Morgunblaðið - 20.02.1966, Síða 4

4
MORGU NBLAÐID
Sunnudagur 20. febrúar 1966
Volkswagen 1965 og ’66.
rm
RAUÐARÁRSTÍG 31
SÍMI 220 22
BÍLALEIGAN
FERÐ
Daggjald kr. 300
— pr. km kr. 3.
SÍMI 34406
SENDUM
LITL A
bílaleigan
Ingólfsstræti 11.
Volkswagen 1200 og 1300.
BIFREIÐALEIGAN
VAKUR
Sundlaugav. 12.
Daggjald 'kr. 300,00
og kr. 3,00 pr. km.
Sími 35135.
Eftir lokun 34936 og 36217.
íbúð öskast
Óska eftir að leigja 2—3 herb.
íbúð í Reykjavík. Fyrirfram-
greiðsla. Upplýsingar 1 síma
1 59 41.
Helgi Hafliðason
arkitekt.
Húsbyggj-
endur
Tek að mér alls konar pípu-
lagnir, svo sem miðstöðvar-
lagnir, vatnslagnir. Uppsetn-
ingu hreinlætistækja. Við-
gerðir.
Axel Magnússon
pípulagningameistari.
Selfossi. Sími 277.
Málflutningsskrifstofa
BIRGIK ISL. GUNNARSSON
Lækjargötu 6 B. — H. hæS
ION EYSTl IINSSON
lögfræðbigur
Laugavegi 11. — Sími 21516.
Höfum flutt verzlun vora og
verkstæði að
LÁGMÚLA 9
Símar:
38820 (Kl. 9—17)
38821 (Verzlunin)
38822 (Verkstæðið)
38823 (Skrifstofan)
Bræðurnir Ormsson hf.
Vesturgötu 3, Lágmúla 9.
Sími 38820.
k Trygginga-
stofnunin
í dag ætla ég að byrja
á stuttu bréfi frá reykvískri
húsmóður. Það gefur tilefni til
nokkurra hugleiðinga:
„Kæri Velvakandi!
Hvers á ég að gjalda? Nafn
ar húsmæður að gjalda? Nafn
skírteini mitt er ekki tekið gilt,
þegar ég vitja um barnalífeyri
minn? Við höfum þó haft
mésta fyrirhöfnina af því að
koma börnunum inn í veröld-
ina. „Nei frú,“ var svar stúlk-
unnar í Tryggingastofnuninni
„út á nafnskírteini mannsins
yðar fáið þér peninga, en ekki
yðar.“ Nú vinnur maðurinn
minn úti á landi mestan hluta
ársins og getur þurft á nafn-
skírteini sínu að halda þar. Er
mér ætlað að fá lánað nafn-
skírteini hans í hverjum mán-
uði til þess að fá það sem ég á
rétt á? Þetta er hlutur, sem
Tryggingastofnun ríkisins þarf
að kippa í lag hið fyrsta. Úr
því að stofnunin býður að fram
vísa skuli nafnskírteini við út-
hlutun barnalífeyris, þá ber
hún að gera báðum foreldrum
jafnhátt undir höfði.
Reið húsmóðir.“
t
-k Stóra skrúfstykkið
Ekki er óeðlilegt þótt
bréfritari sé undrandi, en sam-
kvæmt frásögn frúarinnar
trúir Tryggingastofnunin
henni ekki fyrir fjölskyldu-
bótunum. Ég geri ráð fyrir að
hún eigi við þær, þegar hún
talar um barnalifeyri. Hvort
hægt er að sanna það fyrir
Tryggingastofnuninni, að móð-
irin eigi jafnmikið í börnunum
og faðirinn, það er vafamál.
Skriffinnskan hefur allt annan
skilning í lögmálum og stað-
reyndum lífsins en Pétur og
Páll. „Kúnninn hefur alltaf
rétt fyrir sér“, segir vitur kaup
maður — en oft er það svo, að
skriffinnskubáknið er „kúnn-
inn“ í viðskiptum sínum við
fólkið.
Þessar fjölskyldubætur
mætti gjarna ræða örlítið bet-
ur. Þær eru nefnilega gott
dæmi um það hvernig skrif-
finnskan setur allan fjöldann
í sitt stóra skrúfstykki.
k; Borgin hleypur
Foreldrar, sem eiga eitt
eða tvö börn, fá þessa greiðslu
á þriggja mánaða fresti. Ef
fleiri börn eru í fjölskyldunni
fer greiðslan fram mánaðar-
lega — samkvæmt upplýsing-
um, sem símaþjónusta Trygg-
ingastofnunarinnar veitti i
gærmorgun. Greiðslurnar eru
aðeins inntar af hendi á ein-
um stað í Reykjavík, í af-
greiðslu Tryggingastofnunar-
innar að Laugavegi 114.
Þangað verða sem sagt allir
foreldar að sækja þetta fé —
hvort sem þeir búa við Nesveg,
Gnoðavog eða Grensásveg.
Fróðlegt væri að fá einhvern
glöggan mann til þess að
reikna út hve mörgum vinnu-
stundum Reykvikingar eyða í
það á ári hverju að sækja
fjölskyldubætur sínar í af-
greiðsluna að Laugavegi 114.
Og bve mikið ætli þessar
sendiferðir kosti þjóðina, hve
miklu mætti afkasta á þeim
tíma, sem fer í öll hlaupin?
Mörgum finnst þetta sjálf-
sagt ómaksins vert, því að
fjölskyldubæturnar koma sér
vel og eru búbót. En væri ekki
hægt að hafa annað skipulag
á þessum greiðslum — tilhög-
un, sem gerði bæturnar að enn
stærri búbót. Hvers vegna má
ekki nota póstþjónustuna í ein
hvern hátt í þessu skyni, póst-
afgreiðslunnar, eða útibú bank
anna? Er núverandi fyrirkomu
lag í rauninni það eina, sem
hægt er að hafa — eða, er
Reykjavik ekki orðin það stór,
að breytinga sé þörf á þessu
sviði sem öðrum?
k? Slys — líka þar
Sjaldan berast fréttir um
flugslys í kommúnistaríkjun-
um. Engum kemur til hugar, að
þar verði ekki slys sem annars
staðar. En með því að birta
slíkar fréttir er sennilega verið
að reyna að telja heiminum
trú um að þessar rússnesku
flugvélar séu langtum full-
komnari en allar aðrar.
Það hefur komið fram í blöð
um, að eitt af verkefnum sendi
ráða stérveldanna í Moskvu sé
að fylgjast með öllum grafreit-
um í nágrenni borgarinnar.
Skyndileg fjölgun leiða gefur
oft til kynna, að stórslys hafi
orðið — og með samanburði á
nöfnum, stöðu og dánardægri,
sem skráð er á legsteina, geta
hinir erlendu sendiráðsmenn
oft getið sér til um hvað gerzt
hafi. En þetta eru allt ágisk-
anir og fréttirnar komast ekki
í blöðin.
k Fréttaflutn-
ingurinn
Nú fóst flugvél á flug-
velli við Moskvu — og því var
ekki hægt að leyna. Samkvæmt
fregnum blaða og útvarps á ís-
landi var fréttaflutningur
Tass-fréttastofunnar furðuleg-
ur, eins og oft áður. Fyrst
sagði hún frá því, að flugvélin
hefði farið fyrirhugaða ferð.
Eftir að slysið varð kom ný
frétt frá Tass: Hætt hafði verið
við íerðina vegna veðurs. —
Af því að slysið varð á alþjóð-
legum flugvelli barst fréttin
út um allan heim á skammri
stundu, en löngu síðar sagði
Tass frá því, að vélinni hefði
hlekkzt á. Ekkert var sagt um
slys á mönnum.
Næst sagði Tass, að vélin
hefði farizt vegna slæmra veð-
urskilyrða. Síðar var sagt frá
því, að skipuð hefði verið
nefnd til þess að rannsaka slys
ið — en væntanlega þarf hún
ekki að rannsaka mikið úr því
að Tass hafði fundið ástæðuna
til slyssins. Nú segir Tass, að
sex farþegar hafi farizt og öll
áhöfnin, en ekki er gefið upp
hve margir voru í áhöfn. Ekki
er vitað nákvæmlega hve
margir voru í vélinni, hve
margir slösuðust — og hve
mikið. Og í rauninni er frétta-
flutningurinn þannig, að varla
er hægt að treysta því, að það,
sem sagt var, sé satt.
Nú má auðvitað segja, að
engum komi þetta við. Þetta sé
einkamál Rússa. En við, sem
búum við frjálsan fréttaflutn-
ing, teljum hann ekki aðeins
sjálfsagðan og eðlilegan, held-
ur eitt af undirstöðuatriðun-
um í frjálsu þjóðfélagi, sjáum
það sjaldnast betur en í slík-
um tilvikum hver munur er
þeim sjálfum hinn mesta bjarn
á fréttaþjónustu á Vestur-
löndum og því, sem kallað er
fréttaþjónusta hinum megin
járntjalds.
k: Að rugla „systemið“
Og loks er hér stutt bréf
frá herskáum lesanda:
„Það var skemmtilegt að sjá
í því bréfi þýzka verzlunar-
fulltrúans hér, sem birt var í
blöðunum í gær, að vonir
stæðu nú til að Þjóðverjar ætl-
uðu að gera hvort tveggja í
senn, gefa íslendingum tæki-
færi til þess að höggva ofur-
lítið skarð í verzlunarhallann
við Þjóðverja og gera þeim
síðarnefndu gleðilega daga
með því að bjóða þá Flugfé-
lagsmenn jafn velkomna til
Hamborgar eða Dússeldorf og
þeir eru nú óvelkomnir til
Frankfurt, vegna ótta þýzkra
stjórnarvalda við að þeir rugli
allt „system" staðarins með
sínum þangaðkomum — setji
hið heimsfræga þýzka skipu-
lag úr skorðum. Það væri ósk-
andi, að gleðin yfir hinum vænt
anlegu feroum Flugfélags ís-
lands til Hamborgar eða Duss-
eldorf yrði óblandnari en sú,
sem hrærði hin prúðu þýzku
hjörtu er þeir Loftleiðamenn
lögðu leiðir sínar til Ham-
borgar. Þá sýndu Þjóðverjar
nefnilega þann fágæta skilning
á verzlunarfrelsi, að banna
Loftleiðum að auglýsa fargjöld
sín, og tókst þeim á þann hátt
að hrekja Loftleiðir út af þeim
flugvöllum, sem þeir ætla nú
að gleðja sig við að opna fyrir
þeim Flugfélagsmönnum. Er
það út af fyrir sig gott að þeir
fyrirmuni íslendingum ekki
með öllu að koma með farar-
tæki sín í Þýzkaland — og loft
helgi, en hitt mega þeir vita,
að aldrei fyrr munu íslending-
ar telja þá í þessum efnum
ámælislausa en þeir semja sig
að þeim háttum allra sið-
menntaðra þjóða, að leyfa birt-
ingu þeirra auglýsinga, sem
réttilega greina frá þeirri vöru
eða þjónustu, sem í boði er. Er
það alveg áreiðanlegt, að sams
konar framkoma við fyrirtæki
einhverrar stórþjóðar myndi af
Þjóðverjum hafa verið talinn
þeim sjálfum hinn mesta bjarn-
argreiði, þó að hún sé vitan-
lega fullgóð smáþjóðinni ís-
lendingum, og má vera, að sú
lífsspeki sé hagnýt og mann-
leg þó að hvorki geti hún bein-
línis talizt réttlát né stórmann-
leg.
— Spartacus."
Frá Verkstjóra
Jt
sambandi Islands
AÐALFUNDUR Verkistjórasam-
bands íslands var haldinn 5. feb.
sl. Innan samlbandsins eru nú
14 félagsdeildir með um 640 með
limum.
Á funddnuim voru rædd marg-
vísleg hagsmunamál verkstjóra,
en hæst bar þó það að í ljós hef-
ur foomið að verkstjórar munu
ekki vera tryggðir gegn slysum
eða dauða í starfi.
Var samiþykkt ályktun þess
efnis, að einskis skuli látið ó-
freistað að kippa þessu í lag,
þannig, að verkstjórar njóti efofoi
lakari trygginga en aðrar launa-
stéttir landsins.
Þá var rætt um áfovæðis-
vinnu og bónusgreiðslufyrirkomu
lag, en stjórn sambandisins hefur
unnið að könnun þess máls að
undanfömu með það fyrir aug-
um að verkstjórastéttin sé reiðu
búin að taka upp þá starfsihætti
sem nauðsynlegir eru við breyt-
ingu sem óthjákvæmilega hlýtur
að vera skammt undan í þá átt
að þar sem hægt verður að koma
því við verði unnið samkvæmt
sldku kerfi.
Fundurinn lýsir yfiir ánægju
sinni með Verfostjóramámskeiðin
eins og þau eru rekin í dag og
þakkar forstöðumanni þeirra og
stjórn, hversu vel hefir verið
haldið þar á málum.
Verkstjórasamband fslands er
samningsaðili um kaup og kjör
verkstjóra, það er aðili að sam-
tökum norrænna verkstjóra, en
þau samtök hafa innan sinna vé-
banda á annað hundrað þúsund
meðlimi.
Sambandið gefur út málgagn
sitt „Verkstj órann“, og hefur
hann komið út einu sinni eða
tvisvar á ári að undanförnu.
Lífeyrissjóður verkstjóra hefir
starfað nú um tveggja ára skeið
og var nú fyrir áramótin veitt úr
sjóðnum í fyrsta sinn.
1 stjórn Verks'tjórasambands
fslands eiga þessir menn sæti:
Björn E. Jómsson, Atli Ágústsson,
Guðni Bjarnason, Þórður Þórðar
son, Hedgi Pálsson, Adolf Peter-
sen og Guðmundur Björvin Jóns-
son.
Frétt frá
Verkstjórasam'bandi íslands.
Kandl mlnnú.
að auglýsing
i útbreiddasta blaðlnu
borgar sig bezt.