Morgunblaðið - 13.06.1965, Blaðsíða 10

10
MOHGUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 13. júní 1965

Qtt y ^tt / v/ ' • •.tt •SC''“yvM'r "t. 't » Í\' A'y-^v, A% v v X'
Konur vilja nú tilhúin
Frk. Selmer teiknar mynstur og prjónar af þeim sýnishorn.
vinnið þið þetta annars?
spyrjum við.
— Það er erfitt að segja. Við
teiknum, veljum liti og prjón-
um sýnishorn, þangað til okk-
ur finnst það rétta komið. Það
sparar prjónakonunum mikla
vinnu.
— Prjónakonunum?
— Já, við erum í sambandi
við 3ðö konur víðs vegar um
Noreg, sem sitja og prjóna
flíkurnar fyrir okkur. Þær
gera það flestar í frístund-
um, til að vinna sér inn auka-
pening. Og svo eru valdar
þær beztu til að „kontrol-
prjóna“ síðast. Þetta gefst
svo vel, að sl. 2 ár hefur ekki
komið ein einasta kvörtun um
uppskrift. Þegar við erum
búnar að fá flíkurnar sem við
höldum að séu nógu góðar,
leggjum við þær fyrir stjórn-
arfundi og valið er úr, það
sem við ætlum að nota í næsta
árs upplag af fyrirmyndum,
en það eru venjulega um 130
uppskriftir, þar með taldar
Igyfar frá fyrri árum af vin-
sælum mynstrum. Við höfum
úr miklu að moða í upphafi,
því fjöldi af teiknurum og
prjónakonum senda okkur
uppástungur. Það liggur mikil
vinna í þessu, áður en búið er
að ákveða hvað við notum. Þá
látum við prjóna eftir þessu
og sendum sýnishorn til
þeirra, sem selja mynstur
okkar og garn og einnig útbú-
um við stundum sýningar í
borgum þeirra landa, sem
nota þetta efni. Prjónakonurn-
ar okkar prjónuðu á sl. ári
3500 peysur. En við seljum
þær ekki.
— Hvernig er með litina?
Prjóna konur alveg eftir lit-
unum, sem þið veljið í módel-
flíkurnar, eða vilja þær sjálf-
ar velja og setja saman liti?
— Þær prjóna ákaflega oft
nákvæmlega eftir uppskrift-
unum með tilheyrandi litum.
Það er líka mikill munur á
því hvernig þetta er útbúið í
hendurnar á þeim nú. Áður
fengu konur aðeins svarthvít-
ar myndir til að velja eftir,
en nú eru gerðar kröfur til
að liturinn sé valinn fyrir-
fram og hægt að sjá hvernig
hann lítur út á litmynd. Hvað
okkur snertir, þá vitum við
að nokkrir litir eru alltaf
vinsælir og ekki hægt að mis-
taka sig á þeim. En aðra
þarf að kanna og leyfa fólki
að smávenjast þeim og lita-
samsetningunum, áður en því
fellur þeir í geð.
— Ég sé að á fnörgum norsk-
um peysum eru handofin bönd
og silfurhnappar.
— Já, það er gömul hefð og
slíka borða og hnappa er allt-
af hægt að fá hér. Slíkt hefur
verið notað á norskar peysur
í aldaraðir.
— Þið seljið þá ekki peys-
urnar sjálfar?
— Nei, þessi þjónusta er
aðeins til þess að auðvelda
konum að prjóna. Við erum
búin að prófa nákvæmlega
hve mikið fer af hverjum lit í
flíkina og hvernig það fer.
Þessveigna eru mikil þægindi
í því og öryggi að geta fengið
uppskriftirnar á sömu stöðum
og garnið er keypt, eins og
t.d. fyrir íslenzkar konur að
geta fengið uppskriftir í þess-
um tveimur þremur verzlun-
um í Reykjavík, sem selja
Dalagarnið. — Hvaða peysur
finnst yður fallegastar af
þeim sem þér sjáið hér? spyr
frk. Selmer að lokum.
Við byrjum að róta í bunk-
unum í hillunum Oig getum
engan veginn gert upp á milli
þeirra hundraða af mynstrum
og litum, sem þar er að finna.
Við fáum því nokkrar myndir
til að geta gefið sýnishorn af
því sem við sjáum. Verst að
ekki skuli hægt að birta þær
í litum. — E. Pá.
— Nú á dögum er þróunin
sú, að konur prjóna mest eftir
tilbúnum mynstrum, sem lögð
eru upp í hendurnar á þeim
með fyrirfram völdum lit-
um. Einstaklingshyggjukon-
urnar eru smám saman að
hverfa af sjónarsviðinu. Þessi
ummæli eru höfðu eftir frk.
Selmer, sem er tæknifræðing-
ur að mennt og yfirmynstur-
teiknari hjá framleiðendum
hins kunna norska Dalagarns.
Til að mæta þeim kröfum
og gera konum léttara að
prjóna, velja mynstur, kaupa
nákvæmt magn af garni í
flíkina og forðast að eyða
tíma og garni í tilraunir,
byrjuðu Dalaverksmiðjurnar
á því að láta útbúa mynstur
á peysur og prófa þau. Þetta
fékk þvílíkar móttökur, að nú
eru á ári hverju unnar um 40
nýjar uppskriftir og sendar út
í uppskriftabókum og sér-
prentunum, og sums staðar
eru haldnar tízkusýningar
með þessum peysum. Peysurn-
ar eru ekki seldar, en aðeins
mynstrin með garninu.
— Gömlu norsku mynstrin
slógu strax í gegn og þau
vekja margar góðar hugmynd-
ir. Við gerum því mikið að
því að grafa upp gömul mynst
ur og fríska þau upp sjálf,
segir frk. Selmer. Þau eru
ákaflega litrík, og við höfum
veitt því athygli að konur á
Samtalið fór fram á skrif-
stofu frk. Selmer í Dale, þar
sem hún vinnur að því að út-
búa vor- og haust-mynstur-
bækurnar ásamt 5 öðrum
stúlkum. í öllum hillum eru
hrúgur af peysum í margvís-
legum litum. — Hvernig
mynztur tll að prjúna eftir
Viðtal við frk. SeSmer
íslandi virðast hafa sama
smekk á mynstrum og norsk-
ar konur, svo það hentar að
senda umboðsmanni okkar á
íslandi, Guðbirni Guðmunds-
syni, sömu uppskriftirnar sem
við notum hér. Aftur á móti
verður að velja dálítið öðru-
vísi flíkur á sýninigar t.d. á
meginlandi Evrópu.