Morgunblaðið - 16.12.1965, Síða 6

M0RGUNBLA9IÐ
Fimmtudagur 16. des. 1965

Úr þróun símamáia
í Reykjavík
I VIÐTALI við Mbl. upplýsti
baejarsímastjóri, Bjarni Forberg,
að á undanförnum árum hefði
orðið þreföld stækkun á bæjar-
síminum og á næsta ári mundu
bætast við 3400 raúmer í Kópa-
vogi, Hafnarfirði og Selási. Árið
1956 voru á Reykjavíkursvæðinu
um 10.000 símar en nú eru þeir
yfir 30.000. Á tímabilinu 1956—
1965 hafa verið byggðar þrjár
stöðvar í Grensási, Kópavogi og
Selási en áður var aðeins um
eiraa stöð að ræða. Áætlað er að
á næsta ári bætist við 2000 núm-
er í Reykjavík, 600 númer í
Kópavogi, 400 í Hafnarfirði og
400 í Selási. I dag eru 15.000
númer í Reykjavík, í Grensási
8'.500 númer, í Kópavogi 2000 og
í Selási 200 númer.
Árig 1956 voru á biðlista hjá
Ú T E R komin frá Bókaforlagi
Odds Björnssonar á Akureyri ný
saga handa börnum og ungling-
xim, „Óli og Maggi á ísjaka“,
eftir Ármann Kr. Einarsson.
bæjarsímanum 6000 manns, en
nú eru á biðlista um 900 manns,
þar af 600 í Reykjavík einni.
Pöntuð hafa verið á þessu ári
5.400 númer og eru sum þeirra
þegar komin í notkun. Bið eftir
síma nú er lítil og óraunveruleg
miðað við þann tíma, sem það
tók að fá síma fyrir 10 árum.
Bjarni Forberg, bæjarsíma-
stjóri lauk lofsorði á Ingólf Jóns-
son, póst- og símamálaráðherra
og kvað hann eiga veg og vanda
af hinni öru þróun þessara mála
síðastliðin 10 ár, en Ingólfur
Jónsson hafði forgöngu um bygg
ingu Grensásstöðvarinnar og
hinna nýju stöðva í Selási og
Kópavogi. Kvað Bjarni, að þátta-
skil hefðu orðið í sögu símamála
með komu Ingólfs Jónssonar
tuttugasta barna- og unglinga-
bókin sem út kemur eftir Ár-
mann Kr. Einarsson.
í embætti póst- og símamála-
ráðherra.
Bjarni Forberg
Tæki til stækkunar fyrr-
greindra stöðva eru nú þegar
komin til landsins og unnið er
ötullega að uppsetningu þirra.
Óli eg Maggi á ísjaka
eftir Armann Kr. Einarsson
Aðolfnndur Alliance Froncnise
ALLIANCE Francaise hélt
skemmtifund í "Sigtúni föstudag-
inn 10. desember. Magnús G.
Jónsson, formaður félagsins setti
fundinn. í>á var fráfarandi for-
manni, Albert Guðmundssyni,
þakkað mikið og gott starf og
hann útnefndur heiðursfélagi
Alliance Francaise.
Franski sendikennarinn Ann-
Marie Vilespy og Gerard Chin-
otti fluttu nokkur frönsk kvæði,
sem Thor Vilhjálmsson rithöf-
undur fór siðan með í íslenzkri
þýðingu. í>á söng Guðmundur
Guðjónsson, óperusöngvari nokk
ur lög við undirleik Skúla Hall-
dórssonar.
Seinasta atriðið á skemmti-
skránni var tízkusýning frá dömu
búðinni Laufinu. Sýndu þrjár
sýningarstúlkur síða samkvæm-
iskjóla, stutta kvöldkjóla, kápur
og dragtir og með því báru þær
hatta og skartgripi frá Soffíu
Pálma. Að lokum var dansað.
OPNUÐ hefur verið ný verzl Magnúsar í Reykjavik, s.s. úr
un í Keflavík. Er það úra- og og klukkur, skarautvörur og
skartgripaverzlun Magnúsar minjagripir. Einnig annast
E. Baldvinssonar, sem einnig verzlunin úraviðgerðir.
rekur þekkta verzlun í ■ Hin nýja búð er að Hafnar-
Reykjavik. í hinni nýju búð í götu 49 og er hin vistlegasta
Keflavík verður allt hið sama eins og meðfylgandi mynd
á boðstóluim og 1 verzlun ber með sér.
Ármann Kr. Einarsson
„Óli og Maggi á ísjaka“ er
fimmta bókin í flokki Óla-bók-
anna. Hér er um sjálfstæða sögu
að ræða, aðeins aðalpersónurnar
eru þær sömu og í fyrri bók-
unum. Nú er Óli orðinn fjórtán
ára og fermdur. Hann er ráðinn
I bókabúðina hjá Jóa frænda.
Áður en hann byrjar í sumar-
atvinnunni, skreppur hann í eina
veiðiferð með hvalveiðiskipi, en
Maggi, félagi hans og vinur er
messadrengur á skipinu. Veiði-
svæðið nær allt norður _til ís-
randarinnar milli íslands og
Grænlands. Daufar merkjasend-
ingar heyrast norðan af ísbreið-
unni. Eru þar einhverjir í nauð-
um staddir — kannski skip inni-
frosið eða flugvél, sem hefur
orðið að nauðlenda á ísnum? En
allt á sínar eðlilegustu skýring-
ar.
Bókin er prýdd fjölda teikn-
inga eftir Halldór Pétursson.
„Óli og Maggi á ísjaka" er
t
Frá Akureyri fáum við eft-
irfarandi línur:
„Lýðurinn hló“
á heldnr að semja þættina sjálf
ur. Hann gerir það græekulaust.
— Örn Snorrason".
athuga betur. Gagnkvæmar að-
gerðir í þessum diúr gætu orðið
dýrkeyptar fyrr en varir.
„Ég hef rétt lokið við að
hlusta á þátt Svavars Gests í út
varpinu. Ég skemmti mér vel.
Svavar er manna bezt til þess
fallinn að stjórna slíkum þátt-
um. Hanai er hugtovæmur,
snöggur upp á lagið og fynd-
inn. í>ó gerðist hann nú sekur
um kæruleysi, ef i ekki hefur
annað stjómað gerðum hans,
sem verra er.
Það var fluttur örstuttur veð
urfréttaþáttur, kunnáttulega
saminn og allfyndinn. í honum
var minnzt á Kristmann Guð-
mundsson, og allur lýðurinn
hló. Upprifjun orðanna þarf
ekki að fylgja hér. — Það finnst
víst öllum, að bjálki sé í aug-
anu, og sérhver má víst blína
á hann sér til hugarléttis og
friðþægingar. En gjama mættu
menn vita, að ekki eiga allir
skyrtu sem Örvar-Oddur. Á
hana beit ekkert. Enginn okkar
á nú slíkt fat. Við erum mann-
legÍT, háð og spé. em sem eitur-
örvar. Þær særa og það svíður
undan.
Það á ekki að safna saman
fólki í útvarpssal til þess að
hlægja að einkalífi annarra —
og varpa svo út til þjóðarinnar.
— Ég hef ekkert dálæti á Krist-
manni. Konu hans eða hann hef
ég hvorki heyrt eða séð. En
Svavar átti að kasta brott eitur-
ör þessa aðsenda þáttar. Hann
Skærur á
„Rauða- t«rginu“?
Austfirzk sjómannskona skrif
ar okkur og segist taka undir
orð séra Árelíusar, sem fram
kom í löngu bréfi á dögunum.
Þar fjal'laði hann um vinstri-
og hægfrihandarakstur. Vill
hún efna til þjóðaratkvæða-
greiðslu, ennfremur setja uipp
stimpilklutoku í Alþingishúsinu.
Hún þatokar bönkunum í
Reykjavík líka fyrir Skarðsbók
— og segir síðan:
„Mitoið hefur verið skrafað
og skrifað undanfarið vegna
þess, að rússnestour sildarbátur
eyðilagði nýlega nýja nót fyrir
íslenzkum báti. Reyndar er
þetta ektoi fyrsta nótin, sem fer
í tætlur vegna yfirgangs rúss-
neSku skipanna. En sagan er
ekki öll sögð. Ég hlusta mikið á
bátabylgjuna og hef oft heyrt
íslenzka sjómenn hæla sér af
því að hafa stungið göt á neta-
belgi Rússanna. Ég býst við, að
rússneskar netatrossur kosti
líka peninga.“
Þetta segir hin austfirzka
kona — og satt að segja trúi ég
henni ekki. Getur verið, að
skærur séu hafnar milli sjó-
manna á „Rauða torginu?"
Um slí'tot hafa engar fréttir bor-
izt hingað til. Þetta verður að
-Ar Danskan dugar vel
En úr því að þetita ber á
góma get ég ekki stillt mig um
að nefna einnig broslegu hlið-
ina á málinu. Atburðurinn, sem
sú austfirztoa nefnir, er að því
er ég held sá, sem ég hef í huga.
Þá fór íslenzki skipstjórinn
ásarnt einum eða tveimur
manna sinna um borð i rússn-
eska skipið til þess að fá viður
kenningu hins erlenda skip-
stjóra fyrir því að hafa eyði-
lagt nótina.
Samkvæmt frásögn Morgun-
blaðsins stóðu íslendingamir
mjög vel að vígi, því að einn
talaði enstou, annar diönsku! —
Aukaatriði var það, að rússn-
eski skipstjórinn skildi hvorki
dönSku né ensku — og þeir ís-
lenzku ekki rússnesku. En
Rússinn páraði eitthvað á blað
(auðvitað á rússnesku og með
það héldu íslendingamir
ánægðir í brott. Þeir sögðu
þetta vera Skriflega viðurkenn-
ingu skipstjórans, gátu samt
hvorki lesið hana né skilið
Skipstjórann.
Ég hefði viljað gefa mikið
fyrir að fá að hlusta á þetta
dansk-ensk-rússnesto-íslenztoa
saimtal, sem bar þennara árang-
ur.
Annars hef ég heyrt, að end-
urnar á Tjörninni skilji frönsku
ef talað er í gegn um nefið —
með lokaðan munninn og hend
ur fyrir aftan bak.
f gær birti ég bréf, sem Sig
urgeir Sigurjónsson hafði sent
mér um sprengingar á gamlárs-
kvöld. í gærmorgun hringdi
hann svo og var miður síra
vegna aðgerða preintviUupúk-
ans. Okkur þykir þetita leiðin-
legt — og við erum löngu orðn-
ir gráhærðir af sömu sökum.
Um meirihattar brenglun var
að ræða og er rétt að birta þanra
kafla bréfsins að nýju:
„Að minni hyggju er sú lausn
vandamáLs, að baima það með
lögum eða á annan hátt engin
lausn þess. Það miun að vísu
rétt að fyrir RikiSþingi Dana
liggur nú lagafm-mvarp um að
banna sölu hverskonar hvell-
skotfæra (knaldifyrværkeri).
Hinsvegar hygg óg að rang-
fært sé eða á misskilningi
bygg-t hjó nefndum lætoni, að í
þessu frumvarpi felist bann við
sölu allra tegunda áramótastoot-
færa (fyrværkeri). Mun bann
það, sem rætt er um í hinu
danska lagafrumvarpi einskorð
að við hvellskotfæri (tonaldfyr
værkeri), sem læknirinn segir
að bönnuð séu hér samkvæmt
lögreglusamþytokt Reykjavik-
ur.“
Ennfremur stóð á einum
stað: Að leysa van-damál með
börnunum, er enga stoð hafa
í raunveruleikanum, er að
mín-u viti heldur engin lausn
málsins en getur gert vandann
enn meiri en áður var.
Hér átti auðvitað að standa
„bönnum“ í stað bömunum.
Er hæistaróttarlögmaðurinn
beðinn afsökunar á þessum leið
inlegu villum.
Höfum flutt verzlun vora og
verkstæði að
LÁGMÚLA 9
Simar:
38820 (9—17)
38821 (Verzlunin)
38822 (Verkstæðið)
38823 (Skrifstofan)
Bræðurnir Ormsson hf.