sameigins heimilis, meðan orka þeirra entist, þótt U heitin væri skráður eigandi hússins og talin húsráðandi. Hélzt sambúð þeirra, unz U andaðist hinn 29. febrúar 1960. Þá er athugað er staða G á sameiginleigu heimili þeirra U heitinnar og vinna hans í þágu þess, þykir hann eiga tilkall til yrði aldrei ákveðin í þeim til- gangi að eyðileggja líf ógæfu- mannsins frekar en hann hefur sjálfur gert. Hins vegar má spyrja, hvort menn mundu ekki hugsa sig um tvisvar áður en þeir settust ölvaðir undir stýri, ef þeir vissu, að nafn þeirra kæmi í blöðunum — ef eitt- hvað kæmi fyrir. Eitt er víst, að strangar umferðarreglur, lögreglueftirlit og annað því um líkt virðist ekki vera næg hindr un — og ljóst er, að grípa verð- ur til enn frekari ráðstafana til aukins aðhalds. ýý Jarlsmennirnir Ég sá í blaðinu í gær, að nöfn og aldur skipsmanna á Jarlin- um, sem kyrrsettur hefur verið í Kaupmannahöfn vegna smygls, voru birt hér í blaðinu á sama hátt og tíðkast í erlend- um blöðum — nema hvað þau mundu einnig hafa birt heim- ilisföng mannanna. Þau, sem lengst ganga, hefðu e.t.v. sent menn til fundar við eiginkonur að hafa nokkurrar þókunar af eignum U heitinnar umfram nauðþurftir sínar, sem hann hafði á téðu heimili, og er þetta tilkall hans ófyrnt samkvæmt undirstöðurök- um 3. gr. 1. tl. laga nr. 14/1905. Að öllum aðstæðum athuguðum teljast laun G, þau sem hann á kröfu úr dánarbúinu, hæfilega stutt viðtöl við þær um það hve þær væru sorgmæddar — og birt myndir af þeim. Svo langt göngum við ekki sem betur fer. — Ég hef enga samúð með Jarlsmönnum fremur en öðrum slíkum, þó mér finnist ekki óeðlilegt að spyrja, hvort ástæða sé til þess að birta nafn Jarlsmanna fremur en öku- mannsins í Keflavík — aðeins vegna þess að afbrot þeirra á Jarlinum er ekki talið jafnmik- ið og dómstólar munu e. t. v. telja brot ökumannsins í Kefla- vík? Það er óvenjulegt, að mál sé rætt af slikri ónærgætni þegar jafnstutt er liðið frá slysi og nú. En ég held, að þróun mál- anna knýi okkur til þess að fara að taka þessi mál fastari tökum til aukins aðhalds fyrir öku- menn og aðra. Ef þessi atriði eru ekki rædd meðan slysin eru fersk og raunverulega á dag- skrá, er hætt við að engar breytingar verði á í náinni framtíð. ákveðinn kr 20.000.00. Þá var staðfest ákvæði í úr- skurði skiptaréttar um erðarétt G samkvæmt erfðaskrá til eina fjórða hluta af eignum dánarbús- ins að frá dregnum skuldum þess. Þá Skyldu barnabörn U greiða kr. 5.000.00 í málskostnað fyrir skiptarétti 0(g HæstaréttL ★ Ölvaður ökumaður Nú má auðvitað segja það, að sakamenn sleppi ekki „óséð- ir“, því nöfn þeirra eru birt, þegar dómur gengur í máli þeirra. Svo er líka ómannúðlegt að „stimpla" menn fyrr en dóm stólarnir hafi fundið þá seka, því verið getur, að þeir getl sannað sakleysi sitt. En það gildir ekki, þegar maður er tekinn ölvaður við akstur. Annað hvort er hann ölvaður, eða ekki — og í þvl sambandi skiptir ekki máli, hvort hann hefur valdið slysl — eða ekki. Maðurinn er úr- skurðaður ölvaður meðan vínið er enn í blóði hans og sök hans er þegar ljós í flestum tilfell- um. Dómstólar ákveða svo hegn inguna síðar. Margir eru þeirrar skoðunar, að blöðin ákveði það hverju sinni hvort nafn er birt eða ekki. Stundum er það þannig. en ég held að oftar sé það lög- reglan, sem hér hefur úrslita- valdið. Hún gefur ekki upp nöfn manna nema þegar henni þykir ástæða til — og vegna þeirra tveggja atvika, sem ég nefndi að framan skal þess getið, að Morgunblaðið birti nöfn Jarlsmanna vegna þess að danska lögreglan gaf þau upp. Lögreglan • hér gaf ekki upp nafn ökumannsins í Keflavík. Þegar rætt er um birtingu nafna vegna dapurlegra at- burða verður að taka tillit til margra atriða. Birting nafns skipsmanna, reynt 6 v 12 v 24 v 32 v spennustillar, í miktu úrvali. BRÆÐURNIR ORMSSON h.f. Vesturgötu 3. — Sími 11467

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.