Morgunblaðið - 16.12.1965, Blaðsíða 28

28
MOR.GU N BLAÐIÐ
!
Fimmtudagur 16. ’des. 1965
Langt yfir skammt
eftir Laurence Payne
Ég sagði: — Datt yður ekki
í hug, að hún væri í þann veg-
inn að veikjast fyrir alvöru og,
að það gæti verið gott að tala
við lækni.
— Ég stakk uppá því hvað
eftir annað, en enginn gat feng-
ið hana til neins, sem hún vildi
ekki sjálf.
— Þið fóruð bæði talsvert í
Hásetaklúbbinn, var það ekki?
— Hún var þar félagi, en ég
aldrei. Ég kærði mig ekkert um
þann stað, en hún átti þar
marga kunningja.
— Hverja, til dæmis?
Hann hugsaði sig ofurlítið
um. — Þegar ég fer að hugsa
um það, þá kynnti hún mig
aldrei neinum þeirra. Ég er
hræddur um, að hún hafi gert
talsvert að því að hundsa mig.
En vitanlega þekkti ég Jordan
Barker — þennan, sem hún trú-
lofaðist.
— Hvemig orkaði sú trúlof-
un á yður?
Hann hió dauflega. — Ég tók
GRILL
því sem sannur heimspekingur.
„Allt er heiðarlegt í ást og ó-
friði“ og „betri maðurinn sigrar“
og allt það. En, skiljið þér, að
þegar ég heyrði það, var það
mér fyrst og fremst mesti léttir.
Það var eins og ég losnaði af
önglinum.
Nú var suddinn orðinn að úr-
hellis rigningu. Við sáum prest
skjótast yfir grasblettinn, og
hempan barðist úm fætur hans,
□--------------------------□
53
□------------------------—□
rennvot.
— Hafið þér nokkurntíma
heyrt getið um mann að nafni
Lamotte? spurði ég snögglega?
Hann hristi höfuðið.
— En Tom Teal?
— Nei.
— Hafið þér nokkurntíma
kynnzt bróður Jordan Bakers?
— Já, ég hef hitt hann einu
sinni. Og kunni vel við hann.
i
!
I
GRILLFIX grillofnamir eru
þeir fallegustu og fullkomn-
ustu á markaðinum, vestur-
þýzk framleiðsla. 2 stærðir.
■ár INFRA-RAUÐIR geislar
if innbyggður mótor
if þrískiptur hiti
it sjálfvirkur klukkurofi
★ innbyggt ljós
ir öryggislamipi
ir lok og hitapanna að ofan
ic fjölbreyttir fylgihlutir
GRILLFIX fyrir sælkera
og þá sem vilja hollan mat
— og húsmæðumar spara
tima og fyrirhöfn og losna
við steikarbræluna.
Afbragðs
jólagjöf!
Sími 2-44-20 — Suðurgata 10.
GÆRUSKINN
hvít — svört — brún
flekkótt — lituð
óklippt — klippt
pelsgærur.
Einnig:
TRIPPASKINN
KÁLFSSKINN
í miklu úrvali.
Margir verðflokkar.
Sendum hvert sem er.
SÚTUNARVERKSMIÐJA
SLÁTURFÉLAGS
SUÐURLANDS
Grensásvegi 14
Sími 31250.
Revell og Airfix
Skipamodel
Flugmodel
Fjölbreytt úrval

Se
BOKAVERZLUN SiGFOSAR EYMUNDSSONAR
Austurstrœti 18 - Simi 13135
— En hvað um konuna hans?
— Perlitu? Augu hans horfðu
eftir grasblettinum, þar sem Per
lita var nýhorfin, milli trjánna.
Hann svaraði, hugsi: — Ég held
hún hafi verið eina manneskj-
an. sem Úrsúla treysti nokkurn-
tíma.
— En David Dane?
Hann þagði lengi. — Mér var
nú að detta í hug, sagði hann
dræmt, — hvort hann myndi nú
kannski hafa myrt hana.
— Hann hafði fjarverusönnun
. . . og það er meira en sagt
verður um suma, sem ég gæti
nefnt.
Hann brosti kuldalega. — Hús
móðir mín hefur sagt, að hún
væri reiðubúin til að koma fyr-
ir hvaða rétt sem vera vildi,
hvenær sem væri og sverja, að
ég hafi verið heima allt kvöld-
ið. Hann lagaði trefilinn um
hálsinn á sér, og bætti við næst-
um teprulega: — Og til hvers
hefði ég eiginlega átt að fara
að myrða Úrsúlu? Hún hafði
aldrei gert mér neitt.
Ég horfði fast á hann, stund-
arkom, klappaði síðan létt á
hnappinn á frakkanum hans. —
Kannski hefur hún ekki verið
myrt fyrir það, sem hún gerði,
heldur fyrir það, sem hún var,
minnti ég hann á.
Þegar ég loks kom á stöðina,
hálftíma seinna, fann ég, að
verkið hafði gengið vel í fjar-
veru minni.
Fyrst og fremst hafði náðzt í
Pat með augnveikina, og það
meira að segja á svo ólíklegum
stað sem Market Harborough.
Þeir höfðu séð hjólið hans
standa fyrir utan krá eina og
fundið eigandann, sem hallaðist
upp að barnum og drakk öl.
Hann sagðist ekki heita Pat Hilt-
on, svo að þeir spurðu hann,
hvað hann væri þá að gera með
hjólið hans Pat Hiltons. Þegar
hann sagðist ekki vita neitt um
neitt hjól, litu þeir á ökuhanzk-
ana hans og hjálminn og spurðu
hvort hann væri þá að fara á
grimuball. Svo fóru þeir með
hann upp í lest og nú var hann
einhversstaðar á leiðinni.
Edinborgar lögreglan hafði
líka náð sambandi við Joanette
Musgrove sem var komin heim
uppgefin úr fjallgöngunni sinni,
og hafði verið fengin til að rifja
upp sögu Úrsúlu og það, sem
gerðist fyrir einum fimm árum.
En það var því miður ekkert
upp úr henni að hafa og hún
mundi engin smáatriði málsins,
annað en það, að þar höfðu
nokkrir karlmenn komið við
sögu, og bætti því við, með
nokkrum semingi sem málsbóf-
um fyrir stúlkuna, að Úrsúla
hefði verið „góð stúlka“ og að
hún vonaði að hún hefði eikki
ekki komizt í neitt óstand.
Það varð mér ekki til neinna
vonbrigða, að ekkert skyldi vera
upp úr henni að hafa, úr því að
ég vissi nú deili á barni Úrsúlu.
Ég veit ekki, hversvegna ég
setti ekki Hall fyrr í samband
við Aylesbury, þar sem þar var
æfingastöð flughersins, í eitt-
hvað fjögurra mílna fjarlægð,
en afsakaði mig við sjálfan mig
með því ,að sjálfur hefði ég
aldrei verið í flughernum.
Ég hreinsaði til á borðinu hjá
mér og dró fram minnis'bókina
mína ásamt með dagbókinni,
sem ég hafði fundið á borðinu
hjá Yvonne.
Þegar ég fór frá Sid rakara
um morguninn, hafði ég litið
félagsins í Piccadilly og fengið
inn í skrifstofur Lamotte-Slavia
þar nokkrar upplýsingar um
ferðir skipa þeirra. Nú varð ég
hrifinn af að uppgötva, að Tr-
stafirnir komu reglulega fyrir í
dagbók Yvonne, miðað við kom-
sflpmæofoos);^
algemapm iv
aOpnMP Z
ur þessara skipa til Tilbury.
Bezta upplýsingin var síðasta
innfærslan fyrir þriðjudaginn
22. apríl. í minni minnisbók
stóð, að hið góða skip Peruslavia
frá Lamotte-Slavia félaginu átti
að lenda í Austurkvínni í Til-
bury þá um kvöldið. Og í dag
var mánudagur, 20. apríl TTTU
E1222 var hin stuttorða inn-
færslu í pennanum hennar Úr-
súlu. Ég var frá mér af æsingi,
en stillti mig samt um að tala
við yfirmann minn, ef ske kynni
áð hann yrði búinn að safna liði
áður en ég hafði vegið og metið
þessar upplýsingar, og verkanir
þeirra á hina ýmsu, sem ég hafði
grunaða.
Ég teygði úr mér og fór að
hugsa um, hversvegna ég væri
svona glaður. Ég vissi ekki einu
sinni, hver Tom Teal var! En ég
huggaði mig samt við þá vit-
neskju. áð nú hafði ég einn
naglann enn í líkkistuna hans.
Ég skrifaði nöfn á þeim
helztu, sem ég hafði grunaða,
með upphafstöfum. Tom Teal
var þar efstur á blaði, ásamt
Abu Ben Adhem, og svo kom
William Lamotte, sem stóð
þarna, aðeins sem fyrrverandi
eigandi byssunnar, og að hann
var eigandi ríks skipafélags og
átti fyrir nokkrum árum son,
sem hét Charles, sem hafði ver-
ið giftur konu að nafni Yvonne
Lavalle og fallið fyrir hendi
hennar með grunsamlegum at—
vikum. Svo var hennar nafn
næst á skránni, og síðan Jordan,
Hammond og Perlita Barker.
Næst kom Rodney Herter —
þessi sleipi þykjast-Ameríku-
maður, sem átti Hásetaklúbbinn
og Totem-kaffistofuna, eða átti
hann hana? Hugsum okkur, að
hann fyrir sitt leyti, stjómaði
henni fyrir Tom Teal, til dæm-
is að taka, ef sú persóna væri
til! Ég þóttist vita að þessar
stofnanir væru álika sekar og
einstaklingarnir sjálfir og skrif-
aði því Hásetaklúbbur og Tot-
em við hliðina með stórum stöf-
um.
Ég starði lengi og hugsandi á
skrána. Ef eitthvað ortryggilegt
kæmi með þessum skipum, var
trúlegt, að þau reyndu að losa
það áður en þau kæmu undir
arnaraugu tollvarðanna, og þá
var Jordan Barker með bátinn
sinn, einna líklegastur, og Gi-
useppe einmitt eins og sniðinn
fyrir svona flutninga. Og enn-
fremur hugsaði ég um það, að
skel eins og Giuseppe væri þægi
legri til að gera lúsaleit í, held-
ur en að fara að rífa sundur
skip eins og Peruslavia, sem
var að minnsta kosti 8000 tonn.
Að minnsta kosti var það gott
til að byrja á. Peruslavia var
væntanleg á næsta flóði, og ef
nokíkuð væri til í þessum til-
gátum mínum, myndi Jordan
Barker verða tilbúinn til ferðar
á næstu klúkkustundunum.
Ég greip símann. — Reynið
hvort þér getið einhvernveginn
náð í Jim JJlackwell fulltrúa í
Thames-umdæminu. Hann er
sennilega í Wapping.
Fortescue svaraði: Ég var að
reyna að ná í yður. Brook
Green er í símanum og þeir
segja, að þeir séu með Pat Hilt-
on, og æskja fyrirmæla.
— Segið þeim að geyma hann,
Ég kem til þeirra í fyrramálið.
Saunders kom inn, brosandi út
að eyrum, því að hann hafði
þegar heyrt fréttirnar í hinni
skrifstofunni. — Þetta gekk
fljótt, ha?
— Jú þetta mjakast. Settu
þig niður og ég skal segja þér,
hvernig málin standa. Ég finn
á mér, að eitthvað muni gerast
á morgun. Ég vildi bara óska
þess, að við þyrftum ekki að
fara svona varlega.
Blaðburðarfólk
vantar í eftirtalin hverfi:
Skerjaf. sunnan
flugvallar
Lindargata
Skólavörðustígur
Háteigsvegur
Snorrabraut
Vesturgata, 44-68
Bræðraborgarstígur
Laufásvegur
Freyjugata
Laugarteigur
Ingólfsstræti
Laugavegur frá
1 - 32
Aðalstræti
Túngata
Skeiðárvogiu:
Lambastaðahverfi
frá 58-79
SÍMI 22-4-80