Morgunblaðið - 22.01.1966, Blaðsíða 3

1 Laugardagur 22. íanfíar 1966
MORCUNBLAÐIÐ
y
ALLIR sem nokkuð þekkja
til í Vesturhöfn Reykjavíkur-
hafnar vita hvar „Daniels-
slippurinn“ er. Þessi slippur
er nánar tiltekið „Skipasmíða
stöðin Daniel Þorsteinsson &
Co. h.f.“
í dag eru liðin 30 ár síðan
stofnandi hennar skipasmið-
urinn Daniel Þorsteinsson
setti þetta fyrirtseki sitt á
stofn. Með honum voru sonur
hans Þorsteinn og Stefán
Ricther. — Þeir Þorsteinn og
Ricther eru enn forráðamenn
stöðvarinnar, en Daniel lézt
árið 1959.
Séð yfir „Daniels slipp“
„Daniels-slippur" er 30 ára I dag
Fyrsta verkefni skipasmíða-
stöðvarinnar verður ætíð
tengt sögu Reykjavíkur. Fyrir
tilstilli Jóns Þorlákssonar þá-
Jon Þorláksson — skömmu
af stokkum.
áður en honum var hleypt
verandi borgarstjóra Reykja-
víkur, var í það ráðizt (1935)
að byggðir voru tveir 50 tonna
bátar. Borgarstjórinn fékk
dönsk fyrirtæki til að leggja
til efni og vélar í bátana, en
smíði þeirra var síðan boðin
út innanlands. Daniel Þor-
steinsson og félagar hans tóku
að sér verkið og þeir smíðuðu
báða þessa báta, og hið um-
samda verð voru 15.000 kr.
á bát. — Annar þessara báta
hlaut nafnið Jón Þorláksson,
var ætíð mikið happaskip.
Ingvar Vilhjálmsson útgerð-
armaður keypti bátinn og skip
stjóri var Guðmundur Þorlák-
ur.
Þessi skipasmíði markaði
tímamót í sögu skipasmíða-
stöðvarinnar. Bæjarytfirvöld-
in létu henni í té nokkurt at-
hafnasvæði og af stórhug var
í það ráðizt að byggja dráttar-
braut þar sem hægt er að taka
á land 150 smálesta skip.
Alla tíð hefur skipasmíða-
stöðin haft mikil og næg
verkefni í skipasmíðum, við-
haldi, stækkun og hverskon-
ar endurbyggingu fiskiskipa.
Þjónustustarf stöðvarinnar
við hin minni fiskiskip hefur
ekki verið einskorðuð við
Reykjavíkurflotann heldur og
mikinn fjölda skipa frá flest-
um höfnum landsins.
Mjög hefur aðstaðan breytzt
í Vesturhöfninni frá því er
skipasmíðastöðin hóf sína sarf
semi. Nú telja hafnaryfirvöld
in þörfina fyrir aukið við-
legupláss bátaflotans vera orð
ið svo aðkallandí, að þau
hafa sagt upp lóðarsamningi
Daniel Þorsteinsson.
þessarar gömlu skipasmiða-
stöðvar. Það er ekki að því
hlauipið að kippa svona starf-
semi upp úr föstum skorðum
eftir árauga starf. En núver-
andi forráðamenn þeir Stef-
án Ricther og Þorsteinn Dan-
ielsson hafa fullan hug á að
„Daniels slippur“ verði í
framtíðinni inni í Sundum.
Muni þar verða sköpuð skil-
yrði fyrir skipasmíðastöðina
til að geta starfað ótrufluð um
ófyrirsjáanlega framtíð.
Kvikmyndasýn-
incj fyrir almenn-
ing I IMýja bíói
kl. 2 í dag
í DAG kl. tvö e.h. verða sýnd-
ar í Nýja Bíói á vegum Varð'-
bergs og Samtaka um vest-
ræna samvinnu tvær athyglis-
verðar kvikmyndir um þróun
mála í Evrópu frá lokum siðari
heimsstyrjaldar, „Endurreisn Ev-
rópu“ og „Saga Berlínar“. Einnig
er sýnd kvikmyndin „Yfirráðin á
hafinu“. Þær eru allar með ís-
Ienzku tali.
Kvikmyndir bessar hafa verið
sýndar víða við góða aðsókn, í
tilefni þess að skammt er síðan
liðin voru tuttugu ár frá lokum
síðari heimsstyrjaldarinnar. -
Myndirnar eru rú sýndar í fyrsta
skipti fyrir almenning í Reykja-
vík. Öllum er heimill ókeypis að-
gangur, meðan húsrúm leyfir,
börnum þó aðeins í fylgd full-
orðinna.
----------- ,----
Böin kveikjn
í bilskúr
UM klukkan 15,23 í gærdag kom
upp eldur að Löngubrekku 33 í
Kópavogi, en þar höfðu 3ja til
4ra ára börn verið að leika sér
með eldspýtur og kveiktu í bíl-
skúr. Þar brann allt inni, sem
brunnið gat, svo sem einangrunar
efni, sem þar var geymit, hjól-
barðar og ýmislegt annað. Þá
eyðilagðist þakið á bílskúrnum,
sem er steynsteyptur.
Talsvert tjón varð við brun-
ann. .
Hægviðri var um allt land í skýjað. Olli því smálægð sem
gær, víðast léttskýjað og myndast hafði milli NA-
frostið 10-20 stig inn til lands Grænlands og íslands. Hún
ins. Út við sjóinn var það hreyfðist suður á bóginn svo
heldur" vægara, og síðdegis að sennilega verður skýjað
var það orðið eitt stig á vestan til á landinu í dag og
Galtarvita,því að þar var ef til vill snjómugga sums
komin SV gola og orðið staðár.
STAKSTFIIMAH
Sovézkur
MacC ar thyismi
BANDARÍSKA stórblaðið New
York Times birti fyrir nokkrum
dögum forustugrein um hand-
töku hinna tveggja sovézku rit-
höfunda undir fyrirsögninni:
„Sovézkur MacCarthyismi“." Þar
segir m.a.:
„Hinar grimmdarlegu árásir
„Izvestia“ á sovézku rithöfund-
ana Andrei Sinyavsky og Yuli
M. Daniel, sem teknir hafa verið
höndum, eru ömurlegt merki
þess, að enn er grunnt á hinum
gömlu Stalinísku aðferðum í
Moskvu. Þessir tveir menn hafa
ekki verið leiddir fyrir dómstól,
en þeir eru ákærðir fyrir að hafa
ritað bækur og greinar, sem
birzt hafa erlendis undir dul-
nöfnunum Abram Tertz og Niko-
lai Arzhak. „Isvestia“ gengur
hinsvegar út frá því, að þeir séu
sekir um landráð, glæpi gegn
Sovétstjórninni o. sv. frv. Al-
varlegust er þó yfirlýsing blaðs-
ins þess efnis, að rithöfundunum
tveimur verði engin miskunn
sýnd, þrátt fyrir mótmæli vest-
rænna menntamanna. Þetta er
tónninn, sem ríkti í hreinsunun-
um miklu eftir 1930.“
Barátta
umbótamanna
Og New York Times heldur
áfram og segir:
„Líklega verða hinar ofsalegu
árásir á Sinyavsky og Daniel
skýrðar með hliðsjón af þeirri
staðreynd, að á mörgum sviðum
sovézks þjóðfélags standa nú
yfir mikil átök milli frjálslyndra
umbótamanna og staðnaðra
íhalds- og jafnvel afturhalds-
manna. Hinir fyrrnefndu hafa
nú meiri og betri tækifæri en
þeir höfðu fyrir nokkrum árum
til þess að koma hugmyndum
sínum á framfæri og einmitt þess
vegna er hinum síðarnefndu
mikið í mun að koma stimpli
undirróðurs og ólöghlýðni á alla
þá, sem mæla með breytingum.
En ef hægt er að finna nokkurn
ljósan punkt í þessu máli, er það
helzt sú staðreynd, að greinin í
„Izvestia“ hefur gert það að
verkum, að milljónir sovézkra
borgara vita nú, að verk Tartz
og Arzhak eru til. Árásirnar mun
vekja forvitni og löngun meðal
fólks til þess að lesa þessar for-
dæmdu sögur, alveg eins og varð
um, „Dr. Zhivago“ eftir hinar
ómerkilegu árásir gegn Boris
Pasternak á hátindi valda Krús-
jeffs“.
Kerfið sjálft er sjúkt
New York Times kallar aðfær
irnar gegn sovézku rithöfundun-
um „sovézkan Maccarthyisma“
og má það vissulega til sanns veg
ar færa. En munurinn á Banda-
ríkjunum og Sovétríkjunum er
sá, að í Bandaríkjunum varð
MacCarthyisminn undir. Hann
var sjúkdómur, sem lýðræðis-
þjóðfélag læknaði sig af. í Sovét
ríkjunum er það hins vegar kerf
ið sjálft, sem er helsjúkt. Og þar
verður erfitt að finna þau lyf,
sem duga til þess að lækna
stjórnskipulagið þar í landi af
þessum sjúkdómi. Svo hefur
virzt, sem heldur hefði miðað til
frjálsræðia í Sovétríkjunum á
undanförnum árum ,en aðfarirn
ar gegn sovézku . rithöfundunum
sýna að hinn gamli hugsunar-
háttur Stalínsismans á sér enn
djúpar rætur í Sovétríkjunum.
Kerfið sjálft er helsjúkt. Það get
ur enginn lengur verið í vafa
um það.