Morgunblaðið - 26.05.1967, Blaðsíða 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, FÖSTUDAGUR 26. MAÍ 1967.
UNDIR
VERND
eftir Maysie
Greig:
*•-
Þetta er nokkuð gott hjá þé r, en giftingamöguieikarnir fyrir
þér minnka væna mín!
bréfið bar samt þann árangur,
að ungfrú Redmond kom um
hæl, með fornlegu ferðatöskuna
sína.
Ein stúlkan kom til dyra.
Gerðu svo vel að fara með
mig til hennar frænku minnar,
hennar Paulu Redmond, sagði
hún. — Ég er föðursystir henn-
ar. Og þú gætir tekið töskuna
mína um leið, til þess að spara
ferð. Ég ætla að vera hérna
nokkra daga. Eða þangað til
frænku minni er batnað.
— Viljið þér gera svo vel og
koma inn í setustofuna, stamaði
stúlkan. — Ég ætla að fara og
sækja hana ungfrú Freeman.
— Gott og vel, sagði gamla
konan. — Enda þótt ég sjái ekki
neina þörf á því.
Hún elti stúlkuna inn í setu-
stofuna og settist þar eins og
drottning við arininn. Hún var
líka tíguleg, svona stór og mög-
ur og með hvasst arnarnefið.
Hún var íklædd karlmannsleg-
um vaðmálsfötum, sem voru
margra ára gömul. Og með til-
svarandi vaðmálshatt, sem
skorti bæði sköpuleg og stíl og
hékk aftan í hnakkanum, eins
og hann ætlaði að detta þá og
þegar. Svo var hún með nýju
hornspangargleraugun sín, sem
hún sá að minnsta kosti fimm-
tíu sinnum betur með en með
þeim gömlu, enda þótt hún vildi
aldTei viðurkenna það.
Stúlkan fór ekki beint til
Mavis, heldur til frú Maitland,
sem aftur tilkynnti Mavis kom-
una. Og svo eftir nokkurn tkna
kom Mavis inn í setustofuna.
— Komið þér sælar, sagði hún.
- Ég er ungfrú Freeman.
Ég heyri að þér séuð komin í
heimsókn til frænku yðar.
— Ég er ekki einungis komin
í heimsókn, heldur til að vera
hérna þangað til henni er batn-
að, sagði gamla konan einbeitt.
Þegar fólk er veikt þarf það að
hafa einhvern sinna nánustu hjá
sér.
— Það er fallega hugsað af yð
ur, og ég er líka viss um, að
ungfrú Redmond kann að meta
slíka hugulsemi, sagði Mavis. —
En ég er bara hrædd um, að
þér getið ekki verið hérna, þvi
að frænka yðar er í eina gesta-
herberginu.
— Ég get vel sofið þar inni
hjá henni, svaraði hin. — Við
höfum fyrr verið saman í her-
bergi. Enda þótt það komi mér
spánskt fyrir, að í svona stóru
húsi sé ekki nema eitt gesta-
herbergi. En úr því að þér seg-
ið það, hlýtur það að vera satt.
Ég ætla þá að fá bedda í her-
berginu hjá Paulu.
Mavis hvítnaði i framan.
Gráu augun undir þungu augna
lokunum leiftruðu af reiði. Og
hún beit saman varirnar.
— Ég er hrædd um, að það
verði erfitt að korna því fyrir,
sagði hún. — Fólkið hefur þeg-
ar nóg að gera._ með hana Paulu
rúmliggjandi. Ég gæti alls ekki
beðið það að taka á sig auka-
vinnu fyrir einn gest í viðbót.
Það veit ég að þér skiljið. En
ef þér viljið vera einhvers stað-
ar nærri henni frænku yðar, þá
get ég vísað yðar á gott gistihús
hér í nágrenninu.
Agata Redmond leit á hana.
Hún kunni þá list að líta á fólk
þannig að færi um það.
— Ég efast um að þér hafið
nokkurt vald til að banna mér
húsið, ungfrú Freeman. Ættum
við ekki heldur að líta málið
bíða, þangað til ég er búin að
tala við hann unnusta hennar
frænku minnar?
Það var eins og stríkkaði á
hverjum vöðva á grönnum
líkama Mavis. Og tveir rawðir
blettir komu fram í andliti henn
ar.
— Ég stjórna þessu heimili,
svaraði hún. — Ég er frænka
konunnar sálugu hans hr. Hank-
ins.
— Með tilliti til þess að til-
vonandi kona hans er í húsinu,
vildi ég segja, að það væri ekki
sérlega þungt á metunum, svar-
aði ungfrú Redmond snefsin. —
Hr. Hankin hlýtur að hafa úr-
skurðarvaldið um það. Ef hann
segir mér að fara, þá auðvitað
fer ég og tek frænku mína með
mér. Svo að það verðið þér að
gera yður að góðu, ungfrú Free-
man. Þó að ég efist um, að þér
séuð maður til þess.
— Hvernig dirfizt þér! sagði
Mavis í hálfum hljóðum. Hún
studdi hendinni á arinhilluna,
eins og til þess að halda jafn-
væginu.
— Ég mundi þora sitt af
hverju, ef frænka mín er annars
vegar, svaraði gamla konan. Og
eftir því, sem mér skilst — enda
þótt hún hafi ekkert sagt, en ég
get nú samt lesið ýmislegt milli
línanna í bréfinu hennar — þá
skilst mér, að þér og árar yðar
hafi verið að gera henni helvíti
heitt hérna. Vísið mér á her-
bergi hennar og svo getið þér far
ið niður og heimtað góðan há-
degisverð handa mér. Ég hef
verið á ferðalagi allan fyrri-
partinn og er orðin glorsoltin.
Og þegar Mavis hvorki hreyfði
sig né sagði neitt — því að hún
var of reið til þess að geta komið
upp nokkru orði — gekk ungfrú
Redmond að bjöllunni og
hringdi. Þegar stúlkan kom inn,
sagði hún: — Gerið svo vel að
fylgja mér í herbergið hennar
frænku minnar. Ungfrú Free-
man segir yður, hvar þér eigið
að láta töskuna mína. Síðan stik
aði hún út úr stofunni á eftir
stúlkunni og beint til herbergis
Paulu og var í ofæstu skapi til
þess að muna eftir að berja að
dyrum.
Paula reis upp við dogg og
starði á frænku sína, rétt eins
og hún hefði séð afturgöngu.
— Agga frænka; æpti hún í
gleði sinni. Og á næsta andar-
taki hvíldi hún í sterkum örm-
um frænku sinnar.
— Svona, svona, barnið gott,
sagði gamla konan. — Láttu ekki
eins og bjáni, hér er ekkert til
að koma þér úr jafnvægi, alls
ekkert. En sa.mt mátti sjá, að
hún var ekki síður hrærð en
Paula.
— Hvernig stendur á þínum
ferðum hingað, Agga frænka?
sagði Paula og greip andann á
lofti, þegar frænka hennar hafði
loksins sleppt af henni takinu.
— Mér datt í hug, eftir að ég
fékk bréfið þitt, að skreppa
hingað og sjá, hvernig þér liði.
Það er alltaf gott að hafa ein-
hvern nákominn við hendina, ef
maður er veikur, eins og ég
sagði við þessa ólundarskjóðu
þarna niðri.
Paula hló ofurlítið. — Ég skal
veðja uppá, að það hefur verið
Mavis.
Gamla konan kinkaði kolli.
Hún settist í hægindastól við
rúmstokkinn hjá Paulu. — Ég
sagði henni, að ég ætlaði að vera
hérna, þangað til þér væri batn-
að, og hún var svo væn að segja
mér, að hér væri ágætt gisti-
hús, rétt í nágrenninu.
— Hvernig gat hún verið svona
dónaleg! sagði Paula.
Gamla konan brosti.
— Vertu alveg róleg. Ég lét
hana nú ekki plata mig, heldur
sagði henni, að það mætti setja
bedda hingað inn. Og ég lét þess
aðeins getið, að ef í svona stóru
húsi væri ekki nema eitt gesta-
herbergi þá hlyti að vera eitt-
hvað athugavert við húsið.
— Það hefði ég gjarnan viljað
heyra þig .segja við hana Mavis,
sagði Paula. — Ég held að það
hefði flýtt fyrir batanum hjá
mér. Það er einmitt þetta, sem
mér finnst svo einkennilegt við
húsið. Það er allra fallegasta hús
en samt ........ Hún þagnaði.
Hún mátti ekki fara að finna
að húsinu hans Davíðs, ekki
einu sinni við frænku sína.
— Þú þarft ekki að lýsa því
fyrir mér, barnið gott. Ég sé
það sem ég sé. Ég þurfti ekki
annað en þefa af þvi einu sinni,
til þess að vita allt, sem vitað
verður um það. Allir hafa oflítið
að gera og gera því úlfalda úr
mýflugunni, hvað lítið sem um
er að ræða.
— Já. það er ekki lau.st við
það, eða það finnst mér að
minnsta kosli, játaði Paula, en
flýtti sér að bæta við. — Vitan-
lega er það ekki honum Davíð
að kenna. Mavis segir honum,
að allur rekstur hússins sé f
fullkomnasta lagi og ég held
bara, að hann trúi því. Og svo
börnin, þá held ég að rekstur-
inn á þeim sé fullkominn í hönd
um ungfrú Wintergreen, en þau
fá aldrei að koma hingað inn.
Ég þarf að segja eitt eða tvö
orð við hana, þegar við Davíð
erum gift.
— Betra að segja það strax,
ráðlagði gamla konan henni. —
Þú verður að hafa það skellt og
Ungverskur
viðleguútbúnaður
er viðurkenndur fyrir gæði.
Palma vindsængur.
Laugavegi 13.
r~—
K AFFIK YNNIN GIN f
í verzluninni I
£
§
KJÖBÚÐ S.S.
Laugavegi 116.
RÓSASTILKAR
birki ösp og limgerðisplötur
Ódýr gulvidir og glitviðir
Gróðrarstöðin Garðshorn
Fossvogi
Bifreiðarstjóri ineð
málakumiátlu
Óskum að ráða meiraprófsbifreiðastjóra, sem hefur
gott vald á enskri tungu til starfa í 2% mán-
uð. Frá miðjum júní eða fyrr. Umsókn ásamt
persónulegum upplýsingum sendist blaðinu fyrir
31. maí merkt: „Gott kaup 8604.“