Morgunblaðið - 27.05.1967, Page 28

28
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 27. MAÍ 1967.
UNDIR
VERND
eftir Maysie
Greig:
i !»■■■—....iiii—ib«—»l-
-M—U-
fellt frá upphafi, að þú ætlir að
stjórna húsinu sjálf, eftir að þú
ert gift. Ef einhver óþægindi
þurfa að verða út af því, er
betra að taka þau út öll í einu
og fyrirfram. Þú átt ekki að
þurfa að rífast við manninn
þinn út af hússtjórninni, strax
eftir að þið eruð orðin gift,
— Segðu mér nú alla söguna,
hélt frænka hennar áfram, um
leið og hún tók fornlega hattinn
sinn af höfðinu og renndi fingr-
unum gegn um hárið, eins og
hún héldi, að það mundi lagast
eitthvað við það. — Já, öll smá-
atriðin, sem þú gazt ekki minnzt
á í bréfinu þínu — hvernig þessi
trúlofun ykkar gekk fyrir sig,
og hve lengi þú hefur þekkt hr.
Hankin. Guð minn góður, hvað
ég er forvitin að hitta hana. Þú
ert sjálfsagt alveg bálskotinn
upp yfir haus, og allt það?
— Já, já, .... það er ég vit-
anlega, sagði Paula. Það var
ekki af því, að hún þyrfti neitt
að gera sér upp hrifningu, held-
ur var hún dálítið feimin að
segja það. Og 'nafði nú ekki trú-
lofunin þeirra misst ljómann
síðustu dagana? Það virtist helzt
sem hún og Davíð hefðu fjar-
lægzt hvort annað, einmitt
eftir að hún var farin að vera í
húsinu hjá honum. Allt í einu
leit ungfrú Redmond á úrið sitt.
— Ég ætti víst að þvo mér um
hendurnar fyrir hádegisverðinn,
sagði hún. — Það er að segja ef
við eigum einhvern hádegisverð
að fá! Klukkan er orðin næst-
um hálftvö.
— Þær eru stundum dálítið
seinar á sér með hann, sagði
Paula afsakandi.
— Hm! Það lítur nú dálítið ein
kennilega út á svona reglu-
bundnu heimili, sagði gamla kon
an.
Hún kom fljótlega aftur og
hafði þá tekið prjónapokann
sinn upp úr töskunni sinni og
sat nú í hægindastólnum og var
farin að vinda upp bandhespu.
— Nú skulum við bara láta
fara vel um okkur, sagði hún. —
Og þegar mannsefnið þitt kem-
ur heirn, ætla ég að fá að kynn-
ast honum. Það er ekki nema
sjálfsagt, þegar hún mamma
þín er hvergi nærri. Vel á
minnzt, sagði hún um leið og hún
rótaði í pokanum, — ég var með
bréf til þín, sem ég tók með
mér.
— Frá henni mömmu? spurði
Paula með ákafa.
— Nei, ég held að það sé hönd
in han$ Dons utan á því.
— Er hann búinn að hitta
hana mömmu — er það? spurði
Paula.
— Já, líklega er hann búinn að
því, eftir því að dæma, að eng-
inn hefur fengið bréf frá henni
mömmu þinni í hálfan mánuð;
svaraði gamla konan þurrlega.
Bréfið frá Don hljóðaði þann-
ig:
„Elsku Paula!
Aldrei get ég nógsamlega þakk
að þér fyrir allt, sem þú hefur
gert fyrir mig. Ég fékk ágætis
ferð vestur, en ágætast af öllu
var þó þegar ég hitti hana
mömmu þína aftur. Enn get ég
ekki sagt neitt ákveðið. Ég kann
ekki við að fara strax að biðja
hennar, eftir að þetta leiðinda-
mál er svo nýlega afstaðið. En
mig grunar nú samt, að ég
vindi bug að því, áður en langt
um líður, og þó að ég ætti ekki
að vera að segja það, þá hef ég
grun um, að elsku Lucy muni
leyfa mér að sjá um sig það
sem við eigum eftir ólifað. Ég
hlakka til að eiga þig fyrir stjúp
dóttur, Paula, og geta gert eitt-
hvað fyrir þig, fyrir allt, sem þú
ert búin að gera fyrir mig. Ef
við Lucy giftumst, ætla ég að
leggja til ‘hliðar dálitla upphæð,
sem þú getur notið vaxtanna af.
Mér finnst ungar stúlkur eigi að
hafa dálítlar tekjur, jafnvel þótt
þær séu giftar. Þá eru þær ekki
alveg eins háðar manninum sín-
um . ... “
— Ó, Aagga frænka, er þetta
ekki dásamlegt! Þú verður að
lesa þetta bréf. Don ætlar að
gefa mér peninga ef hann giftist
mömmu! Þá verð ég rík! Hún
hló og næstum grét um leið af
eintómri gleði. Þá get ég fært
Davíð dálítið meira en bara
sjálfa mig í búið! Og þá þarf ég
ekki að láta mér finnast ég vera
eitthvert aðskotadýr!
— Hefur hann gefið þér ein-
hverja ástæðu til þess? spurði
gamla konan hvasst.
— Nei, vitanlega ekki, sagði
Paula, en kafroðnaði og fann að
hún hafði hlaupið á sig.
— Hm! sagði gamla konan. —
Hvað sem því líður, skal ég
bölva mér upp á, að hinu heim-
ilisfólkinu finnst það. Fáðu mér
bréfið, barnið gott, og við skul-
um vona, að þegar ég er búin
að lesa það, sjáist einhver merki
um þennan hádegisverð. Já,
þetta er ágætt, sagði hún
skömmu seinna, þegar hún hafði
lesið bréfið. Hún hallaði sér
fram og klappaði stúlkunni á
höndina. — Og þú átt það líka
skilið. Þú ert að vísu frænka
mín, en þú ert góð stúlka samt,
og það verður því miður ekki
sagt um neinar, sem ég hef hitt
upp á síðkastið.
— Já, frænka mín, þá get ég
líka hjálpað einhverjum, og
veitt mér hitt og þetta, sem mig
hefir alltaf langað til, sagði
Paula í hrifningu,
En allt í einu þagnaði hún,
eins og efablandin. — En ....
kannski ....
— Hvað efastu um? spurði
gamla frænka. Hún var farin að
prjóna aftur.
— Já svaraði Paula hikandi,
— ég var að velta því fyrir mér,
ef hann Don giftist henni
mömmu og gefur mér þessa pen-
inga, hvort ég gæti tekið lán út
á þá .... þúsund pund?
— Hvað í ósköpunum hefur
þú að gera við þúsund pund?
spurði frænka hennar, og henrti
virtist verða hverft við.
— Ja ........ já .... stamaði
Paula, feimin. — Það er ungur
maður, sem ég þekki .... bara
kunningi .... og hann er að
koma sér inn í bílafyrirtæki og
sagði mér um daginn, að hann
vantaði bara svolítið stofnfé,
svo sem eins og þúsund pund,
til þess að geta keypt sig inn í
fyrirtækið, og það gæti orðið
framtíðarstaða fyrir hann.
Gamla konan leit upp frá
prjónunum sínum og horfði
hugsi á frænku sína.
— Ungur maður, sem vill
komast inn í bílafyrirtæki? Þú
átt væntanlega ekki við hann
Lance Fairgreaves?
Nú hafði Paula roðnað upp í
hársrætur.
— Jú ........ það var ég ein-
mitt að hugsa um, frænka, stam
aði hún. — Hvernig gaztu vitað
það?
Gamla konan svaraði ekki
strax en hamaðist við að prjóna.
— Jú, ég veit, að Lance er far-
inn til einhvers bílafyrirtækis 1
Manchester sagði hún. — Þú
skilur, að það vill svo til, að ég
hef hitt ’hann talsvert upp á
síðkastið. Hvenær sem hann
kemur að finna hana móður
sína, lítur hann inn til mín. Hún
skríkti. — Og ég er meira að
segja viss um, að ég hef séð
hann meira en nokkurn tíma hún
móðir hans. Já, það er skrítið,
að hann skuli vera að draga sig
eft.ir gamalli piparkellingu! hélt
hún áfram og lét smella í prjón-
unum. Maður skyldi nú ekki
halda, að hún hefði mikið að-
dráttarafl og sízt fyrir ungan
mann — en þegar hann verður
skotinn í einhverju skyld-
menni þeirrar gömlu, losnar hún
varla við hann, á hvaða tíma
dags sem er. Það var eins með
Don, eftir að hún mamma þín
var farin. Lance er allra bezti
drengur. Það er verst, að þú
skyldir ekki heldur verða skot-
in í honum!
— Já. en það er fjarstæða,
frænka. Hann er hvort sem
er ......
— Hvað er hann? sagði gamla
konan hvasst.
— Hann er svo ........... ung-
ur ...... stamaði Paula.
— Nú, ertu það kannski ekki
sjálf? Láttu ekki eins og bjáni!
Þú ert sjálf ekki nema krakki,
en ef þú heldur áfram að tala
svona, ferðu bráðum að fá mig
til að trúa því, að ég sé yngri
systir þín.
Grasfræ. garðáburður.
símar 22822
19775.
Vandlátir reykja
MULATA — FORTUNA — HALF CORONA
DUET — VADA MEDIA — PICO.
RÓSASTILKAR
birki ösp og limgerðisplöiur
Ódýr gulvíðir og glitviðir
Gróðrarstöðin Garðshorn
Fossvogi
*
Utvarpstæki

mi m iHHrú'tPj")-—
Blaupunkt í bílinn fyrir sumarleyfið.
4 gerðir Blaupunkt bíltækja. Verð frá 2950,00.
ísetning samdægurs.
Öll þjónusta á sama stað.
M
M
RADfÓ
Verkst.
Verzlun.
Skipholti 1 — Sími 23220.
Skoda 1202
sendiferða. árg. ‘65
Tilboð óskast í Skoda 1202 sendiferða, skemmdan
eftir árekstur. Bifreiðin verður til sýnis á Skoda-
verkstæði Halldórs við Keflavíkurveg. Tilboð skilist
til Sjóvátryggingarfélags íslands, bifreiðadeildar
fyrir 1. júní næstkomandi, fnerkt: „Skoda — 65“.
Skrifstofustúlka
Heildsölufyrirtæki óskar að ráða nú þegar
stúlku til vélritunar og símavörzlu.
Upplýsingar á skrifstofu félagsins
Tjarnargötu 14.
Félag íslenzkra stórkaupmanna.