Morgunblaðið - 29.05.1965, Blaðsíða 24

24
MORCU N BLAÐIÐ
Laugardagur 29. maí 1965
ANN PETRY:
STRÆTIÐ
Hann leitaði vandlega. Nei,
enginn kross var þarna, en íar-
ið eftir hann var þar sem hann
hafði hangið á veggnum — ná-
kvæmlega eins í laginu og kross-
inn sjálfur.
Hann var þarna allsstaðar.
Hann sá hann aftur og aftur
greinilega fyrir augunum. Hún
hafði galdrað bæði hann og íbúð
ina með hoflum, og farið síðan.
Hann gekk út úr herberginu og
skellti á eftír sér hurðinni.
Hann reikaði um gólfið í stof-
unni og hlustaði á þetta tóma-
hljóð af sínu eigin fótataki. Hann
gat séð krossinn á gólfinu fyrir
fótum sínum, svo kom hann
snögglega á eldavélina og loks
hékk hann niður úr loftinu.
Þetta hafði Min gert honum.
Og ef hann héldi svona áfram að
sjá krossa, hvert sem hann leit,
yrði hann vitlaus innan skamms.
En hann þurfti nú ekki að verða
um kyrrt hérna. Hann tók að
telja upp fyrir sér allar ástæð-
urnar til þess, að hann ætti að
flytja héðan. Hann yrði laus við
þessar stöðugu, illkvittnislegu
gluggagægjur frú Hedges. Hann
mundi ekki þurfa að sjá Lutie
Johnson ganga út og inn með
nefið upp í loftið, án þess að lát
ast sjá hana, rétt eins og hann
væri einhver skítur, sem saurg-
aði augun í henni.
Og svo var hann heldur ekkert
vinsæll hérna. Fólkið var ekkert
vingjarnlegt við hann. Jæja, þeg
ar hvíti umboðsmaður kæmi í
næstu viku, ætlaði hann að segja
upp. Tilhugsunin um að fara
gerði hann eins og frjálsah
mann. Og hann gæti komið fram
hefndinni sinni, eftir sem áður.
Því að hvert sem hann færi,
skyldi hann hafa samband við
Bub og bráðlega yrði þessi litli
lúsablesi gripinn.
Og svo var of þröngt hérna.
Hann ætlaði að komast í stórt
hús þar sem íbúð húsvarðarins
sneri út að götunni, þar sem
hann gæti setið við glugga.nn,
þegar hann ætti frí og séð það,
sem fram fór á götunni.
Tilhugsunin um þennan glugga
gerði hann snögglega hungraðan
eftir samfélagi annarra manna.
Hann skyldi fara út og standa
þar stundarkorn. Og vera nógu
langt frá glugganum hennar frú
Hedges, svo að hún sæi hann
ekki.
50
Það var fjandans kaldsamt að
standa úti. Fólkið, sem framhjá
fór, flýtti sér. Hann kom auga á
ungar stúlkur og horfði vandlega
á þær, og hugsaði með sér, að
nú væri hann frjáls. þegar Min
var farin, og gæti náð í ein-
hverja þessara, sem framhjá
fóru. Það var verst, að það skyldi
vera vetur, svo að þær voru svo
þykkt klæddar, að hann gat ekki
séð svo nákvæmlega, hvernig
þær voru í vexti.
Þær fóru framhjá, án þess að
líta við honum og þær litu und-
an áður en hann gæti séð í augún
á þeim. Hann beindi því athygli
sinni að öðrum bletti á götunni,
þar sem nokkrir menn stóðu, mas
andi og hlæjandi í daufu sólskin
inu.
En ef hann færi til þeirra og
reyndi að taka þátt í samræðun-
um, mundu þeir bara steinþagna.
Hann hafði aldrei lært þá list að
taka upp létt hjal, og færi hann
til þeirra, mundi samtalið bara
deyja út og mennirnir tvístrast.
Þannig fór það alltaf.
En ef hann gæti nú komið með
sögu, eitthvað sem gæti gripið
BUBBOUGHS COBPOBATION
hinir heimsþekktu framleiðendur skrif-
stofu- og bókhaldsvéla óska að ráða mann
til þess að annast viðgerðir og eftirlit á
rafeindareikni (Electronic Data Processing
Systems), sem staðsettur verður í ná-
grenni Reykjavíkur.
Þeir, sem til greina geta komið, að ráðnir
verði til þessa vel launaða starfs þurfa að
vera vel að sér í ensku og hafa nokkra
reynslu í viðgerðum á rafeindatækjum á
einu eða fleiri af eftirtöldum sviðum:
Fjarskiptitækjum
Siglingatækjum (Radar o. fl.)
Rafeindatækjum
Sjálfvirkni ,
Rafeindareikni
Umsækjendur þurfa að gera ráð fyrir, að
ganga undir einskonar hæfnispróf á við-
komandi sviði.
Sá, sem ráðinn verður til starfans fær allt
að 16 vikna kennslu í faginu í Banda-
ríkjunum eða Evrópu með fullum launum
ásamt greiðslu ferðakostnaðar og uppi-
halds.
Þeir, sem áhuga hafa sendi skriflega um-
sókn á ensku þar sem fram er tekinn ald-
ur menntun, við hverskonar störf á greindu
sviði þeir hafi unnið — og hve lengi, hvort
giftur eða ógiftur og hvaða byrjunarlauna
sé krafizt.
Umsóknir skulu siílaðar til:
The Manager Personnel
Burroughs International S. A.
18, rue St. Pierre.
1700 Fribourg, Switzerland
og sendist afgreiðslu Morgunblaðsins fyrir
3. júní næstkomandL
— Ég hef skrifað kærustunni minni á hverjum degi í heilt
ár, og nú er hún gift póstinum.
athygli þeirra, yrðu þeir kyrrir
og þetta voru kátir kallar. Hann
mundi heyra eina og eina setn-
ingu.
Hann var svo niðúrsokkinn í
þessar hugsanir, að hann tók
ekki eftir tveim hvítum mönn-
um, sem voru komnir rétt að
honum. Þeir staðnæmdust hjá
honum og sá minni sagði: — Ert
þú húsvörður í þessu húsi?
Hvað kemur það ykkur við ?
Hann hafði ekki haft svigrúm
til að athuga mennina, og snerist
því snöggt til varnar.
— Við erum rannsóknarmenn
frá pósthúsinu. Hann sýndi gljá-
andi merkL
Þessu hafði hann verið að bíða
eftir. Hann fylgdi merkinu ofan
í vasa mannsins aftur. — Já,
sagði hann. Hann var loðmæltur,
svo að ekki var gott að skilja
hann, því að einhver æð sló svo
hratt í höfðinu á honum og líka
í kverkunum. — Já, endurtók
hann. — Ég er húsvörður.
Hafa nokkrir leigjendur kvart
að yfir, að bréfum hafi verið stol
ið frá þeim ?
— NeL nú varð hann að fara
varlega og ekkL hlaupa á sig. —
Ég er ofmikið á staðnum til þess
að fólk eigi hægt með að stela.
— Það er skrítið. Það hafa ver
ið kvartanir úr næstum hverju
húsi hérna, nema þessu eina. Þeir
voru að fara,
— Heyrið þið mig, sagði hann.
Hann talaði hægt, rétt eins og
honum væri nú fyrst að detta
þetta í hug, og þyrfti að hugsa
sig um. — Það er krakki hérna
í húsinu . . . og hann hnykkti
höfði að húsinu að baki sér. —
Hann er alltaf að hlaupa inn i
dyr hér í götunni og út aftur. Ég
hef séð hann á hverjum degi eft
ir skólatíma og verið að geta mér
til um, hvað hann gæti verið að
gera. Það skyldi þó aldrei vera
hann?
Mennirnir litu hvor. á annan,
eins og í vafa. — Þú gætir eins
vel verið hér á höttunum. Ef þú
sérð hann fara framhjá, skaltu
taka í hnakkann á honum.
— Allt í lagi.
Jones beið óþolinmóður þang
að til krakkarnir tóku að þyrp-
ast inn í götuna. Skólinn var úti
og Bub hlaut, að fara að koma.
En nú þegar allt var tilbúið gat
hann fundið upp á því að koma
alls ekki, bara til að stríða hon-
um. Þannig fór alltaf fyrir hon-
um.
En svo kom Bub hlaupandi
eftir götunni, sem var full af
fólki. Skólabækurnar hans dingl
uðu við hann í ól. Hann smeygði
sér gegn um þröngina og lét eng
an tefja fyrir sér og kom nú
þjótandi.
— Hæ, Bub- kallaði Jones.
Drengurínn stanzaði, leit
kringum sig og sá Jones. — Hæ,
Vörður- kailaði hann með ákafa
og gekk til hans. — Hvernig
stendur á því, að þú er hérna
megin í dag?
— Það er betra loftið hérna,
sagði Jones. Bub glotti svo sem
til samþykkis. Jones lagði þuhga
höhdina á öxlina á drengnum og
hélt henni þar fastri. Jú. Menn-
irnir vöru að horfa á hann. Þeir
stóðu þarna skammt frá, rétt við
stéttarbrúnina. — Þú ættir að
fara að vinna strax, sagði hann.
— Allt í lagi, kafteinn. Bub
brá upp hendi í kveðju skyni.
Hann þaút svo yfir götuna,
dokaði andartak á stéttinni, og
hvarf síðan inn í dyr á einu leigu
húsinu.
Hvítu mennirnir eltu hann. —
Heyrðu mig, sagði sá minni. —
Ef við tökum þennan strák, ætt
um við að vera fljótir aöMcoma
honum upp í bílinn. Okkur er
tæplega óhætt hérna í götunni.
Hinn kinkaði kolli og svo
hurfu þeir inn í húsið á eftir
drengnum. Jones beið úti á stétt
inni og sleikti á sér varirnar
meðan hann beið. Eftir fáar mín
útur sá hann þá koma út aftur
með Bub á milli sín. Annar
þeirra hélt -á bréfi, sem sást
greinilega í hendinni á honum.
Drengurinn var grátandi og
reyndi að slíta sig af þeim.
Það urðu sem snöggvast átök
þegar þeir komu út á götuna.
Bub slapp úr höndum þeirra brot
úr sekúndu, og það leit út eins
og hann ætlaði að sleppa burt.
Fólkið á götunni stanzaði til
að glápa á þetta. Mennirnir, sem
héngu utan í húsveggnum, réttu
úr sér. Andlitin voru eins og á
verði og með reiðisvip.
— Viljið þið sjá. Þeir hafa náð
í svartan krakka.
Þegar mennirnir sáu, að mann
fjöldinn færði sig í áttina að bíln
um, sem stóð við stéttarbrúnina
flýttu þeir sér, og komu Bub inn
í bílinn á milli sín, og skelltu aft
ur hurðinni. Og bíllinn af stað
upp eftir götunni.
— Hvað var þetta?
— Hvað hafði hann gert?
— Ég veit ekki.
— Hverjir voru þetta?
— Ég veit ekki. Einhverjii
skrítnir, hvítir menn.
Bíllinn hvarf og stanzaði ekki
við rauða ljósið á horninu. Fóik
ið starði á eftir honum. Mennirn
ir, sem höfðu hallað sér að hús-
veggnum, gengu þangað aftur,
hægt og hægt, en þeir hölluðu sér
ekki aftur . . . Þeir stóðu beinir,
þöglir og hreyfingarlausir og
horfðu í áttina, sem bíllinn hafði
horfið í.
Fólkið gekk burt, hægt og með
tregðu. Loksins hölluðu mennirn
ir sér aftur upp að húsveggnum
og aðrir tóku sér stöðu við húsa
dyrnar. Og hver og einn var
gripinn einhverri kennd ósigur3
og missis, sem kom þeim til að
stanza í miðri setningu og horfa
í áttina, sem bíllinn hafði farið
í. Meira að segja, eftir að dimmt
var orðið, horfðu þeir eftir göt-
unni, óróir menn við endurminn
inguna um litla drenginn milli
tveggja hvítu mannanna.
Löngu eftir að bíllinn Var far
inn, stóð Jones kyrr fyrir fram-
an húsið. Það var nú það. Sjálf
ur Junto gæti ekki fengið hann
lausan, því að hann hafði verið
staðinn að verki, og þannig mál
um var ekki hægt að möndla.
Strákkvikindið yrði að vera sinn
tíma í óknyttaskóla. Jæja, þá,
hafði hann náð sér niðri á hennL
Vel og rækilega!
Jóhann Ragnarsson
7 héraðsdómslögmaður.
Málflutningsskrifstofa
Vonarstræti 4. — Sími 19085.
Málflutningsskrifstofa
Sveinbjörn Dagfinnsson, hrl.
og Einar Viðar, hrl.
Hafnarstræti 11 — Sími 19406
lAWN-BOl?
slær
allt
út
mótor
sláttuvélin
Kelgi IUagnússon & Co.
Hafnarstræti 19.
Símar 13184 og 17227.
Hafnarfjörður
Afgreiðsla Morgunblaðsins
fyrir Hafnarfjarðarkaupstað
• er að Arnarhrauni 14, simi
50374.
Kópavogur
Afgreiðsla Morgunblaðsins í
Kópavogi ee að Hlíðarvegi 61,
sími 40748.
AKUREYRI
Afgreiðsla Morgunblaðs-
ins er að Hafnarstræti 92,
sími 1905.
Auk þess að annast þjón-
ustu blaðsins við kaupend-
ur þess í bænum, er Akur-
eyrar-afgreiðslan mikilvæg-
ur hlekkur I dreifingarkerfi
Morgunblaðsins fyrir Norð-
urland allt. Þaðan er blaðið
sent með fyrstu beinu ferð-
um til nokkurra helztu kaup
staða og kauptúna á Norður-
landi, svo og til fjölda ein-
staklinga um allan Eyjaf jörð