Morgunblaðið - 22.01.1966, Síða 10

MORGU NBLAÐIÐ
Laugardagur 22. janúar 1966
Umferð og slysahætta
Bíll í hálku er efms
og belja á svelli
Samkvæmt skýrslum lögregl
unnar í Reykjavík hafa orðið
svona margir árekstrar vegna
hálku og ófærðar í Reykja-
vík á þessum árum:
Árið 196>1 — 100
Árið 1962 — 197
Árið 1963 — 175
Árið 1964 — 148
Finnst mönnum þetta ekki
vera of mikið? G-etum við, þú
og ég, hinn almenni vegfar-
andi, bæði akandi og gangandi
ekki fækkað þessum tölum?
Þetta segja þeit í
lögtegluskýrzlum
Að sögn ökumanns R-06
hafði bifreið hans vegna hálku
stöðvazt í brekkunni skammt
vestan við Langholtsveginn og
1 DAG skulum við ræ5a «m
hálku. Hálka á vegum er mik
ið umferðarvandamál, og
þekkja það bezt þeir bifreiða
stjórar, sem í hafa lent.
Menn ganga að bíl sínum
að morgni, og í mesta granda-
leysi setjast þeir inn í hann.
Þegar þeir eru komnir af stað,
kemur sannleikurinn í ljós.
Svo mikil hálka er á vegin-
um, að eiginlega er ekki hægt
að aka bíl.
Góð regla er, að reyna
bremsur við fyrsta tækifæri.
Slík hemlun strax gefur upp-
reyna að halda bílnum á
jafnri ferð.
Aki menn eftir sléttum vegi
og ætli sér að beygja, ber að
varast að nota hemla, nema
sem allra minnsf. Bíllinn renn
ur áfram á beygjunni, en
hemlun getur hent honum út
af veginum.
Sé ekið niður hála brekku,
er nauðsynlegt að sjá um, að
bíllinn komist aldrei á mikla
ferð. Ber þó að hemla með
varúð en halda bílnum eins
og hægt er á sem minnstri
það augjóst, að okkur ber
beinlínis skylda til að forða
slysunum eftir mætti, og með
sameiginlegu átaki mun okk-
ur takast það.
Með því stuðlum við að
hamingjuríkara lífi, firrum
fólki sorgum, minnikum eigna
tjón, lækkum trygginga-
iðgjöld.
Slysalaus helgi er gott mark
mið. Slysalaus mánuður er
betra. Slysalaust ár er mark-
mið, sem sómi er að keppa að.
Fr. S.
var þar kyrr þegar ekið var
R-06 aftan á hana. Ökumaður
0-07 kvaðst hafa hemlað bif-
leið sinni strax og reynt að
beygja frá R-06, en vegna
mikillar hálku á akbrautinni
hafi það ekki tekizt og rann
bifreið hans aftan á R-06.
Ökumaður bifreiðar R-05
kvaðst hafa ætlað að aka
upp Drekavoginn en vegna
mikillar hálku hafi hann ekki
komið bifreiðinni áfram, enda
hvorki á henni snjókeðjur eða
Tjón á bifreiðum er oft ofsalega mikið af vöidum hálku. Eiginlega ráða menn ekkert við bil-
ana, eins og sjá má á þessari mynd.
lýsingar um, hvað menn mega
leyfa sér. Mjög er það mis-
munandi, hvað hálka er mikil
á vegum. Sjálfsagt dugar ekk
ert betur í slíkum tilvikum en
öflugar gaddakeðjur, en ein-
hvern veginn er það svo, að
menn hlífast við því í lengstu
lög að setja á keðjur, og er
mönnum þar nokkur vorkunn.
Svo bætist það við í bæjum,
sem hafa malbikaðar götur,
að keðjur slíta malbikinu úr
hófi fram.
Einnig nota menn snjódekk,
en þau eru ekki alltaf ein-
hlí't. Hitt er svo lögboðið, að
menn aki ekki á mjög slitn-
um dekkjum, og flestir gera
sér það að reglu að aka á
nýjum eða nýlegum dekkjum
og er slíkt til fyrirmyndar.
Nokkrar leiðbeiningar er
hægt að gefa bifreiðastjórum
um akstur í hálku. Sé ekið
upp brekku, er nauðsynlegt
að alltaf sé haft í huga, að
gefa ekki „of mikið inn“ sem
kallað er. Byrji bíllinn að
spóla er voðinn vís, en lengi
má komast hjá því með því
að gefa benzín jafnt inn, og
H álka
.vXvXX*.j<.-.v
ferð. Er þá oftast hægt að
komast hjá miklu rennsli.
Auðvitað er það varhuga-
vert að aka bíl í mikilli hálku,
og alltaf ber bifreiðastjóran-
um að sýna sérstaka aðgát í
slíkum akstri. Slysin, sem
hálka veldur eru margvísleg,
og þótt oftar sé um eignatjón
að ræða, hefur það margsinn-
is komið fyrir að örkuml,
jafnvel dauði, hafa fylgt í kjöl
far hálkunnar.
Góð regla er að hafa með-
ferðis í langferðum lítinn
sandpoka. Hann getur firrt
mörgum vandræðum.
Svo er það að síðustu ein
höfuðregla, sem sjálfsagt gild-
ir í öllum akstri, en aldrei
fremur en í hálku.
Hún er einföld, en samt
mjög nauðsynleg. Hafið ævin-
lega nægilegt bil á milli yðar
bíls og þess næsta á undan.
Sé þetta í heiðri haft, myndu
árekstrar minnka verulega.
Hálkan gerir engin boð á
undan sér.
Bæði ég og þú, sem bílnum
aka, verða að taka tillit til
hennar. Enginn veit, hver
lendir í næsta árekstri. Ætt-
um við ekki öll að sameinast
um það, að aka þannig, bæði
í hálku og endranær, að slys
verði að lokum sjaldgæfur við
burður?
Ef við hugsum málið, er
verki á horni Hverfisgötu og
Lækjartorgs. Skemmdir á
Ö-Ol urðu þser að vinstri fram
hurð og vinstra frambretti
beyglaðist og rispaðist.
ökumaður R-02 kvaðst ekki
hafa áttað sig á hálkunni. —
Sjáanlegar skemmdir á R-03
púströr dældað, dæld í hlíf
og stuðara vinstra megin. —
R-02: hægra ljósker brotið,
dæld í vélahlíf og bretti. Öku
menn boðaðir mánud. 13. þ.m.
Nokkru fyrir sunnan húsið
nr. x við Háagerði missti
hann stjórn á bifreið sinni og
vegna hálku snerist hún við
á akbrautinni og rann síðan
stjómlaust aftur á bak norður
Réttarholtsveg. Á þessum
Framhald á bls. 16
tifreiðostjórar verðo oð sýnn sér-
itoko oðgót, þegnr hnlt er ó götum

Svona getur farið, þegar óvarlega er ekið í hálku á greiðum og góðum vegi. t hálku breytast
viðhorf ökumanna að mun, og þá sérstaklega ber þeim að sýnia ýtrustu varkárni. Eins og
sjá má, er það augljóst að betna er að forðast kelduna, en í hana að falla. Myndin er tekin í
Fossvogi.
snjóhjólbarðar. Kvaðst hann
þá hafa látið hana renna hægt
aftur á bak og ætlað yfir
gatnamótin. Er hann hafi séð
til ferða R-06, kvaðst hann
hafa ætlað að auka ferðina
til að sleppa af gatnamótunum
í tæka tíð. Þá hafi bifreiðin
„spólað" og R-06 komið í
vinstri hlið hennar. Sjáanleg-
ar skemmdir á R-05 voru:
Hliðarhurð vinstra megin
beygluð og einnig karmurinn
neðan við hana.
Bifreiðinni R-04 var ekið
norður Kalkofnsveg, en rann
þá til á hálku og lenti á Ö-Ol

i