Morgunblaðið - 27.01.1966, Qupperneq 21

Fimmtudagur 27. janúar 1966
21
MORCUNBLAÐIÐ
Guðrún Kristinsdóttir
leikur með Sinfóníu-
hljómsveitinni ■ kvöld
Maður nokkur fecwn inn á veit-
imgastafu og bað um fisk. Hann
fékk fiskinn fljótlega, en eftir
að hafa borðað nokkra munn-
Ibita af honum, kallaði hann á
þjóninn og sagði:^
— Hvernig stendur á því, að
fiskurinn hjá ykkur er svona
vondur núna. Ég kom hingað
fyrir rúmum mánuði, og fékk þá
ógætan fisk að borða?
— Já, ég skil þetta eklki ,svar-
aði þjóninn, — því þetta er sami
fiskurinn.
— f>ú getur steytt görn, helv
.... sem faerð á hverjum degi
ágaetis mat, samtímis því sem
ég piparsveinninn verð að éta
dósamat hvern dag sem guð gef-
ur yfir!
— Hvers vegna kvænistu þá
ekki góði minn, þá færðu á mjög
einfaldan hátt hjálp till þess að
opna andsk .... dósirnar?
Kennarinn: — Hvernig fór fyr-
ir Job á banadægri hans?
JNemandinn: — Hann dó.
Of seint.
Gamail maður fór til læknis.
— Drekkið þér áfengi?
■— Já.
— í>ér skuluð hætta því, þá
náið þér áreiðanlega níræðis-
aldri.
— I>að er nú of seint, ég er 95
éra.
— f>ér segizt hafa þyngat mik-
ið upp á síðkastið, sagði lækn-
irinn við sjúklinginn. — Hvað
hafði þér orðið þyngstur?
— 180 pund.
— Nú, það er nú ekki mikil
þyngd á manni með yðar stærð,
en hvað hafið þér verið léttast-
ur?
— 16 merkur.
— Pétur, sagði kennarinn, —
getur þú búið til setningar, þar
sem allar dagar vikunnar eru
nefndir?
— Já, æfcli það ekki sagði Pét-
ur litli. Pabbi minn fór út að
veiða á sunnudegi, og þá höfðum
við nógan fisk í soðið á mánu-
dag þriðjudag, miðvikudag,
fimmtudag, föstudag og laugar-
dag.
Tveir hermenn stóðu á götu-
horni og gláptu á ungar stúlkur
sem gengu framhjá.
— Hvernig stúlku mundirðu
vilja kvænast? spurði annar.
— Ég mundi ihelzt vilja kvæn-
ast stúlku, sem væri mjög hlé-
dræg og feimin, þeirri tegund-
inni, sem maður þarf að flauta
tvisvar á.
í>að var nýbúið að stofna
lúðrasveit í þorpinu, og hún átti
að leika 17. júní í fyrsta sinn.
Ritari bæjarstjórnar var beðinn
að setja upp auglýsingu í kaup-
félaginu. Hún hljóðaði á þessa
leið:
„Lúðrasveitin leikur I skrúð-
göngunni á sunnudaginn, 17.
júní. Verði rigning fyrir hádeg-
ið, fara hátíðahöldin fram eftir
hádegið. Verði aftur á móti rign
ing eftir hádegið, fer hátíðin
fram kl. 11 fyrir hádegið.*
— ?>að kemur aldrei dropi af
víni á mibt borð,
— Ekki hjá mér heldur. Ég
gæti alltaf fylllstu varkárni þeg-
•r ég beiii í glósin.
FYRSTU tónleikar Sinfóníuhljóm
sveitar íslands á síðara misseri
verða haldnir í Háskólabíói í
kvöld kl. 9. Á efnisskránni verða
eftirtalin verk: Amaryllis svíta
eftir Hándel-Beecham, Píanókon
sert í d-moll eftir Bach, Harry
János svíta eftir Kodály og Capp-
ricio Espanol eftir Rimský Korsa
koff. Einleikari í píanókonsert
Bach er Guðrún Kristinsdóttir,
en stjórnandi er Bohdan Wodic
zko.
Guðrún Kristinsdóttir leikur
nú í fjórða sinn með Sinfóníu-
hijómsveitinni. 4. píanókonsert
Beethovens lék hún árið 1958
undir stjórn Vaclav Smetacek,
árið 1960 lék hún píanókonsert
nr. 2 eftir Beethoven undir stjórn
Bohdan Wodiczko og þetta sama
verk lék hún á tónleikum í Tívolí
í Kaupmannahöfn og í Álaborg
áríð 1961. Árið 1962 lék hún
píanókonsert í d-moll eftir Bach
með Sinfóníuhljómsveit íslands
undir stjórn Rohans.
Guðrún stundaði nám við Tón-
listarskólann í Reykjavík hjá
Árna Kristjánssyni um tveggja
ára skeið og síðan vði Musik Kon
servatorífð í Kaupmannahöfn og
var kennari hennar þar prófessor
Haraldur Sigurðsson. Á árunum
1956—58 stundaði hún nám í Vín
arborg hjá prófessor Seidlhofer,
frægum kennara.
Árið 1954 spilaði hún í fyrsta
sinn opinberlega á vegum Kon-
servatorísins í Kaupmannahöfn
og árið 1955 lék hún á vegum
Tónlistarfélagsins í Reykjavík.
Hún hefur leikið þrisvar eða fjór
um sinnum hjá Tónlistarfélaginu.
Ári'ð 1958 hélt hún sjálfstæða
tónleika í Oddfellowhöllinni í
Kaupmannahöfn.
Auk þess að halda sjálfstæða
tónleika hefur Guðrún leikið
með mörgum fiðluleikurum og
söngvurum, innlendum og erlend
um, sem fram hafa komið á tón-
leikum Tónlistarfélags Reykja-
víkur.
Moskva, 25. janúar — AP.
Starfsmenn bandaríska
sendiráðsins í Moskvu fóru
þess í dag á leit við sovézSc
yfirvöl<i, að þau afhentu lílc
Handaríkjamannsins Ne>w
combe Mott, svo að hægt
yrði að senda það til Banda-
ríkjanna, til greftrunar.
Mott, sem framdi sjálfs-
morð í járnbrautarlest, á leið
til fangabúða í Síberíu, var
einn í fangaklefa, frá þvi, að
hann var handtekinn, 4. sept-
ember s.l., fyrir að hafa far-
ið inn fyrir landamæri Sov-
étríkjanna, á ólöglegan hátt
Dússeldorf, 25. janúar
Innanríkisráðherrann 1
Nordrhein-Westfalen, Willy
Mayer, skýrði frá því í dag,
að tveir sovézkir sendimenn
hefðu verið í njósnahring
þeim, sem nýlega var flett of-
an af í V-Þýzkalandi.
Sagði Mayer, að annar
mannanna, Juri Seljutin,
hefði þegar yfirgefið landið,
en hinn sendimaðurinn, sem
Mayer vildi ekki nafngreina,
myndi enn vera þar, að þvi
er hann vissi bezt.
í njósnahringnum voru
fimm menn. Hinir þrír voru
í þjónustu fréttastofunnar
Tass og Moskvuútvarpsins.
JAMES BOND
James Bond
IY IAN FLEMIN6
PRAWIN6 BY JOHN McLUSKY
ARTICULATED STEEL
PINCERS PRAW BACK
TUE SHEET. FOP J
LONC T/ME TNE
INTPUPER STARES
POWN /N S/LENCE AT
THE SLEEP/NG e/RL..
->f“

Glampandi stálkrókar draga brekánið
til hliðar. í langan tima starir hinn óboðni
gestur þögull á hina sofandi stúlku . ..
. . . síðan gengur hann þangað sem Bond
liggur meðvitundarlaus undir áhrifum
svefnlyfsins.
Eftir IAN FLEMING
YES... A MAN
Of 6REAT STAMINA
.. . A MOST
„ INTERESTIN&
æ&TA.
HUMAN ENDURANCi..
/
'M
|Wm
lllll
____f |
Já . . . maður mikillar þrautseigju . . ,
ákaflega skemmtiiegt viðfangsefni fyrir
rannsóknir mínar á mannlegu þoli . . .
j'ÚMBð -
-V— —.-V-

--Vf—>
Teiknari:
Æ"\
J. MORA
Flýttu þér, Spori, hörfaðu einhversstað-
ar í skjól. A-ah, flýttu þér, maður, hing-
að, hrópaði Júmbó ofsahræddur, — en
hann sá jafnvel eftir því að hafa kallað,
því að Spori hafði eitt andartak numið
staðar, til þess að hlusta eftir, hvað Júmbó
var að kalla. En nú var allt um seinan.
Tréð féll til jarðar, og það var eins og
jörðin hefði gleypt Spora — hann sást
hvergi.
— Hvað varð að honum — sérð þú hann
nokkurs staðar, Fögnuður? spurði Júmbó,
og það var ekki laust við að það væri ótti
í röddinni. — Nei . . . en hann hlýtur að
liggja hérna einhvers staðar, svaraði Fögn-
uður, en hann er kannski flatur eins og
pönnukaka, það er að segja, ef tréð hefur
lent ofan á honum . . .
— Hann svarar ekki þegar við hrópum,
sagði Júmbó. — Og það finnst hvorki
tangur né tetur af honum. Þetta er hræði-
legt. — Getur það verið, að það hafi bara
verið missýning, þegar við sáum hann
koma gangandi hérna . . . a-að þetta hafi
alls ekki verið neitt? spurði Fögnuður með
veikri von. En svo sá hann að það gat alls
ekki staðizt.
K VI K S J A

Fróðleiksmolar til gagns og gamans
FERÐMENN STREYMA A»
HELLINUM.
Hellarnir í Lascaux voru
brátt gerðir þannig úr garði, að
ferðamenn kæmust auðveldlega
niður i þá. Gerður var þægi-
legur inngangur, að aðalhellin-
um og Marcel Ravidat, dreng-
urinn sem hellinn fann, fékk
framtíðarstöðu sem fylgdar-
maður.
Og ferðamennirnir streymdu
að, 4-500 tals á dag til þess
að skoða og dást að þessu elztu
sönnunargögnum um listræna
þörf mannsins — málverk, sem
samtímis sögðu frá trú frum-
mannanna á það, að þeir fengju
vald yfir bráðinni, og yrðu
heppnir á veiðum, ef þeir ein-
ungis gerðu mynd af bráðinni.
En með ferðamönnunum kom
einnig eyðileggingin. Einn fagr-
an veðurdag tóku menu eftir
einkenmlegum grænum bletti í
námunda við eitt málverkanna.
Þetta var litur, sem ekki hafði
verið þarna áður, og þegar ann-
ar grænn blettur, svipaður hin-
um kom i ljós lengra í burt,
var þegar gripið til gagnráð-
stafana.