Morgunblaðið - 29.05.1965, Blaðsíða 14

14
MORCUNBLAÐIÐ
Laugardagur 29. maí 1965

Útgefandi:
Framkvæmdast j óri:
Ritstjórar:
Ritstj órnarfulltrúi:
Auglýsingar:
Ritstjórn:
Auglýsingar og afgreiðsla:
Askriftargjald kr. 90.00
í lausasölu kr.
Hf. Árvakur, Reykjavík.
Sigfús Jónsson.
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Þorbjörn Guðmundsson.
Árni Garðar Kristinsson.
Aðalstræti 6.
Aðalstræti 6. Sími 22480.
á mánuði innanlands.
5.00 eintakið.
AUKIN IBUÐALAN -
ÁRANGUR VINNU-
FRIÐAR
egar júnísamkomulagið var
gert í fyrra, var sem kunn
ugt er ákveðin stórfelld aukn
ing á lánum til íbúðabygg-
inga. Ríkisstjórnin löfaði þá
að sjá til þess að 250 milljón-
ir króna yrðu lánaðar í þess-
um tilgangi fyrir mitt ár 1965,
og nú hefur verið staðið við
það fyrirheit, og heldur bet-
ur.
Jafnframt var ákveðið að
lán skyldu hækka úr 150 þús-
undum króna í 280 þúsundir.
Lánstíminn var lengdur og
vextir lækkaðir, en hins veg-
ar hefur nú verið tekin upp
vísitölutrygging lánanna.
Eigið fé húsnæðismála-
stjórnar hefur verið aukið, og
stofnunin mun því eflast á
komandi árum, ef sæmilegt
jafnvægi fær að ríkja í efna-
hagsmálum.
Efling húsnæðismálastjórn-
arinnar og hin auknu lán til
íbúðabygginga, sem nú er
unnt að veita, er beinn árang-
ur af júnísamkomulaginu í
fyrra og þeim vinnufriði, sem
þá tókst að tryggja.
Áður hafa sem kunnugt er
oft verið gerðar tilraunir til
þess að koma upp öflugu
íbúðalánakerfi, og hafa allar
ríkisstjórnir glímt við þann
vanda. Niðurstaðan hefur þó
alltaf orðið sú, að grundvelli
hefur verið kippt undan slíku
lánakerfi, vegna mikilla víxl-
hækkana kaupgjalds og verB-
lags, sem leitt hafa til of-
þenslu, þannig að ekki hefur
reynzt unnt að afla fjármagns
til útlána til húsbyggjenda —
og raunar hafa aðrir lána-
sjónir átt við sömu erfiðleika
að etja.
Nú þegar rætt er um nýja
kjarasamninga, þurfa menn
að hafa það vel hugfast, að
frumskilyrði þess, að unnt sé
að afla alhliða kjaiabóta er,
að kauphækkanir leiði ekki til
nýrrar verðbólgu, sem óvið-
ráðanleg yrði, og m.a. mundi
gera að engu þá tilraun, sem
verið er að gera til þess að
efla stórum lánasjóði hús-
byggjenda.
Auðvitað vilja allir fá sem
hæst laun, en menn verða að
gera sér grein fyrir því, að
miklar almennar kauphækk-
anir leiða ekki til kjarabóta.
Hækkanirnar verða að vera
innan þeirra takmarkana, að
unnt sé að viðhalda sæmilegu
jafnvægi og hindra öra verð-
bólguþróun.
Það er ekki sízt kappsmál
þeirra, sem þurfa að brjótast
í að koma sér upp íbúðarhús-
næði, að unnt reynist enn eins
og í fyrra sumar, að tryggja
vinnufrið og hindra miklar
hækkanir kaupgjalds og verð-
lags. Annars er hætt við, að
lítið yrði um húsnæðislán á
næstu árum.
Þess er einnig að gæta, að
sá skynsamlegi háttur hefur
verið tekinn upp við íbúðar-
lán, að þau eru víxitölubund-
in, þannig að skuldirnar
hækka samhliða verðlags-
hækkunum. Einnig af þeirri
ástæðu á það að vera kapps-
mál húsbyggjenda að vinnu-
friður haldist og verðbólg-
unni verði haldið í skefjum.
SURTSEY OG
VÍSJNDARANN-
RANNSÖKNIRNAR
egar Surtur byrjaði að
gjósa setti að vonum ugg
að mönnum, eins og ætíð hlýt
ur að vera, þegar umbrot
byrja í eldfjallalandi. Nú orð-
ið treysta menn því þó, að
ekki verði tjón af og megin-
gosið sé búið.
En Surtsey hefur haft
mikla þýðingu til landkynn-
ingar, og margir ferðamenn
hafa komið hingað og munu
koma einmitt vegna Surts og
Surtseyjar.
Og sérstaka þýðingu hefur
Surtsey við vísindarannsókn-
ir, enda hafa vísindamenn
komið hingað víða að og nú
eru 15 erlendir líffræðingar
frá ýmsum löndum staddir
hér, og hafa á fundum sínum
rætt um rannsóknir í Surts-
ey, bæði hingað til og á næstu
árum.
Prófessor Bauer frá Banda-
ríkjunum hefur einna mestan
áhuga sýna á Surtseyjarrann-
sóknum og komið nokkrum
sinnum hingað til lands til
þess að greiða fyrir þeim og
jafnframt gefið mikið fé til
þeirra. Á hann þakkir skild-
ar fyrir frumkvæði sitt.
Nú hefur verið ákveðið að
friða Surtsey, svo að ekki
verði eyðilagt það vísinda-
starf, sem þar er unnt að
vinna á næstunni. Jafnframt
er verið að smíða hús, sem
reist verður á eynni, svo að
vísindamenn geti haft þar af-
drep. ,
Allt er þetta góðra gjalda
vert, og vonandi að vísinda-
mennirnir hafi árangur sem
erfiði.
BRIDGE
□--------------□
ÁKVÖRÐUN Alþjóðabridgesam-
bandsins að víkja þeim Reese og
Scharpiro úr heimsmeistara-
keppninni, he.".-r vakið mikið
umtal meðal bridgeunnenda um
allan heim. Hefur varla verið
minnzt á glæsilegan sigur ítölsku
sveitarinnar á heimsmeistara-
keppninni, en sveitin vann titil-
inn í sjöunda sinn í röð. Úrslita-
leikurinn var á milli Ítalíu og
Bandaríkjanna og lauk með glæsi
legum sigri ítalanna 325 stig gegn
237.
Heimsmeistararnir eru þessir:
Pietro Forquet, Benito Gar-
ozzoozzo, Camilo Pabis-Tieci,
Mimo D’Alelio, Giorgio Bélla-
donna og Walter Averelli.
ítölsku spilararnir spiluðu
framúrskarandi vel og eru allir
sammála um, að þeir hafi aldrei
spilað betur.
Þar sem ákveðið var, að allir
leikir ensku sveitarinnar skyldu
dæmdir tapaðir, hlaut bandaríska
sveitin annað sætið, Argentína
varð nr. 3 og England nr. 4.
Ekki hafa verið birtar tölur í öll-
um leikjum enda erfitt sökum
kærunnar á hendur ensku spilur-
unum, þó er vitað um úrslit í
þessum leikjum:
ftalía — England 354:233
Bandaríkin — Argentína 361:250
Nú er vitað, að það voru banda
rísku spilararnir Jay Becker og
frú Dorothy Hayden, sem fyrst
grunaði, að þeir Reese og
Schapioro notuðu fingratákn
meðan á sögnum stóð. Tókst
bandarísku spilurunum ásamt
fréttamanni New York Times,
Alan Prescott, að upplýsa, að þvl
er þau töldu, hvernig ensku spil-
ararnir notuðu þessi tákn. Til-
kynntu þau keppnisstjóra um
niðurstöður sínar og þannig hófst
þessi lokaþáttur heimsmeistara-
keppninnar 1965, sem skyggði á
allt annað.
Á myndinni sjást konur í Ri o de Janeiro, kveðja eiginmen n sína í hernum áður en þeir
halda tii Dóminikanska lýðve ldisins til að gegna störfum í g æzlusveitum OAS-ríkjanna þar.
VÍSJNDIN OG
ATVINNUVEG-
IRNIR
/"'Hldi íslenzkra atvinnuvega
^ byggist æ meir á niður-
stöðu og rannsóknum vísinda-
manna og daglegu samstarfi
þeirra við framleiðendur. —
Nægir í þessu sambandi að
benda á hið árangursríka
starf íslenzkra fiskifræðinga.
Hitt er stóralvarlegt mál er
opinberar stofnanir, sem
starfa í þágu atvinnuveganna,
’hunza niðurstöður og rann-
sóknir þekktra vísindamanna.
Enn alvarlegra er, ef sömu
stofnanir meina vísindamönn
um aðgang að nauðsynlegum
gögnum er þeir þurfa til rann
sóknastarfs síns. Sama gildir
að sjálfsögðu ef að engu eru
hafðar ráðleggingar sérfræð-
inga í hinum ýmsu greinum
atvinnulífsins, en afturhalds-
sjónarmið og gamlar kenning
ar látnar sitja í fyrirrúmi. Nú
fyrir skemmstu var bent á hér
í blaðinu starfsaðferðir þær,
sem hér að framan eru for-
dæmdar, í opinberum stofn-
unum eins af aðalatvinnuveg-
um þessa lands. Þeim ásökun-
um, sem þar koma fram hef-
ir ekki verið mótmælt af for-
ystumönnum íslenzks land-
búnaðar, en um hann var f jall
að í fyrrgreindri grein.
Nútímaþjóðfélag verður
ekki rekið í trássi við vísind-
in og án fulls samstarfs við
vísindamennina. Það er hins
vegar vitað að vísindamenn
greinir oft á og við því er
ekkert að segja. Það er líka
hlutverk þeirra að sanna
kenningar sínar og það verð-
ur æ auðveldara með tilkomu
reikniheilanna, sem á
skammri stundu skila niður-
stöðum, sem áður tók mörg
ár að finna.
Opinberar stofnanir verða
að gera sér það ljóst að þær
hafa þjónustuhlutverki að
gegna hver á sínu sviði. Þeim
ber að vera hinn trúi þjónn
þeirra atvinugreina eða ein-
staklinga, sem þær þjóna. —
Sannleikur og trúmennska er
það eina, sem þar má ráða
ríkjum.