Morgunblaðið - 22.01.1966, Blaðsíða 18

m
MORGU NBLAÐIÐ
Laugardagur 22. janúar 1966
Innilegar þakkir til ættingja og vina er minntust mín
á 75 ára afmæli mínu.
María Guðmundsdóttir.
Hjartfólgnar þakkir fyrir vinsemd á 75 ára afmælinu.
Jónína Jónsdóttir,
Grettisgötu 46.
ORMUR
Flettir í dag ofan af eindæma hneyksli,
er erlendur ræðismaður gerist íslenzkur
skattsvikari.
Ódeigur ræðir um átök ríkisstjórnarinnar
og Hæstaréttar o. m. fl.
er stærsta og vinsælasta
vikublaðið og segir yður sannleikann
umbúðalaust.
Vefnaðarvöruverzlanir
mínar
eru til sölu, einnig húseign mín Grundarstígur 2
(hornhúsið). Tilboð í allar verzlanirnar eða hverja
einstaka, sömuleiðis í húsið allt eða hverja einstaka
hæð óskast sent fyrir 27. þ.m. til undirritaðs er
gefur nánari upplýsingar
ÓLAFUR JÓHANNESSON
Grundarstíg 2 — Sími 18692.
Piltur eða stúlka
óskast til sendiferða % eða allan daginn.
Vátryggingaskrifstofa
SIGFÚSAR SIGHVATSSONAR
Lækjargötu 2.
Riftari
Ritari óskast í Rannsóknarstofu Háskólans við
Barónsstíg. Laun samkvæmt launakerfi opinberra
starfsmanna. Umsóknir ásamt uppl. um menntun og
fyrri störf sendist forstöðumanni rannsóknarstof-
unnar sem fyrst eða í síðasta lagi 26. þ. m.
TTánari upplýsingar um starfið veittar í síma 19506.
,t,
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og
jarðarför
ARA JÓNSSONAR
Skuld, Blönduósi.
Guðlaug Nikodemusdóttir og börn.
Þökkum innilega auðsýnda samúð við andlát og
jarðarför föður okkar, tengdaföður og afa
JÓNS RÓSMANNS JÓNSSONAR
Stykkishólmi.
Börn, tengdabörn og barnabörn.
Innilegustu þakkir sendum við þeim fjölmörgu fjær
og nær sem sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát
og jarðarför móður okkar, fósturmóður, tengdamóður
og ömmu
JÓNÍNU KRISTBORGAR JÓNSDÓTTUR
frá Krossi á Berufjarðarströnd.
Aðalheiður Helgadóttir, Hilmar Ólafsson,
Sigríður Helgadóttir, Heimir Gíslason,
Albert Stefánsson, Kristján Bergsson.
— Aldarminning
Framhald af bls. 8.
áhyggjuefni og fjárfækkun
næsta haust yfirvofandi. Var þá
tiil þess ráðs gripið, þar sem þau
skilyrði voru fyrir hendi, að
afla heyja 1 forblautum starar-
og brok-mýrum, þar sem var
milkil sina, því þar var meiri
spretta en annarsstaðar. Bændur
í Svínadal voru hart leiknir af
grasbrestinum eigi síður en aðr-
±r. Vitað var að uppi á Glámu-
ijalli og Botnsheiði voru slík
flóalönd og grasspretta þar nokk
ur, en sá var hængur á um hey-
öflun þaðan, að nær ókleift var
að koma hestum við til flutn-
ings á heyinu sökum bratta og
klungra. En þá kom Bjarna ráð
í bug. Hann hafði lesið um það,
að í hinu mikla brattlendi í Nor-
egi væru bændur farnir að nota
vírstrengi, sem strengdir voru
milli fjallsbrúnar og jafnlendis
til flutninga á varningi og jafnvel
fólki líka. Þetta varð til þess að
þeirri hugmynd skaut upp í huga
Bjarna að flytja heysáturnar
þannig ofan af Glámufjallsbrún
niður á jafnsléttu. Hann náði sér
í stálstreng og renniihjól úr
Reykjavík. Strengbrauin var
lögð af fjallsbrún og var látin
ná góðan spöl niður á jafnsléttu
til þess að draga úr brattanum.
Þetta tókst með ágætuim. Segir
sonur Bjarna, Bjarni læknir í
Reykjavík, mér, að það hafi þótt
mi'kið ævintýri að fylgjast með
iþví, þegar sáturnar brunuðu
eftir strengnum ofan af fjalls-
brún og niður á jafnsléttu án
þess að nokkuð slaknaði á bönd-
unum. Stutt var að flytja heyið
að strengnum og frá honum
heim í hlöður, svo að bér var
erfiðu hlutverki breytt í léttan
leik. Slíkar voru tiltektir Bjarna
á fleiri sviðum og nutu þar
margir góðs af.
Silungaklak og laxastigi
1 Svínadal er stórt vatnasvæði.
Þar eru þrjú vötn, sem ásamt
ósum þeim eða ám, sem eru á
milli þeirra, taka yfir stærsta
hlutann af miðbiki dalsins.
Nokkur silungsveiði er í vötn-
unum, en þar hefur til skamms
tíma eingöngu verið um vatna-
silunga að ræða. Bjarni stundaði
þarna nokkurn veiðiskap. Lét
hann snemma reisa klaksitöð á
þessum slóðum og rak hana um
skeið, en af þv, varð ekiki ár-
angur sem erfiði sökum ónógrar
upplýsinga um rekstur hennar
og gerð.
Úr neðsta vatninu, Eyrarvatni,
rennur Laxá út í Grunnufjörur.
Laxá hefir um langan a' iur ver-
ið mikil laxveiðiá og það í
rífara lagi eftir því sem gerist,
ef miðað er við lengd hennar og
vatnsmagn. En Eyrarfoss, sem er
gegnt bænum á Eyri, var ekki
laxgengur og því allar fiski-
gönguleiðir milli Laxár og vatna
svæðisins í Svínadal lokaðar.
Bjarni hafði ekki lengi búið á
Geitabergi, þegar hann hafði
gert sér þess ljósa grein hvers
virði það væri að opna laxinum
göngu fram í vatnasvæðið. Auk
þess vinnings, sem í því var
fólginn að stækka veiðisvæðið,
þá mundi hitt þó enn þyngra á
metunum, hvað hryggning- og
klaksæðstofn batnaði, en af því
leiddi stóraukna laxgengd í ána.
Og Bjarni lét hér ekki frekar en
endranær, sitja við orðin tóm.
Á ferðum sínum um landið
hafði hinn merki vísindamaður
Bjarni Sæmundsson fiskifræðing
ur oft gist á Geitabergi og hafði
tekizt góður kunningsskapur með’
þeim nöfnunum. Fagnaði Bjarni
á Geitabergi hverju færi sem
gafst til þess að ræða við þennan
gagnmerka fiskifræðing um hegð
un laxins, uppeldi hans í ám og
vötnum, þroskaskeið hans í
sjónum og hvað væri hægt að
gera til vaxtar þessari skemmti-
legu og arðsömu atvinnúgrein.
Og á svörum stóð ekki hjá fiski-
fræðingnum. Til þess að auka og
tryggja þau miklu verðmæti, sem
fólgin væru í laxveiðunum, yrði
að búa vel að þeim, koma í veg
fyrir ofveiði með takmörkun á
ádrætti og að skilyrðin til lax-
göngu í árnar og um þær yrðu
bætt. Umræður þessar leiddu til
þess, að Bjarni á Geitabergi fékk
mjög ríkan áhuga á því að gera
Eyrarfoss laxgengan. Eftir mikl-
ar athuganir og heilabrot um
þetta varð það úr, að Bjarni leit-
aði til þáverandi landsverkfraéð-
ings um að teikna og gera kostn-
aðaráætlun um laxastiga í Eyr-
arfoss. Þetta gerði landsverkfræð
ingur og útvegaði hann Bjarna
að því loknu norskan sérfræðing
í sprengingum til þess að standa
fyrir og sjá um framkvæmdverks
ins. Vann flokkur manna mikinn
hluta vors að því að veita ánni
úr farvegi meðan gengið var frá
laxastiganum. En hvað sem vald-
ið hefir, þá misheppnaðist þetta
verk, fossinn var jafnt ólaxgeng-
ur eftir sem áður.
Fáir njóta eldanna sem
fyrstir kveikja þá
Það er alkunn saga, að þeir,
sem hefjast handa um að ryðja
nýjar brautir til framkvæmda,
ná sjaldnast settu marki í fyrstu
lotu, en heiður sé þeim fyrir
frumkvæðið, því hálfnað er verk
þá hafið er. Þetta sannaðist hér.
Bjarni á Geitabergi lifði það að
vísu ekki að sjá, að tilgangi sín-
um væri náð. En þær ánægjulegu
lyktir urðu hér á, að sonur
Bjarna, Bjarni læknir, tók upp
þráðinn og lét ásamt félögum sín
um ljúka verkinu með fullum
árangri, þannig að nú fer laxinn
með sporðaköstum um allt vatna
svæðið og svo langt til fjalla
fram sem rennsli leyfir. Verkið
vann frændi þeirra feðga, hinn
mikli dugnaðar-, framtaks- og
atorkumaður Þorgeir Jósefsson,
skipabyggingastöðvareigandi á
Akranesi. Sú reynsla, sem nú er
fengin af þessari framkvæmd,
sýnir, að það sem fyrir Bjarna
vakti var fullum rökum stutt og
ber þess glöggt vitni, hve glögg-
skyggn og framsýnn hann var á
þýðingu og gildi laxveiðanna fyr-
ir þjóð vora.
Bjarni var maður höfðinglegur
í fasi og framkomu. Hann var
hár maður og þrekinn. Fríður
sýnum með hátt enni og göfug-
mannlegt yfirbragð. Hann hafði
mikið og fallegt skegg sem huldi
bringu hans.
Minningin um Bjarna á Geita-
bergi lifir meðal vor. Verk hans
og afrek standa enn fyrir sjónum
vorum.
Af lífi og starfi slíkra forystu-
og framtaksmanna sem Bjarni
vár má á öllum öldum mikið læra
og er fordæmi þeirra ungum
mönnum hvöt- og hvatning til
dáða og drengskapar í þjónustu
sinni við þjóð sína og föðurland.
Pétur Ottesen.
Hinir
m a r g
eftirspurðu
TALSCHER
krepsokkar
eru komnir aftur
og
fást
flestum
vefnaðarvöru-
verzlunum.
Umboðsmenn
Ágúst Ármann hf
S í m i 2 2 1 0 0.