Morgunblaðið - 26.05.1967, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLÁÐIÐ, FÖSTUDAGUR 26. MAÍ 1967.
Bjarni Jóhannesson
afgrm. — Minning
í D A G er til moldar borinn
Bjarni Jóhannesson. Hann var
fæddur í Flatey á Breiðafirði
10. des. 1905. Foreldrar hans
voru Málfríður Gróa Jakobsdótt-
ir, er var ættuð úr Grundarfirði,
og Jóhannes Bjarnason, en hann
var kynjaður úr Vestureyjum.
Jóhannes var kunnur skipstjóri
um allan Breiðafjörð og víðar á
tímabili skútualdar. — Kornung-
ur flutitist Bjarni í Rif á Snæ-
fellsnesi, og þar ólst hann upp
hjá Guðnýju Bjarnadóttur, föð-
ursystur sinni, og manni hennar,
Jens Sigurðssyni. En þau Rifs-
hjón voru kunnugt sómafólk um
utanvert Nesið, og bjuggu vel
að þeirrar tíðar hætti.
Bjarni byrjaði kornungur að
stunda sjó með fóstra sínum er
hann var fluttur að Selhól, á
Sandi og hafði snemma kynni af
lífi sjómanna, enda var Sandur
gömul og fræg verstöð, ásamt
því sem þar var aðalverzlunar-
Staðurinn á Nesinu, áður en
verzlun fluttist til Ólafsvíkur.
Þegar hann var fulltíða fór
Bjarni til Reykjavíkur og byrj-
aði þá þegar að stunda sjó á tog-
urum og á þeim veiðiskipum var
hann í mörg ár. Að sjálfsögðu
kom þá oft selta á vanga hans
Móðir okkar,
Helga Sakariasdóttir,
sem andaðist á Sjúkrahúsi
Hvítabandsins 22. maí, verður
jarðsungin frá Fossvogskirkiu
27. þessa mánaðar kl. lO.dO
árdegis.
Þeir, sem vildu minnast
hennar, liáti líknarstofnanir
njóta þess.
Börn hinnar látnu.
Útför eiginmanns míns,
Benedikts Björnssonar,
Barkarstöðum,
fer fram laugardaginn 27. mai
nk. Athöfnin að Efra-Núps-
kirkju hefst kl. 14. Jarðsett
verður í heimagrafreit.
Jenný Sigfúsdóttir.
Þökkum auðsýnda samúð
við andlát og jarðarför
Jakobínu G.
Guðmundsdóttur,
Grettisgötu 4.
Börn, tengdabörn
og barnabörn.
Innilegt þaikklæti fyrir auð-
sýnda samúð og vináttu við
andlát og útför móður okkar,
tengdamóður og ömmu,
Margrétar
Benediktsdóttur,
frá Staðarbakka.
Anna Guðmundsdóttir,
Gísli Guðmundsson,
Magnús Guðmundsson,
Benedikt Guðmundsson,
Ásdis Magnúsdóttir,
Guðrún Jónsdóttir
og barnabörn.
sem og annarra, er kljást við
Ægisdætur. Tvívegis sukku í
hafi skip, sem hann var á, en
hann slapp nauðuglega, því að
hann sá á eftir sumum skipsfé-
laga sinna í djúpið. En Bjarni
talaði fátt um, enda var honum
karlmennska í blóð borin og
ótamt um að fást, þóft raunir
bæri að höndum.
Eftir að Bjarni hvarf af sjón-
um var hann fyrst við afgreiðslu-
störf hjá mági sínum, Bjarna
Ólafssyni, er þá veitti forstöðu
Bifreiðastöðinni Bifröst. Síðar
tók Bjarni við þessu starfi af
mági sínum og gegndi því í
mörg ár. Að sjálfsögðu komst
hann þá ekki hjá því að hafa
kynni af fjölmörgu fólki, og
mun það geta trútt um borið, að
Bjarni var manna alúðlegastur í
viðmóti, þjónustulipur og fús að
leysa vanda þeirra, er til hans
leituðu, eftir því sem hann hafði
föng til. Hann var og jafnan
hress og glaður í bragði og ekki
ótamt að gera að gamni sínu, ef
svo bar undir. En allt var það
glens græskulaust, enda var
skaphöfn Bjarna þannig, að
hann vildi hverjum manni vel,
og tók ósjaldan upp hanzk-
ann fyrir lítilmagnann, þegar
honum fannst að honum vegið.
Seinustu árin vann Bjarni sem
afgreiðslumaður hjá Olíuverzlun
íslands.
Bjarni kvæntist 1. apríl 1933
Hólmfríði Ólafsdóttur, ættaðri
úr Ólafsvík. Þau eignuðust þrjú
börn, en eitt þeirra dó kornungt.
Dætur þeirra eru: Guðný Jenný,
gift Ir.gvari Magnússyni blaða-
þýðara og Katrín Bára, en henn-
ar maður er Kristján Þór Krist-
jánsson taeknifræðingúr.
Á heimili þéirra hjóna ríkti
ætíð mikil gestrisni, bar þar
marga að garði, einkum skyld-
fólk Fríðu og aðra vandamenn.
Þar var öllum tekið með ljúfu
geði, sýnt hið bezta atlæti og
í garði þeim þekktist ekki að telja
eftir bita né sopa, og gegndi þá
reyndar sama hverjir í hlut
áttu. Ég sakna mjög Bjarna Jó-
hannessonar, því hjá honum og
Fríðu frænku minni naut ég
margs góðs, bæði á æskuárum
mínum og eftir að ég varð full-
tíða. Með Bjarna er genginn góð-
ur drengur, sem ég á margar
hugfólgnar minningar um, er ég
mun seint gleyma. Fríðu frænku
minni, dætrum hennar og öðru
venzlafólki sendi ég mínar beztu
samúðarkveðjur.
Ásbjörn Pétursson.
Hjalti Þorvarðarson
Blönduósi — Minning
HJALTI Þorvarðsson var fædd-
ur á Strjúgsstöðum í Langadal
22. des. 1916- Foreldrar hans eru
Þorvarður nú í Hveragerði
Árnasoin Jónssonar á Steiná í
Svartárdal, og Magnea Björns-
dóttir, ættuð úr Skagafirði og
Eyjafirði. Hann ólst upp með
móður sinni, en fór ungur í vist
til Ágústar Jónssonar bónda á
Hofi í Vatnsdal, sem þá var einn
af ágætismönnum húnvetnskrar
bændastéttar. Tæplega þrítugur.
veiktist hann af lungnaberklum,
var á Vífilsstaðahæli 1946—19ðö
og var þá gerður á honum rifja-
skurður. Fékk hann við það
nakkra heilsubót, var þó vist-
maður að Reykjalundi næstu
fjóra vetur, en hjá móður sinni
á sumrin. Eftir það átti hann
heima á Blönduó,si. Þau sumur
sem hann dvaldist heima hjá
rnóður sinni, eftir að hann fór
á Rieykjalund, þoldi hann ekki
erfiða vinnu, og tók Páll Kolka
Þökkum innilega auðsýnda
samúð og vinarhug við and-
lát og jarðarför .
Benedikts Sveinssonar,
bókara,
Borgarnesi.
Jóhanna Jóhannsðóttir,
systkin hins látna
og systkinabörn.
Þökkum innilega auðsýnda
samúð við andlát og útför
Karls Guðmundssonar,
simamanns.
Helga Karlsdóttir,
Gunnar Ingimarsson,
Eyjólfur Guðmundsson,
Sigurður Guðmundsson.
hann þá sem aðstoðarmann við
afgreiðslustörf i lyfjabúðina,
rúmlega hálfan daginn. Þvi
starfi gegndi hann svo til dauða-
diags af mikilli trúmennsku og
við viusældir héraðsibúa, því
hann var hið mesta prúðmenni
og snyrtimenni í allri fram-
göngu.
Enginn staður var honum eins
kær og Vatnsdalurinn, og senni-
lega hefði hann aldrei farið það-
an, ef hann hefði ekki misst
heilsuna. í Vatnsdalnum eignað-
ist hann marga góða vini og
staðfasta, en bezt af þeim öllum
mun hann talið hafa Ágúst á
Hofi og dætur hans. Á Blöndu-
ósi eignaðist hann ekki neinn
reglulegan vin nema Björn
Bergmann kennara.
Hann var grendur maður að
eðlisfari, en dulur og fámáll
hversdagslega, var félagshyggju-
maður, en tók aldrei þátt í um-
ræðum á opinberum mannfund-
um. Mjög kært v-ar með Hjalta
og móður hans og í þakklætis-
skyni við hana fyrir langan og.
vel næktan starfsferil lét spít-
alanefndin hann fá herbergi í
starfsmannaíbúð Héraðshælis-
ins, þegar það tók til starfa, svo
að bau gætu átt heimili saman.
Siðustu árin gekk hann með
leiðslutruUanir í hjarta, sem
komu í köstum með mismun-
andi löngu millibili. Ég kom inn
til hans síðasta kvöldð. sem
ihann lifði, vakti það athygli
mína, að hann var ekki eins
fáimiáll og hann átti að sér. Ég
sagði við sjálfan mig í hugan-
um:
Framh. á bls. 24
Sigþrúður Guðna-
dóttir — Minning
ÞANN 29. fyrra mánaðar and-
aðist að heimili sínu, Gýgjar-
hólskoti í Biskupstungum, Sig-
þrúður Guðnadóttir húsfreyja
þar. Banamein hennar var
hjartaslag. Útför hennar fór
fram frá Haukadal 6. maí, að
viðstöddu miklu fjölmenni.
Sigþrúður var fædd 8. októ-
ber, 1896, að Þjórsárholti í
Gnúpverjahreppi. Voru for-
eldrar hennar Helga Gísladóttir
og síðari maður hennar, Guðni
Diðriksson. Þau bjuggu þar í
Þjórsárholti og voru bæði komin
af traustum bændaættum úr
Árnesþingi.
Tveggja ára að aldri fluttist
Sigþrúður með foreldrum sín-
um, ásamt þremur hálfsystkin-
um af fyrra hjónabandi Helgu,
að Gýgjarhóli í Biskupsptung-
um. Þar bjuggu foreldrar Sig-
þrúðar stórbúi um margra ára
skeið. Þau eignuðust saman 8
börn, svo heimilið var mann-
margt og rómað fyrir glaðværð
og myndarsikap. Móður sína
missti Sigþrúður 1915 og bjó
faðir hennar eftir það með
stjúpdóttur sinni, Margréti, unz
hann andaðist 1940.
Sigþrúður ólst því upp í stór-
um og glæsilegum systkinahópi,
en skyndilegá dró harmský fyr-
ir sólu. Hinn voðalegi gestur,
„Hvíti dauðinn", sótti heim
þessa glöðu fjölskyldu og lagði
í gröfina þrjá bræður hennar í
blóma lífsins.
Það lætur að líkum, hvílíkt
feiknar áfall þetta var fyrir
heimilið og hve djúp sár það
skildi eftir í hinni öru og við-
kvæmu unglingslund. En „aldrei
er svo svart yfir sorgarranni,
að ei geti birt fyrir eilífa trú“,
og svo fór einnig hér. Tíminn
lagði á líknarhendur og græddi
sárin.
Sigþrúður naut ágætrar
fræðslu í uppvexti sínum, eftir
því sem þá gerðist og stundaði
auk þess nám í saumi og hann-
yrðum í Reykjavík. Árið 1927
giftist Sigþrúður eftirlifandi
manni sínum, Karli Jónssyni í
Efstadal í Laugardal, og hófu
þau búskap þar sama ár. Var
öldruð móðir Karls hjá þeim til
dauðadags og naut frábærrar
umhyggju tengdadóttur sinnar,
sem hún taldi að ‘komið hefði
sem sólargeisli inn á það heim-
ili.
Með frábærri atorku og fyrir-
hyggju, blómgaðist efnahagur
þeirra hjóna og barnahópurinn
stæk'kaði, en blessun fylgdi barni
hverju, svo allt stóð traustum
fótum.
Naut Sigþrúður virðingar sam
býlisfólks og sveitunga í Laug-
ardal, sem entist til ævilangrar
vináttu.
Frá Efstadal fluttu þau hjón
1943 að Gýgjarhólskoti í Bisk-
upstungum og keyptu þá jörð
stuttu síðar. Var það þá lítið
býli og umbótalaust. Þessu býli,
hafa þau breytt í eina glæsileg-
ustu bújörð þessarar sveitar,
hvað ræktun og húsakost allan
áhrærir. Og er hér löng land-
námssaga sögð í fáum orðum.
Það lætur að líkum, að vinnu-
dagur húsmóðurinnar, með
slíkum umsvifum, og stóran
barnahóp, hefur oft verið lang-
ur. Árla risið, og seint gengið
til hvilu. Þó var Sigþrúður ekki
heilsusterk, einkum hin síðari
ár, en frábær starfsgleði og
áhugi létti henni starfið. Þeim
hjónum varð níu barna auðið
og eru þau:
Jón bóndi í Gýgjarhólskoti,
Helga húsfreyja á Gýgjarhóli,
Guðrún húsfreyja að Miðdals-
koti, Guðni fulltrúi hjá Bif-
reiðaeftirliti ríkisins, Ingimar
raffr. Kópavogi, Margrét hús-
freyja í Skipholti, Arnór stúd-
ent og bóndi á Bóli, Gunnar
stud. mag. í Reykjavík og Ólöf
húsfreyja á Selfossi.
Öll börn þeirra hjóna eru góð-
um gáfum gædd og mannvæn-
leg.
Sigþrúður var svipmikil
kona, hafði glóbjart hár, og öll
bar hún merki um sterkan per-
sónuleika. Hún var gáfuð og
minnið frábært. Hún átti mjög
létt með að orða hugsanir sínar,
og minnist ég þess, að hún eitt
sinn á góðra vina fundi, flutti i
hálfa klukkustund tölu blaða-
laust með þeim ágætum, að
hverjum þingskörungi hefði
mátt vera sómi að.
f einkalífi var Sigþrúður mik-
il gæfukona. Hún átti góðan
eiginmann, sem hún naut ást-
ríkrar samvistar með i tæp 40
ár. Og hún átti miklu barnaláni
að fagna, naut vináttu og virð-
ingar allra er henni kynntust, og
hélt reisn sinni sem örlát hús-
móðir til hinstu stundar.
Þótt ástvinum hennar, þyki
að vonum höggið þungt, þar
sem hún er kölluð svo sviplega
á braut, þá er það huggun harmi
gegn að vita að burtförin var
henni hæg, og að hún er á undan
farin „meira að starfa guðs um
geim“.
Ég kveð þig svo kæra vin-
kona með þakklæti frá okkur
hjónum fyrir áralanga vináttu,
Eiginmanni, svo og ástvinum
hennar öllum bið ég blessunar
guðs.
Sigurður Jónsson.
Hjartanlega þöikkum við
heillaóskir, heimsóknir og
gjafir á sextugsafmælinu okk-
ar 3. febrúar og 14. maí síðast-
liðinn. Kærar kveðjur.
Jónína Svelnsdóttir,
Sverrir Bjarnason,
Akranesi.
Skrifstofur vorar og
áburðarafgreiðsla
verða lokaðar laugardaginn 27. maí frá kl. 9 til 12
vegna minningar-athafnar.
Áburðarverksmiðjan hf.
Hjartans þakkir sendi ég
vinum og vandamönnuim, sem
glöddu mig með bréfum, gjöf-
um, bliómum og skeytum á
sjötugsafmæli mínu á Lands-
spítalamim 16. maí sL Lækn-
um og starfsliði sjúkrahúss-
ins þakka ég ógleymanlega
alúð og hlýju.
Hafiína I. Guðjónsdóttir,
Garpsdal.