Morgunblaðið - 01.08.1965, Síða 3

®unnudagur 1. ágúst 1965
MORGUNBLADID
3
Séra Eiríkur J. Eiríksson
Lítum í eigin barm
Tjaldstæðið í Laugardal
Ferðafólk í Reykjavík
um verzlunarmannahelgina
OKKTJR datt í hug að heim-
sækja tjaldstæði það, er
Reykjavíkurborg hefur látið
gera við Sundlaugarnar í
Laugardal. Það var fremur
hryssingslegt veður, strekk-
ingsvindur af norð-austan, en
það virtist ekki hafa áhrif á
hið góða skap, sem fólkið, sem
við hittum, var í.
fyrst hittum við fjóra stúd-
enta frá Svíþjóð, sem verið
hafa á ferð um landið að und
anförnu, eða frá 8. júlí. Þeir
heita Ola Kamnér, Kjartan
Jöred, Lars Jerbery og Claes
Wassberg. Tveir þeirra eru
1 stúdentar við tækniháskóla og
Itveir við Háskólann í Stokk-
hólmi.
— Finnst ykkur ekki veðrið
vera svolítið napurt? spyrjum
" við.
— Jú, þessa síðustu daga
[ hefur það verið það, segir Ola.
— Líkar ykkur ekki aðbún
aðurinn hér á tjaldstæðinu
vel?
— Jú, mjög og það sen»
meira er um vert, það kostar
■ ekkert að tjalda. Þegar við vor
' um á Akureyri kostaði tjald-
stæðið 35 krórtur yfir nóttina
og það safnast saman, þegar
tjöldin eru fleiri en eitt.
— Notið þið ekki sundlaug-
arnar?
— Jú, það er nú einn af hin
um stóru kostum tjaldstæðis-
ins, að laugarnar skuli vera
svo nálægt.
— Er þetta fyrsta landið,
sem þið heimsækið? spyrjum
við.
— Áður höfum við verið í
Danmörku og ferðast þar um.
— Við fórum til Hveravalla
og í Kerlingarfjöll um daginn,
segir Kjartan. — Við leigðum
okkur bíl á bílaleigu. Það var
nú dýrara en við höfðum gert
ráð fyrir, svo að nú bíðum við
peningalausir til 5. ágúst, því
að þá eigum við far heim með
Krónprins Olai
Við kveðjum nú Sviana og
löbbuim að stóru tjaldi, bláu
að lit, sem er þarna rétt hjá
tjöldum Svíanna.
— Göðan dag, segjum við á
ensku, því að rétt hjá tjald-
inu stendur bifreið með ein-
kennisstöfunum GB, sem þýð-
ir Stóra-Bretland.
— Góðan dag, segir frúin,
en þarna er heil fjölskylda frá
Cornwall. Heimilisfaðirinn er
fyrirlesari í jarðfræði við
tækniháskóla í Cornwall og
heitir Mr. Halford.
— Hvenær komuð þið til
íslands? spyrjum við.
— Á fimmtudag fyrir viku,
segir frúin.
— Þið komuð með skipi?
segjum við.
— Já, með Gullfossi segir
hún og hlær við. — Við hjón-
in vorum svolítið sjóveik, en
krakkarnir voru alveg stál-
slegin.
— Finnst ykkur ekki tjald-
stæðið gott?
— Skinandi, segja þau öll af
sannfæringu. Hér eru öll þæg
indi, salerni, rennandi vatn og
allt það, sem unnt er að hugsa
sér. Og það væri saga til
næsta bæjar í Englandi, að
allt þetta skuli vera án endur-
gjalds.
Og nú fer frúin að spyrja
okkur út úr um íslenzkan mat
o.s.frv. Þegar hún spyr, hvort
við höfum komið til Eng-
lands og við segjumst hafa
verið í Liverpool, segir hún.
— O, það er þaðan sem bítl
arnir eru og Silla Black, og
það er ekki laust við að hún
fitji upp á nefið.
— Megum við ekki taka
mynd af fjölskyldunni? spyrj
um við.
— Sjálfsagt, segja þau og
stilla sér upp fyrir framan
tjaldið.
Framh. á bls. 30
VII. Sunnudagur eftir trinitatis.
Guðspjallið. Mark. 8, 1—10.
UNGIR menn skjótast inn í húsa
sund. Þeir gæða sér þar á brenni
vínsflösku. Það er langt leyti
framundan. Ef til vill, er að hefj
ast víndrykkja þessara ungu
■manna, sem stendur frá miðjum
föstudegi og fram á mánudag,—
I þriðjudag. Vonandi er ekki um
slíkt að ræða/
I Föstudagssíðdegin eru oft
slæm með óreglu, og svo nær
það ekki lengra með drykkjuna
þá vikuna og ekki nærri alltaf,
að víns sé neytt það síðdegið;
mörg vikan alveg þurr.
En pukur þiltanna með flösk-
una í húsasundinu ásakar mann.
Hvers vegna eru ungu menn-
irnir að þessu? Vínnautn er að
sjálfsögðu margþætt óg flókið
vandamál, en vissulega má
bjarga mörgum unglingnum frá
örlögum drykkjumannsins með
félagslegu starff sem kallar á
margháttaða hæfileika ung-
menna til persónulegrar tjáning-
ar og fullnægingar athafnaþrá
og vaxtarþörf þeirra.
Við ræðum, oft um afreks-
menn aldamótanna, og með
réttu megum við dá þá og mikla
framtak þeirra og afrek. Við
skyldum þó gæta þess, að sjálfir
voru þessir menn, ekki um allt
meiri nútímakynslóðinni. Þeir
voru menn, sem líkja má við
gras á jörðinni, sem kemur
grænt undan sjónum.
Þar sem sent vorar, kemur
sumarið svo að segja á einni
nóttu — allt í öllu sínu veldi og
dýrð. Þar sem veturinn er mild-
ari og fer fyrr, kemur vorið
seinna, sumarið lætur á sér
standa.
Að vissu leyti verður til sanns
vegar fært, að vetrar er þörf,
að sumar verði. Það dygði varla,
að rigndi vikum saman að sum-
arlagi, festi ekki á vetri snjó í
fjöll og jöklar ætti ekki sér sin
völd.
Veðurfar batnaði með öld okk-
ar, en meira máttu sín hlýviðri
sunnan yfir sæ, sólfarsvindar
frelsisins frá Norðurlöndum, er
.. reis þar eins og þegar vorar eftir
langan og strangan vetur,-
Hinn kunni sænski hagfræð-
ingur Gunnar Myrdaf segir, að
erfitt sé að koma auga á, hvernig
hungurvofunni verði bægt frá
dyrum mannkynsins á næstu ár-
um. Við vitum, að verulegur hluti
mannkynsins býr við skort
„í dag“ og talið er að heil þjóð-
lönd byggi við örlög hungurdauð
ans, kæmi ekki til erlend hjálp.
Við lesum jafnframt um, að á
síðustu 20 árum hafi bændura
fækkað í Bandarikjunum um 2,<
milljónir og offramleiðsla land-
búnaðarafurða sé slík nú, að
þeim þurfi enn að fækka um 2,4
milljónir.
Er, ef til vill, að nálgast það
ástand, er kennt var við heims-
kreppuna miklu, er bændur l
sumum löndum heims brenndu
kornið af ökrum sínum, en fólk
í öðrum löndum heims bjó rið
uppskeruskort og beint hungur?
Piltarnir með vikukaupið sitt
í nokkrum brennivínsflöskum og
svo börn úti í heimi sem ekki
fá einn eipasta mjólkurdropa 1
pelann sinn og deyja — ekki
formælandi Guði, því að þau
geta ekki talað og vita ekkert
um Guð, að því er við teljum,
en ber ekki blærinn af fjarlæg-
ari höfum handan frá enn fjar-
lægari löndum dóm yfir kynslóð
í landi, sem veit ekki, hvernig
hún á að eyða og spilla sjálfri
sér mest?
Þetta eru öfgar, hvað islenzk
ungmenni snertir. Ungt fólk á
íslandi nú á sér ekki að fulltrú-
um afvega unglinga með brenni-
vínsflöskur. fslenzkur æskulýður
vinnur meira en ungt fólk í flest
um löndum heims og sama gildir
um fólk yfirleitt, eldra sem
yngra.
Ungt fólk „í dag“ á íslandi
skortir að lifa hugsjónalífL
Hvað er að lfa hugsjónalífi
það er að sjá meira en sjálfan
sig.
Jesús segir í guðspalli dagsins:
„Ég kenni í brjósti um mann-
fjöldann".
Við vitum, hvað það er „að
kenna í brjósti um“ náungann.
„Hvar þú böl kannt
kveð þér bölvi af“,
sögðu forfeður okkar. Við get-
um kennt þann hugsunarhátt við
heiðni, en vissulega er lausn
vandamála einstaklinganna og
heimsins fólgin í þessari hugsun.
Fræðimenn og Farisear, prestar
og Levitar leystu ekki vandann
á dögum Jesú. Jesús setur fram
kenningu sína um lausn vanda-
málanna með þessum orðum í
sögunni af miskunnsama Sam-
verjanum: ,Og er hann sá hann
(þ. e. særða manninn við veg-
inn), kenndi hann í brjósti um
hann“ (Lúk. 10, 33).
Yngri sem eldri skortir „í dag“
hugsjónalíf hins sanna mannkær
leika og ekki hér á íslandi að-
eins, heldur um gjörvallan heim.
Nú er það svo, að mannúðar-
starfsemi margháttuð fer í vöxt
og um alla samhjálp erum við
íslendingar áreiðanlega til fyrir-
myndar öðrum þjóðum.
Mannúð okkar er letruð á
spjaldskrár og kemur alsköpuð
út úr reikningsvélum okkar, en
hún þarf að standa skrifuð í
hjörtum okkar og böl náungans
þarf að vera sérsauki í eigin
brjósti og velferð annarra hug-
sjón okkar í sannleika.
Mikil mannfagnaðarhelgi stend
ur yfir. Ánægjulegt er að sjá,
hve viðleitni gætir nú að skapa
yngri sem eldri mannsæmandi
skilyrði til heilbrigðs samkomu-
halds um þessa helgi og áreiðan-
lega munu samtök þau, er helgi
þessi er kennd við, vilja gera
sitt bezta til þess 'að hún verði,
svo sem aukið má verða, án slysa
og vansæmdar.
Minnumst þess, að. kristin hug-
hjón mannkærleika og um-
hyggju um hag margra fær ein
fullnægt líkamlegum þörfum
okkar mannanna og andlegan
hag. Vði biðjum um mettun vel-
megunar öllum til handa, að
sytrjöld víki og hungursneyð
fyrir friði og hófsamlegri neyzhx
lífsgæðanna, að við kennum í
brjóst um aðra menn í erfiðleik-
um þeirra, margþættum, og ber-
um fyrir brjósti velferð þeirra í
hvívetna.
■— Amen.
Halford-fjölskyldan.
Sviarnir við tjöldin.