Morgunblaðið - 11.03.1966, Blaðsíða 18

18
fv# 'f r %L
MORGUNBLAÐIÐ
Fostudagur 11. marz 1966
Orðsending frá
Stjömuljósmyndum
Eins og að undanförnu önnumst við allar mynda-
tökur á stofu og í heimahúsum.
Passar, barna-, fjölskyldu- og brúðarmyndatökur.
Eörum í verksmiðjur og heimahús með stuttum
fyrirvara. — Kirkjubrúðkaup og veizlur um helgar
ef þess er óskað.
Fyrir minni borgarana: 8 stillingar í veski.
Fyrir hina vandlátu: Myndir í ekta litum.
Nú er rétti tíminn fyrir skólaspjöldin.
Pantið með fyrirvara, sími 23414. — Stofan opin
allan daginn að Flókagötu 45.
Engin vandræði með bíla.
Stjörnuljósmyndir.
Opna málflutningsstofu
Á morgun laugardag að Hverfisgötu 18 og
jafnframt fasteigna-, skipa- og verðbréfa-
sölu í félagi við Jón L. Bjarnason undir
nafninu
M Á L F L UTNIGSSTOFA
FASTEIGNA OG VERÐBRÉFASALA
Gísli G. ísleifsson, hrl.
Jón L. Bjarnason fasteignaviðskipti
Skrifstofan mun annast málflutning, inn-
heimtu og kaup og sölu fasteigna, skipa
og verí
GÍSLI G. ÍSLEIFSSON
hæstaréttarlögmaður
Símar 14150 og 14160.
V TRELLEBORG V
VATNSSLÖNGUR
LOFTSLÖN GUR
SOGBARKAR
TRELLEBORG
er gæðamerki.
stærðir 14” — 4” Fyrirliggjandi
stærðir 14” — 1” í heildsölu og
stærðir 114” — 5” smásölu.
'unnat Sty&ehobm h.f.
Suðurlandsbraut 16 - Reykjavik - Símhefni: #Volver« - Sími 35200

ÁRMÚLI 3 I
IWI-ý.íÆf. <MI ..Mii.UHiiiimm
... t .. .....ui.111111111111

SIMI 38500
FRAMTIÐARSTÖRF
Óskum að ráða nú þegar fólk í eftirtalin störf.
Merkingar vegna vélabókhalds. Hér gæti verið um framtíðarstarf að
r_æða fyrir reglusama stúlku.
Skrifstofumaður við afgreiðslu bru natrygginga. Umsækjandi þarf að
hafa verzlunarskólamenntun eða aðra hliðstæða. >
Spjaldskrárstúlku. Umsækjandi þarf að vera gagnfræðingur eða þarf
að hafa aðra hliðstæða menntun.
Nánari upplýsingar gefur Skrifstofuumsjón og Uggja umsóknareyðublöð
þar frammi. Upplýsingar eru ekki g efnar í síma.
S AMVIN N UTRYGGINGAR
r
2 LESBÓK BARNANNA
LESBÓK BARNANNA
3
ekkert fullkosta.x í>au
vildu ekki að ungfrú
Mýsla giftist réttum og
sléttum músapilti. Þau
settu sér að finna vold-
ugasta eiginmanninn í
öllum heiminum handa
dóttur sinni, sem þau
álitu fegursta músa.
Langa lengi veltu þau því
fyrir sér, hver væri vold
ugastur í öllum heimi.
„Ætli sólguðinn sé það
efcki,“ sagði Músapabbí,
,jhann situr hátt á himni
og ljómi hans fellur á
alla jörðina.“
„Rétt segir þú,‘ svaraði
Músamamma. „EÆ ekki
væri sólskin mundu blóm
in eteki opna krónur sín-
ar. Blöð trjánna yrðu
eteki græn. Bömin og
hvolpamir gætu eteki leite
ið sér úti, jafnvel fuglarn
ir mundu ihætta að
syngja.
Dag nokkum, þegar sól
in var beint upipi yfir
hlöðunni, klifraði Músa-
pabbi upp á Þak, leit til
himins og sagði:
„Miteli sólguð, þú sem
ert voldugastur allra í
heiminum. Vilt þú ganga
að eiga hana Mýslu, dótt-
ur mína?“
Bros færðist yfir á-
sjónu himinljómans, þeg-
ar hann svaraði: „Því mið
ur get ég það ekki, herra
Músapabbi. Einn er só,
sem mér er meiri.“
„Hvað segirðu?“ stam-
aði Músapa/bfoi, „þér
meiri? Hver er það?“
„í>að er herra Skýja-
bólstur, sagði sólguðinn.
„Þegar hann breiðir úr
sér um allan himininn,
verð ég að loka augunum
eins og uglan, sem sefur
á daginn. Herra Skýja-
bólstur er voldugastur
allra í heimi.“
Músapabbi beið þess
nú, að himininn yrði
'hrannaðui þrumuskýj um.
Þá klifraði hann aftur
upp á þak hlöðunnar.
Þaðan gat hann séð fólk
flýta sér heim, utan af
ökrunum til að komast í
skjól áður en steypiregn
ið dyndi yfir. Músapabbi
ræskti sig og hrópaði upp
í himininn: „Mikli og
voldugi Skýjabólstur Þú
getur blindað sólina og
ert þess vegna öllutn
meiri. Vit þú giftast dótt-
ur minni, fegurstu mús-
inni í öllum heimi?“
Þú ætlar mig meiri
en ég er, herra Músa-
pabbi, svaraði skýjabólst
urinn og vatt sig til eins
og hann væri að skvetta
niður einni vænni regn-
skúr. Stormurinn getur
tætt mig sundur. Ég er
ekki eins sterkur og
hann.“
Fáum dögum síðar var
Musapabbi aftur kominn
upp á hlöðuþak. Það var
svo hvasst, að trén svign
uðu undan þunga storms
ins og sveifluðust til og
frá eins og bátar á öldum.
„Heill og sæll, herra
Stormur,“ kalaði Músa-
pabbi og hélt sér dauða-
haldi í nagla, sem stóð
upp úr þakinu. „Þú ert
sannarlega mestur í
heimi. Þú getur sigrað
sjálfa skýjabólstrana, sem
þó geta blindað sólina.
Þess vegna hefi ég teosið
þig sem eiginmann hinn-
ar fögru dóttur minnar.“
„Mér þykir leitt að
verða að játa það, herra,
Músapabbi, að veggurinn
er samt ofjarl minn.
Hversu fast, sem ég blæs
og hvæsi, get ég samt
aldrei komist gegn um
vegginn. Herra Veggur er
sterkastur allra í heimin
um.“
Músapabbi klifraði þá
ofan af þakinu og gekk
yfir að háa, hvíta veggn-
um við vagnsteýlið
skammt fná hlöðunni.
Hann néri saman hönd-
unum og hneigði sig kurt
eislega:
„Herra Veggur, það
myndi vera mér mikill
heiður, ef þú vildir gift-
ast dóttur minni. Enginn
í öllum heiminum er eins
sterkur eins og þú.“
„Er ég sterkastur
allra?“ sagði veggurinn
og var alveg hissa. Hann
borfði á Músapabba sín-
um köldu augum. „Hvað
í ósköpunum ert þú eigin
lega að tala um “
„Ég------ég vil fá þig
til að giftast dóttur
minni af því að þú ert
mestur allra í heimi.“
„Það væri mér vissu-
lega mikil ánægja, ef —“
„Ó, þakka þér fyrir,“
greip Músapabbi fram í,
„það er mér miteill heið-
ur, að þú tekur bónorð-
inu.“
„Andartak," flýtti
veggurinn sér að segja,
„ég vildi, að ég gæti gifst

dóttur þinni, en því mið-
ur er ég ekki sá sterkasti
í heimipum.“
„Ertu það ekki,“ hróp-
aði Músapafofoi í örvænt-
ingu. „Hver er þér meiri?
Segðu mér það.“
„Það eruð þið mýsnar,
herra Músapafobi,“ svar-
aði veggurinn. „Ég get
ekki staðist árásir mús-
anna. Það er sama, hvað
hár ég er og sterkur, lítil
mús getur nartað í mig
og grafið holur gegn um
mig. Þegar holurnar eru
orðnar mjög margar, get
ég sigið saman og dottið.
Nei, það er ekki ég, sem
er voldugastur allra í
heiminum, heldur eruð
þið mýsnar það.“
Músapabfoi fékk nú nóg
að hugsa og hraðaði sér
heim til konu sinnar.
„Eftir því sem ég
kemst næst, þá eru það
mýsnar, sem eru voldug-
astar allra 1 neiminum,"
sagði hann. Skýjabó’stur
inn hylur sólina, stormur
irm sundrar skýjunum,
veggurinn Stöðvar storm-
inn, en lítil mús getur
grafið undan ' veggnum
þar til hann fellur.“
Músahjónin ákváðu nú
að gifta dóttur sína lag-
legum músapilti í ná-
kaupsveizla var haldin f
hlöðunni og eteki leið á
löngu, þar til ungu hjón-
in eignuðust foörn og
buru. Litlu músabörnin
runnu upp og urðu falleg
og heilbrigð og nutu lífs
ins, þegar þau hlupu upp
og ofan kornbingina 1
hlöðunni. Og gömlu músa
hónin þurftu engu fram-
ar að kvíða um afkcxm-
endur sína. Barnafoörnin
voru þeim til ánægju og
gleði í ellina.
Skrítla
Frænkan (í heimsókn):
„Komdu hérna til mín
Óli minn“.
Óli: „Ég get það ekki.“
Frænkan: „Hvað seg-
irðu, drengur? Hvers
vegna getur þú það
ekki?“
Óli: „Mamma sagði, að
ég mætti ekki standa upp
af stólnum".
Frænkan: „Hvers vegna
ekki?“
Óli: „Þá sézt gatið:“
Frænkan: „ Ó, ég skil.
En hvort gatið átt þú við,
það sem er á buxunum
þínum, eða hitt á stólset-
unni?“