Morgunblaðið - 27.11.1966, Blaðsíða 16

16
MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 27. nóv. 1966
§íðari grein um einkaiíf hins eínkennilega
manns9 sem samdi hækurnar
um James Bond 007
Ian Fleming í lið sforingjabúningi
Á árunum um 1945 var einka
líf Ian Flemings ekki á margra
vitorði, þó var það ekkert leynd
aniiál, að honum var unnað
rússneskri greifynju, ame-
riskum milljónaerfingja og
markgreifadóttur. Margar kon
ur dáðu hann og hafði það
ekkert gott í för með sér. Að-
dáun leiddist honum. Ef hon-
um leiddist kona, var enginn
afundnari, kaldari, og ef nauð-
syn krafði grófari en Ian
Fleming. Vingjarnleikinn, sem
var hluti af persónuleika hans,
náði ekki til kvenna, sem voru
ástfangnar af honum.
sína varð Fleming, þegar sem
ungur maður alræmdur. Hann
var álitinn vera eitthvað meira
en daðrari og eitthvað minna
en algjör kvennabósi. Ein
ástæða fyrir þessu slæma orð-
rómi var, að hann var gersam-
lega laus við hinn venjulega
enska pempíuskap og áfram-
færni í sambandi við kynferð-
ismál. Ef hann hitti konu, sem
vakti áhuga hans, í samkvæmi,
var ekki ólíklegt, að hann
styngi upp á kynmökum, eftir
að hafa þekkt hana í hálf-
tíma.
í opinberu lífi átti hann vini
og hafði sambönd á mörgum
sviðum. í Utanríkisráðuneyt-
inu höfðu menn ekki gleymt
leyniskýrslunni, sem hann
hafði gert, eftir að hann fór
til Moskvu 1933 á vegum Rent-
ers til að skrifa um mál
hinna brezku verkfræðinga.
Fleming var ennþá kaup-
sýslumaður, þegar hann fór
aftur til Moskvu árið 1939. í>á
stóð fýrir dyrum gerð samn-
inga um viðskipti milli Bret-
lands og Rússlands og Pól-
lands. Opinberlega fór hann
sem fréttamaður „The Times“
en óopinberlega fyrir Utanrík-
isráðuneytið. Samkvæmt grein
sem nýlega birtist í Pravda,
var tilgangur ferðar hans að
njósna fyrir brezku leyniþjón-
ustuna, og satt er, að sama
virtist Sefton nokkrum Delm-
er, fréttaritara „Daily Ex-
press“. En sannleikurinn mun
vera sá, að Fleming var sagt
að hafa augu og og eyru opin
og semja álitsgerð um hemað-
ar- og siðferðisþrek rússnesku
þjóðarinnar.
Þegar tillit er tekið til,
hversu stutt Flenming var í
Moskvu, — hann hafði að-
eins fimm daga viðdvöl, má
telja skýrslu hans afreksverk.
Það var á blær yfir henni, að
hún hefði verið skrifuð af
manni, sem hafði að lokum
fundið sitt rétta starfssvið.
Og Fleming var ráðinn per-
sónulegur aðstoðarmaður God-
freys aðmíráls, yfirmanns
Leyniþjónustu sjóhersins,
(NID). 26. júlí 1940 var Ian
Fleming veitt foringjastaða í
varaliðssveitum sjálfboðaliða í
Konunglega brezka sjóihern-
um (í sérdeild).
í starfi sínu fyrir leyniþjón-
ustuna á stríðsárunum setti
Fleming fram ýmsar hugmynd
ir, sem voru ekki síður æv-
intýralegar, en þær, sem lesa
má um í bókum hans. „Mikið
af hugmyndum Ian’s“ segir
Denning aðmíráll, „voru bein-
línis brjálæðislegar. Maður
varð að taka þessu taumleysi,
sem einkenndi hugsanagang
hans. En í mörgum hugmynd-
anna var ems og örlaði fyrir
möguleika, sem gerði það að
verkum, að maður hugsaði sig
um tvisvar áður en þeim var
fleygt í ruslafötuna. Rétt áð-
ur en árásin var gerð á Dieppe
datt honum til dæmis í hug að
sökkva í Ermarsund steinkistu
með menn innbyrðis til að
fylgjast með höfninni gegnum
hringsjár. Við gerðum það
auðvitað aldrei, en það gæti
hafa komið að gagni.
Önnur af þessum hugmynd-
um hans var, ao Þjóðverjar
kynnu að hafa komið fyrir
hlustunartækjum í fjölda skips
flaka á ströndum Englands til
að senda vélarhlióðið frá skip-
um bandamanna til kafbáta
sinna. Engum hafði dottið þessi
ógnvænlegi möguleiki í hug,
og nákvæm leit var gerð í skip
um á Kent-ströndinni.
Honum kom einnig í hug
aðíerð til að ná þýzka orustu-
flotanum út úr hcifn. „Hvers
vegna“ stakk hann upp á,
„sendum við ekki beitiskip inn
í Helgolandsflóann með sér-
staklega kraftmikið senditæki
stillt á bylgjulengd þýzka sjó-
hersins? Það gæti haldið uppi
stöðugum skömmum og sví-
virðingum og skorað á þýzku
sjóliðsforingj ana með nafni
að koma og láta til sín taka.
Enginn sjómaður vill láta bera
sér ragmennsku á brýn, og
Þjóðverjar eru sérstaklega
veikir fyrir“. í nokkra daga
var pessi uppástunga Flemings
talsvert rædd, en að lokum
var frá henni horfið, vegna
þess að ekkert beitiskip með
nógu öflugan sendi var fyrir
hendi.
1941 var lykilár ferils I. L.
Flemings í sjóhernum, Það
hófst í febrúar með stuttri
ferð ti’. Tangier til að fylgj-
ast með leyniþjónustu flotans
í No.-ðitr-Afríku. Því næst fór
hann til Washington, og í
þeirri ferð skrifaði hann plagg
fyrir hina nýstofnuðu Leyni-
þjórustu Bartdaríkjanna, þegar
hann yfirgaf Washington í
júnímánuði 1941, tók hann
með sér gjöf frá „Viilta Bill“
Donovan hershöfðingja. Það
var 38 Colt lögreglu skamm-
byssa, sem bar áletrunina,
„Fy.ir sérþjónustu". Að stríði
loknu, sagði Fleming vinum
sínum stöku sinnum, að fað-
ir Bandarísku leyniþjónustunn
ar hefði gefið sér hana ná þess
að láta uppi, hverjar þessar
sérþjónustur voru.
Eftir þetta lenti hann í ýms
:im atburðum, sem hefðu getað
verið beint úr bókum hans.
Það var á vegum „Litla Bil!“
Stephensons, en Fleming dáði
hann mjög.
Ekki langt frá Toronto, á
fftrönd Ontariovatns, er þorpið
Oshawa, og þar hafði Steph-
enson stofnað bezt.u æfingamið
stöð fyrir skemmdarverk í öll-
um Vesturheimi. Þar var
Fleming þjálfaður í nokkra
daga.
Hann hlaut hæstu einkunn
fyrir æfinguna í sundi neðan-
sjávar. það var langt sund svip
að pví, sem James Bond var
látinn synda í bókinni „Live
and Let Die“. Hann hafði gam
an af júdó og öðrum sjálfs-
varnaræfingum, vc.gna þess að
þær höfðuðu til þeirrar per-
sónulegu seiglu, sem hann
reyndi að temja sér. Hann stóð
sig vel á inntökuprófi leyni-
þjónustumannanna, en það var
flókin æfing, sem Stephenson
hafði fundið upp Eftir að öllu
lögregluliði Torontborgar haíði
verið gert viðvart, áttu þeir,
sem í þjálfun voru, að koma
fyrir gervisprengjum á ein-
hverjum hernaðarlega mikil-
vægum stað í borginni. Flem-
ing og nckkrum öðrum var
falið að sprengja upp rafstöð-
ina í Toronto. Meðan hinir
reyndu að laumast inn á ýms-
an hátt, ár. árangurs, fór Flem
ing í sparifötin og hringdi I
forstjórann og kvaðst vera
brezkur verkfræðingur á ferða
lagi og mælti sér mót við hann
um kvöldið.
Siðar stofnaði Ian Fleming
einkaher sinn. Það byrjaði, þeg
ar Leyniþjónusta brezka sjó-
hersins tók að rannsaka ófar-
irnar við Krít í maímánuði
1941. Fleming virtist, að hiut-
Þrátt fyrir alla varfærni
HTRANSV
■pum-
MMM
TIL VARNAR rúðugleri.
Á að pússa húsið að innan
eða utan? — Einfaldasta
og ódýrasta lausnin er að
nota TRANS V PLAST
EFNIÐ. — Notið málning-
arrúllu eða pensil til áð
bera efnið á með. síðan má
svo fletta himnunni af með
einu handtaki.
byggingavBruverzlonin
NÝBORGr
NVIIFlSOOTU 74 ilMI 11917
Einkaumboð: STRANDBERG.
Heildverzlun. Hverfisgötu 76.
AÆTLUN M.S. „KRONPRINS
FREDERIK" 1967
Frá Kaupmannahöfn: 18/1, 1/2, 15/2, 1/3, 15/3, 1/4, 15/4, 29/4,
13/5, 27/5, 7/6, 17/6, 28/6, 8/7, 19/7, 29/7, 9/8, 19/8, 30/8, 9/9,
23/9, 7/10, /21/10, 4/11, 18/11, 2/12.
Frá Reykjavík: 25/1, 8/2, 22/2, 8/3, 25/3, 8/4, 22/4, 6/5, 20/5,
1/6, 12/6, 22/6, 3/7, 13/7, 24/7, 3/8, 14/8, 24/8, 4/9, 16/9, 30/9,
14/10, 28/10, 11/11, 25/11, 9/12.
Skipið kemur við í Færeyjum á báðum leiðum.
SKIPAAFGREIÐSLA JES ZIMSEN
Símar 13025 og 23985.