Morgunblaðið - 31.05.1967, Side 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, MIÐVIKUDAGUR 31. MAÍ 1967.
Sigurbjörn Magnússon
Innstu Tungu - Minning
F. 23. 7. 1919. D. 23. 5. 1967.
í DAG fer fram frá Stóra-L,aug-
ardalskirkju í Tálknafirði, útför
Sigurbjörns Magnussonar vir.ar
míns, frá Innstu-Tungu í Táikna
firði. Fráfall hans hefur koroið
okkur vinum hans óvænt, þótt
heilsa hans hafi ekki beinlínis
gefið okkur í skyn, að hann aetti
evo stutt eftir ólifað.
Sigubjörn var fæddur 23. júlí
1919 í Innstu-Tungu, sonur
Magnúsar bónda þar Guðmunds-
sonar, bónda síðast í Krossadal
í Tálknafrði og konu hans Guð-
rúnu Guðmundsdóttur Sörensen
frá Efri-Krossadal í Tálknafirði.
Sigurbjörn ólst upp i Innstu-
Tungu í góðum foreldrahúsum
og stórum systkinahópi, og átti
alla tíð heima í Innstu-Tungu.
Kynni okkar Sigurbjörns voru
ekki ýkja löng. Þau hófust 1949,
er hann sem ferðamaður utan af
landsbyggðinni, rekur hér al-
menn erindi ferðamanns, að
t Móðir okkar, Þórunn Halldórsdóttir, lézt í Landakotsspítala 30. maí. Sigríður Biörnsdóttir Sveinn Björnsson.

t Systir mín, Dagmar Bruhn, lézt að heimili sonar síns í Kaupmannahöfn hinn 25. þ.m. Jóhann Wathne.

t Okkar hjartkæra Þuríður (Lóa) J óhannesd óttir, lézt að Landakotsspítala 30. maí. Guðrún Finnbogadóttir, Lilly Kristjánsson, Arthúr ísaksson.

t Kristján Snorrason, fyrrv. símaverkstjóri, andaðist á Landsspitalanum 30. maí. Eiginkona og börn.

t Hjartkær fósturmóðir okkar, Helga Eggertsdóttir frá Kothúsum í Garði, andaðist á Hvítabandinu mánudaginn 29. ma. Fyrir hiönd ættingja og vina. Börnin.
líta inn til kunnugra og bera
kveðjur frá ættingjum og venzla
fólki.
Upp frá þvi hélzt kunnings-
skapur milli fjölskyldu minnar
og Sigurbjörns, og dvaidi hann
oft síðan á heimili okkar, er
hann var á ferð hér.
Frekari kynning okkar jókst
er við hjónin fluttum vestur í
Tálknafjörð og bjuggum í sama
húsi og hann. Þau vináttubönd
sem mynduðust milli hans og
okkar, reyndust sterk og bundin
af tryggð og góðum kunnings-
skap, þar sem Sigurbjörn var
maður trygglyndur félagi og
hjálpsamur, enda var hor.um
greiðasemi í blóð borin, sem og
öðrum systkinum hans þar
vestra, er ég reyndi á þeim
stutta tíma sem ég átti þar
heima.
í Innstu-Tungu var Sigur-
björn daglegur gestur á heimili
okkar, því þar hafa íbúar 1 því
húsi búið sem ein fjölskylda,
samgangur milli heimila var
mjög náinn, og hefur Kristín
Magnúsdóttir, systir Sigur-
björns, gert þann garð frægan
af gestrisni og höfðingsskap
ásamt manni sínum Guðmundi
Guðmundssyni bónda þar.
Við Sigurbjörn áttum hér í
Rvík fyrr og vestur í Tálkna-
firði margar ánægjulegar sam-
verustundir, þar sem hann var
svo tíður gestur á heimili okkar.
Var oft setið yfir kaffibollum og
spjallað um áhugamál og lands-
ins gagn og nauðsynjar, eða setið
yfir spilum ef því var að skipta.
Sigurbjörn var maður skraf-
hreyfinn, skemmtilegur og
drengilegur í viðræðum, sem
lýsti hvern mann hann hafði að
geyma, hrekklaus og samvizku-
samur. Hann var þannig maður
að flestir gátu samrýmst honum,
hann hafði framkomu hispurs-
t
Bróðir okkar,
Sólmundur Jónsson
frá Stór Hólmi
andaðist að Vífilsstöðum 29.
maL
Systkinin.
t
Þökkum innilega auðsýnda
samúð við andlát og jarðarför
Sigurðar
Sveinbjörnssonar,
trúboða.
Sérstakar þakkir færum við
þeim sem á einn eða annan
hátt glöddu hann og heim-
sóttu í hans löngu veikindum.
Guðrún Brandsðóttir,
Sigríður Sigurðardóttir,
og aðrir vandamenn.
t
Þökkum auðsýnda samúð við
fráfall og jarðarför,
Þórhallar Jóhannssonar,
Glaðheimum 14A.
Aðalheiður Alberisdóttir,
dætur, tengdasynir og
bamabörn.
lausa og prúðmannlega, hvar
sem hann fór, þeim sem næst
honum komust gátu ekki ann-
að en þótt vænt um hann. Vissi
ég aldrei til þess að Sigurbjörn
bæri kala í annars manns garð,
honum gat sárnað ef honum var
gert á móti skapi, en erfði það
aldrei lengi ,hann var ekki
þannig gerður maður.
Fjölskylda mín átti einnig
mjög skemmtilegar ferðaminn-
ingar með Sigurbirni, sem verða
okkur hjónunum lengi minn-
isstæðar, einkum seinni árin, sér
staklega ferð er við áttum aust-
ur í sveitir á sl. sumri til að
heimsækja Tálknfirðing sem
þar býr.
Þegar litið er til baka, verður
varla hjá því komizt að
telja hann sem einn af okkar
beztu vinum og verður hans
saknað á heimili okkar þegar
Tálknfirðingar koma í bæinn.
Aðalstarf Sigurbjörns var sjó-
mennska. Stundaði hann róðra
frá Grindavík áður fyrr, en síð
ustu árin á bátum frá Tálkna-
firði og almenna vinnu þar í
landi þess á milli. Hann hafði
yndi af búskap, enda kom hann
sér upp bústofni fyrir nokkrum
árum. En þá kom í ljós að hann
þoldi ekki að umgangast hey;
þannig fór að hann seldi aftur
fjárstofn sinn. Upp frá því fór
að halla undan hjá honum.
Það féll Sigurbirni þungt, að
þurfa að sitja eftir heima, vegna
sjúkdóms er hann gekk með, er
týndum vini hans og ferða-
félaga var sem ákafast leitað,
sem hvarf úr bifreið er þeir
voru með á dansleik á Barða-
strönd síðastliðið sumar. En
sjúkdómi hans var þannig varið
að hann mátti ekki við mikilli
göngu. Við erum Sigurbimi
þakklát og þökkum honum
hvernig hann alla tíð reyndist
þeim vini sínum og ferðafélaga,
þann tíma er þeir áttu samleið.
Kæri Bjössi, en svo var hann
kallaður meðal vina og ættingja,
við þökkum þér allar samveru-
stundir, það vinarþel og tryggð
er þú sýndir okkur. f dag kveðja
þig ættingjar og vinir vestur 1
Tálknafirði og þakka þér þá
tryggð er þú sýndir þeim og
byggðarlagi þeirra.
Systkinum og öðrum ættingj-
um Sigurbjörns vottum við
dýpstu hluttekningu.
Th. Ólafsson.
Guöleifur ísleifsson
skipstjórí, Keflavik
Og dimmur var Ægir
og dökk undir él
var dynhamraborgin,
og þá datt á náttmyrkrið
þögult sem hel
og þungt eins og sorgin.
MÉR koma í hug þessar ljóð-
iínur, þegar ég minnist Guðleifs
ísleifssonar, skipstjóra frá Kefla
vík. Hann var fæddur þann
10/10 1906, og andaðist í sjúkra-
húsi Keflavíkur 20. marz síðast-
liðinn.
Þó nokkuð sé um liðið frá
dánardegi hans, langar mig til
að minnast hans með fáum orð-
um. Hann var fæddur að Neðra-
dal í Vestur-Eyjafjallasveit.
Foreldrar hans voru hjónin
Guðný Sigurðardóttir og ís-
leifur Bergsteinsson. Guðleifur
var næst yngstur 11 systkina.
Snemma heigðist hugur hans að
sjónum. Strax um fermingar-
aldur hóf hann sjómennsku, og
það af slíkum dugnaði að óvenju
legt þótti. Hann var ákveðinn
að gera sjómennskuna að æfi-
starfi sínu. Um tvítugt var hann
orðinn formaður, og skipstjóri
var hann alla tíð upp frá þvi.
Farsæld hans í því starfi var
við brugðið. Hann var svo lán-
samur að missa aldrei mann í
allri sinni formannstíð, um 40
ár, en tvisvar missti hann skip.
Hann sótti oft djarft, og kom
það ósjaldan fyrir, að Guð-
leifur reri einskipa, enda var
hann ávallt með aflahæstu skip-
stjórum Suðurnesja.
Árið 1931 gekk Guðleifur að
eiga eftirlifandi eiginkonu sína
Sveinhildi Helgadóttur, sem
ættuð er að austan úr Mjóa-
firði. Þau settust fyrst að í Vest-
mannaeyjum, þaðan fluttu þau
til Siglufjarðar, en bjuggu þar
stuttan tíma, síðan til Hafn-
arfjarðar. Þar bjuggu þau í 13
ár. Árið 1949 fluttust þau svo
hingað til Keflavíkur, og þar
áttu þau heima upp frá því. Á
heimili þeirra hér að Kirkjuvegi
28 A ríkti ástúð og ham-
ingja. Það var Guðleifi mikill
styrkur í hans erfiða og áhættu-
sama starfi að eiga slíkan lífs-
förunaut sem kona hans var
Við flytjum iinnilegar alúð-
arþakkir ykkur öllum, fjær
og nær, sem með margvís-
legum hætti auðsýnduð okk-
ur samúð og vináttu við frá-
fall elskulegs sonar okkar,
bróður og dóttursonar,
Ásgeirs H. Einarssonar,
flugmanns,
er lézt af slysförum 3. maí sl.
Herdis Hinriksdóttir,
Einar A. Jónsson,
Anna S. Einarsdóttir,
Þórunn Á. Einarsdóttir,
Anna Árnadóttir Wagle
honum til síðustu stundar, hana
sem alltaf beið hans heima full
umhyggju og ástúðar — og stóð
alltaf ótrauð við hlið hans í
blíðu og stríðu. Síðustu tvö æfi-
árin fór hesilsu hans hnignandi
og þá var það hún, sem aldrei
brást, sem vakti yfir honum til
hinztu stundar.
Þau hjónin eignuðust 6 börn,
sem öll eru á lifi og hin mann-
vænlegustu.
Ég veit að margir minnast
Guðleifs, sjósóknar hans og
framsýni í störfum á hafinu,
dugnaðar hans og festu. A Sjó-
mannadaginn 1966 var hann
sæmdur heiðursmerki Sjó-
mannadagsins.
Að endingu, kæri Guðleifur,
hjartans þökk fyrir allt það, sem
þú gerðir fyrir okkur og börn
okkar. Ég bið algóðan guð að
launa þér. Heimili þínu og eig-
inæonu, börnum, tengdabörnura
og barnabörnum bið ég bless-
unar guðs svo og öllum öðrum
aðstandendum. Guð blessi þig.
Þ. K.
Kveðja frá sonarsyni.
Lítill drengur hnípinn, hljóður
horfir yfir sollin mar.
Aldrei framar fleyið fagra
flýtur heim, sem áður var.
Ótal margar unaðsstundir
átt hann við afa kné
hugann saga á sjóinn seiddi
en sorgin sló þau þungu vé.
Hjartans þakkir, elsku afi,
alla gleði í starfi og leik.
Minningarnar allar á ég,
aldrei barnsást reynist veik.
G. S. K.
3 aldraðir sjómenm
heiðraðir í Keflavík
Keflavík, 29. maí.
HÁTÍBAHÖLD Sjómannadags-
ins hér hófust kl. 10 árdegis með
leik Lúðrasveitar Keflavíkur nið
ur við höfn, þaðan var svo farin
skrúðganga til kirkjunnar, þar
sem séra Björn Jónsson söng
messu.
Kl. 14 hófust útiskemmtanir
við höfnina og flutti þar ræðu
dagsins Ragnar Guðleifsson, for-
maður Verkalýðs- og sjómanna-
félagsins. Þá voru heiðraðir þrír
aldnir sjómenn, þeir Kjartan Óla
son, Guðmundur Guðjónsson og
Eiríkur Sigurðsson.
Þá fóru þar fram ýmsar íþrótt-
ir, svo sem kappróður, stakka-
sund, tunnuhlaup og reiptog
milM bryggja. Vöru báðir aðilar
dregnir í sjóinn.
Kl. 17.30 var knattspyrnuleik-
ur milli skipstjóra og vélstjóra,
en í hléi fór fram boðhlaup sjó-
mannakvenna og eggjaboðhlaup
skipstjóra og útgerðarmanna.
Hjartans þakkir til barna,
tengdabarna og barnabarna
fyrir stórgjafir á 65 ára af-
mæli mínu 18. maí sl. og
sömuleiðis þeim, sem sýndu
mér hlýhug og vináttu. Guð
blessi ykkur ölL
Ingi Guðmonsson,
Breiðagerði 19.
Yfirlýsing
í TILEFNI af því, m. a., að er-
indum hefir undanfarið verið
verið beint til mín varðandi rit-
verk Davíðs heitins Stefánsson-
ar, skálds, skal það hérmeð
fram tekið, að höfundarréttur að
ritverkum hans og útgáfu þeirra
eru mér óviðkomandi
Reykjavík, 30. maí 1967.
Valdimar Steíánsson.
Ellin þakkar vinum vænum
veglag blóm og kveðjur
hlýjar,
eilífðar á grundum grænum
geislar lýsa brautir nýj,ar.
Hannes Jónsson,
75 ára.
SKRIFSTOFUR VORAR
verða lokaðar
á laugardögum í sumar, til 15. september.
Halldór Jónsson h.£. Vogafell h.f.
Hafnarstræti 18. Hafnarstræti 18.