Morgunblaðið - 27.02.1966, Blaðsíða 23

Sunnudagur 27. febrfiar 1988
MORCUNBLADIÐ
23
70 ára í dag:
Björn E. Arnason
endurskoðandi
BJÖRN E. ÁRNASON endur-
skoðandi er sjötugur í dag. Hann
ó nú að baki langan og gagn-
mörgu opinberu starfsmenn og
endurskoðendur sem með honum
hafa starfað.
Björn er maður höfðinglegur í
útliti og mikill að vallarsýn og
sópar jafnan að honum, hvar sem
hann fer. Hann hefir ætíð verið
vinmargur og mikill og einlægur
vinur vina sinna og þykir þeim
öllum vænt um hann.
Sá sem þessar línur ritar hefir
átt því láni að fagna að vera
nemandi og síðar samstarfsmað-
ur Björns um margra ára skeið.
Er þessi stutta afmæliskveðja
send Birni, konu hans og börnum
af einlægum vinarhug og ósk um
gæfurík komandi ár.
Björn hefir ekki verið vel
hraustur upp á síðkastið og verð-
ur að heiman á sjötugsafmælinu.
Svavar Pálsson.
Guðmundur Jónsson
fyrv. símaverkstjóri
jnerkan starfsferil á sviði endur-
skoðunar og margþættra opin-
berra starfa, en er þó enn sí-
starfandi.
Björn er fæddur 27. febrúar
1896. Hann lauk stúdentsprófi
1917 og lögfræðiprófi 1924, en
hefir unnið að endurskoðun frá
1921 og til þessa dags. Árið 1930
hóf hann rekstur eigin endur-
skoðunarskrifstofu og rekur hana
enn. Hefir þetta ætíð verið hans
aðalstarf og eiga viðskiptavinir
og samstarfsmenn hans margs
góðs að minnast frá öllum þess-
um árum.
En jafnframt endurskoðunar-
störfunum hefir hann alltaf starf
að í þágu hins opinbera, við erfið
og vandasöm verkefni, sem
skjótrar og öruggrar úrlausnar
hafa krafizt. Aðalendurskoðandi
ríkisins var hann um 6 ára skeið
á árunum 1943 til 1949 er hann
sagði því starfi lausu. Hann hefir
verið förmaður Kauplagsnefndar
frá stofnun hennar 1939 eða í
tæp 27 ár og einnig átt sæti í
ýmsum öðrum opinberum nefnd-
um.
f*á hefir hann verið í próf-
nefnd löggiltra endurskoðenda
frá upphafi 1928 til ársloka 1962
og lengst af formaður hennar.
Björn var einn af stofnendum
Og fyrsti formaður Félags lög-
giltra endurskoðenda og starfaði
mjög lengi og vel að málefnum
endurskoðenda stéttarinnar og
hefir nú nýlega verið kjörinn
heiðursfélagi þess félags. Með því
vildu starfsbræður hans sýna
honum hversu mikils þeir meta
hann og þakka vel unnin störf
í þágu stéttarinnar á undanförn-
um áratugum.
f>á var Björn I mörg ár í stjórn
og framkvæmdaráði Rauða kross
íslands og hefir verið sæmdur
heiðursmerki Rauða krossins,
sem viðurkenningu fyrir þau
störf. Um margra ára skeið var
Björn virkur félagi í Karlakórn-
um Fóstbræðrum og formaður
kórsins um skeið. Hann hefir
verið kjörinn heiðursfélagi Sam-
!bands íslenzkra karlakóra, en
hann átti lengi sæti í stjórn sam-
bandsins. Og nú nýlega hefir
Björn verið sæmdur riddara-
krossi hinnar íslenzku Fálkaorðu
fyrir margháttuð opinber störf.
f>að er ekki að ófyrirsynju að
svo mörg umfangsmikil og vanda
söm störf hafa hlaðizt á Björn.
Hann hefir alltaf leyst þau
þannig af hendi að ekki mundi
betur hægt að gera. Björn hefir
elltaf verið mjög fljótur að átta
sig á hverju nýju viðfangsefni,
enda maðurinn mjög vel mennt-
eður og skarpgreindur. Björn
hefir alltaf verið hinn mesti af-
kastamaður, fljótvirkur og vand-
virkur og unnið öll sín störf af
•lúð, nákvæmni og samvizku-
semi. í því efni hefir hann jafnan
verið kröfuharður við sjálfan
sig. Þetta vita allir >eir fjöl-
65 ára
á morgun
65 ÁRA er á morgun, mánudag-
inn 28. þ.m. Sigurjón Valdimars-
son, Leifshúsum, Svalbarðs-
strönd.
Sigurjón hefir í seinni búskap
artíð annast margþætt trúnaðar-
störf fyrir sitt byggðarlag.
Hann ætlar nú um tíma að
dveljast á heilsuhæli N.L.F.Í í
Hveragerði.
Áttræð 1 dag
Jónínu Dngný
Honsdóttir
JÓNÍNA er fædd að Svigna-
skarði í Borgarfirði, 27. febr.
1886. Móðir hennar var Þ-óra
Jónsdóttir, bónda að Búrfelli í
Hálsasveit, Sveinssonar. Þóra
var vel greind og hagmælt Hún
var fátæk ekkja er Jónína fædd-
ist, í vinnumennsku, og gat því
ekki haft hana hjá sér. Hún var
tekin í fóstur af Jóni og konu
hans Málfríði í Ferjukoti. Þau
létust þegar Jónína var 11 ára.
Síðan var Jónína í Galtarholti
hjá Jóni landpósti og Sigríði
konu hans.
Hún giftist 12. febr. 1909, Jóni
Þorlákssyni og voru þau fyrst
að Litlu-Gröf, en flu'ttust svo til
Reykjavíkur. Þau slitu samvist-
um. Börn þeirra eru: Jón bakari,
kvæntur Adele Emilsdóttur, Ól-
afur, kvæntur Jytte Jensen,
Láufey, gift Hilmari Welding.
Fyrsta barn misstu þau. —
Seinni maður Jónínu var Ólaf-
ur Sæmundsson, hann lézt 6.
júní 1953 Ólafur var sjómaður
og mörg ár á Súðinni. Jónína og
Ólafur áttu þessi börn: Svanlhvít
Stella, gift Brynjólfi Eyjólfssyni,
Guðlaug gift Þórarni Ólafssyni,
Ólafur Sverrir kvæntur Bryn-
hildi Vagnsdóttur. — Barna-
börn hennar eru 27 og barna
barna börn 15.
Jónína er vel hress og hin
ernasta. Hún hefur búið hjá
Guðlaugu dóttur sinni og Þór-
arni tengdasyni síðastliðin 10 ár,
að Tunguvegi 10. Reykjavík.
H. J. G.
Minning
Hinn 21. sl. andaðist að heim-
ili sínu hér í borginni Guðmund-
ur Jónsson fyrrv. símaverkstjóri
á 70. aldnrsári. Guðmundur var
fæddur 27. nóv. 1896 að Tryggva
skála við Selfoss, og voru for-
eldrar hans hjónin Jón Sigurðs-
son frá Brekkum í Holtum og
Gyðríður Steinsdóttir frá Eyr-
arbakka.
Á unga aldri útskrifaðisit Guð
mundur í söðla- og aktýgjasmíði
frá Iðnskólanum hér í Reykja-
vík. Snemma byrjaði hann að
vinna við símalagningar út á
landsbyggðinni og mun fyrst
Þó hér hafi verið byrjað á
að segja frá starfsári Guðmund-
ar 1914 með C. Björnæs, ábti
hann eftir að starfa áratugum
saman að símalagningum og við-
gerðum víðsvegar um landið á
vegum Landssímans og mun
ekki ofsagt að spor hans hafi
legið um alla landsfjórðunga á
ýmsum tímum. — Eftir að Guð-
mundur varð fastráðinn línu-
maður hjá Bæjarsíma Reykja-
víkur árið 1937, stundaði hann
að mestu sjörf sín sem línuverk-
stjóri hér í Reykjavík og ná-
grenni, og kunni því að sjálf-
sögðu einnig góð skil á öllu er
að símalagningum laut hér í
borginni. Guðmundur var mjög
vel á sig kominn, fríður sýnum,
hafa verið í vinnuflokki með dökkur á brun og brá og allur
C. Bjornæs simaverkstjora anð hinn gjörviiegasti. öllum sem
1914, milli Vopnafjarðar og
Þórshafnar, og hefir Guðmundur
ritað fróðlegar og skemmtilegar
greinar í „Símablaðið“ og gef-
ið gott yfirlit yfir þær aðstæð-
ur sem menn átttu við að búa
fyrir röskum 40 árum. Kemur
það vel fram í greinum þessum,
að hann hefir haft glöggt auga
og í ríkum mæli notið þeirra
unaðssemda sem ósnortin nátt-
úra hafði upp á að bjóða í ó-
byggðum landsins, enda má víða
finna skáldlegar lýsingar hans
af ferðum um fjöll og dali, því
Guðmundur var vel pennafær og
auk þess birtist stundum eftir
hann vísur og kvæði. Fyrsta
erindið í kvæði sem hann nefndi
„Óð línumanns" og birtist 1945
í „Símablaðinu“ hljóðar á þessa
leið:
„Er ég fer um fjallageima
fjarri byggðum, — er ég heima
Minningarnar mætar sveima
mig ! kring á ferðum þeim.
Mosagrónar grýttar leiðir,
gráir hólar, melar breiðir.
Hvítra jökla sýn mig seiðir
sólar leið um bláan geim“.
Ástæða er til að ætla að Guð-
mundur hafi einnig baft skarpa
innsýn í sálarlíf þeirra dýra sem
hann umgekkst og þá sérstak-
lega „þarfasta þjónsins“ sem að
sjálfsögðu kom mikið við sögu
símalagninganna hér áður fyrr
þegar hann var látinn draga
simastauranna upp um fjöll og
heiðar. Kemur þetta glöggt fram
hjá Guðmundi í kvæði er hann
nefndi „Rauður“
Valgerður G. J.
JÓnsdÓttÍr — Minning
1 GÆR var til moldar borin Val-
gerður G.J. Jónsdóttir, Grettis-
götu 55 B, en hún lézt í Borgar-
sjúkrahúsinu þann 18. þ.m. Val-
gerður fæddist hinn 7.8. 1884 að
Sveinseyri við Tálknafjörð, en
fluttist tveggja ára gömul að
Norður-Botni í Tálknafirði, og
ólst hún þar upp hjá foreldrum
sínum, sem voru Ragnheiður
Nikulásdóttir og Jón G. Stein-
hólm bóndi og silfursmiður. Val-
gerður fluttist til Reykjavíkur
um tvítugsaldur, giftist hinn
10.10 1914 Halldóri Gíslasyni, en
hann var ættaður frá Dalbæ í
Flóa. Þau bjuggu saman í kær-
leiksríku hjónabandi. Varð þeim
7 barna auðið, en misstu 2 þeirra
ung, en 5 komust til fullorðins-
ára, og eru þau öll búsett hér
í borg.
Árið 1931 skall það reiðarslag
yfir að hún missti mann sinn af
slysförum. Kom þá gleggst í ljós
hversu kjarkmikil hún var. Hún
kom öllum sínum börnum upp
hjálparlaust með dugnaði sín-
um og hagsýni.
Valgerður var að mínum dómi
sérstæður persónuleiki, greind
vel, trygglynd, vinföst og svo
fórnfús að hún virtist jafnan hafa
hina raunverulegu afstöðu sann-
kristins manns til samfélagsins:
Sannlega segi ég yður, svo fram
arlega sem þér hafið gert þetta
einum minna minnstu bræðra,
þá hafið þér gjört mér það.
Þegar hún varð fyrir því þunga
áfalli að missa eiginmann sinn á
svo sviplegan hátt, eftir þeirra
kærleiksríku sambúð, vakti það
sérstaka athygli hve æðrulaust
hún tók því, jafn mikill missir
i huga ummæli Jesú er sýna eiga i það var fyrir hana og börnin,
enginn virtist sjá henni bregða.
Og sýnir það bezt hversu sterk
manneskja hún var og andlega
þroskuð.
Það eru liðin 50 ár frá því er
fundum okkar Valgerðar bar sam
an. Ég var þá 9 ára gamalt barn,
nýlega búinn að missa móður
mína af slysförum. Varð ég þá
þess láns aðnjótandi að komast
undir verndarvæng Valgerðar,
því að þau fáu ár er ég fékk
að vera hjá henni, reyndist hún
mér sem bezta móðir, og hefur
sú vinátta okkar haldist síðan.
Ég minnist þess enn, frá því
ég var barn, er hún sat við rúmið
mitt, strauk vanga minn, og las
yfir mér falleg orð, þau sömu
og yfir sínum eigin'börnum. Þar
fann ég, þótt barn væri, sama
trúartraustið og hjá móður minni
sem ég hafði þá nýlega verið
sviptur.
Ég vil að lokum færa Valgerði
heitinni mínar hjartans þakkir
fyrir sína ástúð og umhyggju-
semi á mínu bernskuskeiði og
tryggð á fullorðinsárum mínum,
sem hefur orðið eitt mitt bezta
veganesti á lífsleið minni.
Bið ég það guðsalmætti, er hún
valdi sér jafnan að leiðarljósi að
lýsa henni með ljósi kærleikans
yfir landamærin miklu.
Guðjón B. Jóneson.

með honum unnu féll vel við
hann sökum dugnaðar hans, góð
vildar og sanngirni. Auk þess
var hann mikill hagleiksmaður
og mátti heita að allt sem hann
snerti á léki í höndum hans. Á
tímabili tók hann talsverðan þátt
í starfsemi Félags ísl. símamanna
Og var m.a. formaður þess þeg-
ar Landssíminn átti fertugsaf-
mæli árið 1946. Og aftur varð
hann formaður árið 1951. Um
áramótin 1963-4 hætti Guðmund-
ur s jörfum hjá Bæjarsímanum
þar eð hann nokkru áður hafði
kennt þess lasleika sem nú mun
hafa flýtt fyrir dauða hans, en
hann varð bráðkvaddur að heim
ili sínu.
Kvæntur var Guðmundur á-
gætri konu, Sigurást Níelsdótt-
ur, og var hjónaband þeirra hið
ástúðlegasta og til sannrar fyrir-
myndar. Eignuðust þau 4 mann-
vænleg börn sem öll eru á lífi
en barnabörn þeirra eru nú 14
að tölu.
Við símamenn sem áttum sam-
starf og samskifti við Guðmund
um áratuga skeið, kveðjum hann
nú með þakklæti og söknuði
og óskum honum alls velfarnað-
ar og blessunar í nýjum heim-
kynnum. Konu hans, börnum
og öðrum ástvinum sendum við
innilegustu samúðarkveðjur,
Jónas Lilliendahl.
Innbrot í Hilmi
20 þús. stolið
BROTIZT var inn í skrifstofu
Hilmis hf aðfaranótt föstudags,
og þaðan stolið um 20 þús. krón-
um í peningum og ávísunum.
Þjófarnir munu hafa komizt
inn í skrifstofuna með því að
brjóta upp glugga. Þeir voru svo
heppnir þegar inn var komið, að
þar fyrir var mikið af alls kyns
verkfærum, svo sem rofjárnum
og slaghömrum, og tókst þeim
með aðstoð þeirra að brjóta upp
peningaskápinn í skrifstofunni.
Þjófarnir hirtu þaðan allt fé-
mætt, en þar voru um 2 þús.
krónur í peningum og um 17—18
þús. krónur í ávísunum, og höfðu
j á brott með sér. Málið er í rann-
sókn.