Morgunblaðið - 16.12.1965, Blaðsíða 25

Fimmtudagur 16. ðes. 1965
MORCUNBLAÐIÐ
25
Fólk úr víðri veröld
söngvari þeirra: — Við höfum
það á tilfinningunni, að við höf-
um verið notaðir meir en góðu
hófi gegnir. Tvö kvöld í röð átt-
um við að spila 3—4 sinnum
hvorí kvöld og við höfðum ekk-
ert séð af Danmörfk annað en
bíla og hótel. Við höfðum ekki
einu sinni tíma til að skipta um
föt. Það getur vel verið, að við
komum aftur til Danmerkur, en
þá viljum við fá aðra umboðs-
menn og heiðarlegri.
Lái þeim hver sem vilL 1
- '*k
Óheppni skraddarinn.
Anacleto Giardi er eigandi
Idaeðskeraverkstæðis í Róm, og
yar þess fullviss, að starfsmenn
Bínir slæptust og gerðu ekki
handtak, þegar hann væri ekki
við. Hann reyndi öll biögð til að
Ikoma í veg fyrir ímynduð vinnu-
Bvik, en allt kom fyrir ekkL
i f>á datt honum í hug að gluggi
ftrkitektsins hinumegin í göt-
unni væri vel hentugur til slíkra
njósna. Hann klæddi sig í nunnu
búning, til þess að fólk þekkti
Ihann ekki og gekk yfir götuna og
inn í skrifstofu arkitektsins.
Einkaritari hans bar strax kennsl
á skraddarann og gaf frá sér
hræðsluvein en hann dró upp
leikfangaskammbyssu og skip-
aði henni að hafa hægt um sig
og byrjaði strax að njósna.
Skömmu seinna kom arkitekt-
inn. Hann þekkti skraddarann
ekki í nunnukuflinum, en hélt
að hér væri um vopnaða árás að
ræða, réðist á skraddarann og
sló hann niður með stól.
Nú Iiggur Anacleto á sjúkra-
húsi og það verður þess langt
að bíða, að hann geti aftur hald-
ið uppi njósnum um starfsfólk
sitt.
Vonsviknir bítlar.
THE Pretty Things komu ný-
lega til Danmerkur og fóru það-
an aftur, reiðir og vonsviknir.
Þeir voru á hljómleikaför þar
og komu til Danmerkur frá Sví-
þjóð, þar sem þeim hafði vegn-
að ved. í Danmörku gekk hljóm
sveitin kaupum og sölum milli
vafasamra umboðsmanna og allt
það sem The Pretty Thingn
höfðu úr þeirri för voru inni-
stæðulausar ávisariir, fallnir
víxlar og tilvonandi ákærur
fyrir svik. Piltarnir hafa nefni-
lega ákveðið að höfða mál á
hendur dönsku umboðsmönnun-
um, og væntanlega verða það
engar smáfúlgur sem þeir vilja
fá fyrir sinn snúð.
Er hijómlistamennirnir yfir-
gáfu Danmörk sagði Phil May,
Presturinn og syndarinn.
Maður kom til prestsins mjög
auðmjúkur og sagði:
— Herra, ég hef stolið gæs.
* — Það er mjög rangt af þér
©ð gera, svaraði presturinn.
— Munduð þér vilja þiggja
Ihana?
— Nei, alls ekki. Skilið henni
til rétts eiganda.
— En eigandinn vill ekki
þiggja hana.
— Nú, þá skuluð þér bara eiga
hana sjálfur, sagði presturinn og
að svo mæltu hvarf maðurinn af
Ibraut. Og þegar prestur kom svo
heim til sin, þá vantaði eina gæs-
ina — henni hafði verið stolið ..
I Kaupsýsla og sölumennska.
Viðskiptavinurinn: — Eruð
þér alveg viss um að þessi mjólk
eé ný?
Sölumaðurinn: — Hvort ég er.
Fyrir aðeins þremur tímuin var
hún gras.
Tvær tengdamömmur.
Dómarinn: — Þú veizt hver
irefsingin er fyrir tvíkvæni.
Maðurinn, sem ákærður er
fyrir tvíkvæni: — Jú, jú, ég ætti
svo sem að vita það. Tvær
tengdamömmur, takk.
| Sjóveikimeðal fyrir Skota.
Skoti einn, sem var ekki sér-
lega sjóhraustur, óttaðist eitt
Binn er mikill veltingur kom á
Bkipið, sem hann var á, að nú
myndi hann verða sjóveikur.
Hann fór því til skipstjórans og
Bpurði:
— Hvað er bezta sjóveikimeð-
elið, sem til er?
— Eigið þér einn shilling?
— Já, hann á ég til, svaraði
Skotinn undrandi.
— Látið hann þá á milli tann-
enna, og hafði hann þar meðan
á sjóferðinni stendur.
Hjátrú.
— Veiztu að Egyptar eru mjög
hjátrúarfullir. Þeir eru t.d. mjög
hræddir við að grafa menn, áð-
ur en þeir deyja, og svo þegar
einhver deyr, þá er hann látinn
vera í gröfinni í 20 daga en þá
Igrafinn upp aftur. Síðan eru
fengnar 20 ungar stúlkur og
þær látnar dansa í kringum hann.
— Nú, af hverju það?
— Vegna þess að ef hann
vaknar ekki, hlýtur hann að vera
dauður.
Ástarsorg læknisins.
— Þarna fer sú eina kona sem
ég mun nokkru sinni elska, sagði
læknirinn við hjúkrunarkonuna
og benti á aðra konu sem gekk
eftir götunni fyrir neðan glugg-
ann.
— Hvers vegna giftist þú henni
þá ekki?
— Ég get það ekki. Hún er rík
asti sjúklingurinn minn.
JAMES BOND — >f— —>f— ——>f— Eftir IAN FLEMING
WE USE PA WINP FOR
SEVEKI, EI6HT HOURfi-PEN
BEIKIG POWN SAIL AN' >
. 60 ON Wir RAPPLES... /
^TviAKE LEðð TARfiET PPC
f PAT RAPAR T'INÖ PEY ÖOT ^
’ ON CRAB KEY— I SHO’ PONT
WAWT PR.KI0 TO SEE Ufi A-COMItf/
James Bond
BY 1AN FLEMiNG
ORAWING BY JOHN MclUSKY
UNPEB
TMN MOON.
IJndir hálfu tungli .....
Við notum vindinn fyrstu 7—8 stund-
irnar — síðan tökum við seglið niður og
höldum ferðinni áfram með ánni.
Þá verðum við ekki eins hættulegt skot-
mark fyrir ratsjárnar, sem þeir hafa á
Crab Key — mig langar ekkert til að láta
Dr. No sjá okkur koma.
Við verðum komnir til eyjunnar rösk-
lega tveimur tímum fyrir sólarupprás,
Quarrel, við getum jafnvel fengið okkur
smáblund áður en við byrjum að rannsaka
staðinn.
J Ú M B ö *—J<—
—■ J<— :K
Teiknari: J. MORA
Það sem vakti fyrst og fremst fyrir
Júmbó, þegar hann bauðst til þess að
fara út með Fögnuði og safna eldiviði,
var að hann ætlaði sér að fá áþreifanlegar
sannanir fyrir svikum hans, og erfiðis-
vinna var að hans áiiti það sem langbezt
hreif í þeim efnum.
— Ef hann hefur í rauninni verið ó-
hreyttur þræll, þá ætti svolítii vinna við
söfnun eldiviðar ekki að hafa nein áhrif
á hann, hugsaði Júmbó með sér. — En
ef skoðun mín er rétt, að hann hafi aldrci
komið nálægt erfiðisvinnu, ættí hann bráð
lega að gefast up og þá sendir hann vænt-
anlega bréf heim og biður um hjálp. —
Þannig komumst við allir heim.
Júmbó deildi því sem til var af öxum
milli þeirra félaga, lét Fögnuð fá þá
stærstu og þyngstu, og héit síðan í broddi
fylkingar í átt til skógarins. — Hvert er-
um við að fara? spurði Spori fullur grun-
semda. — Nú leggjum við stund á svolítið
skógarhögg — það reynir á kraftana í
kögglum ykkar, svaraði Júmbó ánægður.
KVIKSJA 1—K—<1 K—< >— -K—< Fróðleiksmolar til gagns og gamans
70 MILLJ. LÍTKAK AF
DRYKKJARVATNIDAGLEGA
Eitt af erfiðustu vandamálun-
um, sem komu á döfina við að-
skilnað Indlands og Pakistan,
var deilan um rétt landanna á
vatninu í fljótunum, sem renna
gegnum bæði löndin. Eftir ára-
langt þóf var gerður samning-
ur, sem bæði löndin sættu sig
nokkurnveginn við. Samning-
urinn fjallaði um byggingu
stíflugarða, skurða og tilbúinna
vatna, sem verið er að ljúka um
þessar mundir. Auk þess var í
samningnum fjalláð um bygg-
ingu raforkustöðvar, sem fram-
leiða átti 300.000 kílóvött. Síð-
asta atriði samningsins f jallaði
um hinn svokallaðp. Mangla-
stíflugarð, sem átti að vera kom
inn í gagnið 1967. Nú vinna við
þennan stiflugarð 35.000 manns
og þar hefur verið reist borg
með 30—40.000 íbúum, sem
flytja á frá öðrum héruðum Pak
istans. Vatnið bak við stíflugarð
inn mun gefa af sér 70 millj.
lítra drykkjarvatns daglega.